ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΜΟΝΑΔΙΚΑ!
ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ (ΚΑΙ)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ "ΜΑΣ"!
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΝ "ΜΥΡΩΔΙΑ"...
Τα πρώτα χρόνια δεν είχε ούτε εγκόλπιο ούτε μπαστούνι Δεσποτικό.
Είχε μόνο ένα απλό ξύλινο, αλλά χωρίς ασημένια λαβή.
Μανδύα πήρε δανεικό για την ενθρόνισή του.
Ποτέ του άλλη φορά δεν φόρεσε μανδύα στην Μητρόπολή του.
Κάποτε ήταν καλεσμένος στο Άγιον Όρος, στην πανήγυρη της Φιλοθέου.
Του φόρεσαν τον μανδύα και τον ανέβασαν στον θρόνο.
Πήγαιναν οι Πατέρες να πάρουν ευχή και ο Δεσπότης εστέκετο αλύγιστος με το κεφάλι ψηλά, ούτε τους κοίταζε.
Τον είδε ο παπα-Στέφανος (Ρήνος) και διερωτήθηκε:
«Τόσο πολύ καμαρώνει ο Δεσπότης που του φόρεσαν μανδύα; Αποκλείεται, κάτι συμβαίνει».
Τον ρώτησε άν είναι καλά και απάντησε:
– Στέφανέ μου, πνίγομαι, πνίγομαι. Αυτό το σαμάρι που με φόρεσαν δεν μπορώ να το σηκώσω, είναι βαρύ.
– Σεβασμιώτατε, μήπως το πατάτε;
– Δεν ξέρω.
Πράγματι το πατούσε και όταν τακτοποιήθηκε, πήρε την συνηθισμένη του ταπεινή στάση με το κεφάλι σκυφτό.
“Ιματισμόν και χρυσίον” δεν επεθύμησε ποτέ του. Φορούσε φανέλλες που είχε από στρατιώτης, και παντελόνια έγχρωμα τριμμένα.
Τα πουκάμισά του ξεφτισμένα.
Τρυπούσαν τα ρούχα του, τα μπάλωναν και τα φορούσε.
Του έδιναν καινούργια ρούχα, ράσα, υφάσματα, αλλά τα χάριζε σε άλλους και αυτός έμενε με τα παλαιά πάντα.
Είχε και μία τσαντούλα από ιεροκήρυκας. Ήταν ξύλινη, κόπηκε το χερούλι της και χάλασε η κλειδαριά της.
Την έκλεινε με μία παραμάνα και την κουβαλούσε στην μασχάλη του.
Του αγόραζαν καινούργιες, τις έπαιρνε, τους ευχαριστούσε και τις έδινε σε φτωχούς.
Έτσι έμενε ο ίδιος απλός, ταπεινός, φτωχός
Επίσκοπος, μη αλλοιούμενος από τις τιμές και ανώτερος χρημάτων και κτημάτων.
Είχε μία μίτρα, την πιο φθηνή που υπήρχε και την φορούσε μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και τον Δεκαπενταύγουστο.
Τα άμφιά του ήταν κυρίως «ευλογίες» από κοιμηθέντες ιεράρχες.
Η αρχιερατική του στολή δεν ήταν ενιαία, αλλά άλλου χρώματος το κάθε μέρος της στολής.
«Τι να τα κάνω τα πολυτελή άμφια; Να μαλώνουν ποιος θα τα πάρη όταν πεθάνω;», είπε σε γνωστό του.
Δεν άφηνε να του ψάλλουν την φήμη του στην Λειτουργία. Προλάβαινε, έβγαινε στην Ωραία Πύλη και έλεγε:
«Τον Απόστολο, τον Απόστολο».
Ήταν Επίσκοπος χωρίς «φήμη», αλλά φημισμένος για την αρετή του, χωρίς αυτοκίνητο και χωρίς τα διακριτικά του αξιώματός του, αλλά διακεκριμένος για την αρετή του…
Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυοβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήσει, του πρότεινε ένας ιερέας να του βάλλει μια “ψείρα ” (ένα μικροφωνακι), για να ακούγεται.
