Ο Όμηρος στην Ιλιάδα για να περιγράψει την Ελένη χρησιμοποιεί λέξεις που την χαρακτηρίζουν ως καλλίκομον, καλλιπάρηον, λευκώλενον, τανύπεπλον!
Η γιαγιά μου ήταν ορφανή κι αγράμματη.
Σκληραγωγημενη γυναίκα, βουνίσια, με τραχιά χέρια και σφιχτοδεμένη μπόλια στο κεφάλι της.
Μπόλια, σκέπη, μαντήλλα!
Όταν με έβλεπε μ' αγκάλιαζε και μ' έλεγε "καλώς το γραμμένο μ'"
Γραμμένο σημαίνει όμορφο!
Δεν ήξερε ούτε σαν όνομα τον Όμηρο, τον Σολωμό, τον Παπαδιαμάντη.
Ήξερε όμως ότι κάπου είναι γραμμένες πολλές λέξεις για να περιγράψουν την ομορφιά.
Κι ας μην τις είχε διαβάσει ποτέ της.
Κι εκείνο το "γραμμένο" έκρυβε μέσα του τις προαιωνιες γραμμένες λέξεις για την ομορφιά!
Η παράδοση έντυσε με φορεσιά την γλώσσα μας και την διαιώνισε.
Η παράδοση με τα τραγούδια της, τα έθιμα, τις φορεσιές και τους χορούς βοήθησε τους Έλληνες να μεταφέρουν από γενιά σε γενιά, σε περιόδους μαύρες για τον Ελληνισμό, τις λέξεις εκείνες που κάνουν την γλώσσα μας μνημείο στον χρόνο.
Τα ήθη και η παράδοση βοήθησαν τους κλέφτες και τους αρματολους να σώσουν τον Παρθενώνα.
Δεν έχει σημασία αν ήξεραν τον Περικλή.
Ήξεραν, γνώριζαν, ένοιωθαν ότι αυτό ήταν το προγονικό τους σπίτι, το σπίτι του παππού τους κι έπρεπε να σωθεί με κάθε θυσία.
Η γλώσσα μας είναι η Μνήμη!
Είναι Ιστορία!
Είναι η Ιστορία του ανθρώπινου γένους!
Είναι οι φτωχές κουβέντες της γιαγιάς μας με το βαθύ νόημα στα νανουρίσματα και στα παραμύθια της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!