🌷
🌸
🌺
Αγαπητοί μας αναγνώστες, στις 3 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας τιμά την Ανακομιδή των Τιμίων Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού.
Παραθέτουμε την συγκλονιστική ιστορία του μικρούλη Ιωάννη Κασσιανού από την Ρουμανία, τη μαρτυρική περιπέτεια της υγείας του και την θαυματουργική παρέμβαση του αγαπημένου Αγίου όχι μόνο των Ελλήνων αλλά όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, ώστε να πάρουμε δύναμη ΟΛΟΙ μας, στηλώνοντας το βλέμμα μας στην πραγματική βοήθεια και σωτηρία τόσο της Πατρίδας μας όσο και καθενός μας προσωπικά.
Ακόμη ένα θαύμα, ακόμη μία ομολογία του Αληθινού Θεού, ακόμη μία απόδειξη ότι ζει Κύριος ο Θεός, και είναι βέβαιος Σύμμαχος και κραταιός Προστάτης.
Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας μάνας: «Το παιδί μου ζει από θαύμα!»12.11.2018 Πρόσωπα
Η εξομολόγηση της Αντριάννα Farcas, μητέρας του μικρού Ιωάννη Κασσιανού, για τον γολγοθά του γιου της.
Γεννήθηκε με μια σπάνια ασθένεια στο δέρμα (ιχθύαση), πέρασε πολλά, κινδύνεψε να πεθάνει και θεραπεύτηκε χάρη στον Αγ. Νεκτάριο
Από τη
Σοφία Χατζή
Ο Ρουμάνος Danion Vasile, φίλος της οικογένειας του μικρού Ιωάννη Κασσιανού, κατέγραψε την πολύπαθη ιστορία του Ιωάννη Κασσιανού, την εξιστόρηση και εξέλιξη της ασθένειάς του από μέλη της οικογένειάς του, γιατρούς και ιερείς, αλλά και τελικά το θαύμα της ολοκληρωτικής θεραπείας του από τον Αγιο Νεκτάριο.
Το κείμενο μετέφρασε από τα ρουμανικά ο πατήρ Γεώργιος Κονισπολιάτης και το πόνημα αυτό ευλόγησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιουστινιανός Chira της Αρχιεπισκοπής Μαραμούρες και Σατμάρε στη Ρουμανία.
Ευχαριστούμε τον Danion Vasile, που παραχώρησε στην «Oρθόδοξη Αλήθεια» τα στοιχεία του δυνατού θαύματος του Αγίου Νεκταρίου, για το οποίο η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα Θεοδοσία μοναχή αναφέρει:
«Ομολογουμένως, το όλο πόνημα της εξιστορήσεως του Αγίου Νεκταρίου στον μικρό αδελφό μας Ιωάννη Κασσιανό είναι άλλη μία σφραγίδα αγάπης του Θεού μας προς τον άνθρωπο, άλλη μια βεβαίωση ότι είναι δίπλα του πάντα, και ειδικώς στις δυσκολίες.
Επίσης συνειδητοποιούμε πόσο κοντά μας είναι οι Αγιοι, πόσο ζωντανά μάς δείχνουν ότι μας ακούνε όταν τους μιλάμε.
Ότι δεν υπάρχει θάνατος, αλλά και καμία άλλη δυσκολία που να τους εμποδίζει να μας βοηθήσουν.
Όπως δεν υπάρχει και κανένα πρόβλημα που να μην μπορούν να λύσουν!
Παράλληλα θαυμάζουμε την οικονομία του Θεού, γιατί επιτρέπει στον καθένα δυσκολίες ανάλογες με τις δυνάμεις του και για το καλό όλων.
Ετσι σ’ αυτούς που αντέχουν επιτρέπει πιο μεγάλα αγωνίσματα, για να γίνουν και οι ίδιοι πρωταθλητές, αλλά και για να πάρουμε κουράγιο και εμείς οι υπόλοιποι από τη δική τους υπομονή για τον δικό μας Σταυρό.
