Κάποιος μοναχός της Μονής του Σάρωφ κυριεύθηκε από μελαγχολία.
Μία φορά μάλιστα, που ένιωσε να φθάνη στην απόγνωση, ζήτησε τη συμπαράσταση ενός αδελφού.
Βγήκαν και οι δύο έξω από την μονή μετά τον εσπερινό και άρχισαν να περπατούν στον κήπο και να παρηγορούνται με την συζήτηση.
Πλησίασαν τον σταύλο της Μονής.
Εκεί κοντά άρχιζε το δρομάκι που οδηγούσε στην πηγή του οσίου Σεραφείμ.
Ο άρρωστος αδελφός θέλησε να αλλάξει κατεύθυνση, για να μή συναντηθεί με τον στάρετς σε αυτήν την ψυχική κατάσταση.
Πριν όμως προφθάσουν να απομακρυνθούν, τον βλέπουν να έρχεται προς το μέρος τους.
Οι δυό μοναχοί έπεσαν με σεβασμό στα πόδια του.
Εκείνος τους ευλόγησε και τους μίλησε με ασυνήθιστη καλωσύνη σαν στοργικός πατέρας.
Κατόπιν άρχισε να ψάλλη ένα τροπάριο της ενάτης ωδής του μικρού παρακλητικού κανόνος της Θεοτόκου, που ψάλλεται σε κάθε θλίψη και δοκιμασία:
''Χαράς μου την καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα''.
Ύστερα χτύπησε το πόδι του στην γη και είπε:
-Δεν μας επιτρέπεται να μελαγχολούμε.
Ο Χριστός νίκησε τα πάντα!
Ανέστησε τον Αδάμ!
Ελευθέρωσε την Εύα!
Θανάτωσε τον θάνατο!
Η ψυχική κατάσταση του στάρετς μεταδόθηκε στην ψυχή των αδελφών.
Ζωογονημένοι τώρα με την χαρά του, επέστρεψαν στη μονή ειρηνικοί!
Από τον βίο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
'c.G.'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!