Τι είναι το πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ (EUDI);
Το ψηφιακό πορτοφόλι της ΕΕ, που συχνά αναφέρεται ως πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ (EUDI), πρόκειται να προσφερθεί στο ευρωπαϊκό κοινό τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «τα πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ είναι προσωπικά ψηφιακά πορτοφόλια που επιτρέπουν στους πολίτες να ταυτοποιούνται ψηφιακά, να αποθηκεύουν και να διαχειρίζονται δεδομένα ταυτότητας και επίσημα έγγραφα σε ηλεκτρονική μορφή. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν άδεια οδήγησης, ιατρικές συνταγές ή τίτλους εκπαίδευσης.
Καθώς ολοκληρώνεται η νομοθεσία για τον εξορθολογισμό της χρήσης τους σε ολόκληρη την Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί τις προσπάθειές της για την ανάπτυξη EUDIs στο ευρύ ευρωπαϊκό κοινό, όπου πάνω από 250 ιδιωτικές εταιρείες και δημόσιες αρχές συμμετέχουν σε τέσσερα πιλοτικά έργα μεγάλης κλίμακας. Κατά τον χρόνο σύνταξης της παρούσας έκθεσης, η ΕΕ έχει επενδύσει 46 εκατομμύρια ευρώ σε αυτά τα πιλοτικά έργα.
Πράγματι, ένα ευρύ φάσμα περιπτώσεων χρήσης δοκιμάζονται ήδη στα πιλοτικά έργα EUDI. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρήση των πορτοφολιών για πρόσβαση σε κυβερνητικές υπηρεσίες, εγγραφή και ενεργοποίηση καρτών SIM για υπηρεσίες δικτύου κινητής τηλεφωνίας, υπογραφή συμβάσεων, διευκόλυνση ταξειδιών και παρουσίαση εκπαιδευτικών διαπιστευτηρίων. Όλες μαζί, αυτές οι περιπτώσεις χρήσης υποδηλώνουν την πιθανή χρήση των ψηφιακών πορτοφολιών ταυτότητας σε ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών που είναι απαραίτητες για την καθημερινή ζωή.
Ευκολία, αλλά για ποιον;
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συχνά εκμεταλλεύεται την ευκολία του ψηφιακού πορτοφολιού, με μηνύματα που καυχιούνται ότι οι χρήστες θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα πορτοφόλια για να κάνουν check-in σε ξενοδοχεία, να υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις, να νοικιάζουν αυτοκίνητα και να ανοίγουν με ασφάλεια τραπεζικούς λογαριασμούς. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen τόνισε τα ακόλουθα σε ομιλία της για την κατάσταση της Ένωσης το 2020, όπου πρότεινε την έννοια της «ασφαλούς ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής ταυτότητας»:
Κάθε φορά που μια εφαρμογή ή ένας ιστότοπος μας ζητά να δημιουργήσουμε μια νέα ψηφιακή ταυτότητα ή να συνδεθούμε εύκολα μέσω μιας μεγάλης πλατφόρμας, δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει με τα δεδομένα μας στην πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Επιτροπή θα προτείνει μια ασφαλή ευρωπαϊκή ηλεκτρονική ταυτότητα. Ένα που εμπιστευόμαστε και που κάθε πολίτης μπορεί να χρησιμοποιήσει οπουδήποτε στην Ευρώπη για να κάνει οτιδήποτε, από την πληρωμή των φόρων σας μέχρι την ενοικίαση ποδηλάτου. Μια τεχνολογία όπου μπορούμε να ελέγξουμε μόνοι μας ποια δεδομένα χρησιμοποιούνται και πώς.
Βεβαίως, η von der Leyen έχει δίκιο ότι «δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει με τα δεδομένα μας» όταν δημιουργούμε online λογαριασμούς ή συνδεόμαστε σε ιδιωτικές υπηρεσίες, υποθέτοντας ότι η ψηφιακή ταυτότητα μπορεί να λειτουργήσει για να λύσει ένα βασικό πρόβλημα που πολλοί άνθρωποι έχουν όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.
