Liz Carr
Η Liz Carr, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, που αγωνίζεται ενάντια στη νομιμοποίηση της ευθανασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, πρωταγωνιστεί σε μια παραγωγή του 'BBC', που αποκαλύπτει τους κινδύνους της κουλτούρας του υποβοηθούμενου θανάτου στον Καναδά....
Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024 - 4:45 μ.μ. EDT
(LifeSiteNews) — Η τηλεοπτική σταρ Liz Carr είναι γνωστό όνομα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το πρόσωπό της είναι άμεσα αναγνωρίσιμο στα εκατομμύρια ανθρώπων που συντονίστηκαν στο αστυνομικό δράμα του BBC Silent Witness μεταξύ 2013 και 2021.
Η Carr είναι ανάπηρος από την παιδική της ηλικία. Τα μάτια της δεσπόζουν σε μεγάλο βαθμό στο πρόωρα ρυτιδωμένο πρόσωπό της και εξαρτάται από αναπηρικά καροτσάκια για να μετακινηθεί από τότε που ήταν 14 ετών.
Όταν την είδα για πρώτη φορά στην τηλεόραση, έπαθα σοκ, αλλά – προφανώς όπως όλοι οι άλλοι στη Βρετανία – έχω συνηθίσει την εμφάνισή της και θαυμάζω την τολμηρή άρνησή της να επιτρέψει στον συγγενή πολυπλεξία αρθρογρύπωσης να καταστρέψει τη ζωή της.
Αλλά τον τελευταίο καιρό έχω ακόμη περισσότερους λόγους να θαυμάζω την Carr: ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, χρησιμοποιεί τη διασημότητά της, και όχι ασήμαντα ταλέντα, για να αγωνιστεί ενάντια στη νομιμοποίηση της ενεργητικής ευθανασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Carr πιστεύει – όπως και εγώ – ότι η εισαγωγή της δολοφονίας στη βρετανική ιατρική θα θέσει όχι μόνο τους ασθενείς τελικού σταδίου αλλά και τους ανάπηρους σε κίνδυνο πρόωρου τέλους. Και για να περάσει το μήνυμά της, πρωταγωνίστησε σε ένα φανταστικό ντοκυμανταίρ του BBC που ονομάζεται Better Off Dead.
Προειδοποίηση: Πριν δώσω στην 55λεπτη ταινία μια κριτική πέντε αστέρων, πρέπει να προειδοποιήσω τους γονείς ότι η Carr σύναψε σύμφωνο συμβίωσης το 2010, αναφέρεται στο ντοκυμανταίρ στη σύντροφό της ως η «σύζυγος» της και μοιράζεται μαζί της ένα σύντομο φιλί στα χείλη. Μπορεί να μην θέλετε τα παιδιά σας να δουν αυτό το ντοκυμανταίρ.
Αλλά πέρα από αυτό, οι σκέψεις μου για το θέμα απηχούν αυτό που μου είπε η Βρετανίδα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών Posey Parker όταν την ευχαρίστησα θερμά που μίλησε σε μια εφημερίδα υπέρ της ζωής για τον τρανσέξουαλ:
Χρειαζόμαστε ΟΛΟΥΣ τους συμμάχους που μπορούμε να έχουμε.
Όταν πρόκειται για την αποκάλυψη των κακών του καθεστώτος ευθανασίας του Καναδά, η Liz Carr είναι μία καταπληκτική σύμμαχος. Στο πιο δραματικό τμήμα του ντοκυμανταίρ, επισκέπτεται τη διαβόητη αμβλωτική και αποκαλούμενη «MAiD» (Medical Assistance in Dying, δηλαδή θανατηφόρα ένεση) γιατρό Ellen Wiebe στη Βρετανική Κολομβία.
«Μην τρως τίποτε», λέει η Carr στον σύντροφό της στο ασανσέρ στο γραφείο του Wiebe και δεν είναι σαφές αν αστειεύεται. «Μην πίνεις τίποτε».
