Το να Είμαστε Πλασμένοι Κατ' Εικόνα Θεού Παρέχει Το Μόνο Σίγουρο Θεμέλιο Για Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Ποιος και τι είναι άνθρωπος; Αυτό είναι ίσως το πιο επιτακτικό ηθικό και δεοντολογικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Ο τρόπος με τον οποίο θα απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την άποψή μας για θέματα όπως η άμβλωση, η παιδοκτονία, η γενετική μηχανική, η κλωνοποίηση, όλο το φάσμα των ζητημάτων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Εάν τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται τυχαία στην κορυφή της λεγόμενης εξελικτικής πυραμίδας και επομένως το πιο εξελιγμένο θηλαστικό, τότε όλες αυτές οι πρακτικές γίνονται πολύ πιο αποδεκτές, δεδομένου ότι θα είμαστε απλώς πολύ περίπλοκα ζώα.

Από την άλλη, εάν οι άνθρωποι είναι το ιδιαίτερο δημιούργημα του Θεού, διαποτισμένοι με τη θεία εικόνα Του, τότε υπάρχει ιερότητα σε μας. Φέρουμε την πνευματική και ηθική φύση του Δημιουργού μας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να διαπραχθούν εναντίον οποιουδήποτε ατόμου.

Ευτυχώς, ο Θεός, με τη φροντίδα Του πάνω στην ανθρωπότητα, δεν μας έχει αφήσει καμμία αμφιβολία για την απάντησή Του στην ερώτηση του ψαλμωδού εδώ και πολύ καιρό: «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ;» (Ψαλμός 8:5).

Ως ειδικό δημιούργημα του Θεού, που δημιούργησε άρσεν και θήλυ, υπάρχει ένα ακατανίκητο χάσμα μεταξύ των ανθρώπων και της υπόλοιπης δημιουργίας. Πρόκειται για μία τεράστια διαφορά ως προς το είδος, όχι στον βαθμό, μεταξύ των ανθρώπων και των υπόλοιπων μορφών ζωής.

Θεολογικά, αυτή η αλήθεια έχει ονομαστεί Imago Dei, η θεϊκή εικόνα του Θεού που έχει σφραγιστεί ανεξίτηλα στους ανθρώπους. Ενώ αυτή η εικόνα έχει αμαυρωθεί και διαστρεβλωθεί από την πτώση του ανθρώπου στον κήπο της Εδέμ, εξακολουθεί να είναι παρούσα στον καθένα μας, περιμένοντας την τελική λύτρωση μέσω της θυσίας του Ιησού στο σταυρό.

Πάρα πολλές σύγχρονες φιλοσοφίες ορίζουν τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του ως συλλογικότητες, ως μέρος ενός εθνικού προσδιορισμού ή προσδιορισμού φύλου, αντί να βλέπουν κάθε άτομο να φέρει την εικόνα του Θεού.

Βλέπουν τα ανθρώπινα όντα απλώς ως ένα ασήμαντο μέρος ενός τεράστιου σύμπαντος. Ο συγγραφέας H.G. Wells διακήρυξε: «Ο άνθρωπος είναι κάτοικος μιας λεπτής φλούδας σε μια αμελητέα αποσπασμένη άμορφη μάζα ύλης, που ανήκει σε ένα από τα εκατομμύρια αστέρια, σε ένα από τα εκατομμύρια νησιωτικά σύμπαντα».

Άλλοι έχουν αρχίσει να λατρεύουν τον άνθρωπο, κάνοντάς τον «μέτρο όλων των πραγμάτων», ανυψώνοντας τον ανθρωπισμό σε μια εικονική θρησκεία και υποκλινόμενοι στον άνθρωπο είτε ατομικά είτε συλλογικά. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι σήμερα έχουν μια ψεύτικη «τριάδα» ναρκισσισμού – «εγώ, ο εαυτός μου και το εγώ μου!»

