ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: «Ένα πολιτικό ΛΑΘΟΣ ιστορικών διαστάσεων»! Επιστολή του 1997, πρός τόν πρόεδρο Κλίντον, από ψυχροπολεμικούς των Η.Π.Α., που αντιτάχθηκαν στήν επέκταση του 'ΝΑΤΟ'.

 

Peter A. McCullough, MD, MPH™

από τον JOHN LEAKE

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Αυτή η ανάρτηση είναι η πρώτη σε μια σειρά για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Όταν ο Δρ McCullough και εγώ ξεκινήσαμε αυτό το Substack, συμφωνήσαμε ότι θα επικεντρωθεί κυρίως στην επιστημονική-ιατρική μελέτη του COVID-19 και θα διερευνήσω πώς η αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19 σχετίζεται με άλλα σημαντικά ζητήματα δημόσιας πολιτικής. 

Περιστασιακά, ορισμένοι από τους αναγνώστες μας με προέτρεψαν να «μείνω στη γραμμή μας» - δηλαδή να παραμείνω επικεντρωμένος σε θέματα που σχετίζονται με το φιάσκο του COVID-19.

Επειδή το Substack είναι μια πλατφόρμα ελευθερίας του λόγου και επειδή χαιρετίζουμε τις κριτικές απόψεις, δεν αισθάνθηκα ποτέ υποχρεωμένος να απαντήσω σε αυτές τις παραινέσεις να «μείνουμε στη γραμμή μας». Σε κάποιο βαθμό, θεωρώ ότι οι επικριτές μου έχουν μια έγκυρη άποψη. Όπως το έθεσε κομψά ο Φιτζέραλντ στο έργο του "Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ", «Η ζωή εξετάζεται πολύ πιο επιτυχημένα από ένα μόνο παράθυρο».

Από την άλλη, πιστεύω ότι οι επικριτές μου παραβλέπουν ένα σημείο τόσο προφανές που θα μπορούσε κάλλιστα να τους χτυπήσει στο κεφάλι με ένα ρόπαλο του μπέηζμπολ - δηλαδή, οι ίδιοι διεφθαρμένοι κυβερνητικοί κουτορνίθια που ευθύνονται για το φιάσκο του COVID-19 είναι επίσης υπεύθυνοι για κάθε άλλη καταστροφική πολιτική γκάφα που πλήττει επί του παρόντος την ανθρωπότητα.

Για παράδειγμα, ας πάρουμε την καταστροφική κακοδιαχείριση των σχέσεων της κυβέρνησης των ΗΠΑ με τη Ρωσία τα τελευταία τριάντα χρόνια. 

Παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς αυτήν την καταστροφή εν εξελίξει από τότε που μετακόμισα στη Βιέννη της Αυστρίας για ακαδημαϊκή υποτροφία το 1996. 

Στο αεροπλάνο για τη Βιέννη διάβασα το εξώφυλλο του στις 15 Ιουλίου 1996 περιοδικού Time για το πώς μυστικοί Αμερικανοί σύμβουλοι βοήθησαν τον Μπόρις Γέλτσιν να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς (https://content.time.com/time/subscriber/article/0,33009,984833,00.html).

Ακόμη και τότε θυμάμαι ότι σκεφτόμουν ότι ήταν λίγο αλαζονικό να σκέφτομαι ότι ήταν απολύτως εντάξει για τους Αμερικανούς πράκτορες να αναμειχθούν σε ρωσικές εκλογές, και αναρωτήθηκα πώς θα αισθάνονταν οι Αμερικανοί αν αναφερόταν ότι Ρώσοι πράκτορες είχαν παράσχει μυστική βοήθεια στον Μπιλ Κλίντον στην προεδρική εκστρατεία του το 1996 εναντίον του Bob Dole.

Διάβασα το εξώφυλλο του Time με έντονο ενδιαφέρον, γιατί για πολλά χρόνια ήμουν μανιώδης μελετητής της ρωσικής ιστορίας του 20ού αιώνα. 

Η προεδρία του Γέλτσιν σηματοδότησε τον απόλυτο θρίαμβο των αμερικανικών συμφερόντων σε σχέση με τη Ρωσία, η οποία είχε υποστεί αποφασιστική απώλεια του Ψυχρού Πολέμου. 

Όπως το είδα –ζώντας στην Αυστρία, την ουδετερότητα της οποίας οι Σοβιετικοί είχαν αναγνωρίσει και σεβαστεί από το 1955– το 1996 ήταν στο χέρι των Αμερικανών να καλωσορίσουν και να βοηθήσουν τη Ρωσία να γίνει εταίρος με τη Δύση.

Τον επόμενο χρόνο, διάβασα τα νέα για το πώς η κυβέρνηση Κλίντον αποφάσισε να επεκτείνει την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, όλο και πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, και αναρωτήθηκα για το σκεπτικό για να γίνει αυτό. 

Αν και ποτέ δεν ήξερα πραγματικά τι να κάνω με τον Χένρυ Κίσσιντζερ, βρήκα τη διατριβή του "Ισορροπία Δυνάμεων" συναρπαστική.

