Οι Κυβερνήσεις Αρχίζουν Να Ζητούν Ελέγχους Τιμών - Ακολουθεί Δελτίο Και CBDC

Από τον Brandon Smith

Τον περασμένο μήνα, στη μέση της σουρεαλιστικής διαφημιστικής εκστρατείας "Bidenomics", δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο «Τίποτα δεν έχει τελειώσει: ο πληθωρισμός πρόκειται να επιστρέψει με εκδίκηση» (https://alt-market.us/nothing-is-over-inflation-is-about-to-come-back-with-a-vengeance/). Περιέγραψα τις παρανοήσεις γύρω από τον ΔΤΚ και πώς δεν είναι ένα ακριβές μοντέλλο για τις επιπτώσεις του πληθωρισμού.

Σημείωσα επίσης ότι ο δείκτης είχε χειραγωγηθεί προς τα κάτω από τον Τζο Μπάιντεν καθώς πλημμύρισε την αγορά με πετρέλαιο από τα στρατηγικά αποθέματα. Επειδή τόσα πολλά στοιχεία του ΔΤΚ συνδέονται με την ενέργεια, ο Μπάιντεν είχε δημιουργήσει μια τεχνητή πτώση του ΔΤΚ χρησιμοποιώντας αυτή τη στρατηγική.

Υποστήριξα ότι καθώς τα στρατηγικά αποθέματα εξαντλούνταν και ο Μπάιντεν έχανε την επιρροή του, ο ΔΤΚ θα αυξανόταν ξανά και οι τιμές σε μια σειρά από είδη πρώτης ανάγκης θα ανέβαιναν. Αυτό συμβαίνει τώρα, με το μεγαλύτερο άλμα στον ΔΤΚ σε 14 μήνες και τις τιμές του φυσικού αερίου να επιστρέφουν σε υψηλά όλων των εποχών.

Ο πληθωρισμός δεν πρόκειται να εξαφανιστεί σύντομα, αλλά το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ποιος επωφελείται περισσότερο από τον πληθωρισμό και την αύξηση των τιμών; Η απάντηση μπορεί να είναι προφανής σε ορισμένους, αλλά πολλοί άνθρωποι αγνοούν τη βασική αιτία της πληθωριστικής δυσλειτουργίας και συχνά τη βλέπουν ως συνέπεια τυχαίου οικονομικού χάους και όχι ως προϊόν έξυπνης μηχανικής. Η αλήθεια είναι ότι οι τραπεζικοί ολιγάρχες και οι πολιτικές αρχές απολαμβάνουν το πληθωριστικό παλιρροϊκό κύμα, επειδή είναι μια τέλεια ευκαιρία να θεσπίσουν εκτεταμένους σοσιαλιστικούς ελέγχους επί των πόρων.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι οι κύριοι ένοχοι πίσω από τη δημιουργία ενός πληθωριστικού γεγονότος και η λέξη «δημιουργία» ισχύει καλύτερα επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί εμφανής πληθωρισμός χωρίς αυτούς. Ενώ η προσφορά χρήματος δεν είναι ο μόνος παράγοντας κατά την αντιμετώπιση του πληθωρισμού (συγγνώμη καθαρολόγοι, αλλά υπάρχουν πράγματι και άλλες αιτίες), είναι ο πιο σημαντικός. Περισσότερα χρήματα που κυνηγούν λιγότερους πόρους προκαλούν αστάθεια από την πλευρά της προσφοράς και οι τιμές ανεβαίνουν. Οι κεντρικές τράπεζες έχουν μια σειρά από δικαιολογίες ως προς το γιατί «πρέπει» να δημιουργήσουν περισσότερα δολλάρια ή πέσος ή λίρες ή μάρκα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γνωρίζουν ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Έχει συμβεί πάρα πολλές φορές για να μην ξέρουν...

