Η ΠΟΛΗ ΣΟΥ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ...

Ένας γεράκος καθόταν στον σταθμό ενός τραίνου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς.

Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξειδιώτης και τον ρωτά...
Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούργιος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ;

Ο γεράκος τον κοίταξε και τον ρώτησε…
Πως ήταν οι άνθρωποι από εκεί που έφυγες ;

Ο ταξειδιώτης του απαντά…
Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί - σκληροί - άκαρδοι - υλιστές - δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν.

Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο γεράκος...

Ο ταξειδιώτης έφυγε απογοητευμένος.

Ενας άλλος ταξειδιώτης είδε την σκηνή παρ' όλο που δεν άκουγε την συζήτηση και αισθάνθηκε και αυτός ότι μπορούσε να ρωτήσει τον ηλικιωμένο αυτό κύριο.
Και αυτόν τον βασάνιζε το ίδιο ερώτημα ….
Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας;

Και αυτός πήρε την ίδια απάντηση …
Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες;

Αυτός απάντησε:
Αχ μην μου τα θυμίζετε… τι καλούς φίλους άφησα εκεί …. πόσο με αγαπούσαν… όλοι έκλαιγαν όταν αποχαιρετιόμασταν αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επρεπε να φύγω για ένα διάστημα.

Μην ανησυχείς παιδί μου του απαντάει ο γεράκος…
Και εδώ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…..και εδώ θα σε αγαπήσουν θα σε στηρίξουν και θα κλάψουν με σένα!!

Το ηθικό δίδαγμα ; Ποτέ δεν κρίνουμε τον άλλον. Ξεκινάμε πάντα από τον εαυτό μας.

Εμείς, άρα γε, είμαστε σωστοί;

Πηγή: Λύρα του Πνεύματος

Ευχαριστούμε τον κ. c.G.