Η γραφή ήταν δυσανάγνωστη, μια αραχνοειδή γραφή σε επιστολόχαρτο των American Airlines, που γράφτηκε στα 30.000 πόδια και είχε ένα εξαιρετικό αίτημα.
«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,», άρχισε.
«Θα ήθελα να σας συστηθώ. Είμαι ο Elvis Presley και θαυμάζω εσάς και έχω μεγάλο σεβασμό για την κυβέρνησή σας.
Με την συγκινητική ειλικρίνεια ενός νεαρού fan τηλεοπτικής εκπομπής, ο βασιλιάς του Rock 'n' Roll έλεγε ότι ήθελε να βοηθήσει τον Ρίτσαρντ Νίξον σώσει τις ΗΠΑ από τους hippies, τους κομουνιστές και τους Beatles.
Η επιστολή - πέντε σελίδων, γεμάτη υπογραμμίσεις, άστοχα κεφαλαία γράμματα και ‘εκκεντρικές’ πολιτικές απόψεις που αν την έγραφε άλλος θα κατέληφγε στο καλάθι των αχρήστων, οδήγησε σε μία από τις πιο παράξενες συναντήσεις που έλαβαν ποτέ χώρα στο Λευκό Οίκο.
Οι συνθήκες για το ο πώς Presley αποφάσισε να γράψει την επιστολή το Δεκέμβριο του 1970, ήταν οι εξής:
Μόνο λίγες μέρες νωρίτερα στο σπίτι της οικογένειάς του στο Μέμφις του Τενεσί, ο Presley, που ήταν τότε 35 ετών, είχε έρθει αντιμέτωπος με τον πατέρα του, Vernon, και την σύζυγό του, Priscilla, σχετικά με τις πλούσιες δαπάνες του. Εκείνη τη χρονιά, ο Elvis έδωσε στην οικογένειά του και στους φίλους του χριστουγεννιάτικα δώρα συμπεριλαμβανομένων δέκα αυτοκινήτων Mercedes και 32 πιστόλια.
Ένας μουτρωμένος Presley κατευθύνθηκε προς το πλησιέστερο αεροδρόμιο και, μετά από μια σειρά τυχαίων πτήσεων γύρω από τις ΗΠΑ, απογειώθηκε για την Ουάσιγκτον σε μια πτήση από το Λος Άντζελες.
Η αποστολή του, όπως οι στενοί του φίλοι πίστευαν, ήταν να εντοπίσει ένα κρίσιμο κομμάτι που έλειπε από την πολύτιμη συλλογή του με αυθεντικά σήματα αστυνομίας, από αυτά που βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες να επιδεικνύουν οι αστυνομικοί. Του έλειπε, όμως, ένα: το σήμα της Δίωξης Ναρκωτικών Ουσιών της Ουάσιγκτον. Ο Elvis είχε μιλήσει γι’ αυτό ατέλειωτα, και του είχε γίνει έμμονη ιδέα.
Κατά τύχη, ο γερουσιαστής της Καλιφόρνια, Τζορτζ Μέρφι, ταξίδευε στην ίδια πτήση, και όταν ο Presley αποκάλυψε την φιλοδοξία του να πάρει το σήμα, ο γερουσιαστής του πρότεινε να γράψει επιστολή στον Πρόεδρο προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον πόλεμο κατά της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών. Θα μπορούσε ο Elvis, πρότεινε ο γερουσιαστής, να απευθύνει έκκληση προς τους νεαρούς Αμερικανούς με ένα τρόπο που κανένας γερουσιαστής δεν θα μπορούσε ποτέ.
Ο Presley στρώθηκε κατ’ ευθείαν στη δουλειά.
Παρά τα ήδη σοβαρά προβλήματα με τα συνταγογραφούμενα (από τον ελληνικής καταγωγής γιατρό του δρ Τζορτζ Νικόπουλος) φάρμακα, όπως τα βαρβιτουρικά, τα οποία αργότερα τον «βοήθησαν» να βρει τον θάνατο, ο Elvis είχε εκφράσει δημόσια την ανησυχία του σχετικά με την κατάχρηση ναρκωτικών από τους νέους.
Έτσι με κατακόκκινα μάτια, όπως περιγράφει ο βοηθός του, έγραψε: «Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
Μίλησα με τον αντιπρόεδρο Άγνιου στο Παλμ Σπρινγκς πριν τρεις εβδομάδες και εξέφρασα την ανησυχία μου για την πατρίδα μου. Η κουλτούρα των ναρκωτικών, οι χίπις, οι «Σπουδαστές για μια Δημοκρατική Κοινωνία (σ.σ λευκή φοιτητική ένωση που στήριζε τα δικαιώματα των μαύρων), οι «Μαύροι Πάνθηρες» κ.λπ. δεν με θεωρούν εχθρό τους ή όπως λένε «κατεστημένο». Εγώ την λέω Αμερική και την λατρεύω. Έχω μελετήσει σε βάθος τις καταχρήσεις ναρκωτικών και μεθόδους κομμουνιστικής πλύσης εγκεφάλου και είμαι στο σημείο να μπορώ να βοηθήσω την πατρίδα μου..»
«Μπορώ και θα μπορούσα να κάνω περισσότερο καλό αν γινόμουν Ομοσπονδιακός Πράκτορας και να βοηθήσω με τον τρόπο αυτό μέσα από την επικοινωνία μου με ανθρώπους όλων των ηλικιών. Πρώτα απ’ όλα, είμαι ένας διασκεδαστής, αλλά το μόνο που χρειάζομαι είναι τα ομοσπονδιακά διαπιστευτήρια ».