Αλλά κρίσιμα, η ευρωπαϊκή «ηλεκτρονική ταυτότητα» και οι μέθοδοι ψηφιακής ταυτοποίησης γενικά, θέτουν μια σειρά νέων ζητημάτων για τους πολίτες τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Συγκεκριμένα, ενώ η ψηφιακή ταυτότητα μπορεί να παρέχει στους χρήστες πρόσβαση σε υπηρεσίες, μια έκθεση του WEF του 2018 σχετικά με την ψηφιακή ταυτότητα παραδέχεται την τάση του εργαλείου να αποκλείει. «Για τα άτομα, οι [επαληθεύσιμες ταυτότητες] ανοίγουν (ή κλείνουν) τον ψηφιακό κόσμο, με τις θέσεις εργασίας, τις πολιτικές δραστηριότητες, την εκπαίδευση, τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, την υγειονομική περίθαλψη και πολλά άλλα».
Και πράγματι, υπό τον έλεγχο ενός διεφθαρμένου κράτους ή άλλων δομών διακυβέρνησης, η τάση της ψηφιακής ταυτότητας να «κλείσει» τον ψηφιακό κόσμο φαίνεται ώριμη για κατάχρηση. Η ερευνήτρια Eve Hayes de Kalaf, για παράδειγμα, γράφει στο Conversation ότι «τα κράτη μπορούν να οπλίσουν διεθνώς χρηματοδοτούμενα συστήματα ταυτότητας» εναντίον ευάλωτων πληθυσμών. Επισημαίνει ένα παράδειγμα από τη Δομινικανή Δημοκρατία, όπου οι μακροχρόνιες διακρίσεις εις βάρος ατόμων που κατάγονται από την Αϊτή εκδηλώθηκαν με την αφαίρεση της δομινικανής ιθαγένειάς τους το 2013, καθιστώντας τους ανιθαγενείς.
Εν τω μεταξύ, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς άλλους να πέφτουν μέσα από τις ψηφιακές «ρωγμές», καθώς τα συστήματα ψηφιακής ταυτότητας γίνονται mainstream και διασυνδέονται, αν όχι προϋπόθεση, για την πρόσβαση σε κρίσιμες κοινωνικές και οικονομικές υπηρεσίες και υποστηρίξεις.
Όπως διευκρινίζουν οι Jeremy Loffredo και Max Blumenthal το 2021 για την αναφορά για το Grayzone, για παράδειγμα, η εισαγωγή του Aadhaar το 2017, του συστήματος βιομετρικής ταυτότητας της Ινδίας, «το οποίο παρακολουθεί τις κινήσεις των χρηστών μεταξύ πόλεων», οδήγησε σε έξαρση θανάτων στην αγροτική Ινδία, καθώς οι δυσκολίες πρόσβασης στο σύστημα Aadhaar μπλόκαραν λειτουργικά αγαθά και τους παραλήπτες από την πρόσβαση στα καταστήματα τροφίμων της χώρας, αφήνοντάς τους ακόμη και να λιμοκτονήσουν. Το Scroll της Ινδίας ανέφερε ότι, σε τυχαία δειγματοληψία 18 χωριών στην Ινδία, όπου ο βιομετρικός έλεγχος ταυτότητας είχε εντολή πρόσβασης σε επιδοτούμενες από την κυβέρνηση μερίδες τροφίμων, το 37% των κατόχων καρτών δεν ήταν σε θέση να προμηθευτούν τις μερίδες τους. (!!!!!!!!!!!!!!!)
