-Γέροντα, εάν τήν ώρα που προσευχόμαστε έχει φασαρία στό σπίτι, τί κάνουμε;

-Γέροντα, εάν την ώρα που προσευχόμαστε έχει φασαρία στο σπίτι, τι κάνουμε;

-Τι να κάνουμε; 

Δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους άλλους να κάνουν αυτό που εμείς θέλουμε, όσο Άγιο έργο κι αν είναι. 

Δεν μπορούμε να τους εξαναγκάσουμε. 

Θυμάμαι είχαμε ένα απλό γεροντάκι στο Άγιο Όρος, ο οποίος μόλις έβγαινε έξω από το Όρος και έμπαινε μέσα στο λεωφορείο έλεγε:

"Κλείστε το ραδιόφωνο!"

Οι υπόλοιποι επιβάτες διαμαρτύρονταν διότι ήθελαν ραδιόφωνο.

Εκείνος ο παππούς αμέσως έδινε διαταγή:

"Κλείστε το ραδιόφωνο!".

Εντάξει, το έκλεινε ο οδηγός, τι να κάνει.

Οι άλλοι μοναχοί σιωπούσαν.

Σε λίγη ώρα άμα μιλούσε κανένας από τους διπλανούς:

"Σταματήστε! Εγώ τώρα κάνω Εσπερινό!".

Παππούλη, εδώ δεν είναι η Νέα Σκήτη! 

Εδώ είναι το λεωφορείο που μας παίρνει στη Θεσσαλονίκη. 

Αν θες να κάνεις Εσπερινό κάμε τον μόνος σου, οι άλλοι δεν είναι υποχρεωμένοι.

Τον άκουγαν όμως συνήθως.

Δεν μπορούμε να επιβάλουμε εμείς αυτό που θέλουμε μέσα στο σπίτι μας. 

Να σεβόμαστε την ελευθερία των άλλων ανθρώπων.

Τελικά, ξέρετε, δεν μας εμποδίζει κανένας. 

Ούτε οι θόρυβοι ούτε οι φασαρίες. 

Κανένας δεν μας εμποδίζει. 

Αυτά όλα είναι αδυναμίες δικές μας. 

Εμείς είμαστε αδύναμοι. 

Εάν θέλω να προσευχηθώ και να επικαλεστώ το όνομα του Χριστού τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει. 

Σίγουρα η ησυχία είναι βοηθητικό εργαλείο. 

Αλλά δεν εμποδίζει τίποτα την καρδιά μας να στραφεί και να μιλήσει και να επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου. 

Και μάλιστα όσο πιο πολλές δυσκολίες έχουμε την ώρα της προσευχής μας τόσο πιο πολύ η Χάρις βοηθάει τον προσευχόμενο άνθρωπο.

Όσο πιο πολλές δυσκολίες ανθρώπινες έχουμε τόσο πιο πολλές ευκολίες θεϊκές θα απολαμβάνουμε κατά την ώρα της προσευχής μας.

Γι' αυτό δεν πρέπει να αιτιώμαστε ότι "δεν προσεύχομαι διότι στο σπίτι έχει φασαρία". 

Όταν θέλω να προσευχηθώ δεν με ενοχλεί τίποτα. 

Μπορώ να πάω στο δωμάτιό μου, να κάτσω στον οποιονδήποτε χώρο κι εκεί να μπω μέσα στην καρδιά μου και να επικαλεστώ το όνομα του Χριστού. 

Και αμέσως θα αισθανθώ αυτή την παρουσία του Θεού μέσα μου.

Καλή είναι η ησυχία και ωφέλιμη, αλλά η ησυχία αρχίζει από την καρδία μας. 

Εάν η καρδιά μας είναι ακατάστατη και θορυβώδης και μέσα στην έρημο να πάμε δεν θα βρούμε ησυχία. 

Εαν η καρδιά μας έχει ησυχία και έχει ειρήνη και επικαλείται το όνομα του Χριστού -το οποίο είναι πανάγιο και φέρνει όλα τα αγαθά του Αγίου Πνεύματος- και μέσα στο χειρότερο πόλεμο να βρεθούμε δεν θα μας ενοχλήσει καθόλου.

Τίποτα δεν μπορεί να μας ενοχλήσει αν έχουμε εσωτερική ειρήνη.

Άρα λοιπόν, όταν στο σπίτι μας δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις και δεν μπορούμε να κάνουνε τίποτα άλλο, δεν μπορούμε να φύγουμε από το σπίτι, δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε τους άλλους να κάνουν αυτό που θέλουμε, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε προσευχόμενοι και επειδή είναι Χάρις Θεού, ενέργεια Θεού η προσευχή, και τον εαυτό μας θα βοηθήσουμε, αλλά και στους άλλους ανθρώπους θα επιδράσει σιγά-σιγά η προσευχή επάνω τους και θα αλλοιωθούν και θα γίνουν και αυτοί πνευματικοί άνθρωποι.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσσού

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_37.html