Ο αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας

Πώς ο ψυχολογικός έλεγχος διαμορφώνει την πραγματικότητά μας

Όταν αρχίζετε να αφυπνίζεστε για πρώτη φορά στην πραγματικότητα του κόσμου, συνειδητοποιείτε ότι οι κοινωνίες και οι κυβερνήσεις παίζουν σημαντικό ρόλο σε ένα πράγμα: τον έλεγχο του πληθυσμού. Αυτός ο έλεγχος δεν αφορά μόνο τη διατήρηση της τάξης. Πρόκειται για τη διατήρηση μιας μικρής ελίτ στην εξουσία.

Αν είστε νέοι σε αυτό, είναι μια σκληρή αλήθεια για να την καταπιείτε: οι δυνάμεις που είναι – μια ολιγαρχική τάξη, αν θέλετε – αντιπροσωπεύουν μόνο το 1% του πληθυσμού, αλλά ασκούν έλεγχο πάνω σε εμάς τους υπόλοιπους. Πώς;

Όχι μόνο με τη βία, γιατί ο φυσικός έλεγχος έχει τα όριά του. Όταν οι άνθρωποι ωθούνται στα άκρα, εξεγείρονται.

Έτσι, βασίζονται σε μια πιο ύπουλη μέθοδο: τον ψυχολογικό έλεγχο.

Κατανόηση του ψυχολογικού ελέγχου

Όταν αρχίζετε να κατανοείτε αυτή την πραγματικότητα, αρχίζετε να βλέπετε τα σημάδια του ψυχολογικού ελέγχου γύρω σας. Δεν είναι μόνο στους απροκάλυπτους τρόπους με τους οποίους οι κυβερνήσεις, οι θεσμοί ή οι εταιρείες μπορούν να επιβάλλουν κανόνες, αλλά και στους λεπτούς τρόπους με τους οποίους διαμορφώνουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας.

Εξετάστε το έργο του Ινστιτούτου Tavistock1, των Edward Bernays2, B.F. Skinner και Pavlov3. Αυτά τα στοιχεία έχουν θέσει τις βάσεις για την κατανόηση του τρόπου ελέγχου των πληθυσμών χειραγωγώντας τις σκέψεις και τις ενέργειές τους. Η ιδέα είναι απλή: αν μπορείς να ελέγξεις τι σκέφτονται οι άνθρωποι, μπορείς να ελέγξεις τι κάνουν.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μια μικρή, ελίτ ολιγαρχική τάξη - οι πολιτικοί, οι διασημότητες και άλλες σημαίνουσες προσωπικότητες - συνεχίζουν την παράσταση.

Κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε.

Μια στο τόσο, κάνουν κάτι τόσο εξωφρενικό που είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, μόνο και μόνο για να δείξουν πόσο έλεγχο έχουν πραγματικά.

Όπως δηλώνει ο Bertrand Russell4, ο πληθυσμός πρέπει να πιστέψει ότι «το χιόνι είναι μαύρο».

Όταν συνειδητοποιείτε τον σκοπό των false flags5, η χειραγώγηση των δεδομένων, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε η προηγούμενη πανδημία, ένας ιός που δεν ήταν ο ίδιος πραγματικός6, συνειδητοποιείς ότι υπάρχει κάτι περισσότερο εδώ. Όλα αυτά είναι εργαλεία ψυχολογικού ελέγχου.

Αυτό μας φέρνει στον πυρήνα της σημερινής συζήτησης: τον «αστυνομικό μέσα στο κεφάλι μας». Αυτή η έννοια, την οποία συνάντησα για πρώτη φορά μέσω του Ακαδημία Ιδεών και με επηρέασε βαθιά. 

Αν και δεν μπορώ να εντοπίσω την ακριβή πηγή, η ιδέα είναι σαφής: καθώς μεγαλώνουμε, από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, είμαστε προγραμματισμένοι να μας αστυνομεύουν τις σκέψεις και τις πράξεις μας.

Η φυσική μας ανάπτυξη διακόπτεται από αυτό που τώρα αναγνωρίζουμε ως κατήχηση μέσω της εκπαίδευσης, των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δομών. 

Αυτή η κατήχηση εγκαθιστά έναν αόρατο αστυνομικό στο κεφάλι μας, παρακολουθώντας συνεχώς τις πράξεις και τις σκέψεις μας. Αυτός ο αστυνομικός μας λέει τι είναι αποδεκτό και τι όχι, συχνά χαρακτηρίζοντας αυτές τις κρίσεις ως «συνείδησή» μας.

