Τί είδους ειρήνη επιζητούμε; Μετά από 60 χρόνια, η ομιλία του 'JFK' δέν παλιώνει ποτέ! ( Τόν ΞΕΠΑΣΤΡΕΨΑΝ καί ..."ησύχασαν"! )

 

Το Σάββατο συμπληρώνονται έξι δεκαετίες, από τότε που ο 35ος πρόεδρος, ο ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙΣ JFK, έκανε έκκληση να μην βλέπει τον σοβιετικό εχθρό ως «κακό». 

Έχουμε πολλά να μάθουμε.

9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023

Συντάχθηκε από την Katrina vanden Heuvel και τον James Carden

 Στις 10 Ιουνίου συμπληρώνονται 60 χρόνια από τότε που ο Αμερικανός πρόεδρος John F. Kennedy άσκησε δριμεία κριτική (https://www.jfklibrary.org/archives/other-resources/john-f-kennedy-speeches/american-university-19630610) στον Ψυχρό Πόλεμο και τη νοοτροπία του σε μια εναρκτήρια ομιλία στην πανεπιστημιούπολη του Αμερικανικού Πανεπιστημίου στην Ουάσιγκτον.

Σε αυτό, ο Kennedy ανέπτυξε το όραμά του για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει η ειρήνη στην πυρηνική εποχή.

«Τι είδους ειρήνη επιδιώκουμε;», ρώτησε.

«Όχι μια Pax Americana που επιβάλλεται στον κόσμο από τα αμερικανικά όπλα πολέμου. Όχι την ειρήνη του τάφου, ή την ασφάλεια του δούλου. 

Μιλώ για την πραγματική ειρήνη, το είδος της ειρήνης που κάνει τη ζωή στην Γη να αξίζει να τη ζεις, το είδος που επιτρέπει στους άνδρες και τα έθνη να αναπτυχθούν και να ελπίζουν και να οικοδομήσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους – όχι μόνο ειρήνη για τους Αμερικανούς αλλά ειρήνη για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες – όχι μόνο ειρήνη στην εποχή μας, αλλά ειρήνη για πάντα.

Για τον Kennedy, το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου, στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΣΣΔ έφτασαν σε απόσταση αναπνοής τον προηγούμενο Οκτώβριο κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων της Κούβας, έκανε την επιδίωξη ειρήνης με τον σοβιετικό αντίπαλο επιτακτική. 

Ωστόσο, ήταν αυτό που έφερε τον νεαρό πρόεδρο σε αντίθεση, ίσως μοιραία (https://www.americamagazine.org/issue/culture/unmasking-truth), με αυτό το δικό του κατεστημένο εθνικής ασφάλειας-στρατιωτικών-πληροφοριών.

Αλλά στην AU, ο Kennedy πήγε την υπόθεσή του για μια λογική, ορθολογική και πάνω απ' όλα ηθική πολιτική του Ψυχρού Πολέμου απευθείας στον αμερικανικό λαό.

«Μιλώ για την ειρήνη», είπε ο Kennedy, «ως το αναγκαίο, λογικό τέλος των λογικών ανθρώπων. Συνειδητοποιώ ότι η επιδίωξη της ειρήνης δεν είναι τόσο δραματική όσο η επιδίωξη του πολέμου – και συχνά τα λόγια του εκείνου που την επιδιώκει πέφτουν στο κενό. Αλλά δεν έχουμε πιο επείγον καθήκον».

Και ο Kennedy, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, και προς μεγάλη κατάπληξη του Πενταγώνου και της CIA, βρήκε έναν πολύ απίθανο εταίρο σε αυτή την επιδίωξη, τον σοβιετικό ηγέτη Νικίτα Χρουστσώφ. 

