Ο Ελβετός δικηγόρος Philipp Kruse (*) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την πρωτοβουλία πολιτών της ΕΠΠ να αμφισβητήσει τον ΠΟΥ σχετικά με τη συνθήκη πανδημίας - αντιτιθέμενος στην επιβολή μιας παγκόσμιας δικτατορίας του WEF και του Gates.

Πηγή εικόνας: https://www.linkedin.com/checkpoint/challengesV2/AQGwvO6H9EJfZwAAAYsz3IODKn9pnOqrd95e6Qd8qymFrFyfSDvHr90xwjti6_0aXK-4O3ceu71uEoC_RSSPTW5hfPZ7kBYeOQ?original_referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F

Ο Δρ Campbell παρείχε το 17λεπτο βίντεο που συνδέεται παρακάτω με την ομιλία του Philipp Kruse, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς την εξωφρενική αρπαγή της εξουσίας για την παγκόσμια δικτατορία της υγείας από τον διεφθαρμένο, ασύδοτο, ανίκανο, ανεπαρκώς καταρτισμένο και καθόλου έμπειρο ΠΟΥ - τον ΠΟΥ που χορεύει στο ρυθμό των εγωμανών του WEF και του Bill Gates.

O Κίνδυνος της Συνθήκης για την Πανδημία του ΠΟΥ - YouTube

(από το κανάλι στο YouTube του Δρ. John Campbell)

Έχω αποσπάσει ένα κείμενο 6 λεπτών, ξεκινώντας περίπου από το σημάδι των 7 λεπτών που συνοψίζει τους κινδύνους για την ανθρωπότητα από τις τροποποιήσεις του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού και της νέας Συνθήκης για την Πανδημία.

Λάβετε υπόψη ότι η ίδια διαδικασία για να γλιστρήσουν μέσα από αυτές τις αλλαγές στους κανονισμούς υγείας χρησιμοποιείται επίσης για να δεσμεύσει τις κυβερνήσεις σε στόχους «μηδενικών εκπομπών».

Λάβετε επίσης υπόψη ότι ο ΠΟΥ θα ισχυριστεί ότι δεν έχει καμμία εξουσία στη φορολογική αρχή. Αυτό είναι αλήθεια. Αυτό που κάνει αντ' αυτού είναι να παίρνει «εισφορές» από τα 194 κράτη μέλη της – τις οποίες εισπράττουν από φόρους. Δείτε πώς λειτουργεί:

Το χρονοδιάγραμμα είναι ότι οι τροποποιήσεις που είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως θα περάσουν σε νόμο τον Μάϊο του 2024 - μόλις έξι μήνες από τώρα και, επειδή αυτές οι τροποποιήσεις μειώνουν την περίοδο προειδοποίησης για ακόμη περισσότερες τροποποιήσεις, οι δρακόντειες τροποποιήσεις του ΔΥΚ 2005 και η νέα συνθήκη πανδημίας καθίστανται νομικά δεσμευτικές σε ένα έτος από τον επόμενο Μάϊο - δηλαδή τον Μάϊο του 2025. 

Σε αυτό σημείο ο κόσμος θα κυβερνάται από μη εκλεγμένους, ανεξέλεγκτους και διεφθαρμένους γραφειοκράτες.

Το πρώτο μέρος του βίντεο ασχολείται με τις συγκεκριμένες τροποποιήσεις και τη νέα συνθήκη πανδημίας.

Όλα αυτά είναι διαθέσιμα στο κοινό.

Ο Δρ Campbell έδωσε αυτές τις σημειώσεις:

Διάσκεψη για την υγεία και τη δημοκρατία 13 Σεπτεμβρίου, 2023 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Στρασβούργο. Διόρθωση από τον John, Συγγνώμη, νόμιζα ότι ο Philipp Kruse ήταν Ολλανδός, αλλά στην πραγματικότητα είναι Ελβετός, συγγνώμη

Ο Philipp Kruse, ένας από τους δικηγόρους που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία πολιτών, δίνει ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την πρωτοβουλία πολιτών της ΕΠΠ για να αμφισβητήσει τον ΠΟΥ σχετικά με τη συνθήκη τους για την πανδημία.

