Σε μια συνέντευξη βίντεο, ο Roger Köppel, αρχισυντάκτης της ελβετικής εφημερίδας "Weltwoche", ρωτά τον καλεσμένο του στο talk show Oskar Lafontaine: "Γιατί είστε ένας από τους λίγους που τολμά να μιλήσει;"
Το «τολμώντας να προχωρήσουμε μπροστά» προφανώς αναφέρεται στο γεγονός ότι ο πρώην πρόεδρος του SPD και του Αριστερού Κόμματος είναι ένας από τους λίγους πολιτικούς που χρησιμοποιεί την εξέχουσα φωνή του και την παρουσία του στα μέσα ενημέρωσης για να μιλήσει ξεκάθαρα.
Η απάντηση του 80χρονου πλέον Lafontaine: «Κάποιος που βρίσκεται στη θέση μου δεν έχει πλέον κανένα κίνδυνο επειδή η καρριέρα του φτάνει στο τέλος της». Είναι επίσης σε θέση να το πράξει επειδή είναι αρκετά ασφαλής από υλική άποψη, σύμφωνα με τον Lafontaine.
Χρησιμοποιεί τη ζώνη άνεσής του χωρίς κίνδυνο για να πει τι τον συγκινεί - όποτε και όπου του δίνεται η ευκαιρία.
Συγκλονιστική σαφήνεια στον απολογισμό
Για παράδειγμα, στο Maischberger Talk στα τέλη Νοεμβρίου, όπου έλαβε χειροκροτήματα για τη μάλλον ασυνήθιστη στάση του: «Είναι ηλίθιο που τώρα παίρνουμε ενέργεια από τη Ρωσσία, αλλά πολύ πιο ακριβή! Τους παίρνουμε από την Ινδία, από την Τουρκία – έτσι τους κάνουμε πλούσιους στην Τουρκία [...], άρα γε, αυτό είναι στην πραγματικότητα το καθήκον της γερμανικής πολιτικής;».
Ο Lafontaine βρίσκει σαφή λόγια για την εμφάνιση του ομολόγου του Maischberger, πρώην Γερμανού προέδρου Gauck, στην επακόλουθη ανάλυση στη "Weltwoche": "Δεν ξέρει καθόλου τι συμβαίνει, αλλά κατά κάποιο τρόπο εμφανίζεται εκεί με την έννοια ενός ιεροκήρυκα και λέει ότι δεν πρέπει να έχουμε σχέσεις με τη Ρωσσία. Και εδώ είναι που τα τερατώδη δύο μέτρα και δύο σταθμά γίνονται και πάλι ξεκάθαρα!» Λέει: «Αν πάρετε τη θέση ότι δεν μπορείτε να κάνετε εμπόριο με ανθρώπους που διεξάγουν έναν πόλεμο που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, πρέπει να διακόψουμε αμέσως οποιαδήποτε οικονομική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Επιστροφή στο ατυχές πνεύμα της καύσης βιβλίων;
Τώρα ο Lafontaine, ως συγγραφέας, δημοσίευσε ένα άρθρο στη "Weltwoche". Η βασική ιδέα είναι ότι η δημοκρατία και η ελευθερία στη Γερμανία βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο Lafontaine επικρίνει κυρίως τον «αποκλεισμό των διαφωνούντων από την πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία από την κρίση του κορωνοϊού».
Στην αρχή, ρωτά αν η Γερμανία επιστρέφει στο ατυχές πνεύμα της καύσης βιβλίων. Ο Lafontaine δεν δίνει άμεση απάντηση στο άρθρο. Αλλά ο κατάλογος των συμπτωμάτων της κοινωνικής ανισορροπίας είναι μακρύς και γεμάτος με επεξηγηματικά παραδείγματα.
Συνεπώς, δεν θα άφηναν καμμία ευκαιρία να κοιτάξουν μακριά ή να πείσουν τους εαυτούς τους ότι αυτά ήταν μεμονωμένα ολισθήματα. Θα έδιναν μια συνολική εικόνα: την αναπόφευκτη συνέχιση του ίδιου, συλλογικού μοτίβου, με μια επαναλαμβανόμενη, μπαγιάτικη επίγευση διακρίσεων και αποκλεισμού. Επειδή ο κορωνοϊός ήταν μόνο η αρχή.
