Ο πραγματικός William Wallace - "Braveheart"
Ο William Wallace ήταν Σκωτσέζος ιππότης και στρατιωτικός ηγέτης κατά τη διάρκεια του Πρώτου Πολέμου της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας, που απεικονίζεται στην αμερικανική ταινία του 1995, Braveheart.
Η ταινία ήταν εμπνευσμένη από ένα βιογραφικό ποίημα του 15ου αιώνα που ονομάζεται "Actes and Deidis of the Illustre and Vallyeant Campioun Schir William Wallace" από τον Blind Harry, έναν ραψωδό που συνέθεσε τα έργα του 172 χρόνια μετά το θάνατο του Wallace.
Το ποίημα είναι ένα μακρύ αφηγηματικό έργο που αποτελείται από δεκασύλλαβα δίστιχα ομοιοκαταληξίας που αποτελεί μια βιογραφία της ζωής του Wallace από την παιδική του ηλικία μέχρι την εκτέλεσή του.
Με βάση τις υποθέσεις του Blind Harry, εκφράζεται ο ισχυρισμός ότι ο William Wallace γεννήθηκε το 1270 στο Elderslie και ήταν ο δεύτερος γιος του Sir Malcolm Wallace, ενός ανήλικου γαιοκτήμονα και υποτελούς του James, 5ου οικονόμου της Σκωτίας.
Ωστόσο, η σφραγίδα του ίδιου του William σε μια επιστολή που στάλθηκε στην πόλη Hanse του Lübeck το 1297 δίνει το όνομα του πατέρα του ως Alan Wallace, πιθανώς Alan Wallace στο Ragman Rolls ως ενοικιαστής στέμματος στο Ayrshire.
Το επώνυμο Wallace σημαίνει «ξένος» στην Παλαιά Κάτω Φραγκονική, ή στα αγγλο-νορμανδικά γαλλικά σημαίνει «Ουαλός», υποδηλώνοντας ότι η οικογενειακή γραμμή Wallace θα μπορούσε να προέρχεται από την Ουαλία, πιθανώς στο πρώην Βασίλειο του Strathclyde.
Μετά το θάνατο του βασιλιά Αλέξανδρου Γ ́ το 1286, ο βασιλιάς Εδουάρδος Α ́ της Αγγλίας προσκλήθηκε από τη σκωτσέζικη αριστοκρατία να διαιτητεύσει ποιος είχε αξιώσεις στο σκωτσέζικο στέμμα. Σε ένα μεγάλο φεουδαρχικό δικαστήριο που πραγματοποιήθηκε στο κάστρο του Berwick-upon-Tweed, εκδόθηκε απόφαση υπέρ του John Balliol που είχε την ισχυρότερη νομική αξίωση με βάση το ότι ήταν ανώτερος στη γενεαλογική πρωτοτοκία, παρόλο που δεν ήταν κοντά στο αίμα.
Ο Εδουάρδος αντιμετώπισε τη Σκωτία ως φεουδαρχικό υποτελές κράτος, απαιτώντας φόρο τιμής και στρατιωτική υποστήριξη από τον νέο βασιλιά. Η Σκωτία πήγε να συνάψει μια συνθήκη αμοιβαίας βοήθειας με τη Γαλλία, για την οποία ο Εδουάρδος απάντησε εισβάλλοντας στο Berwick-upon-Tweed, ξεκινώντας τον Πρώτο Πόλεμο της Σκωτσέζικης Ανεξαρτησίας.
Ο Wallace ήταν μέλος μιας εταιρείας που επιτέθηκε στο Lanark στο South Lanarkshire κοντά στην αρχή του πολέμου, σκοτώνοντας τον William de Heselrig, τον Άγγλο Υψηλό Σερίφη. Στη συνέχεια, ο Wallace βάδισε προς το Scone, εκδιώκοντας τους Άγγλους δικαστές και επιτέθηκε στις αγγλικές φρουρές μεταξύ των ποταμών Forth και Tay.