(1866 γελοιογραφία του Daumier, L'Equilibre Européen https://en.wikipedia.org/wiki/Honor%C3%A9_Daumier)

Εμείς οι άνθρωποι κάνουμε συνεχώς διαβεβαιώσεις για την καλή μας θέληση και τον αλτρουισμό μας, αλλά είναι πράγματι σπάνιο φαινόμενο ένας άνδρας ή μία γυναίκα που δεν πιέζει το πλεονέκτημά του/της εάν προκύψει διαφωνία. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Σοβιετικός πρωθυπουργός Χρουστσώφ αρνήθηκε να ανεχθεί τους πυρηνικούς πυραύλους των ΗΠΑ στην Τουρκία και γιατί ο πρόεδρος Κέννεντι αρνήθηκε να ανεχθεί τους σοβιετικούς πυραύλους στην Κούβα.

Ως εκ τούτου, πίστευα ότι κατάλαβα γιατί 50 σημαντικοί εμπειρογνώμονες εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ – συμπεριλαμβανομένων κορυφαίων ψυχρών πολεμιστών όπως ο Robert McNamara, o Paul NitzeΜακναμάρα, ο Richard Pipes και ο Stansfield Turner – έγραψαν μια επιστολή στον Πρόεδρο Κλίντον στις 26 Ιουνίου 1997, δηλώνοντας τα εξής:

Εμείς, οι υπογράφοντες, πιστεύουμε ότι η τρέχουσα προσπάθεια υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για την επέκταση του ΝΑΤΟ, το επίκεντρο των πρόσφατων Συνόδων Κορυφής του Ελσίνκι και του Παρισιού, είναι ένα λάθος πολιτικής ιστορικών διαστάσεων. 

Πιστεύουμε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ θα μειώσει τη συμμαχική ασφάλεια και θα διαταράξει την ευρωπαϊκή σταθερότητα για τους ακόλουθους λόγους:

Στη Ρωσία, η επέκταση του ΝΑΤΟ, η οποία συνεχίζει να αντιτίθεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, θα ενισχύσει τη μη δημοκρατική αντιπολίτευση, θα υπονομεύσει εκείνους που ευνοούν τη μεταρρύθμιση και τη συνεργασία με τη Δύση, θα κάνει τους Ρώσους να αμφισβητήσουν ολόκληρη τη μεταψυχροπολεμική διευθέτηση και θα ενισχύσει την αντίσταση στη Δούμα στις συνθήκες START II και III. 

Στην Ευρώπη, η επέκταση του ΝΑΤΟ θα χαράξει μια νέα γραμμή διαίρεσης μεταξύ των «εντός» και των «εκτός», θα προωθήσει την αστάθεια, και τελικά θα μειώσει την αίσθηση ασφάλειας των κρατών εκείνων που δεν περιλαμβάνονται.

Στο ΝΑΤΟ, η επέκταση, την οποία η Συμμαχία υπέδειξε ότι είναι αορίστου χρόνου, αναπόφευκτα θα υποβαθμίσει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να φέρει εις πέρας την κύρια αποστολή του και θα περιλαμβάνει εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ σε κράτη με σοβαρά προβλήματα συνόρων και εθνικών μειονοτήτων, και άνισα αναπτυγμένα συστήματα δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Στις ΗΠΑ, η επέκταση του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια εκτεταμένη συζήτηση πάνω στο απροσδιόριστο, αλλά σίγουρα υψηλό, κόστος του και θα θέσει υπό αμφισβήτηση τη δέσμευση των ΗΠΑ στη Συμμαχία, που παραδοσιακά και σωστά θεωρείται ως κεντρικό στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Εξαιτίας αυτών των σοβαρών αντιρρήσεων, και ελλείψει οποιουδήποτε λόγου για ταχεία λήψη απόφασης, ζητούμε μετ' επιτάσεως να ανασταλεί η διαδικασία επέκτασης του ΝΑΤΟ, ενώ επιδιώκονται εναλλακτικές δράσεις. Αυτά περιλαμβάνουν:

— το άνοιγμα των οικονομικών και πολιτικών θυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη,

— ανάπτυξη ενός ενισχυμένου προγράμματος της Σύμπραξης για την Ειρήνη,

—την υποστήριξη μιας συνεργατικής σχέσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, και

— συνέχιση της διαδικασίας μείωσης των εξοπλισμών και διαφάνειας, ιδίως όσον αφορά τα πυρηνικά όπλα και υλικά, τη μείζονα απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ, και όσον αφορά τις συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη.

Η Ρωσία δεν αποτελεί πλέον απειλή για τους δυτικούς γείτονές της και τα έθνη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης δεν κινδυνεύουν. 

Για το λόγο αυτό, και για τους άλλους που αναφέρθηκαν παραπάνω, πιστεύουμε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε επιθυμητή και ότι αυτή η κακοσχεδιασμένη πολιτική μπορεί και πρέπει να ανασταλεί.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

https://petermcculloughmd.substack.com/p/a-policy-error-of-historic-proportions?utm_source=substack&utm_medium=email