Πόλεμος στη χριστιανική κληρονομιά της Γαλλίας: Εκκλησίες στις φλόγες, πίστη ξεχασμένη

Τη νύχτα της Κυριακής 1 Σεπτεμβρίου προς Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2024, ξέσπασε πυρκαγιά στο σκευοφυλάκιο της εκκλησίας της Αμώμου Συλλήψεως στο Saint-Omer, που βρίσκεται στη βόρεια Γαλλία.

Η φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα στην οροφή και μέχρι τις 5 π.μ., το καμπαναριό κατέρρευσε λόγω της έντασης των φλογών. Συνολικά 57 κάτοικοι της περιοχής απομακρύνθηκαν και περίπου 100 πυροσβέστες από όλη την περιοχή κινητοποιήθηκαν για την κατάσβεση της πυρκαγιάς. 

Μέχρι το μεσημέρι, η εκκλησία - κάποτε γνωστή ως «Καθεδρικός Ναός των Προαστίων» - βρισκόταν περιτριγυρισμένη από πυροσβεστικά οχήματα, με το καμπαναριό της να έχει μετατραπεί σε μαυρισμένο μεταλλικό σκελετό. «Το θησαυροφυλάκιο κατέρρευσε για να μπορούμε να δούμε τον ουρανό απευθείας», δήλωσε ο ιερέας της ενορίας. 

Η εκκλησία είχε αποκατασταθεί πλήρως μεταξύ 2015 και 2018, καθιστώντας αυτή την καταστροφή ακόμη πιο τραγική.

Αργότερα την ίδια ημέρα, στις 7 μ.μ., ένας 39χρονος άνδρας, ήδη γνωστός στην αστυνομία για παρόμοιες πράξεις εμπρησμού, συνελήφθη σε σχέση με την πυρκαγιά.

Ωστόσο, αυτή η εγκληματική πράξη απέχει πολύ από το να είναι μεμονωμένη. Εντάσσεται σε ένα ευρύτερο μοτίβο βεβηλώσεων εκκλησιών στη Γαλλία – πράξεις που περιλαμβάνουν εμπρησμούς, βανδαλισμούς θρησκευτικών συμβόλων και ιερών αντικειμένων, καταστροφή λειτουργικών επίπλων, ζημιές οργάνων, κλοπή εκκλησιαστικών προσφορών και θρησκευτικών αντικειμένων, βλάσφημα μηνύματα, σατανικά γκράφιτι στους τοίχους εκκλησιών, ούρηση σε κολυμβήθρες αγιασμού, σπασμένα αγάλματα αγίων, σπασμένα βιτρό, σταυρούς αναποδογυρισμένους και μολυσμένους με ναζιστικά σύμβολα, και ακόμη και βωμούς και τάφους λεηλατήθηκαν σε νεκροταφεία.

Μια κοινοβουλευτική έκθεση του 2021 σχετικά με τις αντιθρησκευτικές πράξεις κατέγραψε 857 αντιχριστιανικά περιστατικά στη Γαλλία, 752 εκ των οποίων αφορούσαν χώρους λατρείας και χριστιανικά νεκροταφεία. 

Η πυρκαγιά στο Saint-Omer σηματοδοτεί την 40ή τέτοια καταστροφή από τον Ιανουάριο του 2023. Ωστόσο, αυτή η ανησυχητική τάση αντιμετωπίστηκε με ευρεία αδιαφορία και σιωπή από τους πολιτικούς ηγέτες και τα μέσα ενημέρωσης.

Για να τονίσουμε πόσο μακροχρόνιο και διαδεδομένο είναι αυτό το πρόβλημα, μπορούμε να δούμε αρκετά ανησυχητικά παραδείγματα από την πρόσφατη ιστορία:

1. 8 Δεκεμβρίου 2012: Βανδαλισμοί αναφέρθηκαν στο παρεκκλήσι της ναυτικής βάσης της Τουλόν, όπου τέσσερα κύρια σύμβολα της καθολικής πίστης δέχθηκαν επίθεση. Το Ευλογημένο Μυστήριο βεβηλώθηκε, τα ιερά είδη ρίχτηκαν στο έδαφος, το βαπτιστήριο έσπασε εντελώς και ο άμβωνας ανατράπηκε και ποδοπατήθηκε. Παρά τη σοβαρότητα αυτής της βεβήλωσης, δεν έγινε καμμία ενέργεια από τον τότε πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, τον υπουργό Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς ή άλλους κορυφαίους αξιωματούχους.
2. 16 Ιανουαρίου 2014: Στη Lillebonne, Seine-Maritime, οι ντόπιοι ανακάλυψαν σατανικές επιγραφές στις πόρτες της τοπικής εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων μηνυμάτων όπως «Ο Σατανάς είναι στην κόλαση» και «Αδάμ και Εύα η ντροπή της Γαλλίας».
3. 13-14 Νοεμβρίου 2014: Η εκκλησία Saint-Étienne-du-Bois στο Ain βανδαλίστηκε. Η σκηνή του μαρτυρίου αναγκάστηκε να ανοίξει, τα αφιερώματα κλάπηκαν, ένα γύψινο άγαλμα της Παναγίας ρίχτηκε στο έδαφος και ένας Σταυρός γκρεμίστηκε και ατιμάστηκε.
4. 18-19 Φεβρουαρίου 2019: Μια πύλη καθολικού σχολείου στη Sète επισημάνθηκε με το μήνυμα, «Η μόνη εκκλησία που φωτίζει είναι αυτή που καίγεται». Συγκλονιστικά, δεν διεξήχθη ποτέ έρευνα για να βρεθούν οι δράστες αυτού του εγκλήματος μίσους.
5. 15-16 Απριλίου 2019: Η πυρκαγιά που κατέστρεψε τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων μπορεί να κρίθηκε επίσημα ως ατύχημα, αλλά πολλοί αμφισβήτησαν την επίσημη εξήγηση ενός αποτσίγαρου ή βραχυκυκλώματος που προκάλεσε την κόλαση. Δεδομένης της ηλικίας και της ανθεκτικότητας των δοκών στην Παναγία των Παρισίων, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ένας τέτοιος τυχαίος σπινθήρας θα μπορούσε να προκαλέσει την καταστροφή. Ορισμένοι εικάζουν ακόμη ότι η φωτιά τέθηκε σκόπιμα και προετοιμάστηκε κατά τη διάρκεια προηγούμενων εργασιών αποκατάστασης.

Αυτές οι εγκληματικές πράξεις αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας για τη συστηματική καταστροφή του Χριστιανισμού στη Γαλλία. Αυτή η εκστρατεία δεν είναι μια πρόσφατη εξέλιξη, αλλά αυξάνεται σταθερά με την πάροδο των ετών. 

Το 2008, υπήρχαν 275 χριστιανικοί τόποι λατρείας που βανδαλίστηκαν και μέχρι το 2009, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε 389. Μέχρι το 2017, ο αριθμός των καταγεγραμμένων αντιχριστιανικών πράξεων είχε φτάσει τις 1.038. Το 2018, αυξήθηκε και πάλι σε 1.063. Ωστόσο, η κυβέρνηση συνεχίζει να υποβαθμίζει την κρίση, με τον υπουργό Εσωτερικών να παρατηρεί ότι ο αριθμός των περιστατικών το 2018 ήταν «σταθερός» σε σύγκριση με το 2017, λες και αυτό μετριάζει κάπως τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Η καθημερινή βεβήλωση χριστιανικών χώρων στη Γαλλία αντικατοπτρίζει όχι μόνο μια αυξανόμενη εχθρότητα προς τον Χριστιανισμό, αλλά και μια σκόπιμη υποβάθμιση τέτοιων πράξεων από πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης.

Αυτές οι επιθέσεις, οι οποίες συνεχίζονται ανεξέλεγκτες, υποδηλώνουν ότι η καταστροφή θρησκευτικών κτιρίων μπορεί σύντομα να επεκταθεί σε σωματική βία κατά των ίδιων των χριστιανών. 

Παρά την αυξανόμενη συχνότητα αυτών των επιθέσεων, το γαλλικό κοινό παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανενημέρωτο, καθώς τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και η κυβέρνηση ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ για να κρατήσουν αυτό το θέμα μακριά από τα πρωτοσέλιδα.

Αυτή η αχαλίνωτη χριστιανοφοβία διαιωνίζεται από μια συστηματική συσκότιση από τα μέσα ενημέρωσης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελαχιστοποιούν ή αγνοούν τη σοβαρότητα αυτών των επιθέσεων, αφήνοντας το κοινό να αγνοεί την πλήρη έκταση των αντιχριστιανικών πράξεων που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτή η σκόπιμη σιωπή επιτρέπει στο μίσος και την αδιαφορία να ανθίσουν.

Η χριστιανοφοβία εκδηλώνεται επίσης με τη βάναυση δολοφονία ιερέων σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με την ένωση Aide à l'Église en Détresse, το 80% των ιερέων που δολοφονούνται για την πίστη τους βασανίζονται πρώτα. 

Από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2019, ένας ιερέας σκοτωνόταν κάθε εννέα ημέρες, αποκλειστικά λόγω της πίστης και της ιεροσύνης του.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σπάνια αναφέρουν αυτές τις δολοφονίες, αλλά επικεντρώνονται σε άλλα θέματα που ευθυγραμμίζονται με την πολιτική τους ατζέντα.

Η καταστροφή των χριστιανικών χώρων είναι μέρος μιας ευρύτερης ιδεολογικής μάχης.

Ο Χριστιανισμός παραμένει το τελευταίο εμπόδιο στην παγκοσμιοποιημένη, μεσσιανική ατζέντα που επιδιώκει να διαλύσει τις παραδοσιακές δυτικές αξίες και θεσμούς.

