Με τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος να απέχει μόλις λίγες ημέρες, το ευρύ κοινό δεν έχει δει ένα τελικό σχέδιο της συμφωνίας για το Σύμφωνο για το Μέλλον.
Στις 13 Σεπτεμβρίου, τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών ολοκλήρωσαν το 4ο σχέδιο του εγγράφου του Συμφώνου για το Μέλλον, το οποίο αναμένεται να υπογραφεί αυτό το Σαββατοκύριακο στη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος στη Νέα Υόρκη. Με τη Σύνοδο Κορυφής να ξεκινά την Κυριακή και τις «Ημέρες Δράσης» για τη Σύνοδο Κορυφής να ξεκινούν την Παρασκευή, το κοινό είναι απίθανο να δει την τελική έκδοση του εγγράφου πριν υπογραφεί και από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ.
Η Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της 79ης συνόδου της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Η σύνοδος κορυφής βρίσκεται στα σκαριά τουλάχιστον από το 2022 μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες να μεταφερθούν οικονομικοί πόροι για την ταχεία ολοκλήρωση των στόχων της Ατζέντας 2030 που έθεσε ο ΟΗΕ το 2015.
Η 4η έκδοση του Συμφώνου για το Μέλλον τέθηκε υπό διαδικασία σιωπής στις 13 Σεπτεμβρίου μέχρι το βράδυ της Δευτέρας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των 72 ωρών, το σχέδιο διανέμεται σε όλα τα κράτη μέλη. Εάν δεν υπάρξουν αντιρρήσεις κατά τη διάρκεια της σιωπηρής διαδικασίας, το σχέδιο γίνεται δεκτό. Εάν η σιωπή «σπάσει» με τις αντιρρήσεις των κρατών μελών, δημοσιεύεται ένα πρόσθετο σχέδιο.
Ο ΟΗΕ δεν έχει δημοσιοποιήσει εάν τα κράτη μέλη έσπασαν ή όχι τη σιωπή ή εάν το σχέδιο έγινε δεκτό ως τελική έκδοση. Μια 5η αναθεώρηση δεν έχει αναρτηθεί από τη δημοσίευση αυτού του άρθρου.
Παρά την έλλειψη διαφάνειας στο τελικό σχέδιο του Συμφώνου, έγιναν αξιοσημείωτες αλλαγές από την 3η στην 4η αναθεώρηση.
Συγκεκριμένα, αφαιρέθηκαν οι αναφορές σε «Πλατφόρμες Έκτακτης Ανάγκης» για την 4η αναθεώρηση του Συμφώνου για το Μέλλον. Το 3ο σχέδιο του Συμφώνου έλεγε (η υπογράμμιση δική μου):
«α) Παρουσίαση προς εξέταση από τα κράτη μέλη πρωτοκόλλων για τη σύγκληση και τη λειτουργία πλατφορμών έκτακτης ανάγκης βάσει ευέλικτων προσεγγίσεων για την αντιμετώπιση μιας σειράς διαφορετικών σύνθετων παγκόσμιων κλυδωνισμών, συμπεριλαμβανομένων κριτηρίων για την ενεργοποίηση και τη σταδιακή κατάργηση των πλατφορμών έκτακτης ανάγκης, διασφαλίζοντας ότι οι πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης συγκαλούνται για πεπερασμένο χρονικό διάστημα και δεν θα αποτελούν μόνιμο θεσμικό όργανο ή οντότητα.
(β) Να διασφαλίσουν ότι η σύγκληση πλατφορμών έκτακτης ανάγκης υποστηρίζει και συμπληρώνει την ανταπόκριση των κύριων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, των σχετικών οντοτήτων των Ηνωμένων Εθνών, των συντονιστικών οντοτήτων και μηχανισμών των Ηνωμένων Εθνών.
Το ίδιο τμήμα έχει πλέον ως εξής:
«(α) Να εξετάσουν προσεγγίσεις για την ενίσχυση της αντίδρασης του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών σε πολύπλοκες παγκόσμιες κρίσεις, στο πλαίσιο των υφιστάμενων αρχών και σε διαβούλευση με τα κράτη μέλη, που υποστηρίζουν, συμπληρώνουν και δεν επικαλύπτουν την αντίδραση των κύριων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, των σχετικών οντοτήτων των Ηνωμένων Εθνών, των συντονιστικών φορέων και μηχανισμών των Ηνωμένων Εθνών και των εξειδικευμένων οργανισμών που έχουν εντολή να ανταποκρίνονται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης...»
