Κομμουνιστές - οι θανάσιμοι εχθροί της εργατικής τάξης

Δεν είναι και λίγες οι μαζικές απάτες της προπαγάνδας στον καιρό μας, ώστε να ξεγελαστούν οι μάζες και να υποταχθούν στο παιχνίδι των εκμεταλλευτών τους..

Μία όμως από αυτές ξεπερνάει κάθε προσδοκία, τόσο στη θρασύτητα της, όσο και στο μέγεθος του συλλογικού παραλογισμού που απαιτείται, για να "πιάσει" και να μακροημερεύσει. Και μιλάω για την εντελώς ανιστόρητη, ανήκουστη και ανίερη μαζική εξαπάτηση, ότι δήθεν οι κομμουνιστές εκφράζουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης!

Ποιοι; Οι κόκκινοι συμμορίτες που έπαιξαν το παιχνίδι των παγκόσμιων νονών, συμβάλλοντας τα μέγιστα ώστε να ξεφτιλιστεί η αξία της ανθρώπινης εργασίας. Κι έτσι μαζώχτηκαν στις χώρες του λευκού ανθρώπου οι μυριάδες των λιμασμένων αφροασιατών, που είναι πρόθυμοι να δουλεύουν δεκαοχτώ ώρες την ημέρα, για ένα πακέτο ληγμένα μακαρόνια.

Οι αργυραμοιβοί της αθλιότητας! 

Που, αν δεν υπήρχε ο κομμουνισμός, τα αφεντικά της οικουμένης θα έπρεπε να τον εφεύρουν...

Στην πραγματικότητα [την οποία κάποια στιγμή, μετά την απελευθέρωση της Ευρώπης, θα καταγράψει η Ιστορία], οι κομμουνιστές είναι οι θανάσιμοι εχθροί της εργατικής τάξης. 

Κι αν θα έπρεπε να μνημονεύουμε κάτι τις στην επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς, είναι η "πτώση του τείχους", που απελευθερωσε εκατομμύρια ανθρώπων από τον κόκκινο ζυγό. 

Η ιστορία του Αλεξέι Σταχάνωφ, είναι άκρως διδακτική για το τι είδους εφιάλτης περιμένει την εργατιά, οπουδήποτε και οποτεδήποτε ξαναπάρουν την εξουσία στα νύχια τους, οι κόκκινοι συμμορίτες...

 Αλεξέι Σταχάνοφ - ο τρόμος του απλού εργάτη στον εφιάλτη του υπαρκτού σοσιαλισμού

Η τρομερή ιστορία του σταχανοβισμού
Από το ιστολόγιο του Γεροντάκου

Το βράδυ της 30ής προς 31 Αυγούστου 1935, ο σοβιετικός ανθρακωρύχος Αλεξέι Σταχάνοφ (1906-1977) εξάγει 105 (!) τόνους άνθρακος μέσα σε... έξι μόνο ώρες εργασίας στο ανθρακωρυχείο Ιρμίνο του Ντόνετς, καταρρίπτοντας τη μέση ημερήσια νόρμα που ανερχόταν σε επτά τόνους .

Τρεις βδομάδες αργότερα ο ίδιος εργάτης διπλασιάζει την απόδοσή του, ανεβάζοντας την ατομική του παραγωγή σε... 227 τόνους.

Με αφορμή το πρωτοφανές αυτό ρεκόρ , η σταλινική προπαγάνδα πραγματοποιεί μιαν τεράστια εκστρατεία παρακίνησης όλων των σοβιετικών εργατών, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αλεξέι Σταχάνοφ, καθιερώνοντας μια σειρά από ηθικές και υλικές διακρίσεις για τους "σταχανοβίτες ήρωες της σοβιετικής εργασίας".

Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι η ιστορία του υπερπαραγωγικού Σταχάνοφ ήταν μια τέλεια σκηνοθετημένη επιχείρηση, κατά την οποία το τελικό προϊόν της συντονισμένης δουλειάς μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων εμφανίστηκε να προέρχεται από τον άνθρωπο που το σταλινικό καθεστώς τον παρουσίασε ως πρότυπο του σοβιετικού εργάτη.

