ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Τό σχέδιο Σόλτς-Μακρόν: Πῶς νά συντρίψετε τήν (ἀντισυστημική) Σερβία μέ τήν ...συγκατάθεσί της!

Η παράνομη μονομερής ανεξαρτησία του λεγόμενου Κοσσυφοπεδίου...

από τον Živadin Jovanović

Global Research, 02 Μαρτίου 2023

Πρωτότυπο στα Σερβικά

Шолц-Макронов план: за дробљење Србије 

(https://www.globalresearch.ca/%d1%88%d0%be%d0%bb%d1%86-%d0%bc%d0%b0%d0%ba%d1%80%d0%be%d0%bd%d0%be%d0%b2-%d0%bf%d0%bb%d0%b0%d0%bd-%d0%b7%d0%b0-%d0%b4%d1%80%d0%be%d0%b1%d1%99%d0%b5%d1%9a%d0%b5-%d1%81%d1%80%d0%b1%d0%b8%d1%98%d0%b5/5810568)

Η Ε.Ε. ισχυρίζεται ότι είναι ουδέτερη [σχετ. με το Κοσσυφοπέδιο] από άποψη καθεστώτος. 

Ή τουλάχιστον, η Ε.Ε. δεν έχει κηρύξει διαχωρισμό με την ουδετερότητα του καθεστώτος της. 

Τον Σεπτέμβριο του 2019, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών χαιρέτισε «την ετοιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διευκολύνει μια διαδικασία διαλόγου μεταξύ των μερών», με βάση τη δεδηλωμένη ουδετερότητα καθεστώτος της Ε.Ε.

Αυτή η «πρόταση» Σολτς-Μακρόν δεν είναι παρά ένα τελεσίγραφο που απαιτεί από τη Σερβία να αναγνωρίσει την παράνομη μονομερή ανεξαρτησία του λεγόμενου Κοσσυφοπεδίου, συνοδευόμενο από έναν κατάλογο απειλών, για το τι θα ταλαιπωρήσει τήν Σερβία σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί. 

Επιπλέον, αυτό το τελεσίγραφο δηλώνεται ότι είναι η θέση ολόκληρης της ΕΕ. 

Η πραγματική του φύση δεν μεταβάλλεται με το να παρουσιάζεται στο σερβικό κοινό ως "ένα νέο διαπραγματευτικό πλαίσιο της ΕΕ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ". 

Τελεσίγραφο σημαίνει τελεσίγραφο, όποια κι αν είναι η συσκευασία.

Πρέπει να εκφράσουμε την αλήθεια: πρώτον, ότι η ΕΕ έχει εγκαταλείψει δραστικά την ουδετερότητα του καθεστώτος της και, δεύτερον, ότι το τελευταίο έγγραφο (όποιος και αν το συνέταξε, προσχώρησε ή υποστήριξε) αποτελεί απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποσύρθηκε σιωπηρά και πέρα από την εντολή που της δόθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Δεν έχω καμμία απολύτως αμφιβολία, ότι αυτό το θέμα είναι υψίστης σημασίας για τη Σερβία και ότι είναι ανόητο να προσπαθούμε να ενεργούμε σαν να είναι 'business as usual'. 

Διότι αν αντιμετωπίσουμε το σενάριο όπου δεν τηρείται η νομικά δεσμευτική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η πολιτική καθοδήγηση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την εντολή της ΕΕ να «διευκολύνει τον διάλογο μεταξύ των μερών», έχουμε ευθύνη και καθήκον να πούμε δυνατά ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι επωφελές για την αμοιβαία εμπιστοσύνη, και απαράδεκτο για τη Σερβία. 

Αντιθέτως, δεν θα πρέπει να είναι φυσιολογικό ή αποδεκτό για οποιοδήποτε καλόπιστο κράτος μέλος από τα Hνωμένα Έθνη.

Τελεσίγραφο: Το κείμενο της «Βασικής Συμφωνίας» για Το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια (https://magnetrack.klangoo.com/v1.1/track.ashx?e=AP_RA_CLK&p=5810556&d=5805562&c=c787d455-1fd6-444b-abe0-3f9cf6dff8ef&u=6953fb8e-7dd6-44f2-ac87-2bb236f44947&l=https%3A%2F%2Fwww.globalresearch.ca%2Fscholz-macron-plan-how-crush-serbia-her-consent%2F5810556&redir=https%3A%2F%2Fwww.globalresearch.ca%2Fultimatum-the-text-of-the-basic-agreement-about-kosovo-and-metohija%2F5805562%3Futm_campaign%3Dmagnet%26utm_source%3Darticle_page%26utm_medium%3Drelated_articles)

Εάν συμφωνούμε ότι τα συνεχιζόμενα γεγονότα αφορούν τα ζωτικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Σερβίας, εάν είμαστε βέβαιοι ότι οι θέσεις και οι απόψεις μας είναι δίκαιες, ηθικές και καλά θεμελιωμένες – πράγμα που συμβαίνει – και εάν κάποιο μέρος εξοργίζεται από αυτό, λυπούμαστε, αλλά παρόλα αυτά πρέπει να σταθούμε στη θέση μας και όχι να υποχωρήσουμε. 

Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την τρέχουσα κατάσταση ή να παρασυρθούμε από βραχυπρόθεσμα συμφέροντα. 

Πρέπει να διακρίνουμε τις στρατηγικές τάσεις και να αρθρώνουμε τις θέσεις μας με βάση τις δικές μας εμπειρίες, τα μαθήματα που διδάσκονται από την ιστορία και τις συνολικές τάσεις όπως αξιολογούνται από όλες τις σημαντικές πτυχές και όχι από οποιαδήποτε οπτική γωνία.

Φοβάμαι ότι, ως χώρα και έθνος, εκτιθέμεθα συνεχώς σε υπερβολική επιρροή της μονόπλευρης προπαγάνδας, των απόψεων και των συμφερόντων της Δύσης. 

Αυτό δεν μπορεί να είναι καλό για εμάς, ούτε καν αν προέρχεται από καλές προθέσεις· όταν σέρνεται ως πρόδρομος της στρατηγικής της ηγεμονίας και της κυριαρχίας, μπορεί να είναι ξεκάθαρα καταστροφική.

Το μοναδικό πραγματικό κλειδί για την ειρήνη, την ασφάλεια και μια καλύτερη ζωή για όλα τα έθνη στα Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένου του σερβικού και του αλβανικού λαού, έγκειται στην τήρηση των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της συνεπούς εφαρμογής του ψηφίσματος 1244 του ΣΑΗΕ.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν βρίσκεται στο λεγόμενο σχέδιο Σολτς-Μακρόν, που παρουσιάζεται στο κοινό ως ένα είδος «νέου διαπραγματευτικού πλαισίου της ΕΕ, υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ» ή μιας «Βασικής Συμφωνίας» μεταξύ της Σερβίας και του λεγόμενου Κοσσυφοπεδίου.

Το σχέδιο Σολτς-Μακρόν δεν είναι ένα πλαίσιο για διαπραγματεύσεις, ή για οποιαδήποτε δίκαιη ή βιώσιμη λύση. 

Πρόκειται για σχέδιο συντριβής της Σερβίας. Εάν είναι δυνατόν, με τη συγκατάθεση της Σερβίας.

Αν το σχέδιο Σολτς-Μακρόν είναι το κλειδί για ο,τιδήποτε, το λιγότερο που είναι, είναι ένα κλειδί για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την πρόοδο οποιασδήποτε περιοχής, έθνους ή Ευρώπης στο σύνολό της. 

Είναι το σχέδιο για την πλήρη κυριαρχία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επί του σερβικού λαού και των Βαλκανίων, και για να τεθούν τα Βαλκάνια ως το στρατηγικό στάδιο στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της Ρωσσίας και της Κίνας. 

Είναι το εργοστάσιο ταχυδακτυλουργών που συνεχίζει να συνθλίβει τη Σερβία και ολόκληρο το σερβικό έθνος στα Βαλκάνια. Εάν το σχέδιό τους είχε καλές προθέσεις, θα είχαν κάνει μια προσπάθεια να αναφερθούν τουλάχιστον στις εγγυήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έναντι της Σερβίας, που δόθηκαν από τους προκατόχους τους στις 10 Ιουνίου 1999. 

Αν είχαν αρχές, αν σέβονταν πραγματικά τις αρχές και το διεθνές δίκαιο, αν ακολουθούσαν μια προβλέψιμη πολιτική όπως περιμένουν από τους άλλους να κάνουν, γιατί θα έμεναν μακριά από τα Ηνωμένα Έθνη και τις αποφάσεις που ελήφθησαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας! 