Η απομάκρυνση των πλατφορμών έκτακτης ανάγκης είναι σημαντική, διότι αυτές οι πλατφόρμες υποτίθεται ότι είναι ο μηχανισμός με τον οποίο ενεργεί ο ΟΗΕ σε περίπτωση κήρυξης έκτακτης ανάγκης. Το 3ο σχέδιο του Συμφώνου ισχυρίστηκε ότι οι πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης θα «συγκληθούν μόνο για πεπερασμένο χρονικό διάστημα» και δεν θα είναι μόνιμος θεσμός ή οντότητα όσον αφορά την εθνική κυριαρχία. Αυτές οι δηλώσεις πιθανότατα είχαν σκοπό να επηρεάσουν τους επικριτές του ΟΗΕ, οι οποίοι φοβούνται ότι αυτές οι πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης θα αξιοποιηθούν και θα χρησιμοποιηθούν για να χορηγήσουν στον ΟΗΕ νέες νομικές εξουσίες.
Τώρα, αντί για πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης, το έγγραφο επικεντρώνεται στην εξέταση τρόπων για την «ενίσχυση» της «αντίδρασης» του συστήματος του ΟΗΕ σε «πολύπλοκα παγκόσμια σοκ». Αυτό θα μπορούσε να είναι μια προσωρινή νίκη για τους υποστηρικτές της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Ωστόσο, το κοινό δεν θα γνωρίζει με βεβαιότητα μέχρι να κυκλοφορήσει το τελικό έγγραφο.
Ο ΟΗΕ συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει «παγκόσμια σοκ». Ο ΟΗΕ ορίζει τα «σύνθετα παγκόσμια σοκ» ως γεγονότα που «έχουν σοβαρές αποδιοργανωτικές και δυσμενείς συνέπειες για ένα σημαντικό ποσοστό χωρών και τον παγκόσμιο πληθυσμό». Αυτά τα σοκ θα απαιτούσαν μια «πολυδιάστατη πολυδιάστατη ανταπόκριση και ολόκληρης της κυβέρνησης, ολόκληρης της κοινωνίας».
Στο πλαίσιο της «Δράσης 56», το 4ο σχέδιο του Συμφώνου για το Μέλλον ζητεί την ενίσχυση της «διεθνούς αντίδρασης σε σύνθετους παγκόσμιους κλυδωνισμούς».
Η TLAV έχει αναφέρει στο παρελθόν ότι η συζήτηση για «παγκόσμια σοκ» και οι εκκλήσεις για μια πλατφόρμα έκτακτης ανάγκης θυμίζουν προηγούμενες εκκλήσεις προς τον ΟΗΕ να κηρύξει πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ενώ η γλώσσα σχετικά με τις πλατφόρμες έκτακτης ανάγκης έχει αφαιρεθεί, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη ρίζα αυτών των συζητήσεων και τις εκκλήσεις για κήρυξη πλανητικής έκτακτης ανάγκης.
Οργανώσεις που συνδέονται με τον ΟΗΕ, όπως η Επιτροπή Κλιματικής Διακυβέρνησης (CGC), έχουν ζητήσει μια τέτοια δήλωση τον τελευταίο χρόνο.
Στα τέλη Νοεμβρίου 2023, λίγο πριν από την έναρξη της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή COP28, η Επιτροπή Κλιματικής Διακυβέρνησης δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο Κυβερνώντας την πλανητική μας έκτακτη ανάγκη. Σε αυτή την έκθεση, η CGC συνεχίζει την υπεράσπισή της για την επικαιροποίηση των ιδεών μας σχετικά με τη διακυβέρνηση.
