Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΜΒΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΩΝ...

Ομαδικός βιασμός (Συμβολική εικόνα: Shutterstock)

από Aischa Schlüter

-

05 Δεκεμβρίου 2023

Μια ακατανόητη πράξη, μια ακατανόητη ετυμηγορία, μια ακατανόητη αναφορά – έτσι μπορεί να περιγραφεί η υπόθεση του ομαδικού βιασμού στο Αμβούργο και οι νομικές συνέπειές του. Πριν από 3 χρόνια, η 15χρονη βιάστηκε από «αρκετούς νεαρούς άνδρες» στο Stadtpark του Αμβούργου. Οι δράστες – οκτώ από αυτούς άφησαν το σπέρμα τους στο θύμα – βιντεοσκόπησαν την πράξη και στη συνέχεια λήστεψαν το κορίτσι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, όλοι εκτός από έναν από τους βιαστές έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο: προέρχονται από την Αίγυπτο, τη Λιβύη, το Κουβέϊτ, το Ιράν, την Αρμενία και το Αφγανιστάν, μεταξύ άλλων. Είναι μια διατομή του πολύχρωμου καλειδοσκοπίου της «διαφορετικότητας» που γιορτάζεται ως εμπλουτισμός σε αυτή τη χώρα.

Το γεγονός ότι οκτώ από τους εννέα βιαστές γλιτώνουν με αναστολή ποινής και κοινωφελούς εργασίας προκάλεσε σημαντικά συναισθήματα και κύματα αγανάκτησης στον πληθυσμό – πολύ περισσότερα από ό, τι θα συνέβαινε με τον άλλο από τους σχεδόν 800 ετήσιους ομαδικούς βιασμούς σε αυτή τη χώρα (πάνω από δύο την ημέρα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο αριθμός των μη αναφερόμενων περιπτώσεων). Μόνο ένας από τους κύριους δράστες, ένας 19χρονος Ιρανός, καταδικάστηκε σε κράτηση ανηλίκων για δύο χρόνια και εννέα μήνες· Οι υπόλοιποι αποχωρούν από την αίθουσα του δικαστηρίου με τις ηπιότερες ποινές με αναστολή.

Μηδαμινό τίμημα για την καταστροφή μιας ανθρώπινης ζωής

Αυτό είναι λοιπόν το τίμημα στη Γερμανία για την καταστροφή μιας ζωής: στην καλύτερη περίπτωση, λίγες ώρες κοινωφελούς εργασίας και επιτήρησης – που προκαλεί γέλιο στους παράλογους, αμετανόητους, απειθάρχητους κατηγορούμενους, οι οποίοι παραμένουν ελεύθεροι εδώ – χάρη στη δικαστική επιείκεια ενός «κατ' επανάληψη παραβάτη με δικαστική τήβεννο» – και μπορούν αμέσως να διαπράξουν ξανά το έγκλημα. Μετά την ετυμηγορία, η αρμόδια δικαστής δέχτηκε απειλές, μερικοί μάλιστα της ευχήθηκαν να «βιώσει αυτό που έπρεπε να περάσει το θύμα». 

Εκπλήσσει πραγματικά αυτό το ξέσπασμα της λαϊκής οργής; Εξάλλου, αυτή δεν ήταν σε καμμία περίπτωση η πρώτη ετυμηγορία αυτού του είδους – και δυστυχώς όχι η τελευταία. Το 2022, ένας Αφγανός έλαβε επίσης μόνο ποινή με αναστολή για βιασμό μίας ενδεκάχρονης.

Τέτοιες δικαστικές αποφάσεις δεν είναι πλέον κατανοητές – ούτε σε μένα ως γυναίκα, ούτε στον μέσο πολίτη, ούτε στο θύμα, ούτε στους γονείς. Ειδικά επειδή κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί τι δουλειά έχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο να βρίσκονται σε αυτήν την χώρα. Πώς θα μπορούσαν να είχαν φύγει; Και γιατί τους επιτρέπεται να μένουν εδώ; Η απειλή κατά ενός δικαστή και του δικαστικού σώματος σίγουρα δεν είναι ο σωστός τρόπος. Αλλά ο λαός, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι αποδίδεται "δικαιοσύνη" εδώ, χάνει όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη του στο κράτος δικαίου· Για να μην αναφέρουμε τα θύματα που έχουν εγκαταλειφθεί και γελοιοποιηθεί από τέτοιες αποφάσεις.

Αν αυτό δεν είναι κουλτούρα βιασμού, τότε τι είναι;

Ωστόσο, σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα έπρεπε, άρα γε, να υπάρχει μια ομάδα που θα είναι σίγουρα αφοσιωμένη στη δικαιοσύνη απέναντι σε μια τέτοια κτηνώδη ανδρική βία κατά των γυναικών; 

Ναι, είναι αλήθεια: οι φεμινίστριες, των οποίων οι πιο μαχητικές εκπρόσωποι μιλούν συχνά για την «κουλτούρα του βιασμού» και για κάθε άνδρα ως πιθανό βιαστή (και αν η υπόθεση του Αμβούργου δεν είναι ένα παράδειγμα της πραγματικής ύπαρξης μιας «κουλτούρας βιασμού», τότε τι είναι;). 