Επίσης παίρνουμε κουράγιο που βλέπουμε πόσο μας ενώνουν οι δυσκολίες, πόσο μας σκεπάζουν οι προσευχές των άλλων στα προβλήματά μας και πόση δύναμη έχει η ενότητα»!
ΕΓΓΥΗΣΗ ΑΓΑΠΗΣ
Και προσθέτει: «Όσο για τον Αγιο Νεκτάριο, τι να πούμε! Το όνομά του είναι εγγύηση αγάπης και στοργής προς τον πονεμένο άνθρωπο. Είναι ό,τι σημαίνει το όνομά του: νέκταρ γλυκύτητος και παρηγορίας!
Καμμία γλυκύτητα του κόσμου δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή που νοιώθουν οι πιστοί -αλλά και πολλοί άπιστοι, που έρχονται από περιέργεια στο μοναστήρι του-, όταν επικοινωνούν μαζί του απλά, προσευχητικά, και του ζητούν οτιδήποτε.
Πάντα ο Αγιος τους απαντά, και μάλιστα, όταν δεν τους δίνει την απάντηση που θέλουν, βρίσκει ο Αγιος τρόπο και τους εξηγεί τον λόγο για τον οποίο το θέμα τους εξελίχθηκε έτσι και όχι αλλιώς!
Κι έτσι ο άνθρωπος παρηγορείται και αναπαύεται περισσότερο, γιατί βεβαιώνεται ότι ο Αγιος τον ακούει, τον σέβεται και του βρίσκει λύσεις. Εχει έναν ώμο για να ακουμπήσει στα προβλήματά του!
Και ο Αγιος τους αγαπά όλους: παιδιά, μεγάλους, Ελληνες, Ρουμάνους, Σέρβους, Ρώσσους, όλους...
Χαιρόμαστε και ευχαριστούμε που μοιραστήκαμε την περιπέτεια του μικρού Ιωάννου Κασσιανού και ευχόμεθα από καρδίας το καλύτερο σε όλες τις οικογένειες, στους ασθενείς, στους ιατρούς και σε όλους τους αδελφούς μας. Ευλογητός ο Θεός, που δεν μας αφήνει ποτέ»!
Τοποθετούμαστε χρονικά στην αρχή της ιστορίας, την εποχή που η μητέρα του Ιωάννη Κασσιανού, Αντριάννα, κάτοικος Ρουμανίας, έγκυος στον Ιωάννη, μαθαίνει από τον γιατρό της ότι το παιδί θα γεννηθεί με καισαρική γιατί η θέση του στην κοιλιά της ήταν εγκάρσια.
ΠΑΝΤΟΥ ΠΛΗΓΕΣ!
Η ίδια περιγράφει: «Ονομάζομαι Aντριάννα Farcas και είμαι από το Τίργκου Μούρες. Θέλω να δώσω αυτή τη μαρτυρία προς ωφέλεια των αναγνωστών. Ο Ιωάννης Κασσιανός γεννήθηκε το 2009, στις 27 Ιανουαρίου.
Συνέβη το παιδί να βρίσκεται μέσα στην κοιλιά εγκαρσίως, γι’ αυτόν τον λόγο ο γιατρός μού είπε έναν μήνα πριν από τη γέννηση ότι πρέπει να γίνει καισαρική τομή.
Το παιδί γεννήθηκε με μια σπάνια ασθένεια του δέρματος, την ιχθύαση (σ.σ.: Η ιχθύαση είναι κληρονομική νόσος με κύριο χαρακτηριστικό το ξηρό και λεπιδώδες δέρμα, σαν τα λέπια των ψαριών). Είναι μια σπάνια ασθένεια, με πιθανότητα μία στις 300.000 γεννήσεις.
Είχε πληγές σε όλο το σώμα. Ωστόσο, τίποτε δεν είναι τυχαίο, αν το παιδί μας γεννιόταν χωρίς καισαρική, όλο του το δέρμα θα ξεκολλούσε, με το σπρώξιμο.
Οι γιατροί στην αρχή δεν ήξεραν τι έχει. Ερευνούσαν στον υπολογιστή και στα ιατρικά συγγράμματα… δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο περιστατικό ως τότε. Ο σύζυγός μου, οι γονείς μας, όλοι ήταν πολλύ σοκαρισμένοι όταν είδαν πώς ήταν το μωρό. Στενοχωρηθήκαμε πολύ, μάτωσε η καρδιά μας. Ενας γνωστός μας γιατρός είπε ότι το παιδί δεν έχει καμμία πιθανότητα να ζήσει».
ΣΗΨΑΙΜΙΑ
Η μητέρα του παιδιού συνεχίζει: «Οι γιατροί άλειψαν το βρέφος με κάθε είδους κρέμες και το έβαλαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Παρ' όλα αυτά έπαθε μόλυνση. Την έβδομη ημέρα από τη γέννησή του παρουσίασε πυρετό. Έκανε σηψαιμία, του έδωσαν εκ νέου αντιβιοτικά από την ομφαλική φλέβα, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε. Για πέντε-έξι μέρες στη σειρά είχε πυρετό. Οι προσευχές μας συνεχίζονταν. Ζητούσαμε απ’ όλους να προσευχηθούν. Ο πνευματικός μας προσευχόταν κι αυτός. Είχα έναν Σταυρό. Τον έβαλα πάνω από τη θερμοκοιτίδα. Περίπου δέκα ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού οι προσευχές όλων εισακούστηκαν και μου τηλεφώνησαν από την εντατική, για να πάω να το θηλάσω».
«ΤΟΝ ΒΑΠΤΙΣΑΜΕ 40 ΗΜΕΡΩΝ»
«Πήραμε εξιτήριο ύστερα από 23 ημέρες. Ούτε που είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να ντύσω με ρούχα αυτό το παιδί. Οι πληγές είχαν καθαρίσει και το δέρμα καθάρισε. Αφού εγκατασταθήκαμε στο σπίτι, μέρα με τη μέρα το παιδί γινόταν όλο και πιο καλά» λέει η μητέρα του Ιωάννη Κασσιανού και προσθέτει: «Ο Κασσιανός βαπτίστηκε την τεσσαρακοστή ημέρα από τη γέννησή του και τον πήγαινα στην εκκλησία κάθε Κυριακή, για να κοινωνήσει.
Αυτό το παιδί έτσι μεγάλωσε: εκκλησία, Θεία Κοινωνία. Πήγαμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τη βοήθειά που σε πολλά μοναστήρια και στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Κασσιανού του Ρωμαίου στη Δοβρουτζά».
Η δεύτερη δοκιμασία, η πνευμονία και το αιμαγγείωμα, το σοβαρό πρόβλημα στους κιρσούς και η δύσκολη επέμβαση
Η ίδια αναφέρει: «Ομως τα πράγματα δεν κύλησαν εύκολα στη συνέχεια. Η δεύτερη δοκιμασία ήλθε έπειτα από έναν χρόνο. Ο Ιωάννης Κασσιανός έπαθε πνευμονία. Τον πήγαμε στο νοσοκομείο στον παιδίατρο, ο οποίος διέγνωσε ότι είχε διευρυμένo σπλήνα. Του έγιναν αναλύσεις από τις οποίες προέκυπτε ότι είχε αναιμία. Μας έστειλαν στο Κλουζ, όπου υπάρχει ειδικότητα σε αυτόν τον τομέα. Του έκαναν υπερηχογράφημα και διαπίστωσαν ότι έχει αιμαγγείωμα, φλεβική υπέρταση και θρόμβωση στην πυλαία φλέβα».
ΥΠΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ
Οπως τονίζει η μητέρα του, «το παιδί ήταν ενός έτους και τριών μηνών, χρειαζόταν να κάνει υπερηχογράφημα Doppler στην πυλαία φλέβα για να δει ο γιατρός εάν μπορεί να κάνει επέμβαση σε αυτήν την ηλικία. Το υπερηχογράφημα έδειξε ότι διαπιστώθηκε επανασηράγγωση και δεν ετίθετο θέμα επέμβασης. Μας έστειλαν στο σπίτι χωρίς να μας δώσουν κάποια θεραπεία. Το παιδί ήταν ακόμη υπό παρακολούθηση…
Ο σύζυγός μου προσευχήθηκε πολύ. Είναι πολύ πιστός άνθρωπος και σπάνια βρίσκεις άντρες να προσεύχονται όπως προσευχήθηκε εκείνος για το παιδί μας, απ’ όταν γεννήθηκε.
Οι νέοι πριν παντρευτούν πρέπει να σκέφτονται το γεγονός ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος που διαλέγουν θα βρεθεί μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις, στις οποίες, εάν δεν έχει πίστη, έχει μικρή πιθανότητα να συνεχίσει όπως πρέπει».
Και συνεχίζει: «Ο Ιωάννης Κασσιανός τώρα ζούσε πιο φυσιολογικά, αλλά υπό ιατρική παρακολούθηση, ώσπου ένα πρωινό έκανε αιματέμεση. Ηταν 3 Νοεμβρίου 2014. Δεν πανικοβλήθηκε, αν και ήταν έξι ετών. Λίγα παιδιά είναι τόσο δυνατά. Τον πήγα στο νοσοκομείο και του έβαλαν καθετήρα, εξέτασαν εάν η αιμορραγία είναι από το στομάχι. Του έκαναν ενδοσκόπηση του πεπτικού συστήματος. Φαινόταν στην κάμερα ότι αιμορραγεί ο κιρσός. Το είδα και εγώ. Επειγόντως μάς έστειλαν σε άλλο νοσοκομείο στο Κλουζ, για να γίνει απολίνωση των κιρσών. Η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο.
Οσο ήμουν στο ασθενοφόρο προσευχόμουν γονατιστή. Δεν με ενδιέφερε ποιος με κοιτάει. Τηλεφώνησα στον πνευματικό μου, για να προσευχηθεί, τηλεφώνησα σε μια παλιά συμμαθήτριά μου, που τώρα είναι πρεσβυτέρα, στα μοναστήρια και σε μοναχές που ήταν στα Ιεροσόλυμα! Ζήτησα τη βοήθεια όλων των Αγίων! Πολλές φορές οι Αγιοι αλλάζουν τη φορά των πραγμάτων με τρόπο που δεν μπορούμε να δια-νοηθούμε».
Η Αντριάννα Farcas συνεχίζει: «Φτάσαμε στο νοσοκομείο αργά το βράδυ, γύρω στις 11.00. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ηταν εκεί τρεις γιατροί. Μας περίμεναν και μας πήγαν κατευθείαν στο χειρουργείο. Τότε εμφανίστηκε μία γιατρός με ένα έντυπο στο χέρι, για να το συμπληρώσουμε. Μας είπε: “Ξέρετε ότι η αιμορραγία μπορεί να σταματήσει, μπορεί και όχι”. Τότε πανικοβληθήκαμε, επειδή ως τότε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ο κίνδυνος ήταν τόσο μεγάλος.
Έπρεπε να τον διασωληνώσουν, για να μην κάνει εμετό στην εγχείρηση. Οταν άρχισε η εγχείρηση, εμείς ήμασταν στον προθάλαμο μπροστά στη χειρουργική αίθουσα.
Γονατίσαμε και αρχίσαμε να παρακαλούμε όλους τους Αγίους, τις εικόνες των οποίων έχουμε στο σπίτι μας: την Παναγία, τον Άγιο Νεκτάριο, τους Αγίους Αρχαγγέλους, την Οσία Παρασκευή…
Όλους τους Αγίους που είχαμε στο σπίτι τούς καλέσαμε σε βοήθεια, για να σταθούν δίπλα στους γιατρούς, το χέρι τους να είναι στο χέρι των γιατρών να κάνουν αυτό που πρέπει, για να σώσουν το παιδί μας. Ηταν όμως στιγμές που αισθάνεσαι ότι τρελλαίνεσαι.
Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά το πρόβλημα δεν είχε λυθεί. Ομως ήταν μια προσωρινή ανακούφιση. Τον Δεκέμβριο του 2014 του κάναμε μία CT αγγειογραφία - μία μη επεμβατική τεχνική με χρήση των ακτίνων Χ, με την οποία λαμβάνονται λεπτομερείς απεικονίσεις των αγγείων, και επιβεβαιώθηκε η θρόμβωση. Δείξαμε τα αποτελέσματα στον χειρουργό καθηγητή Constantin Ciuce, τον γιατρό που έπρεπε να τον χειρουργήσει, και μας είπε ότι δεν είναι παιχνίδι και πως η μόνη λύση είναι η εγχείρηση, πως όταν τον ανοίξει και δει τι γίνεται τότε θα αποφασίσει.
Έθεσε και το πρόβλημα να αφαιρεθεί ο σπλήνας επειδή καταστρέφει τα αιμοπετάλια».
Η μητέρα συνεχίζει: «Ξεκινήσαμε δυνατότερες προσευχές, πήγαμε στο Βουκουρέστι, στο Μοναστήρι Ράντου Βόντα, στα λείψανα του Αγίου Νεκταρίου. Εστειλα το όνομά του σε πάνω από 20 μοναστήρια, για να τον μνημονεύουν στις προσευχές τους.
Όσο πιο πολλοί προσεύχονται για κάποιον τόσο πιο μεγάλη δύναμη λαμβάνει. Οταν είσαι στα όρια της υπομονής, μέσα στη φωτιά των θλίψεων, είναι μεγάλο πράγμα να αισθάνεσαι τη στήριξη εκείνων που προσεύχονται για το πρόβλημά σου».
«ΖΥΓΙΖΕ ΜΟΛΙΣ 17 ΚΙΛΑ!»
«Το παιδί ήταν αδύνατο για την ηλικία του, ζύγιζε 17 κιλά. Ηταν δύσκολο να επιβιώσει από μια τόσο μεγάλη εγχείρηση. Ημασταν προγραμματισμένοι για εγχείρηση στις 3 Φεβρουαρίου 2015. Συνεχίσαμε τις προσευχές. Φυσικά νηστεύαμε. Το παιδί προσευχόταν κάθε βράδυ. Με τον καιρό ένα παιδί που έχει προβλήματα και μαθαίνει να μιλάει με τον Θεό και με τους Αγίους είναι ίσως πιο κερδισμένο από ένα υγιές παιδί, που δεν έχει κανένα πρόβλημα και δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό» αναφέρει η μητέρα.
Το μέγα θαύμα: «Ο Άγ. Νεκτάριος μου είπε: “Παιδί μου, εγώ σε εγχείρησα”!»
Η μητέρα συνεχίζει: «Ο π. Νεκτάριος, ο πνευματικός μας από τη Μονή Ρέτσεα όπου υπάρχει ένα μικρό κομμάτι από τα λείψανα του Αγίου Νεκταρίου, είπε στο παιδί να προσεύχεται με τον εξής τρόπο: “Αγιε Νεκτάριε, εάν χρειάζεται να εγχειρηθώ, να με εγχειρήσεις εσύ. Και αν δεν χρειάζεται, κάνε με εσύ καλά”».
ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ
Η Αντριάννα Farcas επισημαίνει: «Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα είχα στιγμές που κατέπεφτα ψυχικά. Έκλαιγα, όταν συνόδευα τον Ιωάννη Κασσιανό στα μοναστήρια για προσευχή και στήριγμα. Το παιδί μας από μικρό προσεύχεται και κοινωνεί. Μερικές φορές το Κοινωνικό κρατούσε πιο πολύ, αλλά περίμενε ήσυχα, ούτε πίσω του δεν κοίταζε. Περίμενε σαν ένας ώριμος άνθρωπος να βγει ο ιερέας να τον κοινωνήσει. Και σκεφτόμουν: “Κύριε, ελέησέ τον. Κοίτα πώς στέκεται το καημένο, βοήθησέ τον να το ξεπεράσει. Τόσο άρρωστο να είναι αυτό το παιδί”.