Μπορούμε να εντοπίσουμε την έκκληση για μια Πλανητική Έκτακτη Ανάγκη πίσω στη διαβόητη αλλά σκοτεινή ομάδα, τη Λέσχη της Ρώμης. Η έκθεση του CGC τον Νοέμβριο του 2023 σημειώνει ακόμη ότι η πίστη σε μια «πολυκρίση» «αναγνωρίζεται στο έργο του Club of Rome Planetary Emergency Project». Αυτή η αναφορά στη Λέσχη της Ρώμης αποκαλύπτει έναν ακόμη λόγο για τον οποίο το κοινό θα έπρεπε να ανησυχεί για την ώθηση για μια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τους ισχυρισμούς για υπέρβαση των πλανητικών ορίων
Η Λέσχη της Ρώμης ζητά την κήρυξη Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης τουλάχιστον από το 2019 με τη δημοσίευση του «Πλανητικού Σχεδίου Έκτακτης Ανάγκης». Η έκθεση θα επικαιροποιηθεί τον Αύγουστο του 2020, μετά τις αρχές του COVID1984. Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης της Λέσχης της Ρώμης περιγράφεται ως «οδικός χάρτης για τις κυβερνήσεις και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς να μετατοπίσουν τις κοινωνίες και τις οικονομίες μας για να επαναφέρουν την ισορροπία μεταξύ ανθρώπων, πλανήτη και ευημερίας».
«Υπερτροφοδότηση» της Ατζέντας 2030
Όπως και με τις προηγούμενες εκδόσεις, η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική συνιστώσα του 4ου σχεδίου του Συμφώνου για το Μέλλον. Η δράση 12 του σχεδίου αναφέρει: «Θα σχεδιάσουμε το μέλλον και θα ενισχύσουμε τις συλλογικές μας προσπάθειες για να επιταχύνουμε την πλήρη εφαρμογή της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη έως το 2030 και μετά».
Το σχέδιο καλεί επίσης τον ΟΗΕ να «προωθήσει σημαντικά την πρόοδο» προς την επίτευξη των ΣΒΑ του ΟΗΕ, «ενισχύοντας τον ρόλο του Πολιτικού Φόρουμ Υψηλού Επιπέδου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (HLPF)» ως «κύριας πλατφόρμας» για την αναθεώρηση της ατζέντας βιώσιμης ανάπτυξης. Το HLPF, μια υποδιαίρεση τόσο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών όσο και του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών, είναι υπεύθυνο για ολόκληρη την πολιτική του οργανισμού για την αειφόρο ανάπτυξη.
Το έγγραφο καλεί επίσης το HLPF να «εξετάσει τον Σεπτέμβριο του 2027 πώς θα προωθήσουμε τη βιώσιμη ανάπτυξη έως το 2030 και μετά, ως προτεραιότητα και στο επίκεντρο των εργασιών μας».
Αυτό σηματοδοτεί ότι το ΠΦΥΕ θα καταστεί όλο και πιο σημαντικό με την ολοκλήρωση της Ατζέντας 2030.
Αναδιαμορφώνοντας τη Διεθνή Χρηματοοικονομική Αρχιτεκτονική
Το 4ο σχέδιο του Συμφώνου συνεχίζει τις εκκλήσεις για ένα νέο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για την ολοκλήρωση της μετάβασης σε μια «οικονομία βασισμένη στη φύση».
Ο δεδηλωμένος στόχος της μεταρρύθμισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη χρηματοδότηση των ΣΒΑ και της Ατζέντας 2030 μιμείται τις πρόσφατες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, όπου ζήτησε μια «νέα στιγμή του Bretton Woods», αναφερόμενος στη διαβόητη διεθνή συμφωνία του 1944 που ίδρυσε το ΔΝΤ. Η συνάντηση του Breton Woods υιοθέτησε επίσης κανόνες για τη ρύθμιση των νομισματικών σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης από κάθε έθνος να εγγυάται τη μετατρεψιμότητα των νομισμάτων του σε δολλάρια ΗΠΑ.
Στο πλαίσιο της «Δράσης 4», βλέπουμε επίσης την αναφορά στη γεφύρωση του «χρηματοδοτικού κενού SDG στις αναπτυσσόμενες χώρες». Το έγγραφο καλεί για την εξασφάλιση ενός «φιλόδοξου αποτελέσματος στην Τέταρτη Διεθνή Διάσκεψη για τη Χρηματοδότηση της Ανάπτυξης το 2025» ως μέρος της προσπάθειας για την ολοκλήρωση των ΣΒΑ. Η αναφορά στην «Τέταρτη Διεθνή Διάσκεψη για τη Χρηματοδότηση της Ανάπτυξης» θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα ακόμη βήμα στην πορεία της παγκοσμιοποίησης προς την «παγκόσμια διακυβέρνηση».