Το Πνεύμα της Κακίας
«Η περίοδος του κορωνοϊού έδειξε ότι η δημοκρατία και η ελευθερία βρίσκονται πάντα σε κίνδυνο στη Γερμανία», γράφει ο Lafontaine. Εκείνοι που άσκησαν το δικαίωμά τους στη σωματική αυτοδιάθεση στοχοποιήθηκαν από τους πολιτικούς, τα μέσα ενημέρωσης και τμήματα του πληθυσμού. Έμοιαζαν να έχουν εμμονή με τον αποκλεισμό εκείνων που σκέφτονταν διαφορετικά. Οι ανεμβολίαστοι δέχθηκαν προσβολές και αποκλείστηκαν.
Ο Lafontaine θυμάται τις έντονες αντιδράσεις στη δράση των καλλιτεχνών "#allesdichtmachen" το 2021 γύρω από τον σκηνοθέτη Dietrich Brüggemann.
Το «πνεύμα της κακίας, η επιθυμία να διαπομπεύσουμε και να τιμωρήσουμε τους άλλους», έχει βγει πλέον από το μπουκάλι, σύμφωνα με τον Lafontaine. Επικαλείται τον αρθρογράφο του «Spiegel» Nikolaus Blome, ο οποίος ευχήθηκε κοινωνικά μειονεκτήματα για όσους δεν ήθελαν να εμβολιαστούν και μάλιστα απαίτησε «ολόκληρη η δημοκρατία να τους δείξει με το δάχτυλο». Με αυτόν τον τρόπο, ο Blome έγινε ακόμη και ο τίτλος ενός βιβλίου για τη δυσφήμιση της εποχής του κορωνοϊού.
Ωστόσο, η επιθυμία να καταγγείλουν και να υποτιμήσουν όσους σκέφτονται διαφορετικά δεν ήταν ένα μοναδικό φαινόμενο της περιόδου του κορωνοιού, αλλά έχει ριζώσει ως καταστροφικό μοτίβο στους οικοδεσπότες του. Με την επόμενη ευκαιρία, θα εκδηλωθεί ξανά, υποστηρίζει ο Lafontaine.
Απρόσκοπτη μετάβαση στον πόλεμο
Τα κριτικά μυαλά που υπέστησαν διακρίσεις ως συνωμότες στη συνέχεια έγιναν «ορκιστές ειρήνης» και χειρότερα – εκείνοι που υποστήριζαν διαπραγματεύσεις με τη Ρωσσία και ειρηνευτικές λύσεις στοχοποιήθηκαν και χαρακτηρίστηκαν ότι υποστηρίζουν τον «κακό λύκο Πούτιν». Όσοι δεν κολυμπούν στο mainstream γρήγορα βρίσκονται έξω: όπως η δημοσιογράφος Gabriele Krone-Schmalz ή ο συνθέτης Justus Frantz. Ο Frantz αποβλήθηκε ακόμη και από το Μουσικό Φεστιβάλ Schleswig-Holstein, το οποίο κάποτε είχε συνιδρύσει.
Ο Lafontaine τονίζει ότι σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην προσκαλούμε καλλιτέχνες, αλλά να βασιζόμαστε στη δύναμη της τέχνης, ειδικά της μουσικής, για να ενώσουμε τους λαούς. Αναφέρεται στον Daniel Barenboim, ο οποίος είναι ο μόνος με ισραηλινή και παλαιστινιακή υπηκοότητα και ο οποίος ίδρυσε την ορχήστρα του «West-Eastern Divan», η οποία αποτελείται από μισούς ισραηλινούς και μισούς παλαιστίνιους μουσικούς.