Ένα μάθημα που μου δίδαξαν οι δοκιμασίες της ζωής ήταν ότι εμείς συχνά προτιμούμε να καταλάβουμε τις δοκιμασίες της ζωής με έναν τρόπο βολικό.
Μας έλεγε ένας γέροντας ότι θέλουμε να βάλουμε έναν σταυρό στον καναπέ και να καθόμαστε.
Δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε τον πόνο, το παν είναι να μάθουμε από τον πόνο το μάθημά μας.
Το παιδί τελείωνε τις προσευχές του κάθε βράδυ ως εξής: “Αγιε Νεκτάριε, εάν χρειάζεται να εγχειρηθώ, να με εγχειρήσεις εσύ. Και αν δεν χρειάζεται, κάνε με εσύ καλά”.
Ένα βράδυ, κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή πριν από το Πάσχα, αφού είπε τις προσευχές του και προσευχήθηκε και στον Άγιο Νεκτάριο, μου είπε: “Μαμά, ξέρεις τι μου είπε ο Άγιος Νεκτάριος; “Παιδί μου, εγώ σε εγχείρησα!” “Βρε Κασσιανέ, είδες τον Αγιο Νεκτάριο; “Όχι, μαμά. Έτσι τον άκουσα μέσα στο κεφάλι μου!”
Μετά από δύο τρεις μέρες, αφού προσευχήθηκε, μου είπε το ίδιο πράγμα, ότι ο Άγιος Νεκτάριος τον εγχείρησε. Δεν ξέραμε τι να πιστέψουμε, γιατί καμιά φορά τα παιδιά έχουν μεγάλη φαντασία. Το είπαμε στον πνευματικό μας και τον πήρε να τον εξομολογήσει. Ο εξομολόγος του μας διαβεβαίωσε ότι το παιδί έλεγε την αλήθεια».
Συνεχίζοντας η Αντριάννα αναφέρει: «Εμείς στην οικογένεια γνωρίσαμε τον Αγιο Νεκτάριο από την τηλεόραση, όταν είδαμε εκπομπές για τον Αγιο Νεκτάριο, τα θαύματά του στη Μονή Ράντου Βόντα (όπου βρίσκεται τμήμα του αγίου λειψάνου του) στο Βουκουρέστι. Επίσης διάβασα το βιβλίο “Αγιος Νεκτάριος - Θαύματα στη Ρουμανία” και τον “Βίο του Αγίου Νεκταρίου”. Εντυπωσιάστηκα από τις διηγήσεις των ανθρώπων για τα θαύματα του Αγίου.
Από τον Νοέμβριο του 2014 κάθε μέρα διάβαζα την Παράκληση της Παναγίας, την Παράκληση της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, την Παράκληση του Αγίου Νεκταρίου. Διάβαζα συνεχώς και το Ψαλτήρι.
Θα έπρεπε όλοι οι γονείς να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να προσεύχονται για τα παιδιά τους. Και εάν δεν ήλθε η θεραπεία, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν άκουσε τις προσευχές τους. Ο Θεός μας απαντάει κατά το συμφέρον της ψυχής μας».
Επίσης η μητέρα αναφέρει: «Όταν το παιδί μάς είπε ότι το εγχείρησε ο Άγιος Νεκτάριος, είπα να πάμε να του κάνουμε πάλι εξετάσεις. Τηλεφωνήσαμε στον παιδίατρο στο Κλουζ και είπε να του κάνουμε μία ενδοσκόπηση, να δει σε τι κατάσταση βρίσκονται οι κιρσοί.
Όταν του έγινε η ενδοσκόπηση, παρακολουθούσαμε και εμείς την οθόνη. Λέει ο γιατρός: “Ο οισοφάγος είναι καθαρός. Τί κάνατε; Ο οισοφάγος είναι καθαρός. Δεν υπάρχουν πια κιρσοί”. Εν τω μεταξύ η σπλήνα μίκρυνε σε μέγεθος, δεν ετίθετο πια θέμα εγχείρησης.
