Επανάσταση εκ των άνω: Η Φαβιανή Κοινωνία και οι ιδέες πίσω από τη Μεγάλη Μεταμόρφωση (2) - «Οι Ιησουίτες του σοσιαλισμού»

 

Πηγή εικόνας: https://www.dailysabah.com/arts/fabian-society-roots-theory-and-practice-of-socialist-think-tank/news

Η Φαβιανή Εταιρεία ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1884 ως παρακλάδι της ομάδας "Fellowship of the New Life" του Σκωτσέζου φιλοσόφου Thomas Davidson. Ο τελευταίος, με τη σειρά του, εμπνεύστηκε από τον Leo Tolstoy και τον Henry David Thoreau και ακολούθησε τις αρχές του ειρηνισμού, της χορτοφαγίας και του μινιμαλισμού προκειμένου να «καλλιεργήσει μια τέλεια ουσία σε όλους και σε όλα».

Ωστόσο, οι Φαβιανοί ήθελαν να είναι κάτι περισσότερο από απλά πρότυπα. Αντίθετα, θέλουν να έχουν άμεση επιρροή στα πολιτικά γεγονότα, στους υψηλότερους κύκλους. Ωστόσο, διακριτικά. Και σε υπομονετικά.

Ως εκ τούτου, επέλεξαν το όνομά τους από τον Ρωμαίο στρατηγό Quintus Fabius Maximus, του οποίου οι τακτικές καθυστέρησης στη μάχη του χάρισαν το ψευδώνυμο "Cunctator" ή "αυτός που περιμένει".

Από αυτό, οι Φαβιανοί άντλησαν την τακτική της σταδιακής ανατροπής προκειμένου να γίνουν, όπως λέγεται ότι είπε ο θεατρικός συγγραφέας George Bernard Shaw, «οι Ιησουίτες του σοσιαλισμού» (https://ia802809.us.archive.org/5/items/myyearsofexilere00bernuoft/myyearsofexilere00bernuoft.pdf).

Τον πρώτο καιρό, το οικόσημο των Φαβιανών ήταν κατάλληλα διακοσμημένο με έναν λύκο με προβιά προβάτου (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Fabian_Society_coat_of_arms.svg).

Στο μανιφέστο που έγραψε ο Shaw, οι Φαβιανοί ονομάζουν ως κύριους στόχους τους την κολεκτιβοποίηση της ιδιοκτησίας και τον κρατικό έλεγχο της οικονομίας, την οποία κατανοούν ως άμεση αντίδραση στις καταστροφικές στερήσεις και το (αρχικό) κοινωνικό ζήτημα κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, λέξη-κλειδί: ταξική κοινωνία. (https://oll.libertyfund.org/page/shaw-s-fabian-manifesto-1884)

Αντιμαρξιστές/Έγελος

Η «επανάσταση εκ των άνω», η επιθυμία των Φαβιανών να κερδίσουν την κοινωνική ελίτ για τους στόχους τους αντί να κινητοποιήσουν τον πληθυσμό «από κάτω προς τα πάνω», τους διακρίνει από τους σοσιαλιστές συγχρόνους τους, οι οποίοι έχουν ελάχιστη συμπάθεια για το σχέδιο των Φαβιανών.

Το 1893, ο Friedrich Engels​​​​​​​ έγραψε στον Friedrich Adolph Sorge για τους «σεχταριστές»:

Εδώ στο Λονδίνο, οι Φαβιανοί είναι μια ομάδα ζηλωτών που έχουν αρκετή λογική για να δουν το αναπόφευκτο της κοινωνικής αναταραχής, αλλά που δεν μπορούν να εμπιστευτούν αυτό το γιγαντιαίο έργο μόνο στο αγενές προλεταριάτο και επομένως έχουν τη συνήθεια να θέτουν τον εαυτό τους επικεφαλής. Ο φόβος της επανάστασης είναι η βασική αρχή τους. Είναι οι κατεξοχήν «μορφωμένοι».

Ο σοσιαλισμός τους είναι δημοτικός σοσιαλισμός. Η κομμούνα, όχι το έθνος, πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον προς το παρόν, ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής.

Αυτός ο σοσιαλισμός τους παρουσιάζεται τότε ως μια ακραία αλλά αναπόφευκτη συνέπεια του αστικού φιλελευθερισμού, και ως εκ τούτου ακολουθεί την τακτική τους να μην πολεμούν αποφασιστικά τους φιλελεύθερους ως αντιπάλους, αλλά να τους οδηγούν μακριά στις σοσιαλιστικές συνέπειες, να τους εξαπατούν, να διαπερνούν το φιλελευθερισμό με το σοσιαλισμό, και όχι να αντιτίθενται στους φιλελεύθερους σοσιαλιστές υποψηφίους, αλλά να τους κρεμούν και να τους επιβάλλουν ή να λένε ψέματα γι 'αυτούς.

Φυσικά, δεν βλέπουν ότι οι ίδιοι είτε τους λένε ψέμματα και τους εξαπατούν είτε ότι λένε ψέμματα στο σοσιαλισμό.

Friedrich Engels: Επιστολή προς τον Friedrich Adolph Sorge, 18 Ιανουαρίου 1893 (https://marxwirklichstudieren.files.wordpress.com/2012/11/mew_band39.pdf)

Ένας άλλος εξέχων σοσιαλιστής, ο οποίος επίσης υποστηρίχθηκε από τους Φαβιανούς για ένα διάστημα, έχει επίσης λίγη συμπάθεια για τους αστούς σοσιαλιστές:

Είναι μια πλήρης εξομολόγηση των αμαρτιών εκ μέρους αυτών των αλαζόνων αστών, οι οποίοι θα καταδέχονταν ευγενικά να χειραφετήσουν το προλεταριάτο από τα πάνω, αν ήταν αρκετά λογικοί για να συνειδητοποιήσουν ότι μια τέτοια ακατέργαστη, αμόρφωτη μάζα δεν μπορεί να χειραφετηθεί μόνη της και δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα παρά μόνο με τη χάρη αυτών των έξυπνων δικηγόρων, συγγραφέων και συναισθηματικών ηλικιωμένων γυναικών.

Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν: Ο βρετανικός πασιφισμός και η βρετανική αντιπάθεια για τη θεωρία (1915) (https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1915/jun/x02.htm)

Και όμως είναι ακριβώς αυτή η καθυστερημένη Φαβιανή προσέγγιση, η πορεία μέσα από τους θεσμούς, που θα φέρει τους Φαβιανούς πιο κοντά στο στόχο τους. Πιο κοντά από τον Μαρξ και τον Έγελο έφτασαν στη σοσιαλιστική τους ουτοπία.

(το 3ο Μέρος αύριο 7/10 από την Οδύσσεια)

Βλ. Μέρος 1ο

Επανάσταση εκ των άνω: Η Φαβιανή Κοινωνία και οι ιδέες πίσω από τη Μεγάλη Μεταμόρφωση

https://odysseiatv.blogspot.com/2023/10/blog-post_887.html

Πηγή: www.telepolis.de

Μετάφραση: Μαριγώ Ζαραφοπούλα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Φαβιανή Εταιρεία: Ρίζες, θεωρία και πρακτική της σοσιαλιστικής δεξαμενής σκέψης

https://www.dailysabah.com/arts/fabian-society-roots-theory-and-practice-of-socialist-think-tank/news