Έτσι καθιερώθηκε ένα από τα πιο εξοντωτικά, για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, σύστημα εργασίας , αντίστοιχο προς τον αυστηρά καθορισμένο καταμερισμό της εργασίας που ίσχυε στη Δύση και ονομαζόταν "τεϊλορισμός".

Εκατομμύρια εργαζόμενοι εξοντώθηκαν κάτω από την τεράστια πίεση που ασκούσαν επάνω τους οι πεινασμένοι για παραγωγικά ρεκόρ εργοστασιακοί κομισάριοι, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν σε δυσμένεια και εξοντώθηκαν ως "εργασιακά παράσιτα" και "σαμποτέρ" της σοβιετικής παραγωγής.

Γεροντάκος 

Αυτή είναι η μοίρα του εργάτη στις κομμουνιστικές χώρες.

Πείνα, εξαθλίωση, ουρές για ένα ρολό χαρτί υγείας, ρουφιάνοι παντού, ξύλο, βασανιστήρια, φυλακές, στρατόπεδα εργασίας και καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Σ' αυτον τον εφιάλτη ψηφίζει "ναι" η πλειοψηφία των ελληνόφωνων αμνών...

Και η εξαργυρωση των κόπων του Σταχάνωφ, με την εισοδο του στη σοβιετική νομενκλαντουρα [από το "Κουτί της Πανδώρας"] 

"Το...κατόρθωμα αυτό του Σταχάνωφ χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς μέσω των εφημερίδων ως πρότυπο προς μίμηση. Εμφανίστηκε και στο εξώφυλλο του περιοδικού Time στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την περίοδο 1936-1941 ήταν και φοιτητής της Βιομηχανικής Ακαδημία της Μόσχας. Το 1941-1942, διορίστηκε διευθυντής του ορυχείου Νο 31 στην Καράκαντα.

Την περίοδο 1943-1957 εργάστηκε στο Υπουργείο Βιομηχανίας Άνθρακα της ΕΣΣΔ. Από το 1957 έως το 1959, διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής και μετά από αυτό, βοηθός επικεφαλής μηχανικός στο γραφείο διαχείρισης του ορυχείου Νο 2/43 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1974.

Υπήρξε αναπληρωτής του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ από την πρώτη σύγκληση. Τιμήθηκε με πολλά μετάλλια. Η τελευταία Κυριακή του Αυγούστου ανακηρύχθηκε σε «Ημέρα Ανθρακωρύχου", προφανώς προς τιμήν του. Η πόλη της Καντίεβκα στην ανατολική Ουκρανία, όπου άρχισε την εργασία του ο Σταχάνοφ μετονομάστηκε προς τιμήν του το 1978, μετά το θάνατό του

Το 1985, οι New York Times, τυπώνουν μια ιστορία στην οποία υποστηρίζουν ότι ο Σταχάνοφ κατάφερε το ρεκόρ του, μόνο και μόνο επειδή το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε κανονίσει το γεγονός ως έναν τρόπο για την ενίσχυση του ηθικού του λαού, με πολλές άλλους ανθρακωρύχους να εργάζονται για να βοηθήσουν τον Σταχάνοφ ώστε να κάνει το ρεκόρ εξόρυξης.

Οι Times μάλιστα, χρησιμοποίησαν μια δήλωση του επικεφαλής του ορυχείου που δούλευε ο Σταχάνωφ που λίγο πολύ είπε οτι η επιτυχία οφειλόταν στο νέο σύστημα εξόρυξης άνθρακα.

Το 1988, σε μια εποχή που η ΕΣΣΔ κατέρρεε και υπήρχε κύμα απομυθοποίησης πολλών επιτευγμάτων της, η Σοβιετική εφημερίδα Komsomolskaya Pravda ισχυρίστηκε ο Σταχάνωφ τα κατάφερε χάριν στους βοηθούς που είχε αλλά παραδέχτηκε ότι το παράδειγμά του οδήγησε στην αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της καλύτερης οργάνωσης της εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της εξειδίκευσης και της αλληλουχίας στην εργασία..."