Αυτά τα γεγονότα πληθωρισμού προκαλούν ένα προβλέψιμο σύνολο ντόμινο στην κοινωνία, καθώς και στην οικονομία και τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Αιχμές τιμών, μειωμένες αποταμιεύσεις, αυξανόμενη φτώχεια, αύξηση της εγκληματικότητας και αύξηση των επιτοκίων - Αυτό ακολουθείται στις περισσότερες περιπτώσεις από αποτυχημένες αυξήσεις επιτοκίων, περισσότερο πληθωρισμό, στη συνέχεια περισσότερες αυξήσεις, μείωση των ξένων επενδύσεων στο χρέος, ντάμπινγκ ξένου νομίσματος (προκαλώντας περισσότερο πληθωρισμό), βύθιση των καταναλωτικών δαπανών και απώλειες θέσεων εργασίας.

Το ίδιο μοτίβο έχει παρατηρηθεί από τη Γερμανία της Βαϊμάρης της δεκαετίας του 1920 έως την Αμερική της δεκαετίας του 1970 έως τη δεκαετία του 1990, τη Γιουγκοσλαβία έως την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα της δεκαετίας του 2000 και πέρα από αυτήν. Τι συμβαίνει όμως στη συνέχεια; Σε κάθε περίπτωση, η τάση οδηγεί πρώτα σε ελέγχους των τιμών στους παραγωγούς και τους διανομείς, οι οποίοι τελικά αποτυγχάνουν. Στη συνέχεια έρχεται η κυβερνητική διανομή με δελτίο και η πλήρης ανάληψη των αναγκών, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας τροφίμων.

Νομίζετε ότι δεν μπορεί να συμβεί στις ΗΠΑ; Έχει ήδη συμβεί. Το 1971 ο Ρίτσαρντ Νίξον εξέδωσε το Εκτελεστικό Διάταγμα 11615 (βάσει του Νόμου Οικονομικής Σταθεροποίησης που θεσπίστηκε το 1970). Το διάταγμα απαιτούσε πάγωμα 90 ημερών στους μισθούς και τις τιμές προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός. Ήταν μια εξαιρετικά σπάνια ενέργεια εκτός παγκοσμίου πολέμου και έλαβε χώρα βολικά κατά τη διάρκεια του εκλογικού κύκλου. Λάβετε υπόψη ότι η πραγματική πληθωριστική κρίση δεν είχε συμβεί ακόμα, αλλά οι έλεγχοι των τιμών έδωσαν στις αγορές μια βραχυπρόθεσμη ώθηση και έδωσαν στον Νίξον μια εκλογική νίκη.

Το 1973, οι έλεγχοι επέστρεψαν κατά τη διάρκεια του αραβικού εμπάργκο πετρελαίου. Απέτυχαν και οδήγησαν σε μακροπρόθεσμο πληθωρισμό των τιμών του φυσικού αερίου. Στη συνέχεια, ο Gerald Ford κάλεσε τις αμερικανικές επιχειρήσεις να θεσπίσουν ελέγχους τιμών στο πλαίσιο της εκστρατείας του "Whip Inflation Now". ήταν αντικείμενο γελοιοποίησης και μάλιστα χλευάστηκε από έναν νεαρό Τζο Μπάιντεν (ο οποίος τώρα ισχυρίζεται ψευδώς ότι έχει λύσει το δικό του πρόβλημα πληθωρισμού με τον άχρηστο νόμο του για τη μείωση του πληθωρισμού).

Τέλος, ο Τζίμυ Κάρτερ εισήγαγε «κατευθυντήριες γραμμές» τιμών και μισθών (έλεγχοι) που επιβράβευαν τις επιχειρήσεις που αύξαναν τις τιμές κάτω από ένα καθορισμένο ποσοστό. Όσες επιχειρήσεις αύξησαν τις τιμές πάνω από το ποσοστό και πραγματοποίησαν κέρδη προ φόρων πάνω από τα προηγούμενα δύο χρόνια θα τιμωρηθούν. Σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε μια επιχείρηση να αυξήσει τα κέρδη της σε δολλάρια περισσότερο από 6,5%, εκτός εάν η υπέρβαση οφειλόταν στον αυξημένο όγκο πωλήσεων μονάδων. Αυτό το σχέδιο, φυσικά, απέτυχε επίσης να σταματήσει τον πληθωρισμό.

