Συνάντησα νωρίτερα το βραδάκι μια εξαμελή παρέα στο Όσλο. Μιλούσαν Τουρκικά, οπότε πιάσαμε κουβέντα.
Από πού είστε, κλπ, στα Νορβηγικά, μην τα πολυλογώ, Konya, Çeşme, Izmir, μου απαντάνε, Yunan, τους λέω εγώ, και από ‘κείνη τη στιγμή κολλήσαμε στην κουβέντα επί μια ώρα, με τη μια κοπέλλα να μου λέει περιχαρής,
...ότι ο αδελφός της έχει κάνει τεστ DNA και βρήκε ότι είναι 25% Έλληνες, και τη μάνα της φιλενάδας της να μου λέει
- «εγώ είμαι μόνον 9% Τουρκάλα»·
- «και το άλλο 91%, της λέω, τί είσαι;»
- «Ελληνίδα!», μου απαντά όλο χαμόγελο, σε μητρικά Τουρκικά.
- «Από πού», τη ρωτώ
- · «Konya», απαντά·
- «Χορεύεις Κόνιαλι;», την ξαναρώτησα, κι άρχισα να της τραγουδάω τη μελωδία·
ξαφνιάστηκαν και βάλανε όλοι τα γέλια. Μετά πολλή κουβέντα για το εσωτερικό της γείτονος.
Τους μιλούσα για την Πόλη, #Konstantinopel στα Νορβηγικά,
«συγνώμη, τους λέω, αλλά εγώ δεν την αποκαλώ Ιστανμπούλ, μόνον #Κωνσταντινούπολη»· τους άρεσε, το κατάλαβαν.
Στο τέλος μου λένε, περίμενε μη φεύγεις!
Φέρανε και με κεράσανε σπιτικά μεζεκλίκια, κους-κους, σαλάτα πατάτες, κουραμπιέδες με γεύση καπνιστού και καβουρντισμένα αμύγδαλα.
Κάποια στιγμή μου λένε: «ξέρεις, πολλοί γίνονται χριστιανοί στην Τουρκία· είναι η ιστορία…».
Το γνώριζα αυτό, από φίλους, αλλά με εντυπωσίασε η ομολογία τους.
Ικόνιο. Προύσα. Σμύρνη. Αττάλεια. «Αλάνια», Μαρμαρίς. Το μέλλον του Ελληνισμού είναι εδώ κι έρχεται.
Η ανθρωπογεωγραφία, η ιστορία, η αμείλικτη κοινωνική δυναμική, και κυρίως η αγάπη των Τούρκων στην Παναγία και τον Αη-Γιώργη, είναι που θα δώσει την απάντηση στα αδιέξοδα που τροφοδοτούν οι ελλαδίτες «γκιαούρηδες», για τους οποίους έλεγε κάποτε ένας Χότζας στην Ξάνθη: «οι δικοί σας έχουν τουρκέψει πιο πολύ απ’τους δικούς μας…!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!