Τό μεγάλο Π Α Ρ Α Σ Ι Τ Ο της Ανθρωπότητος. (Γιά μ ε λ ε τ η μ έ ν ο υ ς).

Από το 1500 έως σήμερα οι κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί, υπέστησαν ολική ανατροπή σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Προτεσταντική Επανάσταση, η Αγγλική Επανάσταση, η Αμερικανική Επανάσταση, η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, ο Πρώτος και ο Δεύτερος Μεγάλος Πόλεμος, το Σύμφωνο της Γιάλτας, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, υπήρξαν τα ορόσημα της εν λόγω ανατροπής.

1.ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ...ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΞΕΡΟΥΜΕ (ΙΣΩΣ)
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.
ΕΙΝΑΙ Ο ΑΙΜΟΣΤΑΓΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ
ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ
ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ, Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ, ΑΒΕΡΕΛ ΧΑΡΡΙΜΑΝ!
ΜΙΑ ΟΝΤΩΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ, ΣΤΗΝ
 Σ Υ Μ Π Α Ι Γ Ν Ι Α ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ!
ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟ ΤΗΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;
ΜΗΠΩΣ ΣΤΟΝ 'ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ'; ΜΗΠΩΣ;...

2.ΝΑ ΚΑΙ "ΖΕΣΤΕΣ" ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΡΕΣΒΥ Ο ...ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ....

3. ΣΑΝ ΔΥΟ "ΚΟΛΛΗΤΟΙ" ΠΑΛΙΟΦΙΛΟΙ!
ΔΙΠΛΑ-ΔΙΠΛΑ Ο ΠΕΡΙΧΑΡΗΣ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΟΝ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΡΕΣΒΥ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ!
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!
ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛΛ ΚΑΙ Ο ΜΟΛΟΤΩΦ....
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

«Ζούμε σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της ιστορίας και κανείς δεν συνειδητοποιεί, κανείς δεν καταλαβαίνει... Η Παγκόσμια Επανάσταση προχωρά ασταμάτητη προς τα τελικά αποτελέσματά της... Ποιός κηρύττει το τέλος της ή πιστεύει ακόμη ότι δεν έχει επέλθει η ήττα; Ο αγώνας διενεργείται επίσης στην εσωτερικότητα του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, παρόλο που ο ίδιος δεν το γνωρίζει καθόλου! Επειδή τόσο λίγοι φθάνουν να δουν ξεκάθαρα σε ποια πλευρά στέκουν πραγματικά…».

Αυτά είναι λόγια του πολυμαθούς Γερμανού φιλοσόφου Όσβαλντ Σπένγκλερ, διακεκριμένου μελετητή των ιστορικών κύκλων, στο πολιτικοφιλοσοφικό πόνημά του «Τα αποφασιστικά χρόνια – Η Γερμανία και η κοσμοϊστορική ανάπτυξη» («Jahre der Entscheidung - Deutschland und die weltgeschichtliche Entwicklung», 1933, εκδόσεις Carl Heinrich Beck, Μόναχο). Εκφράζουν ακριβώς την τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου, που αφελώς πιστεύει ότι είναι ελεύθερος και κριτής του επίγειου πεπρωμένου του, δίχως να αντιλαμβάνεται το «Μεγάλο Παράσιτο», το οποίο επεξέτεινε δυσθεώρητα δίκτυα εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επάνω σε όλη την ανθρωπότητα. (Γενικά ως «παράσιτο» στη Βιολογία χαρακτηρίζεται ένας οργανισμός που ζει και αναπτύσσεται μαζί και σε βάρος άλλου οργανισμού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «ξενιστής», από τον οποίο και τρέφεται με τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες).