Μια άλλη περίεργη γραμμή στο προσχέδιο βρίσκεται κάτω από τη «Δράση 7», όπου βλέπουμε τη γραμμή, «Προώθηση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εφαρμογή της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ως αλληλένδετες και αλληλοενισχυόμενες...».
Θα μπορούσα να προβλέψω τη μελλοντική προπαγάνδα του ΟΗΕ που θα ενθαρρύνει τους ανθρώπους να δουν την Ατζέντα 2030 και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής ως «αλληλένδετες» με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ιδέα είναι ότι η ολοκλήρωση των SDGs είναι ένα «ανθρώπινο δικαίωμα» που βασίζεται στην παραδοχή ότι η κλιματική αλλαγή απειλεί όλη την ανθρωπότητα.
Ανταλλαγές χρέους έναντι φύσης
Η 4η έκδοση του Συμφώνου για το Μέλλον αναφέρει επίσης ένα αμφιλεγόμενο χρηματοπιστωτικό εργαλείο γνωστό ως «ανταλλαγές χρέους» ή «ανταλλαγές χρέους έναντι φύσης».
Στο πλαίσιο της δράσης 52 του Συμφώνου αναφέρεται: «Προώθηση της ευρύτερης χρήσης των συμφωνιών ανταλλαγής χρέους για τους ΣΒΑ, συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών χρέους για το κλίμα ή τη φύση, προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, ανάλογα με την περίπτωση».
Αυτές οι «ανταλλαγές» είναι οικονομικές συμφωνίες στις οποίες ένας οργανισμός διατήρησης ή μια κυβέρνηση μειώνει, αναδιαρθρώνει ή αγοράζει το χρέος μιας χώρας με έκπτωση σε αντάλλαγμα για επενδύσεις στη διατήρηση της γης. Οι ανταλλαγές προωθήθηκαν από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ μόλις τον Απρίλιο του 2024 σε ένα άρθρο σχετικά με τις ανταλλαγές χρέους έναντι φύσης ως μέθοδο για τη «χρηματοδότηση της πράσινης μετάβασης».
Οι ανταλλαγές χρέους με τη φύση έχουν επικριθεί για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης μιας γενικής αποστροφής για την τοποθέτηση μιας τιμής στη φύση και την αντιμετώπιση του φυσικού κόσμου ως χρηματοπιστωτικού εμπορεύματος. Ορισμένοι θεωρούν αυτές τις προσπάθειες ως μια ακόμη μορφή ψευδοοικολογικής ταυτότητας. Οι ανταλλαγές έχουν επίσης εκληφθεί ως ξένη παρέμβαση στην εθνική κυριαρχία και «επιστροφή στο αποικιακό σύστημα».
Ο Mae Buenaventura, ανώτερος διευθυντής προγράμματος για το χρέος και την πράσινη οικονομία στο Ασιατικό Λαϊκό Κίνημα για το Χρέος και την Ανάπτυξη (APMDD), δήλωσε στο Carbon Brief ότι η συμμετοχή σε μια συμφωνία ανταλλαγής χρέους "οδηγεί αμέσως σε απώλεια αυτονομίας και κυριαρχίας".
"Οι δανειστές καθορίζουν τους όρους της ανταλλαγής, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να επιβάλουν όρους στις κυβερνήσεις δανεισμού για το πώς πρέπει να επενδύσουν τα απελευθερωμένα κεφάλαια και μπορούν να εργαστούν προς την κατεύθυνση της προνομιακής μεταχείρισης του δανειστή και των ιδιωτικών εταιρειών".
Ο Frederic Hache, συνιδρυτής της ανεξάρτητης δεξαμενής σκέψης του Παρατηρητηρίου Πράσινης Χρηματοδότησης της ΕΕ, βλέπει τις ανταλλαγές ως έναν «τρόπο για να αποκτήσετε πρόσβαση και έλεγχο σε χερσαίους πόρους που θα αποδειχθούν πιθανώς πολύτιμοι στο μέλλον».
