΄Ένα βράδυ, πέρασε απ’ τήν γειτονιά μας ο Χριστός....

 

Εκείνα τα χρόνια, η φτώχεια περίσσευε..

Τη μαζεύαμε, λοιπόν, σε πιάτα και τη μοιράζαμε στους γείτονες..

Η κυρα-Λένη τρία σαλιγκάρια στο πιάτο, για μας.

Και μεις σκέτες πικραλήθρες, για την κυρία Αρετή.

Κι αυτή, ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, στολισμένο με βώλους, τυλιγμένους με χρυσόχαρτα...

Για να το βλέπει όλος ο κόσμος -το ’κανε χωρίς έπαρση.

Τα θερινά απογεύματα, οι γριούλες έγνεθαν ποκάρια, απ’ το γειτονικό εργοστάσιο, και οι νεότερες έπλεκαν πολύχρωμες, μ’ αυτά, φανέλες, για όλα τα παιδιά της γειτονιάς.

Ένα βράδυ, πέρασε απ’ τη γειτονιά μας ο Χριστός...

Ζήτησε ένα ποτήρι νερό και του το ‘φεραν με προθυμία...

Εκείνος ευλόγησε και χάθηκε στο δειλινό.

Από τότε η φτώχεια μας, έσπασε σε άπειρα κομμάτια...

Έτσι που χάθηκε... ή, τη συνηθίσαμε...

Γιάννης Τσίγκρας_πηγή