Ο Δεσπότης παραξενευτηκε και είπε στον ιερέα:”
Δεν είσαι στα καλά σου “.
Μετά το κήρυγμα λέει στον παπά- Στέφανο:”
Αυτός ο παπάς είναι τρελλός.
Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλλει μια ψείρα “.
Όταν του εξήγησαν , παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα.
Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων …
Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Β’, Άγιον Όρος 2012, σελ. 319
Πόσο γλυκαίνουν την καρδιά μας τα παραδείγματα τέτοιων αγίων ανθρώπων.. Μαθήματα για όλους μας η ζωή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μας δώσει την ευχή του να επιτύχουμε κάπως τις αρετές του μήπως και γίνουμε άνθρωποι.
Αγαπητέ φίλε 'Γεράκι', πρόκειται γιά έναν μάλλον σπάνιο καί ασυνήθιστο Μητροπολίτη καί ήταν ο μακαριστός Αντώνιος [ Κόμπος στό επώνυμο ], στήν Μητρόπολη Σισανίου καί Σιατίστης.
ΔιαγραφήΜέσα στά πράγματι στενότατα πλαίσια μίας αναρτήσεως, τί νά πρωτογράψει κανείς γιά ένα τέτοιο ογκόλιθο αληθινό ως Εκκλησιαστικό ανάστημα...
Κάποτε θέλησε νά μετακινηθεί (γιά νά θυμηθούμε κι εμείς ένα διδακτικό περιστατικό από τήν Άγια ζωή του ), από ένα χωριό σέ ένα άλλο καί επειδή άν καί Μητροπολίτης ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ καί δέν είχε αυτοκίνητο, έκανε .... 'ωτοστόπ' σέ διερχόμενα οχήματα μήπως σταματήσει κάποιος Χριστιανός νά τόν εξυπηρετήσει. Επειδή ήταν άγνωστος ευρύτερα στήν περιοχή που του ανέθεσαν, ιδίως τόν πρώτο καιρό, στήν όψη έμοιαζε ως ένας απλός γηραιός ιερέας.
Ένας αγρότης λοιπόν πέρασε μέ τό αγροτικό του αυτοκίνητο καί επειδή δίπλα του καθόταν η γυναίκα του, σταμάτησε καί έκανε νόημα στόν ιερέα νά ....πηδήξει πίσω καί νά κάτσει στήν ανοικτή καρότσα!
(Δέν τόν γνώριζε, αλλά όπως καί νά είχε έναν ιερέα δέν τόν βάζεις στήν καρότσα πίσω του αγροτικού). Κάποια στιγμή μετά από κάμποση ώρα έφθασε στόν προορισμό που του είχε πεί ο παππούλης καί ο αγρότης του είπε φθάσαμε, κατέβα!
Ο σεβ. Αντώνιος ευχαρίστησε ευγενικά καί βάδισε πρός τόν Ι. Ναό που ήθελε. Ένας άλλος όμως χωριανός που είδε τί έγινε, κάνει 'σινιάλο' στόν αγρότη αμέσως μετά καί τόν ερωτά: - Ξέρεις ποιός είναι αυτός που είχες πίσω στόν καρότσα;
Λέει αυτός, όχι, αλλά μέ σταμάτησε καί μου είπε νά τόν φέρω εδώ. Ποιός είναι;
-Είναι ο νέος μας Μητροπολίτης! Καί εσύ αντί νά τόν βάλεις νά κάτσει μέσα στό αυτοκίνητο, τόν είχες πίσω στήν καρότσα;
Κόκκαλο ο αγρότης που δέν σκέφθηκε καθόλου νά βάλει πίσω πρός στιγμήν τήν σύζυγό του καί νά προσφέρει τήν θέση μπροστά στόν σεβάσμιο κληρικό, που από ταπείνωση δέν είπε απολύτως τίποτα....
Τήν ευχή του νά έχουμε!
ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΞΙΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ.
ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.
ΜΕ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΒΗΜΑ.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΙΜΗΘΟΥΝ....
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ.
ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΑΚΟΥΓΕΤΕ ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ, ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ. ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΟΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ι.Κ. ΓΝΗΣΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή