(Εικονογράφηση από The Epoch Times, ευγενική προσφορά των αρχαίων ιστοριών, Shutterstock)
Από Ancient Stories
6/1/2024
Ενημέρωση: 6/1/2024
Το Ancient Stories είναι αφιερωμένο στην ανακάλυψη διαχρονικών παραδόσεων και ηθών από διαφορετικούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.
Ελπίζουμε ότι αυτές οι επιλεγμένες ιστορίες σοφίας θα ωφελήσουν τους αναγνώστες μας, μικρούς και μεγάλους.
Η ακόλουθη ιστορία είναι μία από τις πολλές ιστορίες βίντεο που παράγονται από το κανάλι Ancient Stories στο GanJingWorld.com, μια παγκόσμια διαδικτυακή πλατφόρμα που βοηθά στην αναζωογόνηση των παραδοσιακών συνδέσεων. Καλή ανάγνωση!
Μια μέρα, ενώ περπατούσα στο πάρκο, παρατήρησα ένα κοριτσάκι.
Στεκόταν ξυπόλητη και βρώμικη και αδιάφορη, παρακολουθώντας όλους τους ανθρώπους που περνούσαν. Ήταν σιωπηλή και δεν έλεγε λέξη.
Όλοι περνούσαν και δεν της έδιναν σημασία.
Την επόμενη μέρα, αποφάσισα να επιστρέψω σε αυτό το πάρκο και να ελέγξω αν το κορίτσι ήταν ακόμα εκεί.
Ήταν ακριβώς εκεί, στο ίδιο σημείο με χθες, κοιτάζοντας θλιμμένα γύρω της.
Ανησύχησα γι' αυτήν, καθώς ένα πάρκο γεμάτο ξένους δεν είναι καλό μέρος για μικρά παιδιά να παίζουν μόνα τους.
(Ευγενική προσφορά του Ancient Stories)
Άρχισα να την πλησιάζω και ξαφνικά παρατήρησα ότι η πλάτη του κοριτσιού ήταν παράξενα παραμορφωμένη.
Μία σκέψη πέρασε από το μυαλό μου ότι ίσως αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο όλοι την απέφευγαν και δεν προσπαθούσαν να βοηθήσουν.
Πλησίασα και χαμογέλασα, για να της πω ότι ήμουν εκεί για να μιλήσω – να βοηθήσω.
Ξεκίνησα λέγοντας: «Γεια σου» και μετά κάθισα κοντά της.
Το κορίτσι ήταν πολύ έκπληκτο, ωστόσο, και αφού με κοίταξε βαθιά στα μάτια για αρκετή ώρα, απάντησε: «Γεια!»
Μιλήσαμε και μιλήσαμε,...πέρασαν τόσες ώρες και ήρθε το σκοτάδι. Το πάρκο έγινε σιωπηλό και άδειο.
Τότε ρώτησα προσεκτικά το κοριτσάκι γιατί ήταν τόσο λυπημένο και μοναχικό.
(Ευγενική προσφορά του Ancient Stories)
«Είμαι διαφορετική, γι' αυτό», ήταν η απάντησή της.
Συμφώνησα μαζί της και χαμογέλασα, «Ναι, είσαι» και μετά συνέχισα, «Μου θυμίζεις έναν άγγελο, αγνό και γλυκό».
Σηκώθηκε αργά στα πόδια της και χαμογέλασε, «Αλήθεια;»
Επιβεβαίωσα ότι μου φαινόταν σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος για να παρακολουθεί όλους τους ανθρώπους που περνούσαν.
Προς έκπληξή μου, κούνησε το κεφάλι της και παραδέχτηκε: «Είμαι, είμαι ο φύλακας άγγελός σου» και στη συνέχεια άνοιξε τα φτερά της.
Ήμουν τόσο έκπληκτη που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.
(Ευγενική προσφορά του Ancient Stories)
Μετά από μια στιγμή εξήγησε: «Το να σκεφτείς κάποιον άλλο εκτός από εσένα – αυτός ήταν ο σκοπός της δουλειάς μου εδώ».
Τότε σηκώθηκα στα πόδια μου και ρώτησα: «Γιατί κανείς δεν σταμάτησε να σε βοηθήσει;».
«Γιατί μόνο εσύ μπορούσες να με δεις», ήταν η απάντησή της και μετά έφυγε.
Μοιραστείτε τις ιστορίες σας μαζί μας στο emg.inspired@epochtimes.nyc και συνεχίστε να παίρνετε την καθημερινή σας δόση έμπνευσης κάνοντας εγγραφή στο ενημερωτικό δελτίο Inspired στο TheEpochTimes.com/newsletter
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
αφιερωμένο στους ανθρώπους που δεν βλέπουμε και τσαλαπατάμε...
(βλ. ΟΔΥΣΣΕΙΑ: σύγχρονη ελληνική κοινωνία - μία ηθικά ανάπηρη κοινωνία (odysseiatv.blogspot.com)
🌷κ🌸α🌹λ🌺η🌻ν🌼ύ🌹χ🌸τ🌻α🌺❗
Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893)
Ο Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893) ήταν Ρώσσος συνθέτης της ρομαντικής περιόδου.
Στο ευρέως γνωστό έργο του "Ο Καρυοθραύστης" υπάρχει επίσης ένα βαλς των λουλουδιών.
Εδώ παίζεται από μέλη του WDR Funkhausorchester στους χώρους του Landesgartenschau Höxter.
Ο Tchaikovsky φέρεται να είπε στους συναδέλφους του μουσικούς πώς δούλευε σε ένα «φανταστικό μπαλλέτο» το 1892.
Για παράδειγμα, το περιέγραψε ότι έχει «πολλή διασκέδαση να γράφεις ένα εμβατήριο για μολυβένια στρατιωτάκια ή ένα βαλς των λουλουδιών».
Όλα αυτά τα κομμάτια σχημάτισαν αργότερα το μπαλλέτο "Ο Καρυοθραύστης".
Στην πρεμιέρα του το 1892 στο Mainsky Theatre της Αγίας Πετρούπολης, το μπαλλέτο του Καρυοθραύστη απέτυχε.
Η αιτία ήταν το χάος στο τέλος της 1ης πράξης, όπου χόρευαν παιδιά χωρίς σκηνική εμπειρία, τα οποία έχασαν τον προσανατολισμό τους στη μέση της μάχης μεταξύ του Καρυοθραύστη και του Βασιλιά των Ποντικών.
Η πρεμιέρα αναβλήθηκε επίσης αρκετές φορές επειδή ο διευθυντής του θεάτρου και ο διευθυντής του μπαλλέτου δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν σωστά για τον σχεδιασμό και τον αριθμό των χορών.
Τελικά, το Μπαλλέτο του Καρυοθραύστη χρειάστηκε 60 χρόνια για να επιβληθεί και η μουσική έγινε μια μελωδία με τεράστια απήχηση ακόμη νωρίτερα.
Mας ..."μ ά γ ε ψ ε" στήν κυριολεξία η καταπληκτική σου αυτή ανάρτηση - Καληνύχτα, καλή μας Μαριγώ Ζαραφοπούλου καί θερμές καί πολλές ευχαριστίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαί ως διήγηση καί ως εικόνες καί ως μουσική!
Άπειρα Ε Υ Γ Ε !
Κύριε Καποδίστρια καλημέρα σας!!
ΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που σας άρεσε!!
Σας εύχομαι ένα υπέροχο, χαρούμενο, ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο!!
🏖️🌞❣️