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία ευθεία αναφορά για το Μεγάλο Παράσιτο της ανθρωπότητος σε οποιοδήποτε βιβλίο. Καμία εφημερίδα, κανένα ραδιόφωνο, καμία τηλεόραση δεν το αναφέρει ποτέ. Οι άνθρωποι από κάθε μέρος της γης, σε γενικές γραμμές αγνοούν συνεπώς την ύπαρξή του. Ωστόσο, το Μεγάλο Παράσιτο υπάρχει πράγματι και, κρυμμένο μέσα στις σκιές, αντλεί κρυφά τους ζωτικούς χυμούς του από τον ιδρώτα, από τις προσπάθειες και από τα δεινά της ανθρωπότητας. Αφήνοντας κατά μέρος τις λογοτεχνικές μεταφορές στην άκρη, το Μεγάλο Παράσιτο της ανθρωπότητος είναι η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη.

Η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη είναι ο κυρίαρχος του κόσμου. «Εξουσιοδοτήστε με να εκδίδω νόμισμα και να ελέγχω το νομισματικό σύστημα της χώρας, και δεν θα με νοιάζει πλέον ποιος φτιάχνει τους νόμους», συνήθιζε να λέει εύστοχα ο Mayer Amschel Rothschild, ο ιδρυτής (στον δέκατο όγδοο αιώνα) της μεγαλύτερης τραπεζικής δυναστείας, που ποτέ δεν φανερώθηκε στις πραγματικές της διαστάσεις στους ανθρώπους.

Στις ίδιες εννοιολογικές γραμμές εκφράζεται και ο Σκωτσέζος μεγαλέμπορος και τραπεζίτης Sir William Paterson, ιδρυτής της Τράπεζας της Αγγλίας το 1694: «Η Τράπεζα κερδίζει 

χάρη στα κέρδη μέσω των τόκων, των χρημάτων που 

δημιουργούνται από το ...τίποτα» (από το φυλλάδιο του «Μία βραχεία περιγραφή της επιδιωκόμενης Τράπεζας της Αγγλίας» - «A Brief Account of the Intended Bank of England», 1694)

Εδώ, οι δύο αυτές προτάσεις, που αποδίδονται προσεκτικά μέσα από τις σελίδες των βιβλίων επίσημης ιστορίας τα οποία υπάρχουν σήμερα, είναι ήδη σε θέση, παρά την ακραία τους περιεκτικότητα και συντομία, να μας δώσουν καλή αίσθηση της έκτασης της απάτης, με την οποία το Μέγα Παράσιτο περιέβαλε ολόκληρο τον κόσμο, χάρη σε μια επιδεξιότατη και υπομονετική διεργασία υπονόμευσης κι ανατροπής του τρόπου σκέψης και ζωής των ανθρώπων (όπως επεσήμανε ήδη από πολλού καιρού ο Alfredo Bonatesta στο κείμενό του «Η διανοητική ανατροπή ως προϋπόθεση των πολιτικών επαναστάσεων του σύγχρονου κόσμου», δημοσιευμένο στο τριμηνιαίο περιοδικό του Μιλάνου «Ο ελεύθερος άνθρωπος», 8ο τεύχος της 9ης Ιανουαρίου 1982). 

Η υπονομευτική αυτή διεργασία ήταν διαρκώς ενεργή και δραστήρια τους τελευταίους πέντε αιώνες, με μια συμπαγή και συνεπή επαναστατική διαδικασία. Αυτή η διεργασία εξεκίνησε με την δημοσίευση των 95 θέσεων του Λούθηρου και έφθασε κατά πρώτον στο υψηλότερο και σημαντικότερο στάδιό της με την «διαίρεση του κόσμου σε δύο μπλοκ» (ενορχηστρωμένη από τους Ρούζβελτ και Στάλιν) και ακολούθως στο ύψιστο και σημαντικότατο στάδιό της με την μεταψυχροπολεμική εξαπόλυση της «Παγκοσμιοποίησης».

Σ΄ αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί, για την διασφάλιση μιας εισαγωγικής στο θέμα σαφήνειας ότι, η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη δεν είναι ένα νεφελώδες, ακαθόριστο και γενικό θέμα, κατά συνέπειαν ασαφές. Είναι ένα αντικείμενο πραγματικό και συγκεκριμένο.

