ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Διά θαυμάτων ἔζησε καί ζεῖ ἡ Ἑλλάς, καί διά θαυμάτων θά ζήσῃ ἐς ἀεί.

[Διά θαυμάτων ἔζησε καί ζεῖ ἡ Ἑλλάς, καί διά θαυμάτων θά ζήσῃ ἐς ἀεί. ΙΩΑΝΝΗΣ Α. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ]

Μάϊος τοῦ 1827.

Μετά ἀπό μία ἐργώδη ὑπέρ τῶν Ἑλληνικῶν συμφερόντων πενταετία στήν Εὐρώπη, ὁ Ἕλλην ὑπουργός τοῦ Τσάρου, ὁ εὐφυής διπλωμάτης καί πολιτικός, ἐπιστρέφει στήν Πετρούπολη.

Σχεδόν ταυτόχρονα, φθάνουν στήν ρωσσική πρωτεύουσα καί οἱ πρῶτες πληροφορίες γιά τήν ἐκλογή του ὡς Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος.

Ὑπακούοντας στήν κλήση τοῦ Ἔθνους, μέ αὐταπάρνηση καί ἀποφασιστικότητα, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε ἐπιλέξει νά ἀφιερωθεῖ στήν ψυχορραγοῦσα Πατρίδα. Νά ἀνασυντάξει τίς Δυνάμεις τοῦ Ἔθνους. Νά ἀλλάξει τήν Ζωή τῆς Χώρας, καί μαζί Της, τόν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας.

Παρά τήν καταστροφή στό Φάληρο, παρά τόν θάνατο τοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη, προτοῦ κἄν ὑπογραφεῖ ἡ Συνθήκη τοῦ Λονδίνου καί ἀντηχήσουν τά κανόνια στό Ναυαρίνο, μέ ὑψηλό αἴσθημα πατριωτισμοῦ, μέ Τόλμη καί Πίστη στόν Ἀγῶνα, ἐν πλήρει γνώσει τῆς κρισιμότητας τῆς καταστάσεως, ἀποδέχεται τήν ἐκλογή του.

Ἡ ἐκτίμηση πού ἔθρεφε στό πρόσωπό του ὁ Νικόλαος ἦταν μεγάλη, γι' αὐτό καί προσπαθοῦσε μέ κάθε τρόπο νά τόν ἀποτρέψει ἀπό τήν παραίτησή του. 

Μάταια ὅμως. Ὁ Ἰωάννης ἦταν ἄτεγκτος.

-Ἡ ἀπόφασή μου εἶναι ὁριστική καί ἀμετάκλητος. Ἐπάνω ἀπό ὅλες τίς δελεαστικές προτάσεις καί λαμπρές θέσεις, εἶμαι Ἕλλην. Ἀνήκω στήν Πατρίδα μου.

Ἀκόμη καί ὅταν ὁ Νικόλαος τοῦ προσέφερε ἐτήσια καί διά βίου σύνταξη ἑξῆντα χιλιάδων φράγκων, ἐκεῖνος τήν ἀρνήθηκε.

-Πιστεύετε Μεγαλειώτατε ὅτι θά ἐγκατέλειπα μία τόσο λαμπρή θέση, μία τόσο ἔνδοξη διπλωματική ὑπηρεσία καί μία τέλεια ἐξασφάλιση στήν Ρωσσία, ἐάν δέν ἔνοιωθα ὅτι μέ προστάζει τό καθῆκον καί ἡ τραγική ἀνάγκη τῆς καταστάσεως τῆς Πατρίδος μου;

Συγκινημένος ὁ Τσάρος δακρύζει, καί τοῦ λέει.

-Μέ τήν δική σας ἡρωική θέληση, ἀκολουθεῖτε τήν μοῖρα σας.

Ὀφείλετε νά ἐκπληρώσετε τό Χρέος σας.

Καί ὁ Καποδίστριας, ἀπαντᾶ.

- Μεγαλειώτατε! Μήν πιστέψετε ποτέ καί μήν ἐλπίζετε ὅτι πηγαίνω στήν Ἑλλάδα προκειμένου νά τήν βοηθήσω στήν ἀνασυγκρότησή Της, μέ τήν ρωσσική λιβρέα στούς ὤμους μου. Δέν εἶμαι ἐγώ ἐκεῖνος πού θά σᾶς βοηθοῦσε νά στήσετε ἐκεῖ, στό ματωμένο ἔδαφός Της, τίς δικές σας σημαῖες. Καί δέν εἶμαι ἐγώ ἐκεῖνος πού θά σᾶς δάνειζε τό χέρι του γιά νά ἐκτελεσθεῖ ἀπό ἐσᾶς ἕνα δεύτερο πολιτικό ἔγκλημα, σάν ἐκεῖνο πού ἔγινε μέ τόν διαμελισμό τῆς πολυπαθοῦς Πολωνίας. (!!!!!)