Πού είναι αυτές οι φεμινίστριες εδώ, δίνουν τη φωνή τους και αγωνίζονται για το θηλυκό θύμα;

Και όμως. Δυστυχώς, οι δράστες προφανώς έχουν λάθος χροιά και εθνικότητα. Η θυματοποίηση του μετανάστη και το nimbus του ιερού και απαραβίαστου τραυματισμένου πρόσφυγα προφανώς υπερισχύουν των ευαισθησιών του θύματος βιασμού – και γι' αυτό, όπως και με το «taharrush gamea» της Κολωνίας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2015, μόνο εκκωφαντική σιωπή μπορεί να ακουστεί από τις «φεμινίστριες» μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Μερικές καταφεύγουν ακόμη και στις πιο κυνικές σχετικοποιήσεις. Η Katharina Schipkowski, για παράδειγμα, γράφει στο "taz" για την οργή κατά της δικαστή: "Ίσως το μίσος να μην ήταν τόσο έντονο αν οι κατάδικοι ήταν λευκοί Γερμανοί αντί για νέοι με μεταναστευτικό ιστορικό και αν η δικαστής δεν ήταν γυναίκα. Επιπλέον, η Meier-Göring δεν είναι μια οποιαδήποτε γυναίκα, αλλά μια πολύ θαρραλέα και έξυπνη γυναίκα».

Καθαρή προβολή

Αυτό είναι καθαρή προβολή: η προκατάληψη μεταφέρεται εδώ στους ανθρώπους που δεν συμφωνούν με την επιεική ποινή. Ο ρατσισμός φαίνεται να είναι η μόνη πιθανή αιτία της έλλειψης κατανόησης σχετικά με τις ποινές με αναστολή για τον ομαδικό βιασμό ενός ανυπεράσπιστου κοριτσιού. Στη φαντασία του συγγραφέα, ο δικαίως αγανακτισμένος πιθανότατα θα είχε απορρίψει την πράξη – αν είχε διαπραχθεί από Γερμανούς – ως ασήμαντο αδίκημα ή νεανική φάρσα.

Αντ' αυτού, πιστεύω ότι το "taz" θα ήταν μέρος του όχλου που θα είχε επιπλήξει το δικαστήριο χωρίς συγκράτηση για μια ποινή που ήταν πολύ επιεικής αν οι κατάδικοι ήταν βιο-Γερμανοί και ο δικαστής ήταν άνδρας. Πιθανότατα θα το είχε κάνει ακόμη και στην αρχή μιας σειράς άρθρων σχετικά με το πώς οι «κλίκες των ανδρών» στο δικαστικό σώμα θέλουν να κάνουν τον βιασμό ασήμαντο αδίκημα για άλλη μια φορά. 

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να διαλευκανθούν εδώ – ειδικά όσον αφορά το πολιτιστικό υπόβαθρο των δραστών· Αλλά αυτό είναι κάτι που αποφεύγεται. Η διατήρηση της πολιτισμικής σχετικιστικής αφήγησης είναι πιο σημαντική από την παροχή υποστήριξης στα θύματα. Αυτό ισχύει όχι μόνο για το «taz», αλλά και για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και την αριστερή «ποιοτική δημοσιογραφία», οι οποίες συνήθως δεν αναφέρουν καν το μεταναστευτικό υπόβαθρο των δραστών.

Παιχνίδια βιασμού των "νεοαφιχθέντων"

Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο αριθμός των ομαδικών βιασμών έχει υπερτριπλασιαστεί τα τελευταία δέκα χρόνια – από 250 σε 789 σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα. Αυτή η τάση συσχετίζεται άμεσα με τη μαζική μετανάστευση από ισλαμικές χώρες προέλευσης. Μόλις το ένα τρίτο των δραστών έχουν γερμανικό διαβατήριο ή διπλή υπηκοότητα. 

Στην τελευταία έρευνα, διαπιστώθηκε ότι οι αλλοδαποί αποτελούν τα δύο τρίτα όλων των δραστών, οι μισοί από τους οποίους είναι Αφρικανοί και Αφγανοί. Αν βάλετε τα στοιχεία σε σχέση με το ποσοστό του πληθυσμού, οι Αφγανοί έχουν 40 φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι δράστες ομαδικών βιασμών, οι Αφρικανοί ακόμη και 70 φορές συχνότερα από τους ανθρώπους με γερμανικά διαβατήρια (πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη μεταναστευτικό υπόβαθρο, επειδή αυτό δεν καταγράφεται εδώ, καθώς και διπλή υπηκοότητα. σε σύγκριση με τους αυτόχθονες ντόπιους, η υπερεκπροσώπηση είναι επομένως πιθανό να είναι σημαντικά υψηλότερη). Ακόμη και αν ληφθούν υπόψη οι δημογραφικές προκαταλήψεις και η μέση ηλικία, η αναλογία παραμένει τρομακτική.