Η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη συνίσταται από τους Διαχειριστές του Κεφαλαίου, δηλαδή από τους Μεγάλους Διεθνείς Κερδοσκόπους, οι οποίοι συναποτελούν την Παγκόσμια Τοκογλυφία, δηλαδή την τυραννία των τόκων σε βάρος όλων των Λαών του κόσμου.

Η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη ενεργεί κατά κύριο λόγο μέσω των Καπιταλιστικών Ανωνύμων Εταιρειών. Αυτές είναι τα εργαλεία που δίνουν ζωή στις Τράπεζες και στις Πολυεθνικές της Παραγωγής και του Εμπορίου, οι οποίες στην ουσία αποτελούν τις λειτουργικές δομές με τις οποίες λαμβάνει υπόσταση η «Παγκόσμια Αυτοκρατορία του Κεφαλαίου». Στην πραγματικότητα, μέσω αυτών η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη προσπορίζεται παρασιτικά πλούτη, με την εκμετάλλευση της εργασίας και της εφευρετικότητας των άλλων.

Στην κοινή γνώμη είναι ευρέως διαδεδομένη η παρεξήγηση ότι, οι προαναφερόμενες δουλοκτητικές καπιταλιστικές δομές λειτούργησαν και λειτουργούν μόνο σε αυτό το μέρος του κόσμου που οργανώθηκε σύμφωνα με τα οικονομικοπολιτικά πρότυπα του φιλελεύθερου καπιταλισμού, δηλαδή στον φερόμενο ως «ελεύθερο κόσμο» του δυτικού μπλοκ. Αυτό δεν είναι απολύτως αληθές. 

Οι ίδιες δομές λειτούργησαν και λειτουργούν πλήρως επίσης και στο υπόλοιπο μέρος του κόσμου, στο τέως ανατολικό - σοσιαλκομμουνιστικό μπλοκ ή στα σημερινά «λαϊκοδημοκρατικά» του υπολείμματα (Κίνα, Β. Κορέα, Κούβα).

Στις 328 σελίδες του βιβλίου του «Vodka-Cola» ο Charles Levinson, 

[από το 1956 έως το 1964 Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της «Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργατών Μετάλλου» (International Metalworkers' Federation - IMF), κατόπιν από το 1964 έως το 1983, Γενικός Γραμματέας της «Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργατών Χημικών» που μετασχηματίσθηκε στην «Διεθνή Ομοσπονδία Εργατών Χημικών, Ενέργειας, Ορυχείων και Γενικών Εργατικών Ενώσεων» (International Federation of Chemical, Energy, Mine and General Workers’ Unions - ICEM)] υπήρξε εξαίρετη πηγή άντλησης εκτεταμένων πληροφοριών σχετικά με την ουσιαστική ταύτιση καπιταλιστών και μπολσεβίκων πλουτοκρατών. Ειδικότερα στο εξαιρετικό αυτό βιβλίο («Βότκα – Κόλα– Η επικίνδυνη κρυφή πλευρά της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης» εκδόσεις Gordon & Cremonesi, Λονδίνο,1978) ο εμπειρότατος Levinson αποτυπώνει και τεκμηριώνει τα εξής:

-- Κατά τα χρόνια του «Ψυχρού Πολέμου» οι μεγάλες τράπεζες στη φιλελεύθερη καπιταλιστική «Δύση» και πρώτα απ’ όλες οι πασίγνωστες Morgan και Rockefeller διέθεταν αρκετά υποκαταστήματα στις σοσιαλκομμουνιστικές χώρες, όπως και οι τράπεζες της σοσιαλκομμουνιστικής Ανατολής διέθεταν υποκαταστήματά τους στις φιλελευθεροκαπιταλιστικές χώρες της εχθράς τους Δύσης.