Το κουτί της Πανδώρας

Από τα γκούλαγκς, με αγάπη...

Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά και να θυμηθούμε τον Σταχανωφ, για να συνειδητοποιήσουμε τον εφιαλτη που ετοιμάζει για την εργατική τάξη η πάσα μία κόκκινη συμμορία.

Αρκει να βγει κανείς μία γύρα στη σύγχρονη πολυπολιτισμική αλβανοκώσταινα, που χει φισκάρει πια από λαθρέποικους των πρώην σοβιετικών χωρών και να ρωτήσει για να μάθει. Εξόν φυσικά και αν τύχει να πέσει σε κανέναν κρατικοδίαιτο χαφιέ του Χοτζα [γιατί υπαρχουν και πολλοι τετοιοι] όλοι οι άλλοι φουκαράδες, που πλακώσανε εδώ ξεβράκωτοι, μετά την πτώση του τείχους, θα του εξιστορήσουν τη φρίκη του να ζεις σε κομμουνιστική χώρα.

Αν οι ελληνόφωνοι χαχόλοι επιμένουν να ζουν στην μαζική φαντασίωση του "ΚΚΕ - το κόμμα σου λαέ", είναι επειδή ακριβώς ισχυροί θύλακες εξουσίας των ακραίων καπιταλιστών, πατρονάρουνε το ΚΚΕ, για να φέρνει εις πέρας τις επικίνδυνες αποστολές κατά της εργατικής τάξης.

Μην ξεχνάτε τον ρόλο του ΚΚΕ στη διάλυση της μεγάλης Ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας και την καίρια συμβολή του στο ξωπέταγμα του Έλληνα εργάτη από την οικοδομή, ώστε να αντικατασταθεί αυτός από αλβανοκογκολέζους σκλάβους...

Οι κομμουνιστές απεδείχθησαν οι καλύτεροι σύμμαχοι των παγκόσμιων νονών και ο αφανής μοχλός της κρατικοδίαιτης συνδικαλιστικής συναλλαγής, ώστε να καταρρεύσει τελικά η Ελληνική παραγωγή και να καταντήσουμε πιονάκια στα νύχια της διεθνούς τοκογλυφίας...   

Ωστόσο η λυσαλέα προπαγάνδα που ασκείται υπερ των κομμουνιστών από όλα τα καθεστωτικά μέσα χειραγώγησης, έχει ενδοβάλλει στα μυαλά του πόπολου, ότι η αριστερά φροντίζει για το καλό των πτωχών πλην εργατικών ανθρώπων, χωρίς φυσικά να εξαιρούνται οι σταχανοβίτες του εγκλήματος, που σιδερώνουν, βασανίζουν, σκοτώνουν και ξεκωλιάζουν επί ατελείωτες ώρες τα θύματα τους, για να τους παρουν ενα πενηνταρικο.

Κι επειδη η φαντασιωση ειναι πιο ισχυρη απο την πραγματικοτητα, οι ελληνοφωνες μαζες πειθονται σε οσα τους παραμυθιαζουν οι διαχειριστες της καθημερινοτητας τους, που φυσικα δεν ειναι αλλη απο τα σαρβαϊβορς, τα μαστερσεφς και τα "μην αρχιζεις τη μουρμουρα".

  

Αν ζουσαμε σε μια λογικη χωρα, οι κομμουνιστες θα έπρεπε να υποκεινται σε απαγορευση κυκλοφοριας ειδικα την ημερα της εργατικης Πρωτομαγιας, για να μην μολυνουν το νοημα της  

Σκηνή της καθημερινότητας στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας

Ο μεγάλος Σολτζενιτσιν στα γκουλαγκς... 

[Πηγή]http://panusis.blogspot.gr/2018/05/blog-post.html

«Τριβέλι Πᾶνος»