Παρά την καταστροφή που έχει προκαλέσει, το Aadhaar έχει τελικά προωθηθεί ως επιτυχία και ο υπόλοιπος κόσμος αναφέρει ότι η Ινδία δημιουργεί διεθνείς συνεργασίες για την εξαγωγή του δημοφιλούς Unified Payments Interface (UPI), ενός συστήματος άμεσων πληρωμών που χρησιμοποιεί το σύστημα βιομετρικής ταυτότητας Aadhaar ως βάση του, αλλού.
Σαφώς, η ψηφιακή ταυτότητα δημιουργεί σημαντικές πιθανές κοινωνικές βλάβες εάν εφαρμοστεί βιαστικά. Παρά αυτές τις πιθανές βλάβες, όπως σημειώνω για το Unlimited Hangout, μια σχεδόν καθολική υιοθέτηση συστημάτων ψηφιακής ταυτότητας φαίνεται όλο και περισσότερο αναπόφευκτη, με την «Juniper Research [εκτιμώντας] ότι οι κυβερνήσεις θα έχουν εκδώσει περίπου 5 δισεκατομμύρια διαπιστευτήρια ψηφιακής ταυτότητας έως το 2024 και μια έκθεση της Goode Intelligence του 2019 [που υποδηλώνει] ότι η ψηφιακή ταυτότητα και επαλήθευση θα είναι μια αγορά 15 δισεκατομμυρίων δολλαρίων έως το 2024».
Επιπλέον, έχουν γίνει νομοθετικά βήματα προς την κατεύθυνση της διαλειτουργικότητας του ψηφιακού πορτοφολιού σε ολόκληρη την ΕΕ. Με άλλα λόγια, οι βασικές υπηρεσίες είναι υπερ-συγκεντρωτικές πέρα από τα σύνορα και ψηφιοποιούνται με τρόπους πιο ανιχνεύσιμους από ό, τι θα μπορούσαν να ήταν οι ομόλογοι χαρτιού - όλα στα χέρια των αρχών.
Κρίσιμα, το πορτοφόλι EUDI προφανώς προορίζεται να συνδεθεί ή να συμπεριλάβει με άλλο τρόπο χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, όπου οι πολίτες της ΕΕ θα μπορούν να χρησιμοποιούν το EUDI τους για να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς και ακόμη και να υποβάλουν αίτηση για δάνεια. Επιπλέον, η διατύπωση από ένα ενημερωτικό σημείωμα πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σχετικά με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Ψηφιακής Ταυτότητας υποδηλώνει ότι το «πορτοφόλι EUDI θα αποφέρει οφέλη σε όλους τους ενδιαφερόμενους του οικοσυστήματος πληρωμών», ακόμη και συμπεριλαμβανομένης της «προβλεπόμενης στήριξης για το ψηφιακό ευρώ».
Ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιθυμεί να αναδείξει τα υποτιθέμενα οφέλη του EUDI για τους «ενδιαφερόμενους του οικοσυστήματος πληρωμών», φαίνεται λιγότερο πρόθυμη να συζητήσει τους κινδύνους που περιβάλλουν την εύλογη, αν όχι πιθανή, σύνδεση της ψηφιακής ταυτότητας με το χρήμα, και ιδιαίτερα τα ψηφιακά νομίσματα, όπου οι ικανότητες της ελίτ να παρακολουθούν, ή ακόμα και να χειραγωγούν ή να εμποδίζουν την ικανότητα των πολιτών να δέχονται ή να πραγματοποιούν πληρωμές, θα μπορούσε να είναι άνευ προηγουμένου.
Εν ολίγοις, τα πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ προορίζονται να είναι βολικά για καθημερινή μη στρατιωτική χρήση. Ταυτόχρονα, αυτά τα πορτοφόλια, καθώς και άλλα παρακείμενα συστήματα ψηφιακής ταυτότητας που αναπτύσσονται αλλού, θα μπορούσαν επίσης να είναι βολικά για τις κυβερνήσεις και τις δομές διακυβέρνησης που επιθυμούν να παρακολουθούν, να επιτηρούν ή να χειραγωγούν ή να ελέγχουν με άλλο τρόπο κρίσιμες πτυχές της ζωής των πολιτών μαζικά.