-- Οι κυβερνήσεις του σοσιαλκομμουνιστικού συστήματος ενοικίαζαν τους εργάτες τους με ιδιαιτέρως χαμηλούς μισθούς και δίχως κανένα δικαίωμα στην απεργία, στις Πολυεθνικές του διεθνούς πλουτοκρατικού φιλελευθερο καπιταλιστικού συστήματος. (Πως πιστεύετε ότι αγοράζετε πάμφθηνα κινεζικά προϊόντα κάθε είδους;)

-- H φιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία στήριζε την σοσιαλκομμουνιστική οικονομία με συνεχή ροή επιδοτούμενης πίστωσης.

Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάϊο του 1982 από το περιοδικό «Νέος Πολιτικός Παρατηρητής» (OP – «Osservatore Politico Nuovo»), μια εβδομαδιαία επιθεώρηση πολιτικού προβληματισμού και συζητήσεων, ανακοίνωσε επίσης ότι η Gosbank, (Госбанк, Государственный банк СССР), δηλαδή η Σοβιετική Κεντρική Κρατική Τράπεζα, ήταν στην πραγματικότητα μια ανώνυμη εταιρία, με την συμμετοχή ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων ! 

O Luigi d 'Amato (1924-1993), νομικός και πολιτικός επιστήμων, καθηγητής και πρύτανης του Πανεπιστημίου «La Sapienza» της Ρώμης και δημοσιογράφος, έγραψε στην εφημερίδα «Giornale d' Italia» στις 21 Ιουνίου του 1982: «Η ιστορία του μεγάλου οικονομικού κεφαλαίου (χρηματιστηριακού και τραπεζικού) είναι η ιστορία μιας δαιμονικής δύναμης, η οποία στάζει αίμα.» [Η «Giornale d' Italia» (1980-2006) υπήρξε όργανο του κυρίαρχου φεντεραλιστικού πολιτικού κινήματος στην Ιταλία «Συνταξιούχοι ζωντανοί άνθρωποι». Το 1980, ο Amato έγινε διευθυντής της Giornale, θέση την οποία κατείχε επί μία δεκαετία πριν γίνει πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της].

Αυτή η προαναφερόμενη επιγραμματική φράση συμπυκνώνει πολύ καλά τις τρεις χιλιετίες της ιστορίας, η γνώση της οποίας είναι απαραίτητη για να εξετάσουμε σωστά και όχι επιπόλαια το αντικείμενο της Παγκόσμιας Οικονομικής Δύναμης, εφόσον θέλουμε να έχουμε μια σαφή άποψή του, συμπεριλαμβανομένου και οποιουδήποτε αιτιώδους συνδέσμου σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη του συστήματος ισχύος των Διαχειριστών του Κεφαλαίου. 

Διδάσκει πράγματι ακριβολογία και απροκατάληπτη έρευνα ο Ιταλός νομικός, δοκιμιογράφος και πολιτικός Giacinto Auriti (1923-2006), 

ο οποίος στο βιβλίο του «Η διεθνής οργάνωση του νομισματικού συστήματος. Αρχές και κατευθυντήριες γραμμές για μια μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματος», («L'ordinamento internazionale del sistema monetario. Principi ed orientamenti per una riforma del sistema monetario», εκδόσεις Solfanelli, Κιέτι, 1981) γράφει: «Η αρχική ρίζα της μακρότατης ιστορικής διαδικασίας η οποία στη σύγχρονη εποχή οδήγησε στην έλευση της παγκόσμιας τοκογλυφίας μεταξύ των λαών, βρίσκεται πράγματι μόλις τρεις χιλιάδες χρόνια πριν. Για την ακρίβεια στο 1250 π.Χ., στην στιγμή της υποτιθέμενης Εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο».

Α. Κωνσταντίνου

[Πηγή:'εθνικισμός']

"Ιωάννης Καποδίστριας"