Πώς η ΕΕ διεξάγει οικονομικό πόλεμο κατά της Λεπέν

Μόνο λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις εκλογές στη Γαλλία. 

Οι ελίτ της Ε.Ε. έκαναν ένα ιστορικό βήμα για να σώσουν τον αγαπημένο τους Μακρόν.

27 Ιουνίου 2024

από Thomas Oysmüller

Χρόνος ανάγνωσης: 5,7 λεπτά

Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι υπόδειγμα μαθητή της Ε.Ε., η δυτική ολιγαρχία τον αγαπά, οι «αγορές» τον αγαπούν. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν τον αγαπά, επειδή θα εκλεγεί επίσης πρόεδρος της Επιτροπής για δεύτερη φορά με τη φιλελεύθερη ομάδα του Μακρόν. 

Και παρ'όλο που το κόμμα της Λεπέν έχει ήδη κάνει μια σαφή δέσμευση στο ΝΑΤΟ (όπως και το προοδευτικό-φιλελεύθερο «Λαϊκό Μέτωπο»), η Ε.Ε. κάνει πολλά για να διασφαλίσει ότι ο Μακρόν δεν θα χάσει θεαματικά.

Πανικός στις «αγορές»

Εκλογές θα διεξαχθούν στη Γαλλία την Κυριακή. Είναι ο πρώτος γύρος των πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Μια νίκη για το Rassemblement National (RN) της Μαρίν Λεπέν φαίνεται σχεδόν βέβαιη. 

Όλα όσα έχει να προσφέρει η μηχανή της Ε.Ε. αυτή τη στιγμή κινητοποιούνται έτσι ώστε η νίκη της Λεπέν να μην συμβεί τελικά. Η «λαϊκιστική απειλή» πρέπει να εξουδετερωθεί.

Πώς συμβαίνει αυτό; Μόλις ο Μακρόν προκήρυξε τις εκλογές, ξεκίνησε ένα μαζικό ξεπούλημα των γαλλικών κρατικών ομολόγων. Ως αποτέλεσμα, το «spread» (το εύρος τιμών) μεταξύ του κόστους των γαλλικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκε στο υψηλότερο επίπεδο από την κρίση του ευρώ. 

Είναι οι «αγορές» που θα αντιδρούσαν ήδη σε μια επερχόμενη κυβέρνηση RN, σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης. Πίσω από τις «αγορές» υπάρχουν φυσικά πραγματικοί άνθρωποι με πραγματικά ενδιαφέροντα. Αλλά η προπαγάνδα λέει πώς «οι αγορές» θα αντιδρούσαν στις «δημοσιονομικά ανεύθυνες» οικονομικές πολιτικές του RN.

Το RN δεν διαθέτει επί του παρόντος εκλογικό πρόγραμμα. Το 2022, υποστήριζαν ένα έντονα παρεμβατικό κράτος πρόνοιας: συνταξιοδότηση στα 60 (τώρα έχει αυξηθεί στα 64, και η Λεπέν πιθανότατα θα το αφήσει σε αυτό), υψηλότερη κατώτατη σύνταξη, υψηλότερη κοινωνική πρόνοια, εθνικοποιήσεις αυτοκινητοδρόμων, αύξηση της υγείας, επιδότηση για λογαριασμούς ενέργειας. Εν ολίγοις: μια ριζική ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη τάξη, η οποία είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της υπό τον Μακρόν.

Εάν η Λεπέν εφάρμοζε μια τέτοια πολιτική, το γαλλικό δημοσιονομικό έλλειμμα θα αυξανόταν ραγδαία. Ήδη από το 2022, νεοφιλελεύθερες γαλλικές δεξαμενές σκέψης δήλωσαν ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του RN θα άφηνε το έλλειμμα και το χρέος της Γαλλίας «εκτός ελέγχου» και ενδεχομένως θα βύθιζε τη χώρα σε δημοσιονομική κρίση. Επομένως, οι «αγορές» θα αντιδρούσαν μόνο στις «εύλογες ανησυχίες».