Κατά τη διάρκεια μιας σειράς αμερικανο-σοβιετικών κρίσεων (ο Κόλπος των Χοίρων (https://www.jfklibrary.org/learn/about-jfk/jfk-in-history/the-bay-of-pigs), η σύνοδος κορυφής της Βιέννης (https://www.studysmarter.us/explanations/history/cold-war/the-vienna-summit/) και η κρίση του Βερολίνου (https://history.state.gov/milestones/1953-1960/berlin-crises)) ο Kennedy και ο Χρουστσώφ είχαν αναπτύξει μια σχέση που μας βοήθησε να απομακρυνθούμε από την αποκάλυψη κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων της Κούβας (https://history.state.gov/milestones/1961-1968/cuban-missile-crisis#:~:text=The%20Cuban%20Missile%20Crisis%20of,came%20closest%20to%20nuclear%20conflict.). 

Και στον απόηχο αυτής της κρίσης, οι δυο τους άρχισαν να εργάζονται για μια Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών.

Ο Kennedy συνειδητοποίησε ότι η πρόοδος εξαρτιόταν από το να δούμε τον άλλο όπως θα θέλαμε να μας δουν, με άλλα λόγια, από την ενσυναίσθηση.

«Καμμία κυβέρνηση ή κοινωνικό σύστημα δεν είναι τόσο κακό», είπε ο Kennedy, «ώστε ο λαός του να πρέπει να θεωρείται ότι στερείται αρετής».

«Επομένως, ας μην εθελοτυφλούμε στις διαφορές μας, αλλά ας στρέψουμε επίσης την προσοχή μας στα κοινά μας συμφέροντα και στα μέσα με τα οποία μπορούν να επιλυθούν αυτές οι διαφορές. 

Και αν δεν μπορούμε να τερματίσουμε τώρα τις διαφορές μας, τουλάχιστον μπορούμε να βοηθήσουμε να γίνει ο κόσμος ασφαλής για την ποικιλομορφία. 

Διότι, σε τελική ανάλυση, ο πιο βασικός κοινός μας δεσμός είναι ότι όλοι κατοικούμε σε αυτόν τον μικρό πλανήτη. Όλοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Όλοι αγαπάμε το μέλλον των παιδιών μας. Και είμαστε όλοι θνητοί».

Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης για τον σημερινό Ρώσο αντίπαλο απουσιάζει πλέον σημαντικά στους διαδρόμους εξουσίας της Ουάσιγκτον του Τζο Μπάϊντεν.

Πράγματι, κατά την άποψή μας, η ομιλία του Kennedy αποτελεί τώρα ένα σημαντικό κατηγορητήριο για το πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει προς τη λάθος κατεύθυνση οι πρόσφατες κυβερνήσεις των Δημοκρατικών τις δεκαετίες μετά την ομιλία του Kennedy. Ενώ και οι δύο καταδικάζουμε την εισβολή του Πούτιν (https://usrussiaaccord.org/acura-statement-we-condemn-russias-war-on-ukraine/), έχουμε επίγνωση της αποτυχίας της κυβέρνησης να ακολουθήσει διπλωματικές οδούς τόσο για την πρόληψη όσο και για τον τερματισμό του πολέμου.

Σήμερα βρισκόμαστε επικίνδυνα κοντά στην πυρηνική κλιμάκωση (https://responsiblestatecraft.org/2023/05/22/the-west-must-prepare-for-putin-to-use-nukes-in-ukraine/), καθώς η κυβέρνηση αγνοεί τις κόκκινες γραμμές που έθεσε και υποκύπτει σε διάφορα 'γεράκια' συμφωνώντας να στείλει F-16 στην Ουκρανία. Κάποιος μπορεί μόνο να ελπίζει ότι το μήνυμα του προέδρου Kennedy, που παραδόθηκε πριν από έξι δεκαετίες αυτό το Σάββατο, με κάποιο τρόπο θα γίνει κατανοητό από μια νέα γενιά εντός και εκτός της Ουάσιγκτον και θα έχει αντίκτυπο στην πορεία του πολέμου - και της ειρήνης.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ : ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

https://responsiblestatecraft.org/2023/06/09/jfks-peace-address-at-60/