Έδωσε στον Νίξον τον αριθμό του δωματίου του στο Washington Hotel, όπου είπε ότι είχε καταχωρηθεί με το όνομα ‘Jon Burrows’.
«Θα είμαι εδώ για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται για να πάρω τα διαπιστευτήρια ενός ομοσπονδιακού πράκτορα», είπε.
Έγραψε ότι θα ήθελε πολύ να μιλήσει για το θέμα με τον Πρόεδρο, αλλά και ότι είχε ένα άλλο αίτημα: ότι το όλο θέμα έπρεπε να «διατηρηθεί πολύ ιδιωτικό».
Ήταν 6.30 το πρωί όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο και η λιμουζίνα τους κατευθύνθηκε στον Λευκό Οίκο.
Άφησε το γράμμα στην είσοδο και, πριν το ξενοδοχείο, σταμάτησε στο τμήμα της Δίωξης, όπου ο αρμόδιος διευθυντής αρνήθηκε ρητά να του παραχωρήσει το σήμα.
Εκείνη τη στιγμή, ο βοηθός του Νίξον και φανατικός θαυμαστής του Έλβις διάβαζε το γράμμα που είχε αφήσει νωρίτερα ο Πρίσλεϊ στον Λευκό Οίκο.
Ήταν θέμα χρόνου για να πείσει τους ανωτέρους του.
Ο Έλβις ενημερώθηκε ότι έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Νίξον, το απόγευμα. Γρήγορα, φόρεσε ένα μοβ βελούδινο κοστούμι, μια ζώνη με μία τεράστια χρυσή αγκράφα, πορφυρένια γυαλιά και πήρε και ένα 45άρι Colt… για δώρο στον πρόεδρο.
«Το ντύσιμο σου είναι κάπως άγριο, δεν είναι γιε μου;» του είπε ο Nixon κοιτώντας την εντυπωσιακή πόρπη της ζώνης του.
«Κύριε Πρόεδρε, εσείς έχετε να κάνετε το δικό σας σόου και εγώ έχω το δικό μου» (‘Mr President, you’ve got your show to run and I’ve got mine,’) απάντησε αμέσως ο Presley.
«Ο Λευκός Οίκος αρχικά του προκάλεσε δέος» θυμάται ο βοηθός του Νίξον, «αλλά προσαρμόστηκε αμέσως».
Όταν ο φωτογράφος άρχισε να απαθανατίζει τη στιγμή, Έλβις και Νίξον έσφιξαν τα χέρια.
Η συνομιλία τους δεν καταγράφηκε ποτέ διότι το διαβόητο σύστημα ηχογράφησης του προέδρου δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί.
Αντ’ αυτού κρατούσε σημειώσεις ο βοηθός του.
Μεταξύ άλλων, ο Πρίσλεϊ εξέφρασε την άποψη πως οι Μπιτλς προωθούν την αντι-αμερικανική κουλτούρα ενώ ο πρόεδρος του απάντησε πως η χρήση ναρκωτικών προάγει μία κουλτούρα αντίθετη με αυτή της Αμερικής.
Ο Presley πίστευε ότι οι Beatles ήταν μια σημαντική δύναμη του αντιαμερικανισμού.
Είπε ότι οι Beatles ήρθαν στη χώρα αυτή, έβγαλαν χρήματα και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Αγγλία, όπου προωθούσαν την «αντι-αμερικανική ατζέντα».
Ο Πρόεδρος, είπε ο βοηθός του, «κούνησε το κεφάλι συμφωνώντας», αλλά και φάνηκε να εκφράζει την έκπληξή του με την επίθεση αυτή του Ελβις σε «συνάδελφούς» του μουσικούς.
Όταν ο Elvis έκανε το κρίσιμο ερώτημα, ο Nixon αμέσως απάντησε θετικά και διέταξε να γίνει.
Ο Presley ήταν τόσο εκστασιασμένος που έβαλε το χέρι του γύρω από Νίξον και τον αγκάλιασε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η συνάντηση κρατήθηκε μυστική για ένα χρόνο μετά τη συνάντηση, αλλά η ιστορία ήταν πολύ καλή για να παραμείνει στο σκοτάδι.
Η εφημερίδα Washington Post το πήρε χαμπάρι και δημοσίευσε ό, τι γνώριζε από τη συνεδρίαση.
Ιστορικοί της Ροκ έχουν τοποθετήσει τον Elvis στην κορυφή της λίστας των «διάσημων απρόσμενα δεξιών» (‘famous unexpected Right-wingers’).
Παρόλο που ο Έλβις δεν έκανε πολιτικές δηλώσεις, η επανάσταση του Ουγγρικού λαού, το 1956, ενάντια στην σοβιετική κατοχή της χώρας και το κομμουνιστικό καθεστώς ήταν κάτι που τον «έκαιγε».
Για αυτό και ζήτησε από τους Αμερικανούς τηλεθεατές να μαζέψουν λεφτά για να στηρίξουν τον Ουγγρικό λαό. Αποτέλεσμα, μέσα σε λίγες ώρες είχαν μαζευτεί 26 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα.
Εξαιτίας αυτής της υποστήριξης και με αφορμή τα 55 χρόνια από την Ουγγρική εξέγερση, το όνομα του Έλβις θα δοθεί σε μια πλατεία της Βουδαπέστης και θα ονομαστεί μεταθανάτια επίτιμος πολίτης της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!