Με την πρώτη ματιά, αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα φυσιολογικό μέρος του να είσαι κοινωνικό ον – να ακολουθείς κανόνες, να κατανοείς τι είναι κοινωνικά αποδεκτό. Αλλά ρίξτε μια πιο προσεκτική ματιά και θα δείτε ότι πολλοί από αυτούς τους «κανόνες» έχουν σχεδιαστεί για να μας κρατούν υπό έλεγχο, να περιορίζουν την αυτονομία μας υπό το πρόσχημα του κοινωνικού καλού.

Γιατί συμμορφωνόμαστε με αυτούς τους κανόνες;

Μερικοί από αυτούς τους κανόνες είναι καλοήθεις, ίσως ακόμη και ευεργετικοί. Αλλά πολλοί είναι αυθαίρετοι κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να διατηρούν τον έλεγχο. Πάρτε, για παράδειγμα, την ιστορία μιας συνέντευξης εργασίας που άκουσα από τον αείμνηστο σπουδαίο John Taylor Gatto.

Στη δεκαετία του 1920, υπήρξε μια συνέντευξη εργασίας με μια μακρά σειρά αιτούντων. Ένα άτομο αποφάσισε να μην περιμένει στην ουρά. Αντ' αυτού, περπάτησε μέχρι την μπροστινή πόρτα, συστήθηκε και πήρε τη δουλειά. Οι άλλοι τριάντα υποψήφιοι που ακολούθησαν τον «κανόνα» της αναμονής στην ουρά έχασαν.

Το δίδαγμα εδώ είναι σαφές: ορισμένοι κανόνες προορίζονται να παραβιαστούν. Η παραμονή στην ουρά δεν ωφέλησε αυτούς τους ανθρώπους – απλώς τους κράτησε υπό έλεγχο.

Αυτός ο αόρατος αστυνομικός στο κεφάλι μας συχνά τρέφεται από φόβο. Φόβος παραβίασης των κανόνων, φόβος κοινωνικής αποδοκιμασίας, φόβος τιμωρίας. Η θρησκεία, επίσης, μπορεί να παίξει ρόλο σε αυτόν τον ψυχολογικό έλεγχο, οδηγώντας την ιδέα του αστυνομικού στο κεφάλι μας στα άκρα.

Λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; 

Το πρώτο βήμα είναι η επίγνωση. Αναγνωρίζοντας ότι αυτός ο αόρατος αστυνομικός υπάρχει, μπορούμε να αρχίσουμε να αμφισβητούμε την εξουσία του. Γιατί φοβάμαι να το κάνω αυτό; Είναι αυτός ο φόβος μια πραγματική, θεμιτή ανησυχία ή είναι απλώς κοινωνική εξάρτηση στην εργασία;

Αυτή η επίγνωση είναι το κλειδί για να ανακτήσουμε τον έλεγχο των σκέψεων και των πράξεών μας.

Απελευθέρωση από τις ψυχολογικές αλυσίδες

Όλοι έχουμε προπαγανδιστεί με κάποιο τρόπο – αυτό είναι γεγονός. Αλλά αυτές οι αλυσίδες, αυτά τα απομεινάρια της κοινωνικής εξάρτησης, μπορούν να σπάσουν.

Με το να είμαστε ενδοσκοπικοί, αμφισβητώντας τους φόβους μας, αναγνωρίζοντας ότι η πιθανότητα είναι συχνά υπέρ μας, μπορούμε να αρχίσουμε να απελευθερωνόμαστε από την ψυχολογική φυλακή του φόβου. Αυτό το ταξείδι ζωής είναι ένα ταξείδι ενδυνάμωσης και αυτοανακάλυψης.

Θυμηθείτε, όποιος ελέγχει το μυαλό ελέγχει το σώμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν πρακτικές όπως η νοοκτονία – γιατί υπήρξαν αιώνες εξαπάτησης που σχεδιάστηκαν για να σας κάνουν να ξεχάσετε ποιοι πραγματικά είστε.

Η δύναμη έγκειται στην αναγνώριση ότι έχετε την αυτονομία να κάνετε τις δικές σας επιλογές, απαλλαγμένοι από τον αόρατο αστυνομικό στο κεφάλι σας.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας, σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και σας ευχαριστώ που διαβάσατε αυτό το άρθρο. Ας συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε, να προκαλούμε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον σε αυτό το ταξείδι κατανόησης και ενδυνάμωσης.

Ας είμαστε υπέροχοι!

Είθε!

Franklin O'Kanu

ΠΗΓΗ: The Policeman in Our Heads - by Franklin O'Kanu (substack.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