Πράγματι, τον εγχείρησε ο Αγιος Νεκτάριος! Μεγάλο θαύμα συνέβη με τον Κασσιανό... Τότε μου είπε το παιδί: “Είδες, μαμά, ότι δεν σου είπα ψέματα;”
Τηλεφωνήσαμε στους παππούδες να τους πούμε τα νέα. Πράγματι, ο Άγιος Νεκτάριος τον είχε εγχειρήσει. Φυσικά, όλοι πια βλέπαμε στις οθόνες ότι εξαφανίστηκαν. Δεν υπήρχαν πλέον. Έφυγε μία πέτρα από την καρδιά μας. Ζούσαμε στο θαύμα».
«ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ!»
Η ίδια λέει: «Από ιατρικής απόψεως οι κιρσοί αυτοί δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Πήγαμε και σε άλλο νοσοκομείο, τον εξέτασε εκεί ο εφημερεύων γιατρός, που μας είπε: “Ελάτε τώρα, κυρία. Οι κιρσοί αυτοί δεν εξαφανίζονται!” Το ίδιο μας είπε και στο Κλουζ η γιατρός που μας έκανε την ενδοσκόπηση: “Πείτε μου τι κάνατε, επειδή έχουμε τόσα παιδιά με οισοφαγικούς κιρσούς και σε κανένα δεν εξαφανίστηκαν.
Στα άρρωστα παιδιά, όπως είναι και ο Ιωάννης Κασσιανός που είναι υπό παρακολούθηση, τους χορηγείται προπρανολόλη, αλλά και με αυτό το φάρμακο δεν εξαφανίζονται οι κιρσοί”».
Το προσκύνημα στην Ελλάδα και η ενίσχυση της πίστης στον Θεό
«Ύστερα από δύο εβδομάδες μάθαμε ότι διοργανώνεται μια προσκυνηματική εκδρομή στην Ελλάδα. Αποφασίσαμε να πάμε, για να ευχαριστήσουμε τον Άγιο Νεκτάριο. Ο Κασσιανός ήταν το μοναδικό παιδί στην ομάδα. Παρότι ο δρόμος ήταν μακρύς και κουραστικός, δεν αισθανθήκαμε κούραση, ο Κασσιανός δεν παραπονέθηκε ότι κουράστηκε ή ότι βαρέθηκε.
Έψελνε στο λεωφορείο ύμνους μαζί με τους άλλους προσκυνητές και παντού φερόταν σαν ένας μεγάλος άνθρωπος. Στο λεωφορείο ομολόγησε: “Εμείς είχαμε έτοιμα τα χρήματα για να με εγχειρήσουν και με αυτά τα χρήματα ήλθαμε στην Ελλάδα, για να προσκυνήσουμε”.
Πώς είχαν γυρίσει τα πράγματα... Σε τι κατάσταση βρισκόμασταν και πώς μας βοήθησε ο Άγιος Νεκτάριος! Το χέρι του Θεού! Απίστευτο! Εν κατακλείδι, δεν μπορώ παρά να πω: “Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου! Σε ευχαριστώ, Κύριε, σε ευχαριστώ!”
Ο Κασσιανός, απ’ όταν μας πήγε το ασθενοφόρο στο Κλουζ, πάντοτε όταν βλέπουμε ένα ασθενοφόρο λέει: “Μαμά, να πούμε “Κύριε, βοήθα όποιον βρίσκεται μέσα στο ασθενοφόρο”» προσθέτει η μητέρα.
O πατέρας του Ιωάννη Κασσιανού, Ιωάννης Farcas, διηγείται ανάμεσα σε άλλα πώς από αυτή την περιπέτεια μαθήτευσε στην πίστη: «Άρχισα ακόμη πιο πολύ να πιστεύω ότι χωρίς τον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα σε αυτήν τη ζωή. Ακριβώς όπως λέει στο Ευαγγέλιο, ότι ούτε μία τρίχα δεν πέφτει από το κεφάλι μας χωρίς τη θέληση του Θεού. Εμείς πιστεύαμε ότι αυτά είναι ιστοριούλες. Δεν είναι όμως».
