Ωστόσο, η Κυριακή εξακολουθεί να θεωρείται ιερή από πολλούς συντηρητικούς Χριστιανούς. Αλλά αυτό έχει πλέον τελειώσει, τουλάχιστον για την Ευαγγελική Εκκλησία της Ρηνανίας (EKiR), η οποία συνεχίζει απρόσκοπτα το ξεπούλημα των χριστιανικών παραδόσεων που ξεκίνησε πριν από χρόνια. Οι επικριτές θα παρατηρήσουν τώρα ότι ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο η «εκκλησία» έχει πάψει προ πολλού να είναι ο πνευματικός οίκος πολλών Χριστιανών – και δύσκολα θα είναι δυνατόν να τους αντικρούσουμε.
Η τελευταία ρήξη με το DNA του EKiR πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην τακτική κρατική σύνοδο. Εκεί, οι παρόντες εκπρόσωποι της εκκλησίας αποφάσισαν να απομακρυνθούν από μυστήρια όπως η βάπτιση, ο γάμος ή η Θεία Κοινωνία, τα οποία καλλιεργούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ακόμη και η Κυριακή, ως κεντρική ημέρα για τη θεία λειτουργία, πρόκειται να χάσει αυτή τη σημασία.
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ
Δεν γνωρίζει κανείς αν είναι καθαρή απελπισία για την κατάσταση του δικού του θεσμού ή απλώς απώλεια πραγματικότητας όταν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της εκκλησίας περιγράφουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις στα μέσα ενημέρωσης ως «ιστορικές» και βλέπουν το EKiR ως σύγχρονο «πρωτοπόρο» για άλλες περιφερειακές εκκλησίες στη Γερμανία.
Ακόμη και οι σκληροπυρηνικοί παραδοσιακοί θα μπορούσαν πιθανώς να ζήσουν με το γεγονός ότι η εκκλησία θα ήθελε να επιτρέψει στα παιδιά να συμμετέχουν στο δείπνο του Κυρίου από τώρα και στο εξής - ακόμα κι αν το κρασί θα έπρεπε φυσικά να ανταλλαγεί με χυμό σταφυλιού.(!!!!!!) Υπάρχει επίσης μικρή αντίρρηση για εναλλακτικές μορφές γάμου ή βάπτισης, στο βαθμό που αφορά πραγματικά μόνο τον τόπο και τον χρόνο.
Πρόβλημα: Η εκκλησία θέλει να πουλήσει αυτά τα μυστήρια ως μαζικά αγαθά στο μέλλον.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις «μεταρρυθμίσεις», ο συγγραφέας του «Welt» Till-Reimer Stoldt αισθάνεται ότι θυμίζει τις «εκκλησίες γάμου αστραπή στο Λας Βέγκας» και πιθανότατα δεν είναι εντελώς λάθος. Τα ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν σύντομα θα παντρευτούν από ιερείς με κοστούμια Elvis, μπυροκοιλιές και ψεύτικες φαβορίτες;
Δεν μπορεί να αποκλειστεί, διότι στην πραγματικότητα οι εκκλησίες στη Γερμανία δεν αγωνίζονται μόνο με μαζική έξοδο των μελών τους, αλλά και με πολύ σημαντική έλλειψη προσωπικού. Μόνο για το EKiR, οι εκτιμήσεις προβλέπουν μείωση από τους σημερινούς 1.700 πάστορες σε μόλις 700 μέχρι το 2040.
Και αυτά τα αδιάσειστα γεγονότα είναι πιθανό να είναι ο πραγματικός λόγος για τις υποτιθέμενες «σύγχρονες μεταρρυθμίσεις», αν μη τι άλλο την κατάργηση της Κυριακής ως κανονικής και κεντρικής ημέρας λατρείας. Σύμφωνα με το EKiR, αυτό θα πρέπει να αντικατασταθεί από εναλλακτικές μορφές λατρείας, οι οποίες είναι περισσότερο ή λιγότερο εκτεθειμένες στην αυθαιρεσία των μεμονωμένων εκκλησιών - τόσο από την άποψη του τόπου και του χρόνου όσο και της διαδικασίας.
Αν περιδιαβείτε τη χώρα με τα μάτια σας ανοιχτά, θα έχετε παρατηρήσει ότι οι εκκλησιαστικές λειτουργίες τις Κυριακές - σε καμμία περίπτωση μόνο στη Ρηνανία - δεν προσφέρονται πλέον (ή μπορούν) να προσφέρονται σε κάθε εκκλησία. Είτε λόγω έλλειψης επισκεπτών, είτε λόγω έλλειψης πάστορα - ή και τα δύο. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ποιμένες να πρέπει να κηρύττουν από πολλούς άμβωνες ο ένας μετά τον άλλο την Κυριακή.
ΠΟΙΟ ΔΟΓΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Ο γνωστός κριτικός της εκκλησίας Ulrich Parzany προειδοποιεί επίσης τους ομοπίστους του στη Ρηνανία ενάντια στο «ξέπλυμα και την απόκρυψη» αυτών των θλιβερών γεγονότων: «Η συνάθροιση την Κυριακή ή νωρίτερα το Σάββατο ήταν θεμελιώδης για τη ζωή των πιστών από τον πρώιμο Χριστιανισμό. Μόνο η συνάθροιση των πιστών ενισχύει το άτομο με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι τότε σε θέση να ζήσει με τον Θεό στην καθημερινή ζωή.
Αν και ο Parzany δεν θέλει να υπερεκτιμήσει «ερωτήματα σχετικά με τον τόπο, τον χρόνο και τη φύση των λατρευτικών τελετών», δίνει ωστόσο στους αυτοαποκαλούμενους «μεταρρυθμιστές» στο EKiR έναν αδιαμφισβήτητο υπαινιγμό με τον στύλο φράχτη: «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι και παραμένει ότι προσφέρεται στους ανθρώπους μια ισχυρή σχέση με τον Θεό που αλλάζει τη ζωή τους. Όπου αυτό πετυχαίνει, έρχονται και στην εκκλησία».
Ωστόσο, οι περιφερειακές εκκλησίες στη Γερμανία, είτε στη Ρηνανία είτε αλλού, φαίνεται να είναι όλο και λιγότερο επιτυχείς σε αυτό. Δεν είναι ασυνήθιστο να επιτρέπεται το ερώτημα αν αυτό εξακολουθεί να επιχειρείται ή να επιδιώκεται καθόλου – ή αν κάποιος δεν έχει ήδη δεσμευτεί σε άλλους «σωτήρες».
Πιό ολέθρια κατρακύλα γιά τήν Δύση δέν γίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιολισθαίνουν διαρκώς καί θά λέγαμε μάλιστα μέ μεγάλη ταχύτητα πρός τόν γκρεμό!
Τό άκρως ενδιαφέρον ζήτημα όμως είναι, τάχα ποιός, ή ποιοί τούς σπρώχνουν τόσο πολύ βιαστικά στήν άβυσσο;
Μην μπερδευστε όμως: οι αιρετικοί δεν είναι Εκκλησία!!!! Στην Εκκλησία ανήκουν μόνο οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Οι υπόλοιποι έχουν δημιουργήσει πολλές αιρετικες λεγόμενες "εκκλησίες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι μόνο στα λόγια ! Πιο ζεί στην πράξη σύμφωνα με το Ευαγγέλιο? Οι μαφιόζοι έχουν όλοι ένα εκκλησάκι έξω από το σπίτι τους
ΑπάντησηΔιαγραφή