Ένα σύμφωνο για το εταιρικό μέλλον;
Το Σύμφωνο για το Μέλλον έχει επίσης επικριθεί ως ένας άλλος λύκος με ρούχα προβάτου που φοράει το επίχρισμα της βιωσιμότητας και της ποικιλομορφίας, αλλά στην πραγματικότητα παρέχει περισσότερο εταιρικό έλεγχο των φυσικών πόρων.
Το Inequality.org, ένα έργο του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών, λέει ότι το Σύμφωνο θα «διαιωνίσει ένα διεθνές επενδυτικό καθεστώς» που δίνει στις εταιρείες «υπερβολική εξουσία να υπονομεύουν τους κανονισμούς δημοσίου συμφέροντος».
"Απλά ρίξτε μια ματιά στο πώς οι βιομηχανίες εξόρυξης φυσικών πόρων έχουν χρησιμοποιήσει το υπάρχον σύστημα επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους (ISDS) για να υπονομεύσουν την εθνική κυριαρχία και βιωσιμότητα και να υποδαυλίσουν συγκρούσεις", αναφέρει ο οργανισμός. «Ο εξορυκτικός τομέας, ειδικότερα, έχει χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα, που επιβάλλεται μέσω σχεδόν 3.000 συνθηκών, για να μηνύσει κυβερνήσεις σε υπερεθνικά δικαστήρια, παρακάμπτοντας τα εθνικά νομικά συστήματα».
Τι ακολουθεί;
Συνολικά, το Σύμφωνο για το Μέλλον είναι ένα ακόμη παγκοσμιοποιημένο έγγραφο που διαπραγματεύεται πίσω από κλειστές πόρτες με πολύ μικρή δημόσια συμβολή ή ευαισθητοποίηση. Χωρίς αμφιβολία, η αδιαφάνεια των συζητήσεων είναι προβληματική, αλλά πρέπει να θέσουμε στους εαυτούς μας αρκετά κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τα "νωμένα Έθνη και την κατάρτιση του Συμφώνου για το Μέλλον.
Ποιος παραχώρησε εξαρχής στον ΟΗΕ εξουσία πάνω στις ζωές μας; Γιατί ο ΟΗΕ διαπραγματεύεται έγγραφα εξ ονόματός μας, χωρίς ποτέ να διαβουλεύεται με τους πολίτες; Τι θα συμβεί αν επιλέξουμε να απορρίψουμε τα διατάγματα του ΟΗΕ και να χαράξουμε το δικό μας μονοπάτι;
Το πιο σημαντικό, τι θα συμβεί στη συνέχεια εάν οι άνθρωποι του κόσμου επιλέξουν να οργανωθούν για τον εαυτό τους και να εστιάσουν την ενέργειά μας στο πώς μοιάζει το 2030 και μετά; Τι θα συμβεί αν οργανώσουμε τη Σύνοδο Κορυφής για το Μέλλον μας, παίρνοντας τη ζωή μας στα χέρια μας και καθορίζοντας το πεπρωμένο μας;
Καλύτερα να αρχίσουμε να κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις σύντομα και, το πιο σημαντικό, να σκεφτούμε σοβαρά τι θα κάνουμε για να διατηρήσουμε τον έλεγχο της ατομικής μας ζωής.
Ο Derrick Broze θα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη κάνοντας ρεπορτάζ από τη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος. Μείνετε συντονισμένοι για ενημερώσεις καθώς τεκμηριώνουμε αυτή την ιστορική συγκέντρωση των παγκοσμιοποιητών.
-
Derrick Broze, συγγραφέας προσωπικού για το The Last American Vagabond, δημοσιογράφος, συγγραφέας, δημιουργός ντοκυμανταίρ, δημόσιος ομιλητής και ακτιβιστής. Είναι ο ιδρυτής του The Conscious Resistance Network, ενός ανεξάρτητου μέσου ενημέρωσης αφιερωμένου στην ερευνητική δημοσιογραφία και στη διασταύρωση της ελευθερίας και της πνευματικότητας. Ο Derrick είναι ο συγγραφέας του underground μπεστ σέλερ How to Opt-Out of the Technocratic State. Είναι επίσης ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και αφηγητής της σειράς ντοκιμαντέρ 17 επεισοδίων, The Pyramid of Power.
Η χειρότερη εικόνα του άνισου πολέμου
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://dimpenews.com/2024/09/21/%ce%b7-%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%bf%cf%85/