ΘΑΡΡΑΛΕΑ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια στόν πιό ἰσχυρό ἀρχηγό κράτους τῆς ἐποχῆς του. ΚΟΛΑΦΟΣ κατά τῶν ἀνιστόρητων ἱστορικῶν. Κόλαφος κατά τῆς ἀγγλικῆς, γαλλικῆς καί πάσης ἄλλης διπλωματίας. Κόλαφος κατά τῶν κρατῶν καί προσώπων πού συστηματικά ὑπονόμευσαν καί ὑπονομεύουν τό Ἔργο του, καταλήγοντας στό μεγαλύτερο ἔγκλημα εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.

  Ὁ κόμης Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε ἀστείρευτες πνευματικές καί ἠθικές δυνάμεις. Ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τά καθήκοντά του στόν τάφο τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου, τότε μόνον παραιτήθηκε καί τυπικῶς ἀπό τό ὑπουργικό ἀξίωμα. Ὁ ὥριμος Ἄρχων καί Φύλαξ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐνσάρκωνε τήν Συνείδηση τοῦ Ἔθνους.

  Ἡ Ἐπανάσταση δέν ἔπρεπε νά σβήσει. Ἔπρεπε -πάσῃ θυσίᾳ- νά κρατηθοῦν τά φρούρια, τά στρατόπεδα καί ὅλες οἱ δυνάμεις. Πρός διάσωση τοῦ Ἀγῶνος, ἐπιδίδεται στ'ην ἀνεύρεση χρηματικῶν ἐνισχύσεων, πυρομαχικῶν κα'ι πολεμοφοδίων μέσῳ τῶν Φιλελλήνων καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. Παράλληλα, διαθέτει τό μεγαλύτερο τμῆμα τῆς περιουσίας του ὑπέρ τοῦ Σκοποῦ. Μέχρι καί τήν ἄφιξή του στήν Πατρίδα, δέν σταμάτησε ποτέ νά ἀνυψώνει τό ἠθικό τῶν ἀγωνιζομένων Ἑλλήνων προτρέποντας γιά Ἑνότητα καί Ὁμοψυχία, Πειθαρχία καί ἐγκατάλειψη τῶν ἰδιωτικῶν συμφερόντων. Ἀτελεύτητες ἦταν οἱ παραινέσεις του γιά τήν ὕστατη προσπάθεια.

Ἀπό τό Βερολίνο, γράφει στόν ἀδελφό του Βιάρο.

"(..) Ἀντιβόλησον τούς Φίλους ἄνδρας νά συμπυκνώσουσι τάς ἀσπίδας. Νά προασπίσωσι μέ τ' ἀνδρείας καί καρτερίας τά παραλειπόμενα τείχη."

Ἔχοντας ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς διακυβέρνησης τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἀπέβλεπε σέ τέσσερις στόχους.

1. Νά ἐγκαταστήσει τήν ἀπαιτούμενη τάξη στήν Χώρα, ἡ ὁποία μαστιζόταν ἀπό τήν ἀταξία ἐπί τέσσερις αἰῶνες.

2. Νά ρυθμίσει τό ζήτημα τῆς Ἐθνικῆς καί ἰδιωτικῆς ἰδιοκτησίας, οὕτως ὥστε οἱ μέν πολῖτες νά λειτουργήσουν ἐνσυνείδητα ὡς μέλη μιᾶς εὔρυθμης συνταγματικῆς Πολιτείας, ἡ δέ Πολιτεία, νά ἀποκτήσει φερεγγυότητα.

3. Νά δημιουργήσει ἕνα ὁλοκληρωμένο ἐκπαιδευτικό καί διοικητικό σύστημα, μέ πρωτεύοντα Σκοπό τήν ἀπαγκίστρωση ἀπό τήν κηδεμονία τῶν ξένων δυνάμεων καί τήν ὁλοκλήρωση τῆς Ἐπαναστάσεως.

4. Νά ἀνασυντάξει τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, ἐπαναφέροντας ἀφ' ἑνός τήν ἠθική τάξη στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐνισχύοντας ἀφ' ἑτέρου τήν ἔλλογη Πίστη τήν ὁποία καί θεωροῦσε θεμέλιο τῆς Ἐθνικῆς εὐημερίας.

