ΤΟ ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ (ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΙΕΣ)

Υπάρχουν τόποι που εξαιτίας της χρήσης τους είχαν γίνει φωλιές πόνου και θλίψης. Όταν σε αυτά τα δύο μπει και ο θάνατος, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο τόπος ποτίζεται με βαθιά συναισθήματα στενοχώριας και απογοήτευσης. Στη θεωρία του παραφυσικού λέγεται ότι ο συνδυασμός ανθρώπινου πόνου και βασανιστικού θανάτου είναι δυνατόν να στοιχειώσει ένα μέρος και να το μετατρέψει σε έναν χώρο που συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα που δεν εξηγούνται με τη λογική. Ένα τέτοιο κτίριο, σύμφωνα πάντα με εκείνους που ασχολούνται με το κυνήγι φαντασμάτων (Ghost Haunting), είναι το Σανατόριο της Πάρνηθας.Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά το 1914, όταν η Ι.Μ. Ασωμάτων Πετράκη παραχώρησε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός μία έκταση στην Πάρνηθα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα φθισιατρείο - σανατόριο με σκοπό την περίθαλψη των ασθενών που έπασχαν από φυματίωση, η οποία θέριζε την πρωτεύουσα. Το σημείο που επιλέχθηκε δεν ήταν τυχαίο, καθότι το εξαιρετικό κλίμα και ο καθαρός αέρας ήταν δύο ιδανικά στοιχεία για την θεραπεία της. Στα χρόνια της λειτουργίας του αρκετοί ασθενείς πέρασαν από εκεί, ανάμεσα τους και οι ποιητές Γιώργος Κοτζιούλας και Γιάννης Ρίτσος. Ο τελευταίος νοσηλεύτηκε την περίοδο 1937-1938 και έγραψε κατά την παραμονή του τρία έργα: Μια πυγολαμπίδα φωτίζει την νύκτα (1937), Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού (1938) και την Εαρινή συμφωνία (1938). Ένα απόσπασμα του ποιήματος είχε χαραχθεί σε μαρμάρινη πλάκα και βρίσκεται σήμερα στο Πάρκο των Ψυχών, που χτίστηκε το 2012 από το γλύπτη Σπυρίδων Ντασιώτη ακριβώς απέναντι από το Σανατόριο.
Το Σανατόριο συνέχισε αδιάκοπα την λειτουργία του έως την δεκαετία του 1950, οπότε και κυκλοφόρησε μαζικά η πενικιλίνη που αποτέλεσε τη θεραπεία για την φυματίωση. Ύστερα από αυτό το 1955 το ιατρικό προσωπικό αποχώρησε και το κτίριο εγκαταλείφθηκε.
Το 1960 ο ΕΟΤ γίνεται ο νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου και το μετατρέπει ως ξενοδοχείο με την επωνυμία «ΞΕΝΙΑ». Παρόλα αυτά η αρχική του διαμόρφωση και το καινούργιο γειτνιάζον «Μορν Παρνές» μαζί με το καζίνο, προσέλκυαν περισσότερη πελατεία με αποτέλεσμα το 1967 ο χώρος να ξαναερημώσει για δεύτερη φορά.
Η επόμενη χρήση του κτιρίου έλαβε χώρα το 1967 από τον Οργανισμό Τουριστικής Εκπαίδευσης που το χρησιμοποίησε ως σχολή έως το 1984, έτος που οι υποδομές του μεταφέρθηκαν στην Ανάβυσσο. Έκτοτε εγκαταλείφθηκε τελείως, αλλά μέσα στις εγκαταστάσεις είχαν αφεθεί αντικείμενα, έπιπλα, έγγραφα, αρχεία, και πολλά άλλα που, αναλόγως του εκάστοτε ιδιοκτήτη, θύμιζαν την χρήση του. Ο σεισμός των 5,9R το 1999 προκάλεσε ρωγμές στα τοιχώματα, κλόνισε τα θεμέλια και ο χώρος έγινε επικίνδυνος για τους επισκέπτες.