Οικονομικές αλχημείες χωρίς βάση. Επειδή οι κύριοι στις χρηματοπιστωτικές αγορές δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν για υψηλότερο έλλειμμα. Η Γαλλία θα είναι πάντα σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της. 

Διότι αν η ΕΚΤ το επέτρεπε αυτό, το ευρώ θα σπάσει. Όπως είναι γνωστό, ούτε καν η Ελλάδα δεν αφέθηκε να χρεοκοπήσει.

Ο δημοσιογράφος Thomas Fazi αναφέρει έναν άλλο λόγο: «Το γεγονός ότι το spread των επιτοκίων καθορίζεται τελικά από μια κεντρική τράπεζα – στην περίπτωση της Ε.Ε. από την ΕΚΤ – η οποία έχει πάντα τη δυνατότητα να μειώσει τα επιτόκια παρεμβαίνοντας στις αγορές κρατικών ομολόγων».

Αυτό είχε ήδη συμβεί κατά τη διάρκεια του Covid. «Αν και [τότε] το έλλειμμα του γαλλικού προϋπολογισμού αυξήθηκε σχεδόν στο 9% του ΑΕΠ, οι αποδόσεις των γαλλικών κρατικών ομολόγων έπεσαν ακόμη και κάτω από το μηδέν καθώς η ΕΚΤ αγόρασε όλο το νεοεκδοθέν χρέος.

Επιπλέον, το 2022, παρά τη λήξη του έκτακτου προγράμματος αγοράς στοιχείων ενεργητικού λόγω πανδημίας, η ΕΚΤ εισήγαγε ένα νέο «εργαλείο κατά του κατακερματισμού», το Μέσο Προστασίας της Μετάδοσης, το οποίο αποσκοπεί ρητά στη διατήρηση των διαφορών επιτοκίων υπό έλεγχο, επιτρέποντας στην κεντρική τράπεζα να αγοράζει κρατικά ομόλογα χωρών των οποίων τα επιτόκια αποκλίνουν υπερβολικά λόγω κερδοσκοπίας. 

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη γαλλική αγορά ομολόγων ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το σενάριο. Η ΕΚΤ θα μπορούσε να κλείσει το χάσμα και να βάλει τέλος στον πανικό με το πάτημα ενός κουμπιού. Κάποιος θα μπορούσε ακόμη και να υποστηρίξει ότι αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δικαιολογημένο: με όλη τη συζήτηση για παρέμβαση στις εκλογές, είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί θα πρέπει να επιτραπεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές να χειραγωγήσουν τις εκλογές σπέρνοντας αδικαιολόγητο πανικό.

Λοιπόν, η χειραγώγηση των εκλογών γίνεται πάντα από τους άλλους.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ΕΚΤ επιτρέπει το «spread»: «Αυτό που βλέπουμε είναι ανατιμολόγηση, αλλά δεν είναι στον κόσμο της άτακτης δυναμικής της αγοράς αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Philip Lane, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ. Τα σχόλιά του υποστηρίχθηκαν από την πρόεδρο της ΕΚΤ Christine Lagarde. «Θα συνεχίσουμε να επαγρυπνούμε, αλλά αυτό είναι όλο», είπε, υποδεικνύοντας ότι η τράπεζα δεν βλέπει κανένα λόγο να ενεργοποιήσει το εργαλείο αγοράς ομολόγων.

Συμπέρασμα:

Αν κάποιος πάρει αυτές τις δηλώσεις τοις μετρητοίς, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η ΕΚΤ έχει λάβει μια τεχνική απόφαση βασισμένη σε σκοτεινές οικονομικές παραμέτρους. 