Τελικά, η Fed έπρεπε να αυξήσει τα επιτόκια σε περίπου 20% το 1980-1981 για να σταματήσει τον εκθετικό πληθωρισμό, ο οποίος οδήγησε σε σημαντικές επιχειρηματικές απώλειες και υψηλή ανεργία.

Το πρόβλημα είναι απλό, οι έλεγχοι των τιμών οδηγούν σε κίνητρα απώλειας κέρδους που οδηγούν σε λιγότερη παραγωγή. Λιγότερη παραγωγή οδηγεί σε λιγότερη προσφορά και λιγότερη προσφορά οδηγεί σε αύξηση των τιμών. Αυτό βρίκσεται πάνω από την ρίζα του προβλήματος που είναι η δημιουργία χρημάτων fiat. Οι πολιτικοί σπάνια, αν όχι ποτέ, θα αντιμετωπίσουν την πραγματική αιτία μιας πληθωριστικής κρίσης: την κυβέρνηση και τις κεντρικές τράπεζες. Αντ 'αυτού, προσπαθούν να κατηγορήσουν τις ελεύθερες αγορές, τις «άπληστες» επιχειρήσεις και την ανάληψη κέρδους σε περιόδους δυσπραγίας.

Δυστυχώς, το μοτίβο επαναλαμβάνεται και πάλι σήμερα, καθώς γίνεται πλέον σαφές στο κοινό ότι οι αυξήσεις των επιτοκίων της κεντρικής τράπεζας δεν έχουν σημαντική επίδραση και το κοινό εξακολουθεί να πληρώνει μεταξύ 25%-50% περισσότερο για την πλειονότητα των αγαθών που αγοράζει σε σύγκριση με πριν από τρία χρόνια. Καθώς ο πληθωρισμός προχωρά, πολλές αριστερές κυβερνήσεις συζητούν τώρα ανοιχτά τον έλεγχο των τιμών.

Πρόσφατα, ο Καναδός Τζάστιν Τρυντώ διέταξε τις κορυφαίες αλυσίδες παντοπωλείων στη χώρα να μειώσουν τις τιμές, ενώ τις προειδοποίησε για υψηλότερα κέρδη, υπονοώντας ότι είναι η αιτία του πληθωρισμού. Στον Καναδά, τα περιθώρια κέρδους μεταξύ των παντοπωλείων είναι στην πραγματικότητα σταθερά λόγω του αυξανόμενου κόστους. Αν κάποιος κοιτάξει μόνο τα ακατέργαστα κέρδη χωρίς να λάβει υπόψη τον πληθωρισμό στο κόστος παραγωγής, καθώς και τη μεταφορά, τη διανομή και τους μισθούς, τότε μπορεί να φαίνεται ότι αυτές οι εταιρείες τραβούν τα μετρητά. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.

Αυτό που κάνει ο Τρυντώ είναι να προσποιείται ότι είναι ηλίθιος, ενώ ακολουθεί μια πολύ έξυπνη στρατηγική αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων. Είναι η κυβέρνηση και οι κεντρικοί τραπεζίτες που είναι η θεμελιώδης αιτία του πληθωρισμού, αλλά κατηγορώντας μεμονωμένους επιχειρηματικούς τομείς θέτει τις βάσεις για κυβερνητικούς ελέγχους τιμών. Όταν αυτά αποτύχουν και δημιουργήσουν μια κρίση στην προσφορά, τότε θα εισαγάγει το δελτίο, και μόλις η κυβέρνηση έχει ρυθμίσει το κοινό να αποδεχθεί το δελτίο, οι ελίτ τότε ελέγχουν την πρόσβαση ολόκληρου του πληθυσμού σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πουν "Λοιπόν, αυτός είναι ο Καναδάς, τι γίνεται με τις ΗΠΑ;" Η ίδια ατζέντα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αμερική, αλλά επιδιώκεται σε επίπεδο πόλης και πολιτείας. Για παράδειγμα, ο σοσιαλιστής δήμαρχος του Σικάγο, Μπράντον Τζόνσον, μόλις ανακοίνωσε ένα σχέδιο για την κατασκευή της πόλης (χρησιμοποιώντας κρατικά και ομοσπονδιακά φορολογικά κονδύλια) Κρατικά παντοπωλεία στο "Food Deserts" (https://www.chicago.gov/city/en/depts/mayor/press_room/press_releases/2023/september/MayorJohnsonAnnouncesTheExplorationOfAMunicipallyOwnedGroceryStore.html). Αυτά είναι μέρη όπου ένας συνδυασμός πληθωρισμού και κλοπών καταστημάτων έχει αναγκάσει τους παντοπώλες να εγκαταλείψουν ορισμένες περιοχές της πόλης.

