Χαἴροις ἡ φεραυγής χελιδών, ἡ ἐκ χειμῶνος, νοητοῦ ἔαρ φέρουσα.

 

Χαἴροις ἡ φεραυγής χελιδών, ἡ ἐκ χειμῶνος, νοητοῦ ἔαρ φέρουσα 

καί ζάλην τῆς ἁμαρτίας παύσασα μόνη σεμνή˙

 χαῖρε θεία σκέπη, χαῖρε τράπεζα, 

ἐν σοι τόν οὐράνιον, τῆς ζωῆς ἄρτον ἔχουσα,

 οὐ οἱ τρυφῶντες, οὐ δεδοίκασι θάνατον, οὐδέ θνήσκουσιν˙ 

ἀλλά ζῶσιν ὡς ἔφησεν, ἄχραντε Παντευλόγητε, 

ὁ πλάστης τῆς φύσεως˙ 

οὐ καί ἡμᾶς τούς σούς δούλους, 

ἐμφορηθῆναι ἀξίωσον, τυχεῖν τε Παρθένε, 

τῆς ἀλήκτου καί ἀφθάρτου μακαριότητος.

 

Θ Ε Ο Τ Ο Κ Α Ρ Ι Ο Ν

ΗΧΟΣ πλ. α’

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ.

ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ.

https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_48.html