Γράφει η Δέσποινα Χίντζογλου-Αμασλίδου
Ὁ Μικρὸς Ἥρωας ἦταν τὸ ἀγαπημένο ἀνάγνωσμα τῶν διακοπῶν μας.
Τὸν χειμῶνα ἦταν ἀπαγορευμένο, λόγῳ τῶν μαθημάτων, τὸ καλοκαίρι ὅμως τοῦ δίναμε καὶ καταλάβαινε.
Λειωμένα τὰ περιοδικὰ γυρνοῦσαν ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι… κι ἀπὸ χέρι σὲ χέρι.
Σπουδαῖος ὁ Στέλιος Ἀνεμουδουράς, μὲ τὶς ἀνεξάντλητες ἱστορίες του, καὶ σπουδαιότερος ὁ Βύρων Ἀπτόσογλου, μὲ τὰ μοναδικὰ σὲ κίνηση καὶ ἔκφραση σκίτσα του, ποὺ σχεδὸν μᾶς μιλοῦσαν.
Γέμιζαν τὰ ὄνειρά μας, τὰ ζεστὰ ἀπομεσήμερα καὶ τὶς φεγγαρόφωτες καλοκαιριάτικες νύχτες, τότε ποὺ κοιμόμασταν κάτω ἀπὸ τὸν ἔναστρο οὐρανό, μὲ τὸν Μικρὸ Ἥρωα κάτω ἀπὸ τὸ μαξιλάρι μας.
Ὁ Γιῶργος Θαλάσσης μὲ τὴν Κατερίνα καὶ τὸν Σπίθα ἔγιναν οἱ ἥρωές μας, καὶ ζηλέψαμε τὸν ἡρωισμὸ καὶ τὴ δόξα τους.
Ταυτιστήκαμε μαζί τους.
Λαχανιάζαμε ὅταν ἔτρεχαν, καρδιοκτυπούσαμε ὅταν κινδύνευαν καὶ ἀνακουφιζόμασταν ὅταν ξέφευγαν τὸν κίνδυνο.
Θαυμάσαμε τὸ παιδί-φάντασμα, ποὺ δὲν δίσταζε νὰ κινδυνέψει τὴ ζωή του γιὰ τὸν φίλο του, τὴν πατρίδα του… γιὰ μιὰ ἰδέα.
Ἦταν ὁ πολυμήχανος καὶ πολύπαθος ἥρωάς μας, ὁ ἀρχαῖος ἔφηβος, ὁ καλὸς ἑαυτός μας, ὁ ὡραῖος καὶ σεμνὸς νέος ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸν θάνατο μὲ θάρρος, ποὺ ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ φιλότιμο.
Ἡ μικρὴ Κατερίνα στεκόταν σιωπηλὴ στὴ σκιά του, σὲ ρόλο μητέρας κι ἀγαπημένης μαζί, ἐπάξια στὸ πλευρὸ τοῦ κεντρικοῦ ἥρωα.
Καὶ τέλος ὁ Σπίθας μονίμως στὴν τρεχάλα, μονίμως πεινασμένος, μὲ μεγάλη καρδιὰ κι αὐτός, στὸν ἀγῶνα κι αὐτὸς ἥρωας, γιὰ τὰ μικρότερα ὅμως παιδιά, ποὺ ἔνιωθαν ἀδύναμα νὰ φτάσουν τὸν Γιῶργο Θαλάσση, ἀλλὰ λαχταροῦσαν ἡρωισμὸ καὶ δράση.
Κι ὅμως, οἱ μικροὶ αὐτοὶ ἥρωες μὲ τὰ κοντὰ παντελόνια, ἐνῷ δίδαξαν τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν πατρίδα… κυνηγήθηκαν ἀπὸ τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς γονεῖς μας, ἀλλὰ κι ἀπὸ τὸ κράτος κατὰ κάποιο τρόπο:
Στὴν Κύπρο τὸ 1954 ἀπαγορεύτηκε ἡ κυκλοφορία τοῦ περιοδικοῦ ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, γιατὶ διέγειρε ἐθνικιστικὰ πάθη.
Τὸ τραγούδι του Κελαηδόνη περιγράφει ὡραῖα τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης:
«Ἀπὸ τὴ μιὰ οἱ Ἰταλοὶ κι οἱ Γερμανοί, γιὰ νὰ σὲ βροῦν ἀναστατώνουν τὴν Ἀθήνα,
κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τοῦ πατέρα μου ἡ φωνή: νομίζω πὼς τὰ κρύβει στὴν κουζίνα!
Ἐσὺ νὰ παίζεις μὲ τὸν θάνατο κρυφτὸ κι αὐτοὶ νὰ σκίζουνε τὰ τεύχη τὰ κρυμμένα.
Μὴ σὲ ταράζει τὸ διπλὸ κυνηγητό, ἐσὺ τοὺς Γερμανοὺς κι αὐτοὶ ἐμένα»!
Ἔστω καὶ μὲ καθυστέρηση, λοιπόν, ὁ Μικρὸς Ἥρωας δικαιώθηκε καὶ ἐκτιμήθηκε.
Μακάρι νὰ ὑπῆρχαν καὶ στὶς μέρες μας ἀνάλογα ἀναγνώσματα, ποὺ νὰ ὑμνοῦν τὴ φιλοπατρία, τὸ θάρρος καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα.
Τώρα οἱ μικροί μας μαθητὲς ἀγνοοῦν τὶς ἐθνικές μας γιορτές, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀφέθηκαν ἀπροστάτευτοι κι ἀνενημέρωτοι στοὺς δαίμονες τοῦ διαδικτύου.
Οὔτε οἱ γονεῖς τους δὲν μποροῦν νὰ τοὺς προστατέψουν πλέον ἀπὸ τὴ διαφθορὰ ποὺ προσφέρει ὕπουλα κι ἁπλόχερα ἡ νέα τεχνολογία.
Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς διδάξει Ἱστορία… γιατὶ τὰ βιβλία φτώχαιναν, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ περάσει στὶς ψυχές τους ἦθος, ἀξίες καὶ ἰδέες… γιατὶ εἶναι πράγματα παλιακὰ καὶ ξεπερασμένα καὶ τὰ σνομπάρουν.
Ἂς βάλει ὁ Θεὸς τὸ χέρι του κι ἡ δυνατὴ καὶ συνειδητοποιημένη οἰκογένεια… ἐὰν ὑπάρχει κι αὐτή!
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
«Ὁ Κόσμος τῆς Ἑλληνίδος»
«Χριστιανική Ἕνωσις Ἀκτῖνες»
Ἔτος 69ο – Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2023 – Τεῦχος 659
Ἡ εἰκόνα εἶναι ἀπὸ τὸ Pinerest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!