Σε αντίθεση με αυτές τις φιλοσοφίες, η αλήθεια της Αγίας Γραφής είναι ότι ο Θεός δεν σχετίζεται με τους ανθρώπους μόνο με τη συλλογική έννοια. Βλέπει τον καθένα μας ξεχωριστά και αγαπά τον καθένα μας με αγάπη, αγάπη εμπνευσμένη από το Άγιο Πνεύμα. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο και ένα σκοπό για κάθε άνθρωπο (Ψαλμός 139:13-16). Ο Θεός ποτέ δεν δημιούργησε έναν οποιονδήποτε. Για τον Θεό, ο κάθε ένας μας είναι κάποιος.

Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του να πεθάνει επάνω στον Σταυρό για να λυτρώσει «τον κόσμο», ώστε:

Ιω. 3,16             οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

Ιω. 3,16                   Διότι τόσον πολύ ηγάπησεν ο Θεός τον βυθισμένον εις τας αμαρτίας κόσμον, ώστε παρέδωκεν εις σταυρικόν θάνατον τον μονογενή του Υιόν· δια να μη καταδικασθή εις την αιωνίαν απώλειαν κάθε ένας που θα πιστεύη εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.

Αυτό σημαίνει κυριολεκτικά ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικά ανεκτίμητος για τον Θεό, με έναν μοναδικά σημαντικό τρόπο: Αυτός δημιουργεί τον καθένα μας ως ένα ανθρώπινο ον που δεν πρόκειται ποτέ να αντιγραφεί με έναν θεϊκά προκαθορισμένο σκοπό να εκπληρώσει.

Μεταξύ πολλών άλλων, αυτό σημαίνει ότι η ενεργητική θανάτωση ενός ανθρώπου πριν από τη γέννηση είναι απαράδεκτη και ποταπή. Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου το μωρό και η μητέρα πρέπει να χωριστούν για να σωθεί η ζωή μιας μητέρας, η θανάτωση του αγέννητου παιδιού δεν είναι ιατρικά απαραίτητη, ακόμη και αν η ζωή του δεν μπορεί να σωθεί επ' αυτοφώρω για τη διάσωση της μητέρας. Επιπλέον, η επίσπευση του θανάτου οποιουδήποτε ανθρώπινου όντος σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής του πριν από τον φυσικό του χρόνο [δηλαδή την ευθανασία] είναι ποταπή και αντίθετη με τους σκοπούς του Θεού.

Είναι το θεμέλιο της πίστης στο Imago Dei (κατ' εικόνα) που οδήγησε στη βελτίωση των ανθρώπινων συνθηκών παντού όπου ο Χριστιανισμός έχει πάει. 

Όταν ο Χριστιανισμός έγινε η κυρίαρχη δύναμη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι μονομαχίες, η δουλεία και άλλες ανθρώπινες καταχρήσεις εξαλείφθηκαν ή μειώθηκαν σημαντικά. Παντού όπου έχει πάει το Ευαγγέλιο, τα δεινά των γυναικών και των παιδιών έχουν βελτιωθεί σημαντικά.

Η θεμελιώδης αλήθεια που εμπνέει την Αμερικανική Επανάσταση, «ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, ότι είναι προικισμένοι από τον Δημιουργό τους με ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα, ότι μεταξύ αυτών είναι η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας», είναι ένα άμεσο παράγωγο του Imago Dei.

Ως Χριστιανοί, δεν πρέπει ποτέ να βλέπουμε κανένα ανθρώπινο ον ως λιγώτερο πολύτιμο ή λιγώτερο ανθρώπινο από κάποιον άλλο. Το έδαφος στους πρόποδες του Σταυρού είναι επίπεδο. Όλοι χρειάζονται τη χάρη του Θεού εξίσου – οι καλοί, οι κακοί, οι πλούσιοι, οι φτωχοί, οι προικισμένοι και οι αμφισβητούμενοι. 

Και αυτή η χάρη είναι εξίσου διαθέσιμη σε όλους όσους θα λυγίσουν το γόνατο και θα ομολογήσουν τον Ιησού ως Σωτήρα και Κύριο.

ΠΗΓΗ: Being Made In God’s Image Provides The Only Sure Foundation For Human Rights - Harbingers Daily

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