Ωστόσο, ακόμη και οι Εβραίοι καλλιτέχνες θα ήταν απρόσκλητοι αν τολμούσαν να επικρίνουν την ισραηλινή κυβέρνηση, δήλωσε ο Lafontaine. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η γεννημένη στη Νότια Αφρική εβραία καλλιτέχνιδα Candice Breitz, η οποία δεν προσκλήθηκε από ένα μουσείο επειδή φέρεται να μην αποστασιοποιήθηκε επαρκώς από τη σφαγή της Χαμάς, την οποία ο Lafontaine περιγράφει ως αβάσιμη.
Η κραυγαλέα σιωπή της πολιτικής φούσκας
Σύμφωνα με τον Lafontaine, η «πολιτική φούσκα» του Βερολίνου είναι υποστηρικτής της "κουλτούρας ακύρωσης" (cancel culture), αλλά ανίκανη να καταπολεμήσει τον αντισημιτισμό και τον φασισμό. Στη "Weltwoche" επικρίνει το ανείπωτο, το οποίο δεν επιτρέπεται να ειπωθεί ακόμη και στα μεγάλα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης:
Ότι «αυτή η φούσκα» υποστηρίζει ένα καθεστώς στην Ουκρανία που ανυψώνει τον Στεπάν Μπαντέρα, έναν δολοφόνο Εβραίων κατά χιλιάδες, σε εθνικό ήρωα. Ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν επικρίνει τη δυσφήμιση των Παλαιστινίων ως «ανθρώπινα ζώα» ή ότι ένας Ουκρανός συγγραφέας με το Βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Εμπορίου Βιβλίου επιτρέπεται να αποκαλεί τους Ρώσους «γουρούνια» και «σκουπίδια» χωρίς μομφή.
Η παραβιασμένη αξιοπρέπεια του ανθρώπου
Στο πλαίσιο αυτό, ο Lafontaine υπενθυμίζει το άρθρο 1 του Βασικού Νόμου, το οποίο καθιερώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως βάση κάθε ανθρώπινης κοινότητας, ειρήνης και δικαιοσύνης στον κόσμο.
Ως υπενθύμιση, εδώ είναι τα άρθρα 1, 2 και 5 του Βασικού Νόμου:
(1) Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Είναι καθήκον όλων των κρατικών αρχών να τις σέβονται και να τις προστατεύουν.
(2) Ως εκ τούτου, ο γερμανικός λαός διακηρύσσει τα απαραβίαστα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα ως βάση κάθε ανθρώπινης κοινότητας, της ειρήνης και της δικαιοσύνης στον κόσμο.
(5) Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα να εκφράζει και να διαδίδει ελεύθερα τη γνώμη του με ομιλία, γραφή και εικόνες και να λαμβάνει ανεμπόδιστα πληροφορίες από γενικά προσβάσιμες πηγές. Η ελευθερία του Τύπου και η ελευθερία του ραδιοφωνικού και κινηματογραφικού ρεπορτάζ είναι εγγυημένες.
Ο Lafontaine σημειώνει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει πάψει εδώ και καιρό να ανταποκρίνεται σε αυτά τα ιδανικά.
Διδασκαλία για εξορθολογισμένους πολιτικούς
Παραμένει να αναφερθεί ότι στη συνέντευξη με το αφεντικό της «Weltwoche» Roger Köppel που αναφέρθηκε στην αρχή, ο συνταξιούχος πολιτικός μιλά για μια ομοιότητα των «μεγάλων» προσωπικοτήτων που θαυμάζει. Από τον Μαντέλα μέχρι τον Γκορμπατσόφ, ήταν οι άνθρωποι που κολύμπησαν ενάντια στο ρεύμα. Κατά τη γνώμη του, αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να διδαχθούν οι Γερμανοί πολιτικοί.
Προς το παρόν, ωστόσο, ο Lafontaine προτείνει να προηγηθεί του Κανονισμού της Bundestag η φράση που αποδίδεται στον Βολταίρο: «Δεν συμμερίζομαι τη γνώμη σας, αλλά θα έδινα τη ζωή μου για να σας επιτραπεί να την εκφράσετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!