Η καλή αφήγηση είναι πολύ πιο δύσκολη από ό, τι πολλοί συνειδητοποιούν. Καθοδηγείται από την πειθαρχία και την κατανόηση, αλλά οδηγό της έχει την έμπνευση και την καρδιά.
Τραγούδι και ιστορίες
Ωστόσο, σύντομα μερικοί άλλοι Φιλισταίοι φτάνουν από ένα ταξείδι στη θάλασσα και ανακοινώνουν την άφιξη μερικών Ιώνων ναυτικών που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στη μάχη. Μεταξύ αυτών των ναυτικών είναι ο βάρδος Όμηρος.
Γνωρίζοντας την επιθυμία του στρατιώτη για τραγούδι, ο Όμηρος αρχίζει να τραγουδά όσο περνάει η ώρα. Τραγουδά για τον Άρη, τον θεό του πολέμου, και περιγράφει τον λόγο του πολέμου: την επίτευξη ειρήνης. Στη συνέχεια, ο Όμηρος τραγουδά στη Μητέρα Γη επαινώντας την ως προμηθευτή καλής αφθονίας σε όλα: «Εσύ, ω μεγάλη σε λατρεία! / Κλίνουμε τιμητικά ενώπιόν σου. Θα τύχουν τα πάντα / Σε αφθονία!»
Ο Όμηρος γρήγορα αιχμαλωτίζει και ηρεμεί το ακροατήριό του, ένας από τους οποίους είναι ο Εβραίος αοιδός, Δαϋίδ, ο οποίος έρχεται να συμμετάσχει στη μουσική. Απαντώντας στο ομηρικό τραγούδι της Μητέρας Γης, ο Δαϋίδ τραγουδά ένα παράλληλο τραγούδι για τον Θεό που δημιούργησε την Γη: «Ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε μια τέτοια περίπτωση. / Ναι, ευτυχισμένος είναι ο λαός του οποίου ο Θεός είναι ο Κύριος!»
Ο Όμηρος και ο Δαϋίδ γίνονται γρήγορα φίλοι, κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο, τραγουδώντας. Εν τω μεταξύ, οι στρατιώτες αντιλαμβάνονται γρήγορα μια διαφορά μεταξύ των τραγουδιών τους. Ο Όμηρος ψάλλει για πράγματα (φύση, θύελλες, μάχες), ζωγραφίζοντας όμορφες εικόνες τους, ενώ ο Δαϋίδ τραγουδά για τον Δημιουργό αυτών των πραγμάτων, νοιώθοντας την παρουσία Του σε όλα. Ένας από τους στρατιώτες σημειώνει επίσης ότι, αν ο Δαϋίδ ήταν «τυφλός, κουφός, φυλακισμένος, εξόριστος, άρρωστος ή ολομόναχος», τα τραγούδια του θα έδειχναν ακόμα το μεγαλείο του Θεού του.
Αυτή η μη ιστορική συνάντηση μας δείχνει πώς αυτοί οι δύο τρόποι τραγουδιού συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Ο Όμηρος έλκεται από αυτό που υπάρχει, αλλά ο Δαϋίδ έλκεται από το ποιος το έφτιαξε έτσι. Τα τραγούδια τους αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, δείχνοντας την πραγματικότητα του κόσμου και του Θεού που τον δημιούργησε.
Ο Hale δείχνει τη σημασία της αφήγησης και πώς μας συνδέει. Δείχνει αυτό που είπε ο Χριστιανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός Andrew Peterson σε συνέντευξή του το 2016 στο «Our Jackson Home»: «Αν θέλετε κάποιος να μάθει την αλήθεια, μιλήστε του. Αν θέλετε κάποιος να αγαπήσει την αλήθεια, πείτε του μια ιστορία». Ο Όμηρος μας κάνει να αγαπάμε την αλήθεια του κόσμου, αλλά ο Δαβίδ προάγει αυτή την αγάπη κάνοντάς μας να αγαπάμε το πνεύμα που τη δημιούργησε και τον εμπνέει.
Ομοίως, καθώς συνεχίζουμε να ζούμε τις δικές μας ιστορίες, πρέπει να αγκαλιάσουμε όχι μόνο την αλήθεια του κόσμου, αλλά και Εκείνον που εμποτίζει αυτή την αλήθεια με αγάπη.
Όταν αφήσουμε αυτή την αλήθεια και το πνεύμα να γεμίσουν τις ιστορίες μας, θα είμαστε αφηγητές υψηλοτέρων αληθειών και μεγαλύτερης αγάπης για τους ακροατές μας.
ΩΡΑΙΟΝ ΑΡΘΡΟΝ ΓΕΝΙΚΩΣ,ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ.ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟΝ,ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΥΙΔ.Ο ΟΜΗΡΟΣ ΕΓΡΑΦΕ ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ θεούς,ΕΝΩ Ο ΔΑΥΙΔ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΝ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΓΑΛΗ ΛΟΙΠΟΝ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ.ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΟΜΗΡΟΝ,ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΕΘΝΙΚΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΝ,ΣΟΥ ΞΥΠΝΑ ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟΝ,ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΕΣ ΔΥΟ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΗΡΕΜΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ.
Ναι μεν καλέ μου Αναστάσιε, αυτά που λες ισχύουν, αλλά βγαίνει ς εκτός κλίματος..... Εδώ δεν μιλάμε για δογματική.... Δεύτερον γιατί θα πρέπει να μας προξενεί δυσφορία η αρχαία ελληνική μυθολογία; Και οι κλασσικοί Φιλόλογοι τί θα πρέπει να κάνουν, να αλλάξουν επάγγελμα; Καλό θα ήταν να βρεις τις ομιλίες του Κωνσταντίνου Γανωτή για τον Όμηρο, είναι πολύ διαφωτιστικές.
Διαγραφή