Πώς η Δημοτική υπηρεσία καθαριότητος του Βερολίνου, ανακυκλώνει σέ σημείο ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΟΣ! - Η πραγματική σάτιρα ως καθημερινότητα στήν πρωτεύουσα!

 

Για πολλούς, η «προστασία του κλίματος» είναι η νέα θρησκεία στη Γερμανία. 

Ακόμη και το όνομα είναι παραπλανητικό. 

Αυτό συμβαίνει επειδή το "κλίμα" αναφέρεται στον μέσο καιρό. 

Και πώς να προστατεύσετε έναν μέσο καιρό; 

Αλλά η προστασία του κλίματος ακούγεται καλύτερη από, ας πούμε, τη «μείωση των εκπομπών». 

Για πολλούς, η «ανακύκλωση» είναι επίσης μέρος της «προστασίας του κλίματος». Αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για την παλιά καλή προστασία του περιβάλλοντος, για την οποία πιθανώς κάθε λογικό άτομο ενδιαφέρεται.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η υπηρεσία καθαριότητας της πόλης του Βερολίνου παρέχει τώρα ένα παράδειγμα στο οποίο πρέπει κανείς να αναρωτηθεί εάν εκείνοι που έχουν αναλάβει την υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος με πλήρη απασχόληση εξακολουθούν πραγματικά να ενεργούν προς το συμφέρον της σε αυτήν την περίπτωση ή ως άκαρδοι γραφειοκράτες που επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο από τον υποτιθέμενο στόχο τους. Η συγκεκριμένη περίπτωση φαντάζει σαν σάτιρα.

Ο Lars Halter από το Βερολίνο ήθελε στην πραγματικότητα μόνο να παραδώσει τα απορρίμματα χαρτιού και μια άχρηστη βρύση του στον χώρο ανακύκλωσης της Δημοτικής Υπηρεσίας Καθαριότητας του Βερολίνου (Berliner Stadtreinigung - BSR) στην πολυτελή περιοχή Zehlendorf, όπως αναφέρει η εφημερίδα της πρωτεύουσας "B.Z." (https://www.bz-berlin.de/berlin/steglitz-zehlendorf/absurder-badewannen-murks-bei-der-bsr): "Εκεί ανακάλυψε μια πεταμένη μπανιέρα, το αντικείμενο των ονείρων της κηπουρικής του τέχνης. Και ξεκίνησε μια παράλογη μάχη – ενάντια στη σπατάλη πόρων και τη γραφειοκρατία. «Πρέπει να την αποκτήσω!» (Σ.τ.Μ. τη μπανιέρα) σκέφτηκε ο πατέρας από μέσα του. Μπορούσε ήδη να φανταστεί τον εαυτό του μαζί με τον γιο του Hugo (7) στον κήπο να ζωγραφίζουν ήδη την παλιά μπανιέρα, να φυτεύουν σε αυτήν πολύχρωμα λουλούδια και να την βοηθούν να αποκτήσει νέα ζωή.

Στην πραγματικότητα, το αντικείμενο του πόθου του φαινόταν σχεδόν καινούργιο σε σύγκριση με τα πρότυπα ενός χώρου ανακύκλωσης - επρόκειτο για μια ανεξάρτητη μπανιέρα που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί με στυλ ως έπιπλο μπάνιου σε οποιαδήποτε ταινία.

Συνεπώς, επρόκειτο για μια κλασσική κατάσταση win-win - φιλική προς το περιβάλλον ανακύκλωση, ανακούφιση για τον χώρο ανακύκλωσης και χαρά για τον ιδιοκτήτη του κήπου. Ωστόσο, όχι για την υπηρεσία καθαρισμού της πόλης του Βερολίνου. "Δεν γίνεται! Θα πάει για διάλυση!», είπε ένας απαράτσικ της BSR στον ιδιοκτήτη της μπανιέρας Lars Halter.

Αλλά δεν το έβαλε κάτω, όπως γράφει η εφημερίδα «B.Z.»: «Με τον γιό του και το τρέϊλερ κατευθύνθηκε την επόμενη μέρα στον χώρο ανακύκλωσης BSR στο Hegauer Weg, ζήτησε ευγενικά τη μπανιέρα. Οι προσπάθειές του κατέληξαν στον κάδο. Ο Halter απευθύνεται στην υπηρεσία καθαρισμού της πόλης μέσω e-mail: Η BSR γράφει στην ιστοσελίδα της: «Η βιωσιμότητα αποτελεί βασική ανησυχία για εμάς. Αυτό περιλαμβάνει την προστασία του περιβάλλοντος, των πόρων και του κλίματος.» – Δεν νομίζω ότι θα μπορούσατε να είστε πιο απρόσεκτοι και ανεύθυνοι με τους πόρους από ό, τι στην περίπτωσή μου με την μπανιέρα. Ακόμη και η νέα γερουσιαστής για το περιβάλλον, Manja Schreiner (CDU), έλαβε μια επιστολή από τον Halter σχετικά με την μπανιέρα.

