Στόν Άγιο Νικόλαο Πευκακίων, προχθές. ( Καί ένα σχόλιο! )

Α Ι Σ Χ Ο Σ!

ΣΥΝ ΑΙΣΧΟΣ = Α Ι Σ Χ Ο Σ ! 

Δημήτρης Κοσκινιώτης

            Οι εικόνες από το Ναό του Αγίου Νικολάου Πευκακίων την προχθεσινή ημέρα, κατά την εξόδιο ακολουθία του πατρός Βασιλείου, μου θύμισαν αντίστοιχες στιγμές που ζήσαμε, τέτοιες ημέρες, ακριβώς πριν τέσσερα χρόνια, στον ομώνυμο Ναό του Αγίου Νικολάου Τρικάλων, κατά την εξόδιο ακολουθία του πατρός Χαρίτωνος, του γέροντός μου. 

Βέβαια, τηρουμένων των αναλογιών, γιατί η εμβέλεια του προσώπου του πατρός Βασιλείου ξεπερνούσε και αυτά τα σύνορα της Ελλαδικής επικράτειας.

            Φέρνοντας στη σκέψη μου εκείνη την επίσης στενάχωρη ημέρα, θυμήθηκα τα λόγια ενός από τα πνευματικά παιδιά του πατρός Χαρίτωνος που είπε ότι: 

«μερικοί σήμερα εδώ, ήλθαν να δούν ότι πράγματι πέθανε!», γιατί βλέπετε ο ταπεινός και ταλαιπωρημένος εκείνος παπούλης ενοχλούσε πολλούς.

            Στην Αθήνα όμως χθες, δεν χρειάσθηκε κάποιοι να κάνουν την ίδια διαπίστωση. 

Μάλλον το θεώρησαν βέβαιο. 

Ο Βολουδάκης έφυγε. 

Φαντάζομαι, πολλοί ανακουφίσθηκαν.

            Πολύς ο κόσμος στον Άγιο Νικόλαο, αδιαχώρητο, αλλά πολλές και οι απουσίες, πιο πολλές από όσες θα μπορούσαν να είναι δικαιολογημένες. 

Έλειψαν οι «σπουδαίοι». 

Ίσως και να μην χρειαζόταν, αρκούσαν οι απλοί άνθρωποι που αναπαυόταν από το έργο και τα λόγια του παπα-Βασίλη.

            Αλλά, βλέπετε ο παπα-Βασίλης

ενόχλησε πολλούς.

            Κανείς δεν ξέχασε όσα τόλμησε την Μεγάλη Παρασκευή του 2020. 

Το «Α ί σ χ ο ς» που αναφώνησε από ιερή αγανάκτηση εκείνη την ημέρα δεν του το συγχώρεσαν ποτέ, όπως και όλα όσα ακολούθησαν μέχρι το ουράνιο ταξείδι του. 

Ίσως και όσα είχαν προηγηθεί.

            Η ανδρεία στάση του όμως εκείνη την ημέρα θα έπρεπε να είναι αρκετή για να υπερκαλύψει όσα «σφάλματα» κάποιοι θα έβρισκαν να του αποδώσουν, γιατί, όταν μετά από διακόσια χρόνια ελεύθερου βίου, εξαιρουμένης της ιταλο-γερμανικής κατοχής, ξαναζούσαμε συνθήκες όπως εκείνες που περιγράφονταν με το ιστορικό: 

«όλα τα΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», μόνος αυτός σήκωσε το ανάστημά του για να υπερασπισθεί και τον Σταυρωμένο Χριστό και τον πονεμένο λαό. 

Αυτός και μόνο!

Εκείνη η ημέρα φτάνει για να τα σβήσει όλα! Βάλτε στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς ότι θέλετε.

            Και τότε αλλά και μετέπειτα εκείνος «κουβάλησε στην πλάτη του» τον πονεμένο λαό, όταν όλοι οι άλλοι «δια τον φόβον των Ιουδαίων» άφαντοι «εγένοντο». 

Εκείνος τα είπε και για τον κορωναϊό και έφτασε μέχρι το Δικαστήριο.

            Ξαναβλέποντας όμως το απόσπασμα από την ακολουθία εκείνης της Μεγάλης Παρασκευής, φοβάμαι πως ο πατήρ Βασίλειος μας αποκάλυψε και την αιτία της πρόωρης αναχώρησής του. 

Είπε λοιπόν πριν το «Δι ευχών» της Ακολουθίας της Αποκαθήλωσης: 

«Με συγχωρείτε λαέ του Θεού μου, αλλά δεν μπορώ άλλο να βαστάξω αυτή την αγανάκτηση». 

Αναλογιστείτε μόνο τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας και ίσως καταλάβετε.

Να έχουμε την ευχή του!