Σκοπός τῆς ὑπάρξεώς του δέν ἦταν ἄλλος ἀπό τήν καθολική ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων καί τήν Ἀναγέννηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, μέσῳ ἑνός νέου κυβερνητικοῦ συστήματος, τὸ ὁποῖο θά ἐπέτρεπε τήν Πρόοδο, τήν Ἀκμή καί τήν Δόξα τοῦ Ἔθνους διά τῆς πραγμάτωσης τῆς Ἰδέας.

196 χρόνια μετά, τά βάσανα τῆς Μητέρας Ἑλλάδος δέν ἔχουν τελειώσει. Καί σήμερα, κρατεῖται. Ἡ καρδιά ὅμως τῶν παιδιῶν Της παραμένει Ἑλληνική. Καί αὐτά τήν λατρεύουν.

Τά παιδιά αὐτῆς τῆς Μάνας ἐπιθυμοῦν νά τήν δοῦν καί πάλι Ἐλεύθερη καί κραταιά. Καί αὐτό θά συμβεῖ. Ἀρκεῖ οἱ Ἑλληνικές καρδιές νά συσπειρωθοῦν γύρω ἀπό τήν Ἰδέα. Διότι Ἐκείνη εἶναι ὁ σύνδεσμος μεταξύ Πολιτείας, Πολιτῶν καί Πίστεως. Διότι δίχως ἰσορροπία καί ὁμοψυχία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει Πρόοδος. Οὔτε Ἠθική, οὔτε Πολιτική.

Ἡ Ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἦταν, εἶναι, καί θά εἶναι, ὑπόθεση Ἑλληνική.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ἐνίοτε ἡ Φύση δημιουργεῖ μέ ἐξαιρετική μαεστρία σπάνιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μέ προθυμία μάχονται γιά τήν εὐτυχία τῶν συνανθρώπων τους, στηρίζοντάς την σέ γερά θεμέλια.

Ἀθλοφόροι καί ἀγωνιστές, ἀδιαφοροῦν γιά τήν προσωπική τους εὐτυχία. Ἀρνοῦνται νά γίνουν ριψάσπιδες μπροστά σέ ὑπερμεγέθη ἐμπόδια.

Καί σχεδόν πάντα, γίνονται θύματα τῆς ἀνωτερότητός τους. Μπορεῖ νά μήν ὁλοκληρώνουν τήν Ἀποστολή τους. Ὅμως ἡ Ἀνάμνηση τοῦ Τρόπου καί τῶν Ἔργων τους, ἡ θυσιαστική τους Ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα, τήν Ἐλευθερία καί τόν Ἄνθρωπο, συγκροτοῦν στό διηνεκές τό πρότυπο τοῦ Ἐνάρετου.

Ἕλλην αὐτῆς τῆς ὑφῆς εἶναι ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, τήν Μνήμη καί τό Παράδειγμα τοῦ ὁποῖου τιμοῦμε μέ βαθειά συγκίνηση καί αἴσθηση καθήκοντος.

Τέτοιες ἡμέρες ἦταν, ὅταν ὁ σπουδαῖος Γκαίτε ἔγραφε.

"(..)Εἴθε οἱ ἀριστεῖς τῶν Ἑλλήνων νά συσπειρωθοῦν πέριξ τοῦ νέου αὐτοῦ φανοῦ, τοῦ εὐγενοῦς Κυβερνήτου. Εἴθε οἱ γραμματισμένοι, οἱ σοφοί καί εὐφυεῖς μέ τήν γνώμην των, οἱ γενναῖοι μέ τήν πρᾶξιν των, ἰδιαιτέρως δέ οἱ κληρικοί μέ καθαράν ἀνθρωπιστικήν καί ἀποστολικήν διάθεσιν, νά ἀσπασθοῦν τά σχέδιά του καί τάς πεποιθήσεις του.

Νά δεχθοῦν καί νά φερθοῦν ὡς Φαναριῶται, ὑπό τήν ὑψηλοτέραν ἔννοιαν, καί κατά τάς εὐχάς ὁλοκλήρου τῆς Χριστιανοσύνης."

Δίκαιος ὁ Λόγος τοῦ ἀνδρός. Γι' αὐτό καί διαχρονικός.

ΕΙΘΕ.

Μέ Ἀγάπη καί Σεβασμό,

Ιωάννα Καραγκιούλογλου

ΠΗΓΗ: https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_20.html