*«Για το καλό μου»*
– Δοξασμένο τ’ όνομά Σου, Κύριε! Αυτό είναι για το καλό μου!Ο Μανωλιός βόσκει καμμιά διακοσαριά γιδοπρόβατα σε κάποιο Χανιώτικο χωριό.
Κάθε Κυριακή κάνει λίγο παρέα στα ζώα του στη μάντρα (ταϊσμένα, ποτισμένα) και μετά κατεβαίνει στο χωριό να λειτουργηθεί, να προσευχηθεί για τα «κοπέλλια» του, τη γυναίκα του, τα ζωντανά του.
Ο Μανωλιός είναι πιστός άνθρωπος.
Όπως σαλαγά τα πρόβατά του λέει μέσα του, την καρδιακή προσευχή: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Πότε τη λέει δυνατά, πότε από μέσα του. Είτε καλό παθαίνει, είτε κακό, πάντα δοξολογεί το Θεό και λέει: «Δοξασμένο το Όνομά Σου Κύριε.
Ό,τι μας δίδεις Εσύ, είναι ωφέλιμο».
Κάποτε βαριά αρρωσταίνει.
Κάποτε βαριά αρρωσταίνει.
Ο Μανωλιός αναγκάζεται να κατέβει στα Χανιά, για να βρει την υγειά του.
Οι γιατροί του λένε ότι πρέπει να πάει στην Αθήνα για εγχείρηση καρδιάς.
Ο Μανωλιός πάντοτε επαναλαμβάνει τη φράση:
«Αυτό είναι για το καλό μου»!
Κάποια μέρα κάνει κάτι μικροψώνια, ξεχνιέται και βλέπει ότι πρέπει να τρέξει στο λιμάνι για να προλάβει το πλοίο.
Κάποια μέρα κάνει κάτι μικροψώνια, ξεχνιέται και βλέπει ότι πρέπει να τρέξει στο λιμάνι για να προλάβει το πλοίο.
Απροσδόκητα σκοντάφτει σε μια πέτρα, πέφτει κάτω και σπάζει το δεξί του πόδι!
Γρήγορα μεταφέρεται πάλι στο νοσοκομείο.
Οι γιατροί τακτοποιούν το πόδι σε νάρθηκα και τοποθετούν τον Μανωλιό σε κάποιο κρεββάτι.
Εδώ συνέχεια μονολογεί!
– Δοξασμένο τ’ όνομά Σου, Κύριε!
– Δοξασμένο τ’ όνομά Σου, Κύριε!
Αυτό είναι για το καλό μου!
Μια νοσοκόμα ακούει το Μανωλιό, παραξενεύεται και περίεργα ρωτά.
– Ίντα ψουψουρίζεις, μπάρμπα;
– Να, κόρη μου, έσπασα το πρωί το πόδι μου και δοξάζω το Θεό, γιατί πιστεύω πως είναι για το καλό μου!
– Εκουζουλάθηκες, Μανωλιό;
Μια νοσοκόμα ακούει το Μανωλιό, παραξενεύεται και περίεργα ρωτά.
– Ίντα ψουψουρίζεις, μπάρμπα;
– Να, κόρη μου, έσπασα το πρωί το πόδι μου και δοξάζω το Θεό, γιατί πιστεύω πως είναι για το καλό μου!
– Εκουζουλάθηκες, Μανωλιό;
Έσπασες τον πόδα σου, έχασες το καράβι, επαδά θα μείνεις τουλάχιστον ένα μήνα!
Όλα αυτά είναι για το καλό σου;
– Εγώ, κόρη μου, δεν στενοχωριέμαι καθόλου!
– Εγώ, κόρη μου, δεν στενοχωριέμαι καθόλου!
Πιστεύω ότι όλα όσα δίνει ο καλός Θεός είναι για το καλό μας.
Την άλλη μέρα η ίδια νοσοκόμα τρέχει στο θάλαμο του αρρώστου.
– Μανωλιό! Μανωλιό!
– Ίντα φωνάζεις, αδελφή; Τρέχει τίποτε;
– Ναι, είσαι τυχερός άνθρωπος! Να πας ν’ ανάψεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόϊ σου!
– Γιάντα αδελφή; Ίντα ‘γινε;
– Δεν έμαθες τίποτε;
– Όϊ - Όϊ!
– Βούλιαξε στη Φαλκονέρα το «Ηράκλειο» (Δεκέμβριος 1962). Έχουν πνιγεί πολλοί άνθρωποι! Άγιο είχες, Μανωλιό, άγιο!
Την άλλη μέρα η ίδια νοσοκόμα τρέχει στο θάλαμο του αρρώστου.
– Μανωλιό! Μανωλιό!
– Ίντα φωνάζεις, αδελφή; Τρέχει τίποτε;
– Ναι, είσαι τυχερός άνθρωπος! Να πας ν’ ανάψεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόϊ σου!
– Γιάντα αδελφή; Ίντα ‘γινε;
– Δεν έμαθες τίποτε;
– Όϊ - Όϊ!
– Βούλιαξε στη Φαλκονέρα το «Ηράκλειο» (Δεκέμβριος 1962). Έχουν πνιγεί πολλοί άνθρωποι! Άγιο είχες, Μανωλιό, άγιο!
Ο Μανωλιός κάγκελο! Σταυροκοπιέται συνεχώς και μονολογεί.
Δοξασμένο τ’ όνομά Σου!
Έσπασα το πόδι μου και γλύτωσα τη ζωή μου!
Τώρα θάμουνα μακαρίτης!
Δεν στο ‘λεγα αδελφή;
Δεν στο ‘λεγα αδελφή;
Δεν έχω δίκιο;
Ό,τι δίνει ο Θεός είναι για το καλό μας!
