Γιά κάποια τραίνα, που σήμερα σφυρίζουν στόν Παράδεισο.

 

Τώρα που το πένθος της Σαρακοστής πήρε σάρκα και οστά.

Τώρα που η ζωή μοιάζει λίγη.

Τώρα που μαύρα πανιά θα τυλίξουν σώματα απροετοίμαστα για αποχωρισμούς. 

Τώρα είναι το προσωπικό και συλλογικό μας στοίχημα, να βρούμε τη σπίθα της Αναστάσεως σ όλο αυτό. 

Ίσως αυτή τη φορά η σπίθα να μοιάζει με νερό, με το κοινό δάκρυ που κύλησε στο μάτια μας και μας έκανε ένα.

Ο Θεός να αναπαύει τις ψυχές των κεκοιμημένων και να γεμίζει μυστικώς με απαντήσεις, τα άπειρα "γιατί" των ζωντανών.

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_41.html