Οι πραγματικές βασίλισσες του πάγου: Γυναίκες που κατέκτησαν το κρύο φορώντας ...κορσέδες

Δεν αντέχετε άλλο το κρύο του χειμώνα; Σκεφτείτε για μια στιγμή, αυτή τη φωτογραφία μιας γυναίκας που σκαρφαλώνει σε έναν παγετώνα φορώντας μια φουσκωτή βικτωριανή φούστα.

Όπως αποδεικνύεται, υπήρχαν περισσότερες από μερικές γυναίκες που αψήφησαν τον πάγο φορώντας μισοφόρια και διέσχισαν τα πιο σκληρά περιβάλλοντα του κόσμου σε μια εποχή που το να φοράς παντελόνια ήταν ακόμα ένα σοβαρό σκάνδαλο για μια κυρία.

Δεκαετίες πριν καν εμείς οι γυναίκες αποκτήσουμε δικαίωμα ψήφου, ανεβαίναμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Ευρώπης και εξερευνούσαμε την Αρκτική. Έτσι, αν, όπως εγώ, αισθάνεστε λίγο μίζερα με τον εαυτό σας που έχετε ρινική καταρροή μέσα στα θερμικά στρώματά σας, ήρθε η ώρα να σκληρύνετε καθώς συναντάμε τις πραγματικές βασίλισσες του πάγου της Ιστορίας...

Ας ξεκινήσουμε με την Josephine Diebitsch Peary, γνωστή και ως «Πρώτη Κυρία της Αρκτικής». 

Αυτή η εξερευνήτρια του 19ου αιώνα ταξίδεψε βορειότερα πάνω από τα πεδία πάγου από οποιαδήποτε γυναίκα που έχει καταγραφεί στην Ιστορία πριν. Και λέω « "καταγεγραμμένη στην Ιστορία" γιατί, ας μην ξεχνάμε τις αμέτρητες γυναίκες Ινουίτ που θα είχαν επίσης ταξιδέψει στην Αρκτική χωρίς να έχουν καταγραφεί, σώζοντας τη μοίρα πολλών αποστολών χάρη στην εμπειρία τους στην ραπτική και την προετοιμασία φαγητού. 

Οι άνδρες εξερευνητές συχνά παρέλειψαν να αναφέρουν αυτές τις γυναίκες στα ημερολόγια αποστολής τους, τα ονόματά τους επισκιάστηκαν από τις προκαταλήψεις της εποχής.

Ωστόσο, η Josephine ήταν σίγουρα η πρώτη λευκή γυναίκα που καθιέρωσε ένα προφίλ ως γυναίκα εξερευνήτρια της Αρκτικής, ένα κατόρθωμα που έγινε ακόμη πιο εκπληκτικό από την ανατροφή της ως πλούσια, κυρία της κοινωνίας με λευκά γάντια. 

Αλλά στη συνέχεια, ερωτεύτηκε τον Robert Edwin Peary, έναν αξιωματικό του Αμερικανικού Ναυτικού που είχε ανακαλύψει ένα πάθος για την εξερεύνηση των μυστηρίων της Αρκτικής και θα γινόταν ο πρώτος λευκός άνθρωπος που το έκανε. Μέσα σε λίγα χρόνια από το γάμο τους, η Josephine βρέθηκε να ανταλλάσσει λευκά γάντια και ποτήρια σαμπάνιας με γάντια φώκιας και ένα τουφέκι. Συνόδευσε τον σύζυγό της σε έξι από τις αποστολές του στην Αρκτική. Στη δεύτερη από τις οποίες, ήταν οκτώ μηνών έγκυος.

Το 1893, γέννησε ένα κοριτσάκι λιγότερο από δεκατρείς μοίρες από το Βόρειο Πόλο. Γεννημένη μέσα στο τσουχτερό κρύο, έχοντας επιβιώσει τον πρώτο χειμώνα χωρίς ηλιακό φως, τυλιγμένη με την αμερικανική σημαία της αποστολής, η μικρή Μarie, θα γινόταν το θέμα του παγκοσμίου φήμης μπεστ σέλλερ της μητέρας της, «Το μωρό του χιονιού».