Η σύνδεση DIIA
Παρά την έλλειψη καθεστώτος μέλους της ΕΕ και τον πόλεμο στα χέρια της, η Ουκρανία συμμετέχει στα πιλοτικά προγράμματα του ψηφιακού πορτοφολιού της ΕΕ. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερα στο Substack μου, το DIIA, η υπερ-συγκεντρωτική εφαρμογή state-in-a-smartphone της Ουκρανίας, βοηθά στην ανάπτυξη του ψηφιακού πορτοφολιού της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, ο Ουκρανός υπουργός Ψηφιακού Μετασχηματισμού Mykhailo Fedorov τόνισε σε μια ανάρτηση στο Telegram από τον Ιούλιο ότι οι εκπρόσωποι της DIIA είχαν επιδείξει ακόμη και τις δυνατότητες της εφαρμογής DIIA στην κοινοπραξία POTENTIAL (Pilots for European Digital Identity Wallet) αυτό το καλοκαίρι.
Συγκεκριμένα, πολλές από τις περιπτώσεις χρήσης του ψηφιακού πορτοφολιού της ΕΕ που δοκιμάζονται στα πιλοτικά προγράμματα είναι ήδη πραγματικότητα με την εφαρμογή DIIA της Ουκρανίας. Πράγματι, οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν το DIIA για μια σειρά καθημερινών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της επαλήθευσης της ταυτότητάς τους για τη χρήση τραπεζικών υπηρεσιών, την κατοχή ποικίλων ψηφιακών ταυτοτήτων (όπως άδειες οδήγησης και βιομετρικά διαβατήρια) και ακόμη και την καταβολή ορισμένων φόρων και την πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες για οικογένειες. Το Υπουργείο Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Ουκρανίας έχει τονίσει την πρόθεσή του να καταστήσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες διαθέσιμες στο διαδίκτυο: το DIIA πρόκειται να είναι το «one-stop-shop» για αυτές τις υπηρεσίες.
Και, όπως έχω αναφέρει προηγουμένως σε προηγούμενες αναφορές για το Substack και το Unlimited Hangout, η ερπυσμός του πεδίου εφαρμογής του DIIA συνεχίζεται καθώς βαθαίνουν οι συγκρούσεις, με την εφαρμογή να παρέχει υπηρεσίες δίπλα στον πόλεμο. Οι Ουκρανοί πολίτες που πλήττονται από τον πόλεμο έχουν λάβει επιδόματα μέσω της εφαρμογής, για παράδειγμα, και μπορούν επίσης να επαληθεύσουν την ταυτότητά τους μέσω του DIIA για να συνδεθούν στο e-Vorog ("e-enemy"), ένα chatbot που επιτρέπει στους Ουκρανούς πολίτες να αναφέρουν πληροφορίες σχετικά με τη ρωσική στρατιωτική τοποθεσία στο κράτος.
Συνολικά, αυτές οι συνθήκες υποδηλώνουν ότι το DIIA μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος σχεδίου ή προδρόμου για το παρακείμενο ψηφιακό πορτοφόλι της Ευρώπης, όπου το ψηφιακό πορτοφόλι της ΕΕ, ήδη μια κεντρική εφαρμογή που προορίζεται να βοηθήσει τους πολίτες σε μια σειρά κρίσιμων καθημερινών υπηρεσιών, θα μπορούσε να αναλάβει έναν αυξανόμενο αριθμό κυβερνητικών υπηρεσιών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ μένει να δούμε τι θα συμβεί με την κυκλοφορία του ψηφιακού πορτοφολιού στην Ευρώπη, η εφαρμογή του πορτοφολιού σε ολόκληρη την ΕΕ και η μορφή εφαρμογής smartphone, όπου τα χαρακτηριστικά μπορούν εύκολα να εισαχθούν, να αφαιρεθούν ή να επεξεργαστούν κατά βούληση, σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η ερπυσμός του πεδίου εφαρμογής σε συγκρίσιμη κλίμακα.