Το 1297, ένας στρατός υπό την ηγεσία του Wallace και του Andrew Moray νίκησε σε μάχη εναντίον των αγγλικών δυνάμεων κοντά στο Stirling στον ποταμό Forth, μια μάχη γνωστή ως Μάχη της Γέφυρας του Stirling. Μετά τη μάχη, ο Moray και ο Wallace ανέλαβαν τον τίτλο των Φρουρών του Βασιλείου της Σκωτίας, με τον Wallace αργότερα να χρίζεται ιππότης σε μια τελετή στο «Kirk o' the Forest».
Ο Εδουάρδος έστειλε μια δεύτερη εισβολή στη Σκωτία το 1297, εμπλέκοντας τον νυν Sir Wallace στη μάχη του Fallkirk. Οι σκωτσέζικες δυνάμεις συντρίφτηκαν από τον αγγλικό στρατό, με αποτέλεσμα ο Sir Wallace να παραιτηθεί από Φύλακας της Σκωτίας υπέρ του Ροβέρτου του Μπρους, κόμη του Κάρικ και μελλοντικού βασιλιά, και του John Comyn, ανιψιού του βασιλιά John Balliol.
Ορισμένες πηγές δείχνουν ότι ο Sir Wallace έφυγε για τη Γαλλία για να εξασφαλίσει γαλλική βοήθεια, αλλά το 1305 παραδόθηκε στους Άγγλους από τον John de Menteith, έναν Σκωτσέζο ιππότη πιστό στον Εδουάρδο.
Ο Sir Wallace μεταφέρθηκε στο Λονδίνο, όπου δικάστηκε για προδοσία και φρικαλεότητες εναντίον αμάχων στον πόλεμο, «χωρίς να φείδεται ούτε ηλικίας ούτε φύλου, μοναχού ή μοναχής». Κατά τη διάρκεια της δίκης στέφθηκε με μια γιρλάντα βελανιδιάς για να υποδείξει ότι ήταν ο βασιλιάς των παρανόμων. Απάντησε στην κατηγορία της προδοσίας: «Δεν θα μπορούσα να είμαι προδότης του Edward, γιατί δεν υπήρξα ποτέ υπήκοος του».
Πρόθεση του Edward ήταν να παραδειγματίσει τον Sir Wallace και στις 23 Αυγούστου του 1305, ο Sir Wallace μεταφέρθηκε στον Πύργο του Λονδίνου για την ποινή του. Εκεί, τον έγδυσαν γυμνό και τον έσυραν μέσα στην πόλη δεμένο από τα πόδια ενός αλόγου στο Elms στο Smithfield.
Μπροστά στους θεατές, κρεμάστηκε (σχεδόν μέχρι θανάτου), ευνουχίστηκε, ξεκοιλιάστηκε, αποκεφαλίστηκε και τεμαχίστηκε (τεμαχίστηκε σε τέσσερα κομμάτια). Το κεφάλι του διατηρήθηκε σε πίσσα και τοποθετήθηκε σε ένα λούτσο στην κορυφή της Γέφυρας του Λονδίνου, ενώ τα άκρα του στάλθηκαν στο Newcastle, το Berwick, το Stirling και το Perth.
Το 1956, μια πλάκα αποκαλύφθηκε στον τόπο της εκτέλεσής του, δηλώνοντας στα λατινικά: "Dico tibi verum libertas optima rerum nunquam servili sub nexu vivito fili" (Σας λέω την αλήθεια. Η ελευθερία είναι το καλύτερο. Γιοι, ποτέ δεν ζουν τη ζωή σαν σκλάβοι.) και στο γαελικό "Bas Agus Buaidh" (Θάνατος και Νίκη), μια παλιά σκωτσέζικη κραυγή μάχης.
Το 1306 ο Bruce ξεσήκωσε την εξέγερση που τελικά κέρδισε την ανεξαρτησία της Σκωτίας.
*
https://gr.pinterest.com/pin/399905641884383588/
https://gr.pinterest.com/pin/444589794446378265/
Βraveheart Piano Cover - For the Love of a Princess (πιάνο)
https://www.youtube.com/watch?v=gbJPIFz0_0o
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ Π Ε Ρ Ο Χ Ο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ Ξ Ο Χ Ο !
Πανδαισία Χρωμάτων, Ήχων καί Μεγαλείου!
Πολλά ΕΥΓΕ Μαριγώ Ζαραφοπούλα μας!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητέ κύριε Καποδίστρια!
Διαγραφή