Εφόσον δεν ήταν, και δεν ήταν, η Σερβία θα έπρεπε να παραμείνει πιστή στον εαυτό της, στον λαό της, στους προγόνους της, στην ιστορική κληρονομιά και στα διαρκή επιτεύγματά της που ανήκουν στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Γιατί χρειάστηκαν τη Μελόνι; Για να βοηθήσει τον Μακρόν να αποδυναμώσει τον όχι και τόσο τιμητικό ρόλο του στο «ντουέτο» με τον Σολτς; Ή να ενισχύσουν από κοινού την ευρωπαϊκή διάσταση του «Σχεδίου»; 

Ή μήπως να βοηθήσει τη Ρώμη, ως γείτονα, να διεκδικήσει ένα κομμάτι αξίας για τη συνενωμένη ενσάρκωση της Μεγάλης Αλβανίας; 

Εκτός από τις ΗΠΑ ως ιθύνοντα νου, το τρίο εξακολουθεί να της λείπει ο Ρίσι Σουνάκ για να επαναλάβει τον ρόλο του Νέβιλ Τσάμπερλεν, έτσι ώστε να κάνει επανάληψη «διάσωσης της ειρήνης» του 1938 στο Berchtesgaden τουλάχιστον εξίσου πειστική με την πρεμιέρα του πριν από 85 χρόνια.

Στο πλαίσιο της «Συμφωνίας των Βρυξελλών» του 2013, η Σερβία απέσυρε την έννομη και συνταγματική τάξη και τους θεσμούς της στο βόρειο τμήμα της επαρχίας. 

Με τη σειρά της, αν και μόνο στα χαρτιά, η Σερβία εξασφάλισε στην Κοινότητα Σερβικών Δήμων (CSM) εκτελεστικές εξουσίες. 

Τώρα, μετά από δέκα χρόνια "τεντώματος του σχοινιού" σε σημείο να σπάσει, φαίνεται ότι οι αντίπαλοι της Σερβίας, οι ίδιοι που η σερβική ηγεσία ορκίζεται ότι είναι η "μόνη εναλλακτική λύση", είναι αποφασισμένοι να αναγκάσουν τη Σερβία να πληρώσει για άλλη μια φορά για την ίδρυση του CSM, δηλαδή ενός ανίκανου CSM που διαμορφώθηκε σύμφωνα με το λεγόμενο Σύνταγμα του Κοσσυφοπεδίου. 

Για αυτό το πενιχρό κέρδος, η Σερβία αναμένεται να συμφωνήσει ότι το σχέδιο/συμφωνία Σολτς-Μακρόν αποτελεί καλή βάση για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσουν και θα οδηγήσουν στη σύναψη μιας «συνολικής και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας για την εξομάλυνση».

Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η Πρίστινα θα διακηρύξουν και θα εξηγήσουν ότι "εξομάλυνση" σημαίνει αμοιβαία αναγνώριση, καθιέρωση "σχέσεων καλής γειτονίας", σεβασμό της αμοιβαιότητας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των "μερών" και της λεγόμενης πλήρους συμμετοχής του Κοσσυφοπεδίου σε διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, και τα παρόμοια. 

Εάν η Σερβία αποδεχθεί αυτό που επινοήθηκε από εκείνους που πάντα έφτιαχναν την ίδια συνωμοσία για εκείνη, θα μπορούσε κάλλιστα να διατυπώσει τη συγκατάθεσή της με διαφορετικό τρόπο, αλλά αυτό από μόνο του δεν θα άλλαζε την εξέλιξη των γεγονότων εις βάρος της Σερβίας.

Είναι πολύ δύσκολο να βασιζόμαστε στις εγγυήσεις που έχουν ήδη αποδειχθεί ότι δεν τήρησαν ποτέ τον λόγο τους, αντί να επιμένουμε στις υπάρχουσες εγγυήσεις που παρέχονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και από εκείνους που έχουν διαφορετικές κοσμοθεωρίες και υποστηρίζουν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας. 

Οι τελευταίες αποτελούν σχεδόν τα 2/3 του κόσμου, των οποίων η σημασία στις παγκόσμιες σχέσεις αυξάνεται, αντί να μειώνεται. Οι πιέσεις και η σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Σερβία δεν αποτελούν και δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως δικαιολογία για την απομάκρυνση από τα δικαιώματα, τις αρχές και τις υπάρχουσες εγγυήσεις. Το αντίθετο μάλιστα.

Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης παραπάνω. Ακολουθήστε μας στο Instagram και το Twitter και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο telegram. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Global Research.

*

Μετάφραση: Branislava Mitrovic

O Živadin Jovanović είναι Πρόεδρος του Φόρουμ Bελιγραδίου για έναν κόσμο με ισότητα. Είναι τακτικός συνεργάτης της Global Research.

Η επιλεγμένη εικόνα είναι από το InfoBrics

Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι η Global Research

Πνευματικά δικαιώματα © Živadin Jovanović, , Global Research, 2023

ΠΗΓΗ