Συμπέρασμα
Πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται δικαιολογημένα για ψηφιακά έγγραφα και άλλους εύκολους τρόπους πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες και ολοκλήρωσης εργασιών σε μια ψηφιακή εποχή. Αλλά αυτές οι υπηρεσίες και τα εργαλεία, όταν διευκολύνονται από τα κράτη και τις παρακείμενες δομές διακυβέρνησης, και τα μη υπόλογα μέλη του ιδιωτικού τομέα, έρχονται με σημαντικές ηθικές ανησυχίες και ανησυχίες επιτήρησης που πρέπει να συζητηθούν εκτενώς και να συζητηθούν από το κοινό. Από την άποψη αυτή, φαίνεται ότι το μελλοντικό πορτοφόλι ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ωστόσο, η πιλοτική εφαρμογή του ψηφιακού πορτοφολιού και η αντίστοιχη υιοθέτηση της ψηφιακής ταυτότητας από τα κράτη μέλη της ΕΕ βρίσκονται σε εξέλιξη, με μια δήλωση τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εξηγεί ότι «όλοι θα έχουν το δικαίωμα να έχουν αποδεκτή μια ψηφιακή ταυτότητα της ΕΕ» σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Και ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοινώνει ότι «δεν θα υπάρξει καμμία υποχρέωση» για τη χρήση ενός πορτοφολιού ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανακοίνωση 2030 Ψηφιακή πυξίδα: Ο ευρωπαϊκός δρόμος για την ψηφιακή δεκαετία διευκρινίζει ότι ένας στόχος για το 2030 για την ΕΕ είναι το 80% των πολιτών να χρησιμοποιούν μια «λύση ηλεκτρονικής ταυτοποίησης».
Τελικά, τα μικτά μηνύματα αφήνουν περιθώρια για εικασίες ότι, ακόμη και αν οι ψηφιακές ταυτότητες δεν είναι υποχρεωτικές όταν εισάγονται, ο γενικός πληθυσμός θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να ωθηθεί ή τελικά ακόμη και να υποχρεωθεί να υιοθετήσει ψηφιακές ταυτότητες για πρόσβαση σε βασικές δημόσιες υπηρεσίες.
Ενώ οι υποστηρικτές της ψηφιακής ταυτότητας τονίζουν την ικανότητα των εργαλείων για ευκολία και ασφάλεια σε έναν ολοένα και πιο διαδικτυακό κόσμο, τα ζητήματα ηθικής και προστασίας της ιδιωτικής ζωής που έχω επισημάνει εδώ σηματοδοτούν ότι, εάν αναπτυχθούν βιαστικά, τα πορτοφόλια ψηφιακής ταυτότητας της ΕΕ θα μπορούσαν τελικά να έχουν καταστροφικές και μακροχρόνιες συνέπειες για την ιδιωτική ζωή και τις πολιτικές ελευθερίες. Και, μόλις εφαρμοστούν, φαίνεται ότι οι ψηφιακές ταυτότητες θα μπορούσαν να είναι δύσκολο να ανατραπούν, ακόμη και αν δεν είναι δημοφιλείς, ωθώντας τελικά τους ανθρώπους σε έναν τεχνοκρατικό εφιάλτη από τον οποίο δεν μπορούν εύκολα να ξεφύγουν.
Εν ολίγοις, οι κίνδυνοι που θέτουν τα αναδυόμενα συστήματα ψηφιακής ταυτότητας, όπως το EUDI Wallet, δεν μπορούν να αγνοηθούν καθώς η Ευρώπη εισέρχεται στην «ψηφιακή δεκαετία» της.
Πολίτες λένε «όχι» στις πόλεις των 15 λεπτών !
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://rumble.com/v3mhv6v--15-.html