Στα χρόνια που ακολούθησαν αρκετοί επιτήδειοι και ασυνείδητοι εισήλθαν στο κτίριο κάνοντας αφενός μεν πλιάτσικο και αφετέρου προκάλεσαν βανδαλισμούς με συνέπεια την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή των εσωτερικών χώρων, σε σημείο που να θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο. Πολύ πιθανόν τότε να άρχισαν να επισκέπτονται το σανατόριο και περιθωριακές ομάδες, οι οποίες έχοντας ακούσει την ιστορία του, να θέλησαν να την εκμεταλλευτούν κάνοντας απόκρυφες τελετές. Την ίδια περίοδο ξεκίνησαν να το επισκέπτονται και  ερευνητές του παραφυσικού, οι οποίοι παρατήρησαν ότι στο χώρο λαμβάνουν χώρα ανεξήγητα φαινόμενα. Φήμες κάνουν λόγο για ένα κοριτσάκι που είχε νοσηλευθεί και ήταν στα τελευταία του, να τριγυρνάει στους διαδρόμους ζητώντας από τους επισκέπτες να το πάνε μέχρι την Πηγή της Κυράς προκειμένου να πιεί λίγο νερό, μιας και σύμφωνα με όσα λένε δεν πρόλαβε να φτάσει όσο ήταν στη ζωή και πέθανε στο δρόμο. Επίσης κάποιες μαρτυρίες αναφέρουν έναν μάγειρα που έχει στοιχειώσει το υπόγειο και προκαλεί τρόμο σε όσους το επισκέπτονται προκαλώντας θόρυβο. Στον ίδιο χώρο βρισκόταν το νεκροτομείο και έχουν αναφερθεί ήχοι από τα τακούνια μιας νοσοκόμας που έσερνε πάνω στις ράγες τα κρεβάτια που έφεραν τους σωρούς όσων είχαν αποβιώσει από την φυματίωση. Φυσικά όλα τα προαναφερθέντα, παρόλο που (σύμφωνα με τους ερευνητές) έχουν καταγραφεί μέσα από συσκευές υπέρυθρης ακτινοβολίας και μηχανήματα εγγραφής ήχων, δεν είναι εύκολο να τα αποδεχτεί κάποιος, εφόσον δεν καθίσταται εφικτό να αποδειχτούν με ατράνταχτα στοιχεία και υπάρχει η υποψία να είναι δημιουργίες μοντάζ. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να οφείλονται στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο βουνό με συνέπεια ο ήχος που προκαλείται από τον κρότο ενός παραθυρόφυλλου ή σκιά ενός αντικειμένου που φωτίζεται ή ακόμη και η θολούρα από την ομίχλη να κατασκευάζουν φυσιολογικές εικόνες, αλλά εξαιτίας όσων έχουν ακουστεί να θεωρούνται απόκοσμες. Βέβαιο είναι ότι όλα αυτά γοητεύουν την φαντασία και τραβούν το ενδιαφέρον ακόμη και του απλού κόσμου που είτε τα αποδέχεται, είτε τα απορρίπτει.
Το σανατόριο σήμερα, αν και βρίσκεται σε κακή κατάσταση, στέκει όρθιο και θεωρείται από πολλούς ως το πιο στοιχειωμένο κτίριο στην Ελλάδα. Η περίπλοκη διαμόρφωση του, οι τεράστιοι διάδρομοι του και οι μεταφυσικές εμπειρίες που έχουν βιώσει άτομα που το έχουν επισκεφτεί δημιουργούν ένα πέπλο μυστηρίου σχετικά με το τι συμβαίνει με αυτό το κτίριο. Η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου, στην οποία έχει περιέλθει η κυριότητα, το έχει χαρακτηρίσει ως διατηρητέο και σκοπεύει, κάποια στιγμή στο μέλλον, να το αξιοποιήσει. Μέχρι τότε, και παρότι φυλάσσεται από ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι, θα συνεχίσει να ελκύει ανθρώπους που αναζητούν κάτι το παραφυσικό στην φυσιολογική ζωή τους.

 
Πηγές:
Ιστότοποι: Βικιπαιδεία, in.gr, news 24/7, lifo.gr
Αντλήθηκε υλικό από το Youtube. gr και πιο συγκεκριμένα από τα κανάλια:
The Unexpected (Το Στοιχειωμένο Σανατόριο της Πάρνηθας S01E04)
The AfterDark Project (ΞΕΝΙΑ)
Greek Paranormal Society (Το Στοιχειωμένο Σανατόριο της Πάρνηθας)