«Γι’αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ α π ο τ ρ έ ψ ε ι τόν άνθρωπο από τήν μ ε τ ά ν ο ι α »....

Η μετάνοια, εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. 

Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου.

Σας ερωτώ: 

ποιά από τις δύο είναι μεγαλύτερη; 

Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ορισμένα και συγκεκριμένα. 

Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη. 

Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήσει τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο. 

Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. 

Σε καίει. 

΄Αν όμως ρίξεις το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήσει· το πέλαγος, ή το κάρβουνο; 

Ασφαλώς το πέλαγος. 

Ένα 'τσάφ' θ' ακουσθεί και θα εξαφανισθεί το αναμμένο κάρβουνο.

Κάρβουνο, που κατακαίει τα σωθηκά μας, είναι η αμαρτία. 

Τι πόνος! 

Μη το αφήνεις. 

Πάρτο την ώρα της σωστικής εξομολογήσεως και ρίξε το στο Πέλαγος της Φιλανθρωπίας του Θεού. 

Αμέσως το κάρβουνο της αμαρτίας σου θα σβήσει και θα εξαφανισθεί. 

Και αν μου πεις πως δεν έχεις ένα κάρβουνο, αλλ' έχεις πολλά αμαρτήματα που σε καίνε, θα σου πω και εγώ, ότι το Έλεος του Θεού δεν είναι απλώς Πέλαγος· είναι Ωκεανός· είναι κάτι απείρως μεγαλύτερο. 

Το Πέλαγος και ο Ωκεανός έχουν κάποιο μέτρο, κάποια όρια, κάποιο τέλος. 

Η Φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απροσμέτρητη, απεριόριστη, ατέλειωτη.

«Γι’αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια».

Ο ουράνιος Πατήρ μας παιδεύει όχι για να έλθουμε σε απόγνωση, αλλά για να μετανοήσουμε και διορθωθούμε.

Ο πόνος εξαγνίζει την ψυχή, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή και έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την θεία επίσκεψη.

Όλα τα λυπηρά μας αποστέλλονται χωρίς καμιά αμφιβολία για την θεραπεία της ψυχής μας που νοσεί.

Με την υπομονή στα παθήματα κάμουμε το θέλημα του Θεού. 

Όποιος υπομένει πειρασμό, σε οποιαδήποτε μορφή, επιθέτει φάρμακο στην ψυχή του.

Η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμη.

 Παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι…

Παίρνει τον λύκο και τον κάνει αρνί. 

Παίρνει τον άγριο και τον κάνει άγιο. 

Παίρνει τον αιματοβαμμένο ληστή και τον κάνει πρώτο κάτοικο του Παραδείσου.

Ακριβώς, επειδή έχει τέτοια δύναμη η μετάνοια, γι’αυτό ο Διάβολος αγωνίζεται ν’ αποτρέψει τον άνθρωπο από την μετάνοια.

Έτσι εξηγούνται οι αντιρρήσεις πολλών ανθρώπων ως προς την μετάνοια και εξομολόγηση.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_64.html