Ο θυμωμένος Βερολινέζος ήταν εξοργισμένος: «Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι οι καλές ιδέες αποτυγχάνουν λόγω της γραφειοκρατίας. Η αποφυγή της δημιουργίας αποβλήτων αναφέρεται ως ύψιστη προτεραιότητα, αλλά σε μια συγκεκριμένη κατάσταση απορρίπτεται μια ρεαλιστική λύση.»

Στην "B.Z." όταν ρωτήθηκε, ένας εκπρόσωπος της BSR αναφέρθηκε στον νόμο για τη διαχείριση του κλειστού κύκλου ουσιών, «σύμφωνα με τον οποίο οι δημόσιες αρχές διάθεσης αποβλήτων υποχρεούνται να διαθέτουν ή να ανακυκλώνουν τα απόβλητα που τους παρέχονται. Ωστόσο, η επαναχρησιμοποίηση είναι δυνατή μόνο για τον αρχικό σκοπό. Στην περίπτωση της μπανιέρας, για μπάνιο."(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Ωστόσο, η BSR θέλει τώρα να «αναπτύξει μια διαδικασία ελέγχου, έτσι ώστε τα μεμονωμένα κομμάτια που ανακαλύφθηκαν να μπορούν να μεταφερθούν εγκαίρως στα καταστήματα μεταχειρισμένων BSR», σύμφωνα με την εφημερίδα: «Η μπανιέρα αναζητήθηκε ακόμη και γι 'αυτόν. Δυστυχώς, είχε ήδη ανακυκλωθεί».

Στα μάτια μου, η ιστορία είναι ένα κωμικοτραγικό παράδειγμα αυτού που κληθήκαμε να βιώσουμε σε εμετικό σημείο ακόμη και κατά την περίοδο του κορωνοϊού: ένας εντελώς παράλογος χειρισμός μερικές φορές παράλογων κανόνων που εφαρμόζονται χωρίς καμμία αμφισβήτηση. Αντίθετα, το κράτος και πολλοί από τους πολίτες του αποδέχονται σιωπηρά την άγνοια των κανόνων σε περιπτώσεις όπου αυτό δεν φαίνεται πολιτικά ορθό. Όπως περιέγραψα πρόσφατα σε μια ιστορία εδώ (https://reitschuster.de/post/fuck-you-aggressive-gaeste-schlagen-u-bahn-kontrolleure-in-die-flucht/) – η ηλικιωμένη γυναίκα που πρέπει τακτικά να πληρώνει πρόστιμα επειδή καθόταν στο πάρκο, ενώ οι επιθετικοί μετανάστες στο μετρό κυνηγούν τους ελεγκτές.

Θα μπορούσατε επίσης να το περιγράψετε και ως μια σχιζοφρενική κατάσταση.

ΥΓ: Η ιστορία μου θυμίζει ένα παλιό σοβιετικό ανέκδοτο που κοροϊδεύει τον σοσιαλισμό. Η νοσοκόμα σπρώχνει ένα νοσοκομειακό κρεββάτι μέσα από το διάδρομο της κλινικής.
Ο ασθενής δειλά, «Αδελφή, αδελφή, μήπως να με πάτε στο χειρουργείο;»
Η νοσοκόμα σκληρά: "Όχι!" Ο ασθενής ακόμα πιο δειλά: "Αδελφή, αδελφή, μήπως για ακτινογραφία;"

Η νοσοκόμα με ακόμη πιο σκληρό τόνο: "Όχι!" Ο ασθενής ακόμα πιο δειλά: "Αδελφή, αδελφή, μήπως να με πάτε στο δωμάτιό μου;"

Η αδελφή είναι ακόμα πιο σκληρή: «Με έχετε φτάσει στο αμήν! Σιωπή! Ο γιατρός είπε, πηγαίνετέ τον στο κρεματόριο, οπότε πάμε στο κρεματόριο!»

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

https://reitschuster.de/post/wie-die-berliner-stadtreinigung-das-recycling-ad-absurdum-fuehrt/