Kruse    • The Powergrab of the WHO - Philipp Kr...   https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_fil... https://www.consilium.europa.eu/en/po... https://apps.who.int/gb/wgpr/pdf_file... Philipp Kruse    • Philipp Kruse speech  

Ομιλία Philipp Kruse

Εντάξει, εδώ είναι το απόσπασμα της μεταγραφής, ξεκινώντας από το 7.27

Διατάξεις υπάρχουν και στις δύο διεθνείς νέες συμφωνίες, στους διεθνείς υγειονομικούς κανονισμούς και στη νέα συνθήκη για την πανδημία και, τέλος, μια σύντομη περίληψη που θα πρέπει να δοθεί οποιαδήποτε στιγμή όταν μιλάμε για αυτές τις νέες αλλαγές είναι το γεγονός ότι δεν προβλέπεται μηχανισμός που θα επιτρέπει στους πολίτες ή στα κράτη μέλη να αμφισβητούν την αξιολόγηση του ΠΟΥ, είτε πρόκειται για την αξιολόγηση του ΠΟΥ σχετικά με μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον τομέα της δημόσιας υγείας είτε για την αξιολόγησή του όσον αφορά ορισμένα μέτρα είτε όταν πρόκειται για την επιβολή ενός καθεστώτος για αυτό που αποκαλούν εμβολιασμό όσο πειραματικό και αν είναι.

Απλά δεν θα υπάρχει κουμπί διακοπής για κανένα από τα κράτη μέλη και, φυσικά, όχι για εμάς, τους πολίτες.

Έτσι, τώρα, αν το δούμε μόνο στο σύνολό του, αυτό σημαίνει το δικαίωμα του ΠΟΥ να αυτοδηλώνεται, να αυτοεξουσιοδοτείται, να διεκδικεί μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος και να τη διατηρεί για όσο θέλει.

Δεύτερον, να εκδοθούν οι λεγόμενες συστάσεις που θα είναι νομικά δεσμευτικές και θα υπόκεινται σε ένα σύστημα παρακολούθησης των ανθρώπων -παρακολούθηση των κρατών μελών- στη συνέχεια στον πλήρη έλεγχο και το μονοπώλιο στην πληροφόρηση, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος λογοκρισίας και, στη συνέχεια, στο γεγονός ότι δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου και διόρθωσης.

Τι έχουμε ως αποτέλεσμα;

Λοιπόν, είναι πολύ απλό να πούμε ότι χωρίς τη δυνατότητα ανοικτής συζήτησης, χωρίς τη δυνατότητα να έχουμε διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές υποθέσεις, διαφορετικές μεθόδους που πρέπει να συζητηθούν πάνω και στο τραπέζι δεν θα υπάρξει επιστήμη και τελικά δεν θα υπάρξει δημοκρατία και δεν θα υπάρξει καμμία νομική διαδικασία και καμμία δικαιοσύνη εάν το αποτέλεσμα είναι ήδη προκαθορισμένο από μία μόνο αρχή σε αυτόν τον πλανήτη.

Δεν μπορεί να υπάρξει, εξ ορισμού, μια σωστή επιστημονική διαδικασία, μια σωστή διαδικασία λήψης αποφάσεων, δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία.

Νούμερο δύο (σ.σ.: τρία;): είναι βασική αρχή όχι μόνο του διεθνούς δικαίου, όχι μόνο του εθνικού συνταγματικού δικαίου. ότι έχουμε -ως ανθρώπινα όντα- το δικαίωμα να γνωρίζουμε σε τι συναινούμε.

Επομένως, εάν αναρωτηθούμε, έχουμε ερωτηθεί, έχετε ενημερωθεί, σχετικά με αυτήν τη διαδικασία που πρόκειται να γίνει πραγματικότητα, η απάντηση είναι όχι, και υπάρχει μια σημαντική διάκριση που πρέπει να γίνει μεταξύ αυτών των δύο νομικών μέσων.

Η νέα συνθήκη για την πανδημία θα θεωρηθεί από τον ίδιο τον ΠΟΥ ως συνθήκη και, ως εκ τούτου, θα υπόκειται σε εθνική διαδικασία συζήτησης και επικύρωσης, αλλά όχι τόσο για τους διεθνείς υγειονομικούς κανονισμούς.

Οι διεθνείς υγειονομικοί κανονισμοί εξ ορισμού της γραφής του ίδιου του ΠΟΥ -όταν διαβάζετε τον διεθνή υγειονομικό κανονισμό- χαρακτηρίζονται ως υγειονομικοί κανονισμοί σύμφωνα με το άρθρο 21 του Συντάγματος του ΠΟΥ·

Και τι σημαίνει αυτό ως συνέπεια;

Θα υπάρξει αυτόματη έναρξη ισχύος αμέσως μετά την ψηφοφορία το 2024, μέχρι στιγμής είναι ακόμα 24 μήνες, αλλά αυτοί οι 24 μήνες έχουν μειωθεί σε 12 μήνες μόνο.