Σε πολλές ισλαμικές χώρες, οι γυναίκες δεν μπορούν – ή δεν επιτρέπεται – να βγουν στους δρόμους χωρίς ανδρική συνοδεία. Στον απόηχο της «Αραβικής Άνοιξης», οι γυναίκες στη Βόρεια Αφρική πήραν νέο θάρρος, ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Αλλά αυτό το νέο θάρρος σταμάτησε πιο γρήγορα από ό, τι θα ήθελαν αυτοί και οι δυτικοί υποστηρικτές τους. Η απάντηση των ανδρών, που ήθελαν να δουν τον κόσμο να συνεχίζει να βρίσκεται στα χέρια των ανδρών, ήταν ακριβώς τέτοια «παιχνίδια βιασμού» όπως εφαρμόστηκαν από τη «νεοαφιχθέντα» παραμονή Πρωτοχρονιάς 2015 στην Κολωνία: οι γυναίκες, μόνες ή σε ζευγάρια, χωρίζονται από το πλήθος από έναν όχλο που τροφοδοτείται από τεστοστερόνη και κακοποιούνται συλλογικά. Οι γυναίκες πρέπει να εκδιωχθούν από τη δημόσια σφαίρα· Όποιος τολμά να κινείται ελεύθερα και χωρίς «φύλακες» δεν το έχει θελήσει αλλιώς, και γίνεται εύλογο παιχνίδι.

Το έγκλημα των μεταναστών εξακολουθεί να είναι ταμπού

Στο Μαγκρέμπ, υπάρχει μια πολύ ειδική προστασία από τέτοιες συμπεριφορές: σε περίπτωση επίθεσης, οι οικογενειακοί δεσμοί συλλαμβάνονται και ο δράστης διδάσκεται ένα μάθημα. Αλλά αυτή η φυλετική συμπεριφορά είναι ξένη προς τη Γερμανία. Δεν βασίζονται σε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν βία για να επιβάλουν τις ανησυχίες τους χωρίς να κάνουν ερωτήσεις. Ευτυχώς, αυτό το στάδιο έχει ξεπεραστεί στην Ευρώπη από το τέλος της φεουδαρχίας. Εδώ οι άνθρωποι βασίζονται στο νόμο και το μονοπώλιο του κράτους στη χρήση βίας – με άλλα λόγια, όλα όσα τώρα τίθενται ξανά υπό αμφισβήτηση μέσα σε λίγα χρόνια από τη μαζική μετανάστευση από προ-μεσαιωνικές πολιτιστικές περιοχές.

Η εμπιστοσύνη στο κρατικό μονοπώλιο για τη χρήση βίας και τιμωρίας μπορεί να πληγεί ανεπανόρθωτα από αποφάσεις όπως αυτή του Αμβούργου. Την ίδια στιγμή, ακόμη και οι πολιτικοί αγνοούν συστηματικά το πρόβλημα της αύξησης των σεξουαλικών εγκλημάτων λόγω της μετανάστευσης εδώ και χρόνια – και όποιος σπάει τον άγραφο όρκο σιωπής απειλείται ότι θα στιγματιστεί ως ρατσιστής. Δεν μπορείτε να βασιστείτε ούτε στην υποστήριξη των μέσων ενημέρωσης. Το καθήκον τους θα ήταν στην πραγματικότητα να επιλύσουν σκάνδαλα όπως αυτό και να κατηγορήσουν δημοσίως τους πολιτικούς και το δικαστικό σώμα. Αλλά κανείς δεν τολμά να αγγίξει την υποτιθέμενη καυτή πατάτα του μεταναστευτικού εγκλήματος. Αντίθετα, είναι οι αντιδράσεις ενός κοινού σε κατάσταση ανίκανου θυμού και φόβου για την ασφάλειά του που καταγγέλλονται και ποινικοποιούνται.

Στην Ιρλανδία, αφού πολλά παιδιά τραυματίστηκαν από έναν Αλγερινό με μαχαίρι, μερικά από αυτά απειλητικά για τη ζωή τους, υπήρξαν διαμαρτυρίες από τους ντόπιους, μερικά από αυτά βίαια - και αμέσως τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν «ακροδεξιές εξτρεμιστικές ταραχές» χωρίς να αναφέρουν την όχι ασήμαντη λεπτομέρεια της φρικιαστικής πράξης που τις προκάλεσε. 

Το ίδιο μοτίβο είχε ήδη διαδραματιστεί στη Γαλλία πριν από δύο εβδομάδες, όταν «ακροδεξιοί αυτόκλητοι τιμωροί» βγήκαν στους δρόμους μετά την επίθεση μιας ορδής μεταναστών σε ένα φεστιβάλ χωριού.

Αν μια μέρα φτάσουμε στο σημείο στη Γερμανία να εξαπολυθεί στους δρόμους η οργή του πληθυσμού κατά των μεταναστών δραστών βίας και των στοργικών, επιεικών δικαστών τους, θα είναι πολύ αργά για καλά λόγια. Οι υπεύθυνοι θα πρέπει να το έχουν αυτό κατά νου.

ΠΗΓΗ: https://ansage.org/die-schande-von-hamburg-und-das-schweigen-der-feministinnen/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