ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η τραγωδία της Αβάνας! ( Καί η ισοπέδωση του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ καθεστώτος! )

 

Κ α τ α σ τ ρ ο φ ή   καί (κάποια) αναζωογόνηση στην κουβανική πρωτεύουσα...

https://petermcculloughmd.substack.com/p/the-tragedy-of-havana?utm_source=substack&utm_medium=email

Peter A. McCullough, MD, MPH™

από τον JOHN LEAKE

Βλέποντας την Παλιά Αβάνα (La Habana Vieja) για πρώτη φορά, ένοιωσα ότι η κουβανική πρωτεύουσα – ένα αριστούργημα της ισπανικής αποικιακής πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής – πρέπει να ήταν κάποτε η πιο όμορφη πόλη στον Νέο Κόσμο... 

Μια ματιά στην παλιά της δόξα μπορεί κανείς τώρα να ρίξει στη μικρή συνοικία της που έχει αποκατασταθεί μέσω μιας ιδιωτικής εταιρείας χαρτοφυλακίου που ονομάζεται Habaguanex S.A.

Η Habaguanex ιδρύθηκε από έναν επιχειρηματία που ονομάζεται Eusebio Leal. 

Ο επίσημος ιστορικός της ιστορικής Παλιάς Αβάνας, έπεισε τον Φιντέλ Κάστρο το 1993 να εγκρίνει αυτή την «ανήκουστη εξαίρεση στην κατά τα άλλα αυστηρά ελεγχόμενη κουβανική οικονομία». " (https://storymaps.esri.com/stories/2017/havana-restoration/index.html)

OΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ,
ΑΝΤΙΚΡΥΖΕΙ  Ε Ρ Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ
ΠΑΛΙΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ 'LADA', OΠΩΣ
ΑΥΤΟ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ....

Με επικεφαλής τον Leal, η Habaguanex S.A. προσήλκυσε ξένες επενδύσεις για να αναζωογονήσει το ιστορικό κέντρο της Παλιάς Αβάνας, ξεκινώντας από το Hotel Ambos Mundos, όπου έζησε ο Ernest Hemingway το 1932-1939, γράφοντας το μεγαλύτερο μέρος του For Who the Bell Tolls (Για ποιον χτυπά η καμπάνα). 

Τα όμορφα ανακαινισμένα κτίρια - μαζί με τα ιδιόκτητα αυτοκίνητα που αγοράστηκαν από Κουβανούς πριν από την κατάληψη της εξουσίας από τον Κάστρο το 1959 - είναι εμφανώς εξαιρετικά. 

Η υπόλοιπη ένδοξη κληρονομιά της Κούβας, βρίσκεται τώρα σε κατάσταση σοκαριστικής ερειπώσεως.... 

Τα περισσότερα από τα κάποτε υπέροχα κτίρια, είναι τώρα ετοιμόρροπα ερείπια....

(φωτό: Σχοινιά ρούχων και ετοιμόρροπος σοβάς σε πρώην παλάτι)

(φωτό: Πισίνα στο ξενοδοχείο Nacional)

Αν και ο Ernest Hemingway εξακολουθεί να παραμένει μια θρυλική φιγούρα στην Κούβα, η διάσημη Finca Vigia (Lookout Farm) λίγα μίλια νοτιοανατολικά της πόλης διατηρείται ελάχιστα, παρόλο που η ιδιοκτησία είναι πλέον κρατικό μουσείο.

Ομοίως, η παραθαλάσσια πόλη Cojimar - ένα πρώην ψαροχώρι που απαθανατίστηκε στο The Old Man and the Sea (Ο Γέρος και η Θάλασσα, του ιδίου συγγραφέα) - είναι τώρα ένα έρημο μέρος. 

Κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής μου, δεν είδα αλιευτικά σκάφη ή καμμία εμπορική επιχείρηση. 

Η μόνη δραστηριότητα που είδα ήταν ένας ταξιτζής που επισκεύαζε ένα σκασμένο λάστιχο σε μια λιμουζίνα της παλιάς σοβιετικής εποχής που –σύμφωνα με τον οδηγό μου– ήταν κάποτε μέρος του στόλου του Φιντέλ Κάστρο.

(φωτό: Ο συγγραφέας στην πρώην λιμουζίνα του Φιντέλ, Cojimar, Κούβα, 3 Μαρτίου 2023.)

Οι απολογητές του κουβανικού καθεστώτος έχουν βρει πολλές δικαιολογίες για το γιατί το μεγαλύτερο μέρος της Κούβας βρίσκεται σε χάος. 

Επισημαίνουν την κληρονομιά του ισπανικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού, με τη μερίδα του λέοντος των κερδών από βιομηχανίες όπως η ζάχαρη, το ρούμι, ο καφές και ο καπνός να πηγαίνει σε πλούσιους γαιοκτήμονες και τραπεζίτες και λίγα να πηγαίνει στην εκμεταλλευόμενη αγροτιά. 

Ή επισημαίνουν την εγκληματική εκμετάλλευση της Αβάνας από την αμερικανική μαφία το 1930-59. 

Ή επισημαίνουν το εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας που ξεκίνησε το 1962.