Το κοινό πίσω στην πατρίδα ήταν αδηφάγο για τις ιστορίες της σχετικά με την «καθαριότητα» στο Βόρειο Πόλο και δημοσίευσε τρία βιβλία συνολικά, το πρώτο της με τίτλο, My Arctic Journal: A Year Among Ice-Fields and Eskimos. Σε ένα μέρος όπου οι άνδρες «έτρωγαν τις μπότες τους, αν όχι ο ένας τον άλλον», η Josephine κυνηγούσε ταράνδους, παγίδευε αλεπούδες, εμπορευόταν με τους Ινουίτ και διαχειριζόταν το κρίσιμο αλλά μη δημοφιλές έργο της διανομής τροφίμων με δελτίο στη βάση. 

Μοιράστηκε πολλές από αυτές τις ευθύνες με τον Matthew Henson, τον Αφροαμερικανό υπηρέτη του συζύγου της, ο οποίος συμπτωματικά, έγινε επίσης ο πρώτος Αφροαμερικανός εξερευνητής της Αρκτικής.

Αρκτικό Μουσείο Josephine Peary © Peary-MacMillan

Όταν η Josephine επέστρεψε στο σπίτι της από αποστολές μιας διασημότητας της Αρκτικής, είπε στους δημοσιογράφους: «Δεν κρύωσα ποτέ. Αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο ένοιωσα ικανή να  πάω. Έχω υποφέρει περισσότερο εδώ [στην Ουάσινγκτον] από το κρύο από ό,τι στο Βορρά», αλλά παρατήρησε ότι, «Δεν ήταν εύκολο έργο για μένα να μαγειρέψω για έξι αγόρια και για τέτοιες ορέξεις».

Στη συνέχεια, ας εξοικειωθούμε με την Isabelle Charlet-Straton. Ανέβηκε στο Mont Blanc τέσσερεις φορές (!!!!!), συμπεριλαμβανομένης της πρώτης χειμερινής (!!!!!) ανάβασης του βουνού τον Ιανουάριο του 1876. Η κορυφή Pointe Isabella ονομάστηκε προς τιμήν της. Η Βρετανίδα αλπινίστρια παντρεύτηκε έναν Γάλλο οδηγό βουνού και ανέβαινε μαζί του για είκοσι χρόνια, κάνοντας αρκετές πρώτες αναβάσεις στις Άλπεις. Ένα ξενοδοχείο στο Chamonix, το Pointe Isabelle, έχει θέμα γύρω από τις πολλές αλπικές περιπέτειες και τα επιτεύγματά της.

Ωστόσο, η Isabelle δεν πρέπει να συγχέεται με την πρώτη γυναίκα που ανέβηκε στο Mont Blanc, τη Marie Paradis, τη φτωχή υπηρέτρια που ανέβηκε απρόθυμα στο υψηλότερο βουνό της Ευρώπης. 

Πρόθυμη να αποκτήσει φήμη και περιουσία, δεν ήταν λάτρης των Άλπεων, αλλά προσπάθησε να αναρριχηθεί ούτως ή άλλως αναζητώντας μια γρήγορη περιουσία. Κατά τη διάρκεια της τελικής ανάβασης, ήταν σε τόσο κακή κατάσταση που είχε δυσκολία στην αναπνοή, δεν μπορούσε να μιλήσει και δεν μπορούσε να δει.

Και σχεδόν στο μόνο μέρος του σημερινού άρθρου με το οποίο μπορώ πραγματικά να ταυτιστώ, μια εξαντλημένη Marie ικέτευε τους συντρόφους της να την ρίξουν στην πλησιέστερη σχισμή για να τερματίσει τη δυστυχία της. «Ρίξτε με σε μια χαραμάδα και συνεχίστε μόνοι σας!» φώναξε με καταστροφική κούραση. Παρ' όλα αυτά, η Paradis σύρθηκε κατά κάποιο τρόπο στην κορυφή και έγινε γνωστή ως "Maria de Mont Blanc".