Αυτό σημαίνει ότι στο τέλος μετά τον Μάϊο του 2025 οι διεθνείς υγειονομικοί κανονισμοί θα γίνουν αυτόματα νόμοι, οπότε δεν θα μας ζητηθεί.

Δεν έχουμε ενημερωθεί και θα υπάρξει διαδικασία αυτόματης εφαρμογής του διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού.

Αυτό είναι περίπου τόσο σοβαρό όσο μπορεί να είναι όταν πρόκειται για παραβίαση της αρχής της συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης.

Αυτή η αρχή δεν υπάρχει μόνο σε ατομικό επίπεδο, αλλά υπάρχει μόνο για τις δημοκρατίες στο σύνολό τους και υπάρχει υπό τον τίτλο της αυτοδιάθεσης του λαού, που είναι μία από τις θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, άρθρο 1 του 1946.

Τώρα αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει όλοι να γνωρίσουμε όχι μόνο τι περιέχουν αυτά τα έγγραφα, αλλά θα ισχυριστούμε και θα πούμε ξεκάθαρα ότι ορισμένοι από αυτούς τους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας των Ηνωμένων Εθνών και οι αλλαγές που τροποποιούνται και δηλώνονται εκεί - θα είναι εντελώς αντίθετοι με αυτό που θεωρούμε συνταγματική μας τάξη - καθώς δεν υπάρχει δικαίωμα ενημέρωσης του κοινού - καθώς θα υπάρχει λογοκρισία - καθώς θα υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα που δεν προστατεύονται - όπως δεν θα υπάρχουν έλεγχοι και ισορροπίες - όπως στην πραγματικότητα θα είναι ο ΠΟΥ που θα καθορίσει, κάτω από ποιο νομικό κράτος θα πρέπει να ζήσουμε.

Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία δεν θα βρίσκεται πλέον στα χέρια του λαού και, ως εκ τούτου, αυτές οι διαπραγματεύσεις πρέπει να σταματήσουν αμέσως.

Απόσπασμα απομαγνητοφώνησης στις 13:50.

Ο Δρ Campbell επισημαίνει ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Νέας Ζηλανδίας έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη σύνταξη αυτών των μέτρων ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΙΩΠΗ + Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ = ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

– όχι ενημερωμένη συναίνεση, απλώς αγνοώντας τη συναίνεση.

Θα υπογράψω αυτό το άρθρο με έναν ορισμό μιας άλλης υποχρέωσης που επιβάλλεται σε μια χώρα, αυτή του απεχθούς χρέους που εγείρουν οι δεσπότες.

Στο διεθνές δίκαιο, απεχθές χρέος, είναι το εθνικό χρέος που δημιουργείται από ένα δεσποτικό καθεστώς που δεν πρέπει να είναι εκτελεστό. 

Τέτοια χρέη θεωρούνται από αυτό το δόγμα ως προσωπικά χρέη της κυβέρνησης που τα δημιούργησε και όχι χρέη του κράτους.

Αυτές οι αλλαγές στον Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό και στη νέα Συνθήκη για την Πανδημία είναι «απεχθείς κανονισμοί» και θα πρέπει ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ Μ Ο Ν Ο ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΣΣΟΥΝ.

ΠΗΓΗ: https://peterhalligan.substack.com/p/swiss-lawyer-philipp-kruse-at-the?publication_id=1032096&post_id=137936477&isFreemail=true&r=2glxis&utm_source=substack&utm_medium=email

Μετάφραση: Μαριγώ Ζαραφοπούλα

(*) Philipp Kruse: https://swissblawg.ch/author/pkruse

Από το 2012 έως το 2018, ο Philipp Kruse διατηρούσε το δικό του γραφείο φορολογικού δικαίου στη Ζυρίχη (Kruse | Tax & Law). Σήμερα, είναι επικεφαλής του τμήματος πρόσθετων φόρων και φορολογικών κυρώσεων στο γραφείο του καντονιού της Λουκέρνης. Ο Philipp σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Βέρνης, της Χαϊδελβέργης και του Exeter / Ηνωμένο Βασίλειο και έχει ασκήσει το επάγγελμα σε τρία δικηγορικά γραφεία της Ζυρίχης από το 1998. Από το 2003 έως το 2007 εργάστηκε στη φορολογική αρχή του καντονιού της Ζυρίχης και έκτοτε ειδικεύτηκε στον τομέα του «φορολογικού δικαίου και του δικαίου εισφορών».