Όλα τα παραπάνω συνέβαλαν στα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της Κούβας. Και όμως, όπως αποδεικνύει το επίτευγμα του Habaguanex, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις - όταν επιτρέπονται στην Κούβα - μπορούν να κάνουν θαύματα. 

Αξιοσημείωτες είναι επίσης οι Iberostar Hotels στην Αβάνα, σημαντικές επενδύσεις που ξεκίνησαν από την ισπανική εταιρεία το 1993. 

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Φιντέλ, συχνά σημείωνε ότι η Κούβα «δεν θα γινόταν νησί των μπάρμαν και των καμαριέρων της αστικής τάξης». Τώρα μια δουλειά σε ένα ξενοδοχείο Iberostar είναι, σύμφωνα με τον κουβανό οδηγό μου, μία από τις πιο πολυπόθητες στη χώρα.

Η ιστορία έχει αποδείξει ξανά και ξανά ότι οι οικονομίες διοίκησης (στις οποίες όλη η ιδιοκτησία ανήκει στο κράτος ) ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ. 

Κάτω από τέτοια καθεστώτα, η ικανότητα και η εμπειρογνωμοσύνη εξατμίζονται. 

Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ήταν η οικογένεια Bacardi, της οποίας το κουβανέζικο ρούμι ήταν μία από τις μεγαλύτερες μάρκες και επιχειρήσεις στον κόσμο. 

Αφού το καθεστώς Κάστρο κατάσχεσε τα περιουσιακά της στοιχεία, η οικογένεια διέφυγε και μετέφερε τις δραστηριότητές της στο Μεξικό, τις Μπαχάμες, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Πουέρτο Ρίκο. Με την αποχώρησή τους, η μεγάλη κουβανέζικη βιομηχανία ρουμιού κατέρρευσε. 

Μόλις το 1994 - όταν το κράτος συμφώνησε σε μια κοινοπραξία με την Pernod Ricard της Γαλλίας που ονομάζεται Havana Club International - αποστάχθηκε και πάλι υψηλής ποιότητας κουβανέζικο ρούμι. Η μάρκα Havana Club είναι τώρα (μαζί με τα πούρα Cohiba) το πιο αναγνωρισμένο καταναλωτικό προϊόν της Κούβας, αν και ΟΛΑ τα κέρδη για την πλευρά της Κούβας του εγχειρήματος ρέουν στη δικτατορία του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας.

Οι υποστηρικτές του εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας – που ήρθη από την Κυβέρνηση Ομπάμα αλλά επανατοποθετήθηκε από την Κυβέρνηση Τραμπ – ισχυρίζονται ότι συμφωνίες όπως της Pernod και του Iberostar εμπλουτίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και του επιτρέπουν να παραμείνει στην εξουσία. 

Πιστεύουν ότι το καθεστώς Κάστρο επέτρεψε αυτές τις ιδιωτικές επιχειρήσεις μόνο το 1993, επειδή ήταν απελπισμένο για χρήματα μετά το τέλος της σοβιετικής υποστήριξης, και θα είχε καταρρεύσει χωρίς αυτές τις ξένες επενδύσεις.

Οι πολέμιοι του Εμπάργκο ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν ήταν αρκετό για να απαλλαγούμε από αυτό που έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα εκπληκτικά ανθεκτικό καθεστώς και έχει καταφέρει μόνο να πλήξει τη δυστυχία του πολύπαθου κουβανικού λαού. Και έτσι το αδιέξοδο των εξήντα τεσσάρων ετών συνεχίζεται.

Ο κουβανός ξεναγός μου βλέπει αυτό το αδιέξοδο ως μια εκτεταμένη οικογενειακή διαμάχη μεταξύ του Φιντέλ – ο ίδιος γιος ενός πλούσιου Ισπανού γαιοκτήμονα – και ισχυρών Κουβανών στη Νότια Φλόριντα, όπως η οικογένεια Díaz-Balart. 

Ο ανώτερος βουλευτής Mario Rafael Díaz-Balart Caballero είναι ο ανιψιός της Mirta Francisca de la Caridad Díaz-Balart y Gutiérrez, η οποία ήταν η πρώτη σύζυγος του Φιντέλ (από το 1948-1955).

Τα μέλη του κομμουνιστικού καθεστώτος της Κούβας γνωρίζουν πόσο περιφρονούνται από τους αδυσώπητους εχθρούς τους στη Φλόριντα. 

Μήπως ένας από τους λόγους που προσκολλώνται τόσο επίμονα στην εξουσία, είναι από φόβο ότι δεν θα λάβουν ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ σε περίπτωση που την εγκαταλείψουν;

Η Κούβα είναι ένα ακραίο παράδειγμα της καταστροφής που πλήττει ένα έθνος όταν το κράτος του κατέχει και ελέγχει τα πάντα. 

Αυτό που συνέβη στην όμορφη και καλλιεργημένη παλιά χώρα από το 1959 είναι ένα αντικειμενικό μάθημα για όλους τους ανθρώπους που λαχταρούν ένα πατερναλιστικό κράτος που (δήθεν) θα τους προστατεύει και θα τους παρέχει.