ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ & ΚΟΡΥΦΑΙΟ - Το Απεριόριστο Όραμα - Υποφέρουμε από επιδημία παιδικότητος;

 

Peter McCullough, MD, MPH™

1 Απριλίου 2023

του John Leake

Πριν από μερικά χρόνια ο μεγαλύτερος αδελφός μου μου είπε μια ιστορία που είχε διαβάσει (δυστυχώς, δεν θυμάται πλέον πού) για έναν συγγραφέα που είχε συμμετάσχει στην Αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. 

Χρόνια αργότερα, συνάντησε έναν σύντροφο που δεν είχε δει στο μεταξύ και εξεπλάγη όταν είδε ότι ο άνδρας είχε γίνει Ρωμαιοκαθολικός ιερέας σε κάποια ενορία. Μίλησαν για την ιερατική του απασχόληση, η οποία περιελάμβανε πολλή ακρόαση των ανδρών και των γυναικών της ενορίας και φροντίδα για τις θλίψεις, τις απογοητεύσεις και τις αμαρτίες τους.

«Τι μάθατε λοιπόν για τους ανθρώπους;» ρώτησε ο συγγραφέας τον ιερέα.

«Ότι είναι εκπληκτικά δυσαρεστημένοι και ότι υπάρχουν πολύ λίγοι ενήλικες στον κόσμο», απάντησε ο ιερέας.

Το σκέφτηκα αυτό τις προάλλες καθώς άκουγα μια συνέντευξη του συγγραφέα και οικονομολόγου, Τhomas Sowell (https://www.youtube.com/watch?v=mS5WYp5xmvI), ο οποίος μίλησε για αυτό που περιέγραψε ως δύο διαφορετικά οράματα – το «Περιορισμένο» και το «Χωρίς περιορισμούς».

Το «Περιορισμένο» όραμα βλέπει ότι η φύση (συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης φύσης) και ο υλικός κόσμος επιβάλλουν εγγενείς περιορισμούς στην κατάστασή μας. Τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα κάποιου ή κάποιας ομάδας που φταίει. 

Πολλά πράγματα – όπως η άνιση κατανομή της υγείας, του σθένους και της ικανότητας – είναι ένα εγγενές μέρος της ζωής. 

Μέσω σκληρής δουλειάς και θυσιών, μπορούμε να βελτιώσουμε την τύχη μας μέσα σε αυτούς τους περιορισμούς, αλλά δεν μπορούμε να καταργήσουμε εντελώς αυτούς τους περιορισμούς.

Το όραμα του «Χωρίς περιορισμούς» προϋποθέτει ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο ο καθένας δεν έχει ό,τι θέλει είναι επειδή στερείται διεφθαρμένων θεσμών και εγωιστών ηγεμόνων.

Μου φαίνεται ότι το «Περιορισμένο» όραμα είναι αυτό που κατέχουν οι λογικοί μεγάλοι. 

Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε πάντα να έχουμε τα πάντα και να είμαστε ό, τι θέλουμε, αλλά πρέπει πάντα να ενεργούμε μέσα σε ορισμένους περιορισμούς. 

Πρέπει να δεχτούμε ότι είμαστε θνητοί – ότι όλη η τεχνολογία και οι ενέσεις στον κόσμο δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις μας να είμαστε άτρωτοι, νεώτεροι, πλουσιότεροι, πιο όμορφοι, αθάνατοι ή διαφορετικού φύλου.

Το όραμα «Χωρίς περιορισμούς» μου φαίνεται αυτό που ενστικτωδώς κατέχουν τα παιδιά. Ένα παιδί που ξεσπάει όταν η μητέρα του δεν του δίνει αυτό που θέλει ελέγχεται ασυνείδητα από αυτήν την κατάσταση.

Όπως έχω παρατηρήσει σε προηγούμενες στήλες, υποψιάζομαι ότι η εξάρτησή μας από το απεριόριστο χρέος για τη διατήρηση του βιοτικού μας επιπέδου (αντί της αύξησης της παραγωγικότητας) είναι μια πρωταρχική αιτία της επιδημίας της παιδικότητάς μας. 

Σε αυτό προστίθεται η τεράστια ασφάλεια και ευκολία της σύγχρονης ζωής, την οποία οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε πλέον δεδομένη. 

Σχεδόν ποτέ δεν μας συμβαίνει - όταν ανοίγουμε τη βρύση για καθαρό νερό, γυρίζουμε έναν διακόπτη για φώτα, ή θερμότητα, ή AC, ή ξεπλένουμε την τουαλέτα - να σκεφτούμε ότι ένας τεράστιος όγκος εργασίας και εφευρετικότητας πήγε στη δημιουργία και την κατασκευή αυτής της υποδομής.

Από τότε που ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ, ο λαός τους έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ξεπερνώντας τόσους πολλούς από τους περιορισμούς που μας επιβάλλονται από τη φύση και τη θνητότητά μας, δημιουργώντας έτσι την πιο ασφαλή, ευημερούσα και ελεύθερη χώρα στην Ιστορία.

Τώρα φαίνεται να είμαστε θύματα της επιτυχίας που μας κληροδότησαν

οι πρόγονοί μας. Θέλουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, το θέλουμε ΤΩΡΑ, θέλουμε το

ΚΡΑΤΟΣ να το παρέχει και όταν δεν παίρνουμε ΟΛΑ όσα θέλουμε,

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ τους άλλους για αυτό αντί να εξετάζουμε και να

βελτιωνόμαστε.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ : ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