Το πρόγραμμα του Σικάγο θα περιλαμβάνει μέτρα ελέγχου των τιμών και υπάρχει άφθονη ευκαιρία για αυτά τα ιδρύματα να χρησιμοποιήσουν δελτίο στο μέλλον. Παρόμοια έργα εξετάζονται και σε άλλες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Με άλλα λόγια, οι αριστερές πόλεις τρομάζουν τις επιχειρήσεις, ενώ σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν τις «βασικές υπηρεσίες» με κυβερνητικές επιχειρήσεις.

Έγραψα για το αναπόφευκτο της κυβερνητικής διανομής με δελτίο μετά τους ελέγχους των τιμών πέρυσι στο άρθρο μου «Η παγίδα του στασιμοπληθωρισμού θα οδηγήσει σε καθολικό βασικό εισόδημα και δελτίο τροφίμων» (https://alt-market.us/the-stagflation-trap-will-lead-to-universal-basic-income-and-food-rationing/). Η διανομή με δελτίο έρχεται γενικά όταν οι έλεγχοι των τιμών αποτυγχάνουν. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν τέτοιου είδους συνθήκες, αλλά είναι πιθανό να το βιώσουμε στο εγγύς μέλλον. Αυτή τη φορά, πιστεύω ότι αν δοθεί στο κατεστημένο η εξουσία διανομής, δεν θα το αφήσουν ποτέ ξανά.

Η διανομή με δελτίο θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να δελεάσει το κοινό να αποδεχθεί το Καθολικό Βασικό Εισόδημα (UBI) και τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC). Τα κυβερνητικά κέντρα τροφίμων μπορούν εύκολα να περιορίσουν τις αγορές αγαθών σε μια περιορισμένη λίστα αντικειμένων και επίσης να απαιτήσουν πληρωμή χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες μεθόδους (όπως ψηφιακά νομίσματα). Σε σύντομο χρονικό διάστημα, τα μετρητά θα αφαιρεθούν επειδή οι λιανοπωλητές, πιεζόμενοι από την κυβέρνηση, θα αρνηθούν να τα δεχτούν.

Είναι δύσκολο να πούμε τι θα φέρει το μέλλον όσον αφορά την πολιτική, δεδομένου ότι η επόμενη προεδρική εκστρατεία μοιάζει με ένα πλήρες τσίρκο. Ιστορικά μιλώντας, όμως, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι έχουν δοκιμάσει ελέγχους τιμών στο παρελθόν.

Πρέπει να ασκηθεί δημόσια πίεση (τουλάχιστον σε κρατικό επίπεδο) για να σταματήσει αυτό να συμβαίνει. Όσο βολικό και αν φαίνεται να κατηγορούμε τους παραγωγούς και τους διανομείς, η πραγματική απειλή προέρχεται από τις κυβερνήσεις και τις τράπεζες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ανθρώπους που προκάλεσαν την κρίση να επωφεληθούν επίσης από αυτήν δίνοντάς τους ακόμη περισσότερη εξουσία.

ΠΗΓΗ: https://alt-market.us/governments-start-calling-for-price-controls-rationing-and-cbdcs-come-next/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