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
[ 'c.G.' ]
*Μη λες απλά: «Κάνε υπομονή»*
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντοτε μου έκανε εντύπωση ο λόγος του σοφού Σολομώντος: «Καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν» (Εκκλ. Γ΄ 7). Αυτή τη φορά όμως έμελλε να το διαπιστώσω στην πράξη.
Ο Γιώργος είναι γνωστός μου, φίλος μου από χρόνια. Τα λέμε συχνά, κουβεντιάζουμε για ποικίλα θέματα. Κάποιο απόγευμα τις προάλλες τηλεφωνούσε σε κάποιον στενό συγγενή του και βρέθηκα κι εγώ εκεί κοντά. Κάποιο σοβαρό θέμα συζητούσαν, οικογενειακό κάποιο πρόβλημα ακανθώδες υπήρχε. Καθώς τον άκουγα να μιλάει, κατάλαβα ότι ο συνομιλητής του είχε διαφορετική άποψη για το συγκεκριμένο θέμα. Μα δεν μπορούσαν ούτε στα αυτονόητα να συμφωνήσουν. Τελικώς, ο φίλος μου ύψωσε τον τόνο της φωνής του και κατέβασε το ακουστικό με θόρυβο στο τηλέφωνο. Είχε νευριάσει, ξεφυσούσε αγανακτισμένος.
Πήγα τότε κοντά του και φιλικά του είπα δύο λέξεις. Δυο λέξεις που τόσο συχνά τις ακούμε κάθε μέρα: Μη λες απλά: «Κάνε υπομονή».
Ο φίλος μου ξεροκατάπιε, με κοίταξε στα μάτια και με πόνο μου είπε: «Μη λες τόσο εύκολα αυτές τις δύο λέξεις σ’ έναν που βλέπεις ότι βρίσκεται σε κατάσταση εκνευρισμού». Απομακρύνθηκα για λίγο. Κατόπιν κάθισα και σκέφτηκα αυτό που μου είπε.
Εγώ χωρίς παρόμοια προβλήματα, εκ του ασφαλούς πήγα να υποδείξω τον σωστό τρόπο αντιμετώπισης, να συμβουλέψω, να ρίξω λάδι στην τρικυμισμένη θάλασσα της ψυχής του φίλου μου. Μόνο που αυτό λειτούργησε σαν λάδι που έπεσε στη φωτιά και ΤΟΝ ΕΚΝΕΥΡΙΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Ήταν σωστή η προτροπή μου, αλλά άκαιρη. Ειπώθηκε σε ακατάλληλη στιγμή. Βεβαίως η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, δύναμη, περικλείει ελπίδα, κουράγιο, καρτερία. Όμως η συμβουλή έφερε αντίθετο αποτέλεσμα.
Πόσες φορές, σκέφτηκα, λέω τέτοια λόγια! Αν περνούσα κι εγώ τα ίδια ή ανάλογα προβλήματα, θα καταλάβαινα καλύτερα τον φίλο μου. Τώρα είχα βεβαίως καλή διάθεση. Αλλά η συμβουλή ξεκίνησε απ’ το μυαλό και βγήκε από τα χείλη. Έμοιαζε με πέτρα όμως και με βέλος που τρυπάει. Η ΚΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ. Ήταν αμέτοχη. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕ, ΔΕΝ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕ ΑΛΛΑ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Ερέθισε την πληγή, αύξησε τον πόνο.
Πόσες φορές μας ξεφεύγουν εύκολα τέτοιες συμβουλές σε δυσκολεμένους ανθρώπους: «Κάνε κουράγιο», «μη στενοχωριέσαι», «όλα θα περάσουν», «κάνε υπομονή»! Όταν όμως χτυπήσει την πόρτα της ψυχής μας, της υγείας μας, της οικογένειάς μας, της εργασίας μας κάποια δυσκολία σοβαρή, τότε μοιάζουμε μ’ αυτούς που μπαίνουν στο χορό να χορέψουν, αλλά χάνουν τα βήματα και παραπατάνε, ενώ λίγο πριν συμβούλευαν τους άλλους πως να χορεύουν.
Αυτοί είμαστε οι άνθρωποι. Αδύνατοι με το Α κεφαλαίο. Οι συμβουλές μας όταν έχουν μόνο συμμετοχή του μυαλού, είναι μόνο λόγια. Όταν όμως περικλείουν μέσα τους και συμμετοχή της καρδιάς και λεχθούν στην κατάλληλη ώρα και με κατάλληλο τρόπο, τότε μπορούν να γλυκάνουν, να ενισχύσουν, να στηρίξουν τον συγγενή, τον φίλο, τον συνεργάτη. Και μεις οι ίδιοι πόσο ευκολότερα δεχόμαστε μια προτροπή, όταν γνωρίζουμε ότι αυτός που μας την απευθύνει μιλάει μόνο από αγάπη και ενεργεί με διάκριση! Ας είμαστε λοιπόν περισσότερο ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ «ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ» στις δυσκολίες των συνανθρώπων μας.
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
Να μη βάζουμε ποτέ κακό στον νου μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μη φοβόμαστε.
Να μην νοιαζόμαστε.
Να μην αγωνιούμε.
Μα και όταν δέχεσθε συκοφαντίες εκ μέρους άλλων, μην ταράσσεσθε, μην ασχολείσθε.
Ας πουν ό,τι θέλουν για εσάς.
Και αν σας καταριούνται, μην ανησυχείτε.
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ, διότι ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ".
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετριτης
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
καλή σας ημέρα!
Ε υ χ α ρ ι σ τ ο ύ μ ε πολύ αγαπητέ μας 'c.G.'!
Διαγραφήκι εγώ εσάς για την φιλοξενία, κύριε Καποδίστρια!
ΑπάντησηΔιαγραφή