Οι πολιτικές, ακαδημαϊκές και μιντιακές ελίτ ενθαρρύνουν ενεργά και υποστηρίζουν αυτή την προσπάθεια, είτε μέσω άμεσων επιθέσεων είτε παραμένοντας σιωπηλοί και επιτρέποντας τη βεβήλωση να συνεχιστεί ανεξέλεγκτα.

Σε ένα ιδιαίτερα σκανδαλώδες παράδειγμα αυτού του διπλού προτύπου και δύο σταθμών, οι γαλλικές αρχές κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να προστατεύσουν μια συναγωγή στη Ρουέν από μια απόπειρα εμπρησμού στις 17 Μαΐου 2024.

Ένας λαθρομετανάστης οπλισμένος με μαχαίρι και σιδερένια ράβδο πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από την αστυνομία καθώς προσπαθούσε να βάλει φωτιά στη συναγωγή. 

Ωστόσο, όταν οι εκκλησίες δέχονται επίθεση, η απάντηση είναι χλιαρή στην καλύτερη περίπτωση.

Τα γκράφιτι σε μια συναγωγή ή ένα τζαμί προκαλούν εκτεταμένη οργή και κινητοποίηση, αλλά όταν μια καθολική εκκλησία πυρπολείται, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης παραμένουν σιωπηλοί.

Σύμφωνα με έκθεση της Γερουσίας για τη θρησκευτική κληρονομιά στη Γαλλία, πολλοί από τους 100.000 τόπους λατρείας της χώρας βρίσκονται τώρα σε κίνδυνο λόγω παραμέλησης, ανεπαρκούς συντήρησης και δημοσιονομικών περιορισμών. 

Από αυτές, 45.000 - κυρίως εκκλησίες - ανήκουν σε δήμους, πολλοί από τους οποίους δεν διαθέτουν τους πόρους για να τους φροντίσουν σωστά. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες εκκλησίες, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, απειλούνται με εγκατάλειψη, πώληση ή πλήρη κατεδάφιση.

Η απώλεια αυτών των εκκλησιών θα ήταν ένα πλήγμα για τη θρησκευτική κληρονομιά και την πολιτιστική και αρχιτεκτονική ιστορία της Γαλλίας. 

Χωρίς άμεση παρέμβαση, πολλά από αυτά τα κτίρια θα εξαφανιστούν, ξεχασμένα από έναν πληθυσμό που δεν εκτιμά πλέον ή δεν κατανοεί τη σημασία των χριστιανικών ριζών του. 

Ο Jean-Frédéric Poisson, ένας Γάλλος πολιτικός, προειδοποίησε ότι η εποχή μας βιώνει «μια διάβρωση της θρησκευτικής κατανόησης που συνοδεύεται από μια βαθιά πολιτιστική ανεπάρκεια», αποτέλεσμα της οποίας είναι η εκτεταμένη καταστροφή της χριστιανικής κληρονομιάς.

Αυτός ο πόλεμος κατά του Χριστιανισμού συνεχίζεται από τη δεκαετία του 1980, με την εχθρότητα προς την πίστη να αυξάνεται σταθερά. Ενώ όλες οι άλλες μορφές διακρίσεων καταδικάζονται και διώκονται, το μίσος κατά του Χριστιανισμού γίνεται ανεκτό και μάλιστα ενθαρρύνεται. 

Για παράδειγμα, τον Οκτώβριο του 2004, ο Rocco Buttiglione, ένας ευρωπαίος Επίτροπος, απολύθηκε αφού δήλωσε ότι η ομοφυλοφιλία ήταν αμαρτία. Αυτό εξαπέλυσε ένα χείμαρρο μίσους εναντίον του, αλλά τέτοιες κραυγές δεν ακούγονται ποτέ όταν οι Χριστιανοί ή οι πεποιθήσεις τους δέχονται επίθεση.

Σε μια κοινωνία που τώρα δοξάζει την εκκοσμίκευση, την παγκοσμιοποίηση και την ιδεολογική συμμόρφωση, ο Χριστιανισμός θεωρείται ως απειλή που πρέπει να εξαλειφθεί. 

Η καταστροφή εκκλησιών, η βεβήλωση των χριστιανικών συμβόλων και η σιωπηλή συνενοχή των μέσων ενημέρωσης αποτελούν μέρος μιας πιο εκτεταμένης εκστρατείας για την υπονόμευση των ίδιων των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού.

Χωρίς ισχυρή απάντηση σε αυτές τις επιθέσεις, η πλούσια χριστιανική κληρονομιά της Γαλλίας θα συνεχίσει να διαβρώνεται, αφήνοντας πίσω μια χώρα που δεν θυμάται πλέον τη δική της ταυτότητα.

ΠΗΓΗ: War on France’s Christian Heritage: Churches in Flames, Faith Forgotten - RAIR (rairfoundation.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