Κατά τη διάρκεια της ασθένειας του παιδιού του ο Ιωάννης ταξίδεψε για να παρακαλέσει τον Άγιο Νεκτάριο στην Ελλάδα, στο Mοναστήρι της Αγίας Τριάδος όπου μόνασε ο Άγιος, στην Αίγινα.
«Πήρα μαζί μου και φωτογραφίες του Κασσιανού και πήγα στον Αγιο Νεκτάριο. Ηταν σαν σε όνειρο στο μοναστήρι, πολύ όμορφα. Εκεί συνάντησα και μία μοναχή, συμπατριώτισσά μας από το Μπρασόβ. Συζήτησα μαζί της για τον Κασσιανό. Άφησα και τη φωτογραφία του Κασσιανού στον τάφο του Αγίου Νεκταρίου. Είχα και μία φωτογραφία όπως ήταν άρρωστος, με το δέρμα του σε κακή κατάσταση.
Προσευχήθηκα: “Άγιε Νεκτάριε, τον βλέπεις. Σε παρακαλώ, κάνε τον καλά, θεράπευσέ τον”. Μπορούμε να αισθανθούμε με την προσευχή ότι ο Θεός μάς ακούει. Εάν πεις το “Πάτερ ημών” με όλη σου την ψυχή, ο Θεός δεν σε αφήνει χωρίς απάντηση.
Όταν επέστρεψα, διηγήθηκα στη γυναίκα μου και στα δύο παιδιά μας πόσο όμορφα ήταν. Συνέχισα να πηγαίνω σε μοναστήρια. Μαζί με τον γιατρό χρειάζεται και η πίστη. Και ο γιατρός χωρίς τον Θεό τίποτα δεν κάνει. Αλλοι γιατροί το αναγνωρίζουν αυτό, άλλοι όχι, πιστεύουν μόνο στην επιστήμη τους».
O πατήρ Νεκτάριος από τη Mονή Ρέτσεα, ο πνευματικός της οικογένειας, ο άνθρωπος που εξομολόγησε τον μικρό Ιωάννη Κασσιανό, μαρτυρεί: «Οταν το άκουσα, το πίστεψα αμέσως. Οταν άκουσα ότι ο Αγιος του είπε: “Παιδί μου, εγώ σε εγχείρησα”, δεν είχα καμμία αμφιβολία».
Επίσης ο πατήρ Ιωάννης Τutecean, από την Ενορία Μουρεσένι, ο ιερέας που βάπτισε τον Ιωάννη Κασσιανό, περιγράφει στη δική του εξιστόρηση: «Ήταν το σώμα του γεμάτο κόκκινες κηλίδες. Εγώ τους είπα: “Ας τον βαπτίσουμε, η βάπτιση είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και θα τον βοηθήσει. Να μη χάνετε το θάρρος σας. Επειτα να τον φέρνετε να κοινωνάει”».
ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Από τότε, κάθε Νοέμβρη, ο Ιωάννης Κασσιανός ταξιδεύει πια υγιής από τη Ρουμανία στην Ελλάδα. Πηγαίνει μαζί με την οικογένειά του την ημέρα της γιορτής του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, να συναντήσει αυτόν που τον εγχείρησε μόνο με το νυστέρι της αγάπης του.
Από αυτή την τομή δεν σχηματίστηκε πληγή ούτε έμεινε σημάδι για να θυμάται την ασθένειά του.
Η αγάπη δεν χρειάζεται υπενθυμίσεις. Είναι πάντα εκεί, ζωντανή και σιωπηλή, ηχηρά σιωπηλή, όπως και ο Θεός.
Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
ΣΧΕΤΙΚΑ:
"Εμένα με εγχείρησε ο Άγιος Νεκτάριος". Η εξιστόρηση ενός συγκλονιστικού θαύματος. (aeginaportal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!