Από το πρώτο της ξερό "Γεια", η Wiebe φαίνεται ελαφρώς δαιμονική. Λυπάμαι που χρησιμοποιώ τη λέξη γιατί αγγίζει τα όρια της αφαίρεσης, αλλά η νόμιμα κατά συρροή δολοφόνος πραγματικά μου έδωσε την ισχυρή εντύπωση ότι είναι δαιμονισμένη.
Στο ντοκυμανταίρ, γελάει καθώς συζητά για το φρικιαστικό έργο της. Τα μάτια της λάμπουν. Κυριολεκτικά χαμογελά όταν λέει ότι ο «νούμερο ένα λόγος» που οι άνθρωποι επιλέγουν το «MAiD» είναι «αυτονομία και έλεγχος».
Γέρνει το κεφάλι της και χαμογελάει ξανά καθώς επαναλαμβάνει «αυτονομία και έλεγχο». Είναι σαν να διοχετεύει την κόλαση.
Και όταν μιλάει για τον «αφόρητο πόνο» και τις «δυσάρεστες ασθένειες» που μπορεί να πάθει η Carr, η Wiebe γελάει χαρούμενα.
«Αγαπώ τη δουλειά μου», ενθουσιάζεται όταν η Carr τη ρωτάει αδύναμα. «Αυτή είναι η καλύτερη δουλειά που έχω κάνει ποτέ τα τελευταία επτά χρόνια».
Το πρόσωπο της Carr είναι ζοφερό καθώς οδηγεί το ηλεκτρικό αναπηρικό καροτσάκι της έξω από το γραφείο του Wiebe.
«Ας φύγουμε από εδώ», ψιθυρίζει.
Η Carr παίρνει επίσης συνέντευξη από την κόρη μιας ανάπηρης γυναίκας που επισπεύστηκε για MAiD παρά το γεγονός ότι ήταν ψυχικά άρρωστη και ενός άνδρα με αναπηρία που αρχικά επέλεξε το MAiD επειδή κινδύνευε να μείνει άστεγος. Τα θριαμβευτικά μου αισθήματα ότι η Carr είχε εκθέσει πλήρως την σκανδαλώδη Δρ Wiebe στο βρετανικό κοινό μεταμορφώθηκαν σε αμηχανία για την πατρίδα μου. Όταν έφυγα από τον Καναδά για τη Σκωτία το 2009, δεν μπορούσα να προβλέψω ότι θα έπεφτε τόσο χαμηλά ή ότι η φροντίδα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες θα ήταν τόσο μικρότερη.
Επίσης, δεν μπορούσα να προβλέψω ότι ο υγιής, όμορφος σύζυγός μου θα αρρώσταινε από καρκίνο πριν από την όγδοη επέτειο του γάμου μας και θα καθηλωνόταν σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι τη δέκατη πέμπτη επέτειό μας.
Καθώς παρακολουθούσα την Carr και τους συναδέλφους της ακτιβιστές με αναπηρία να συζητούν και να μοιράζονται ένα γεύμα από τα δικά τους ηλεκτρικά αναπηρικά αμαξίδια, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι μερικές από τις εμπειρίες τους ήταν τώρα και του συζύγου μου.
Η Carr ξεκινά το ντοκυμανταίρ της αποκαλύπτοντας ότι οι άνθρωποι συχνά υποθέτουν ότι άνθρωποι σαν κι αυτήν θα ήταν «καλύτερα νεκροί». Πόσο τρομακτικό να σκέφτομαι ότι μπορεί τώρα να υπάρχει κάποια τέτοια σκέψη για τον σύζυγό μου.
Και τι σκέψεις δεν πέρασαν από τον νου μου, όταν η Wiebe ρώτησε την Carr αν δεν θα ήταν «ενθουσιασμένη» που θα είχε την επιλογή της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας αν έπασχε από καρκίνο τελικού σταδίου και έπρεπε να περάσει από χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία-! Λοιπόν, δεν μπορώ να τις εκφράσω, οπότε θα σταματήσω εδώ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ 'ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!