Γράφει ο π.Διονύσιος Ταμπάκης
ΠΡΩΤΗ φορά, μετά παιδικοῦ δέους, ἄκουσα γιὰ τὴν Δευτερα Παρουσία ἀπὸ τὸν ἀπλόκαρδο καὶ νηπιόψυχο Πατερα μου, Χρῆστο.
Ἀνθρωπος ἀγράμματος, του λαοῦ.
Ένας ἀσήμαντος ἐργατης στὸ λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ, αλλά μὲ παιδική, αθώα κι'απονήρευτη πάντα ματιά, μας μίλησε ἐνῷ ἐπιστρεφαμε ,θυμᾶμαι Κυριακή βράδυ, μὲ τὰ πόδια μαζι μὲ τὸν ἀδελφο μου, ὅταν γυρνούσαμε ἀπὸ τὴν Γιαγιὰ καὶ τὸν Παπποῦ ἀπο στὴν παλια Κοκκινιά.
Μόλις ζυγώναμε κοντα στὰ Ἀρμένικα, κατά τὴν γεφυρα, ἐνω οἱ σταχτες κεραμόγατες, σεργιανίζανε νωχελικὲς κι' ἤρεμες στὶς σκοτεινές κεραμοσκεπὲς τῶν χαμηλοτάβανων προσφυγικῶν.
Θὰ μουνα πέντε-ἕξι χρονών.
Καὶ τότε μὲ βεβαιότητα,με πάθος καὶ μὲ ἱερό θυμὸ σὰν ἀπὸ ἔκρηξη, δὲν ξερῷ πὼς τὸ ἔφερε ἡ κουβέντα, μας λέει ὁ Πατέρας μας...
-Θὰ ξανακατέβει πάλι ὁ Χριστὸς στὴν γῆ ,ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ τὸν Σταυρώσουνε.
Θὰ πάρει καὶ ἕνα μαστίγιο καὶ μὲ τὸ χέρι του μας ἐδειχνε παραστατικὰ σφίγγοντας τὶς γερὲς καὶ πολυκάμματες γροθιές του καὶ θὰ πεῖ στοὺς πλούσιους (τοὺς άδικους και μεγιστᾶνες) ....ΕΛΑ ΔΩ ΡΕ Π... καὶ νὰ δεῖς ξύλο ποὺ θὰ τὸ φᾶνε.... καὶ ἔβλεπες ἐκείνη τὴν στιγμὴ τὰ μάτια του νὰ ἀντικρύζουν μὲ δεος κι' ἅγιο θυμό, τὴν ἴδια τὴν Δευτερα Παρουσία καὶ νὰ συγκλονίζονται ἀπὸ τὴν Θεϊκή ἐπέμβαση γιὰ τὴν ἀδικία στὴν γῆ, σὰν ἑνὸς παιδιοῦ ποὺ τοῦ στερησαν τὸ παιχνιδάκι του.
Καὶ νὰ οἱ φωτιες ...νὰ οἱ Ἀγγελοι νὰ ἀνεβοκατεβαίνουν ....νὰ οἱ Ἅγιοι νὰ τρέχουν πέρα δῶθε, σὰν τοὺς νιόλεκτους στρατιώτες ,σὲ αὐτὸ τὸν χαλασμό!
Καὶ τότες ναί...έβλεπα σὰν νὰ ἀνακατεύονταν οἱ παράγκες μὲ τοὺς οὐρανούς, τὰ στενὰ καὶ περιφρονημένα δρομάκια νὰ γίνονται ἕνα ἀξέχωρο πράγμα μὲ τοὺς ὑπερουράνιους ἀστέρες ,ὅλη ἡ Κοκκινια νὰ γίνεται κόκκινη ἀπὸ τὶς Θεϊκές φλόγες τοῦ πυρὸς καὶ ὅλα νὰ ματαγεννιόνται ἀπὸ τὴν Θεϊκὴ ἐντολὴ σὲ νέους κόσμους, αληθινούς καὶ αἰώνιους.
Φοβήκα στ'αλήθεια, μὰ χάρηκα κιόλας σὰν ἄκουσα πὼς θὰ ξαναδοῦμε τὸν Χριστὸ κοντά μας.
Πρωτη φορα ἀκουσα μὲ τόσο πάθος μὰ καὶ μὲ τόση ἀδείλιαστη βεβαιότητα νὰ μιλοῦν γιὰ τὴν Δευτερα Παρουσία, εκεί σὲ ἐνα φτωχὸ δρομάκι της παλιάς Κοκκινιάς, ἀπο ἕναν ἄνθρωπο καταφρονεμένο ἀπὸ τοὺς πολιτισμένους καὶ γνωστικοὺς κι' ἀμάθητο στὶς περγαμηνές.
Μὲ τέτοιο τρόπο δὲν ματάκουσα νὰ ὁμιλοῦν γιὰ τὴν Κρίση, οὔτε Καθηγητάδες τοῦ Πανεπιστημίου, μὰ οὔτε καὶ Καλογήρους.
Καὶ ἠταν γιὰ μένα ἡ καλύτερη καὶ ἡ πιὸ ἰσχυρὴ διδαχὴ τῆς ζωῆς μου.
Τετοια βεβαιότητα πίστης σὲ κάτι ποὺ ὅλοι σημερα ἀμφισβητοῦν, χλευαζουν καὶ περιφρονοῦν ἀκόμη καὶ 'προφέσορες' "Χριστιανοὶ " καὶ κληρικοί ,δὲν ξανασυνάντησα.
Σὲ εὐχαριστῶ Πατέρα μου !
-Κυριακή της Κρίσεως 2024-
ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!