Τριάντα χρόνια αργότερα, μια δεύτερη γυναίκα, Η Henriette d'Angeville, θα έφτανε (πρόθυμα) στην κορυφή. Ήταν 44 ετών και ολοκλήρωσε την ανάβαση σε αρκετές ημέρες φορώντας μια στολή 7 κιλών, την οποία είχε η ίδια δημιουργήσει. Στο Chamonix, οι ντόπιοι άνδρες είχαν στοιχηματίσει σε ποιο σημείο της ανόδου θα εγκατέλειπε.

Η ατρόμητη ορειβάτισσα May Kinsey σκαρφαλώνει σε ένα μέτωπο πάγου, κάνοντας το να φαίνεται εύκολο

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο ήταν για τις γυναίκες ορειβάτισσες όχι μόνο να καταπολεμήσουν την ανισότητα των φύλων και να βγουν από το σπίτι αναζητώντας περιπέτεια και αναγνώριση, αλλά και να το κάνουν με φούστες! Οι περισσότερες υπαίθριες δραστηριότητες, αθλήματα και ιδιαίτερα η ορειβασία, προορίζονταν για άνδρες ανώτερων κοινωνικών τάξεων, πράγμα που σήμαινε επίσης ότι ο σωστός εξοπλισμός και ρουχισμός δεν ήταν διαθέσιμος στις γυναίκες.

Οι Σκωτσέζες ορειβάτισσες Lucy Smith και Pauline Ranken το 1908

Η αυστηρή ενδυματολογική εθιμοτυπία για τις γυναίκες στη βικτωριανή εποχή απαιτούσε από τις πρώτες γυναίκες ορειβάτισσες και εξερευνήτριες να αντιμετωπίσουν το ίδιο έδαφος με τους άνδρες, φορώντας φούστες και κορσέδες "για χάριν της σεμνότητας" (!!!!!!!), μέχρι την κορυφή. 

Όταν η Αμερικανίδα Annie Smith Peck αποφάσισε να φορέσει φουφούλα αντί για φούστα στις αναρριχήσεις της τη δεκαετία του 1890, προκάλεσε ένα τρομακτικό σκάνδαλο και πυροδότησε δημόσια συζήτηση σχετικά με το αν οι γυναίκες θα πρέπει να είναι σε θέση να επιχειρήσουν τέτοιες δραστηριότητες.

Annie Smith Peck

Fanny Bullock Workman

Αντιμετωπίζοντας κοινωνική καταπίεση, ορισμένες ορειβάτισσες μετέτρεψαν τις περιπέτειές τους σε πλατφόρμα για την αντίσταση των γυναικών και μετέφεραν την διαδήλωσή τους στις βουνοκορφές, φέρνοντας πανό "Ψήφος για τις γυναίκες" μαζί τους στην αποστολή. 

Η Αμερικανίδα χαρτογράφος, εξερευνήτρια, ταξιδιωτική συγγραφέας και ορειβάτισσα, Fanny Bullock Workman, έθεσε πολλά ρεκόρ υψομέτρου γυναικών, ενώ υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γυναικών και το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Απεικονίζεται στα Ιμαλάϊα κρατώντας μια εφημερίδα που γράφει «Ψήφοι για τις γυναίκες».

Τι μάθαμε λοιπόν εδώ;

Για να σταματήσετε να γκρινιάζετε για το κρύο, να φορέσετε μερικές μπότες χιονιού;

Να θυμάστε ότι όταν κάτι φαίνεται πολύ δύσκολο, τουλάχιστον δεν χρειάζεται να το κάνετε φορώντας μια φουσκωτή βικτωριανή φούστα με τον κόσμο να στοιχηματίζει εναντίον σας;

Να θυμόμαστε τα ονόματα των γυναικών που πραγματικά αξίζουν να είναι τα είδωλά μας; 

Ε, λοιπόν, όλα τα παραπάνω.

ΠΗΓΗ: The Real Ice Queens: Women Who Conquered the Cold Wearing Corsets (messynessychic.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ 🌄