Στην πραγματικότητα, όμως, η απόφαση της ΕΚΤ να μην παρέμβει δεν έχει καμμία σχέση με την οικονομία – και όλα έχουν να κάνουν με την πολιτική. Κοιτάζοντας από την άλλη πλευρά, η ΕΚΤ χρησιμοποιεί τους «τιμωρούς των ομολόγων» ως πληρεξούσιους για να τρομάξει τους ψηφοφόρους - και να στείλει ένα μήνυμα στη Λεπέν. 

Ο Adam Tooze συγκρίνει αυτή τη «συμφωνία» μεταξύ των αγορών ομολόγων και της ΕΚΤ με «παραστρατιωτικούς που έχουν εγκριθεί από το κράτος και ξυλοκοπούν ψηφοφόρους ενώ η αστυνομία παρακολουθεί». Αλλά αν κοιτάξετε πίσω από την βιτρίνα, γίνεται σαφές ότι δεν είναι οι αγορές που παρεμβαίνουν στις γαλλικές εκλογές, αλλά η ΕΚΤ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΚΤ χρησιμοποιεί οικονομικό και νομισματικό εκβιασμό για να αναγκάσει τις κυβερνήσεις να ακολουθήσουν την ατζέντα οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε.. 

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet δεν έκρυψε το γεγονός ότι δημιούργησε αποτελεσματικά την ευρωπαϊκή «κρίση δημόσιου χρέους» του 2009-2012 αρνούμενος να στηρίξει τις αγορές ομολόγων προκειμένου να πιέσει τις κυβερνήσεις να εξυγιάνουν τους προϋπολογισμούς τους και να εφαρμόσουν «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». 

Αλλά με την πάροδο των ετών, η ΕΚΤ έχει προχωρήσει περισσότερο από το να κάνει απλώς τα στραβά μάτια στην κερδοσκοπία της αγοράς. 

Σε αρκετές περιπτώσεις, έχει εμπλακεί η ίδια σε κερδοσκοπία ξεκινώντας το ξεπούλημα ομολόγων ορισμένων χωρών ή άλλα παρόμοια μέτρα για να βυθίσει εχθρικές κυβερνήσεις σε δημοσιονομικές κρίσεις. 

Πρόσφατα, η Τζώρτζια Μελόνι και η Λαγκάρντ συγκρούστηκαν αρκετές φορές, με την τελευταία να χρησιμοποιεί συχνά το διάστημα για να ασκήσει πίεση στην ιταλική κυβέρνηση.

Επομένως, αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία δεν είναι κάτι καινούργιο. Και όμως υπάρχει κάτι πρωτοφανές στην τελευταία προσπάθεια της ΕΚΤ να χειραγωγήσει τις εκλογές. 

Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια ανίερη συμμαχία μεταξύ μιας ολοένα και πιο ανυπόληπτης εθνικής ελίτ και των υπερεθνικών θεσμών της Ε.Ε. ενάντια στην κοινή «λαϊκιστική» απειλή. 

Η στρατηγική θα πρέπει να είναι σαφής μέχρι τώρα: η Ε.Ε. δημιουργεί έναν τεχνητό οικονομικό πανικό και οι εθνικές ελίτ το χρησιμοποιούν για να τρομάξουν τους ψηφοφόρους μακριά από τον «λάθος» υποψήφιο. 

Όπως δήλωσε ένας βουλευτής από το κόμμα του Μακρόν στη Le Figaro: «Πρώτα απ' όλα, πρέπει να τρομάξουμε τους ανθρώπους... προκειμένου να καταδειχθούν οι συνέπειες και οι οικονομικοί κίνδυνοι των μέτρων που προτείνει η [Εθνοσυνέλευση].»

Εικόνα "Blockupy 2013 | Το Block EZB 4" της Libertinus διαθέτει άδεια CC BY-SA 2.0.

 

ΠΗΓΗ: Wie die EU einen Wirtschaftskrieg gegen Le Pen führt (tkp.at)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