Γιατί ο εθνικισμός είναι καλός στη Μέση Ανατολή, αλλά κακός στην Ευρώπη

Τι ακριβώς είναι ένας δεξιός εξτρεμιστής; Ο Robert Fico, πρωθυπουργός της Σλοβακίας, παραλίγο να δολοφονηθεί από έναν αριστερό ακτιβιστή στις 15 Μαΐου 2024. 

Ο Fico αργότερα ανέφερε ότι η απόπειρα δολοφονίας ήταν αποτέλεσμα «πολιτικού μίσους». 

Επέκρινε τα εχθρικά μέσα ενημέρωσης, ειδικά τα μέσα ενημέρωσης που ανήκουν σε εταιρείες που συνδέονται με τον δισεκατομμυριούχο Τζωρτζ Σόρος, καθώς και τις ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και την αντιπολίτευση. 

 

Robert Fico

Ο Robert Fico είναι σοσιαλδημοκράτης από οικονομική άποψη και ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Τσεχοσλοβακία τη δεκαετία του 1980, αλλά επικρίνει τη μαζική μετανάστευση.[1]

 

 

Ο Pim Fortuyn στην Ολλανδία ήταν ομοφυλόφιλος και είχε αριστερό υπόβαθρο. Δολοφονήθηκε από έναν αριστερό περιβαλλοντικό ακτιβιστή στις 6 Μαΐου 2002. 

 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν υποδαυλίσει το μίσος εναντίον του Fortuyn αφού επέκρινε το Ισλάμ και τη μετανάστευση.

Pim Fortuyn +6 Μαΐου 2002

Η ιστορία του ζει για πάντα

Pim Fortuyn 1948 - 2002

O Pim, ο ιδρυτής της Λίστας Pim Fortuyn και στην σκέψη μας, ως εκ τούτου, και τους δικού μας κόμματος

Φαίνεται ότι κάθε Ευρωπαίος, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική ατζέντα, που αντιτίθεται στη μαζική μετανάστευση στη χώρα του χαρακτηρίζεται αυτόματα ως «δεξιός εξτρεμιστής».

Το πλέον βασικό ένστικτο όλων των ζωντανών πλασμάτων, μέχρι τα βακτήρια, τις αμοιβάδες και άλλους μονοκύτταρους οργανισμούς, είναι η αυτοσυντήρηση: Θέλετε να συνεχίσετε να υπάρχετε. 

Άρα γε, αξίζουν τώρα οι Ευρωπαίοι λιγότερο από τις αμοιβάδες, εφόσον χαρακτηριζόμαστε εξτρεμιστές αν θέλουμε να συνεχίσουμε την ύπαρξή μας;

Γιατί οι Ευρωπαίοι είναι κακοί, ρατσιστές εξτρεμιστές μόνο και μόνο επειδή θέλουν να διατηρήσουν το έθνος και τον πολιτισμό τους; 

Και πόσο καιρό θα ανέχονται οι Ευρωπαίοι να αντιμετωπίζονται κατ' αυτόν τον τρόπο;

Οι άνθρωποι σε μεγάλες χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία, η Κίνα, η Αίγυπτος ή η Αιθιοπία μπορούν να υποθέσουν ότι οι χώρες τους θα εξακολουθούν να είναι αρκετά άθικτες τον επόμενο αιώνα. Η Κίνα μπορεί να έχει χαμηλό ποσοστό γεννήσεων τώρα, αλλά οι Κινέζοι δεν εκτοπίζονται στις πόλεις τους.

Εκτός αν ολόκληρος ο κόσμος καταστραφεί από μια εξαιρετικά θανατηφόρα ασθένεια ή η Γη χτυπηθεί από έναν μεγάλο αστεροειδή που αφανίζει τον ανθρώπινο πολιτισμό, οι Πακιστανοί, οι Ινδοί, οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες μπορούν να είναι αρκετά σίγουροι ότι τα έθνη τους θα εξακολουθούν να υπάρχουν σε εκατό χρόνια.

Μπορούμε, ωστόσο, να πούμε το ίδιο για τους Άγγλους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Γάλλους, τους Έλληνες, τους Σουηδούς ή τους Ολλανδούς; 

Δεν είναι πλέον βέβαιο ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα υπάρχει σε αναγνωρίσιμη μορφή τον επόμενο αιώνα.

Η μαζική μετανάστευση από άλλες ηπείρους είναι τόσο μεγάλη που τα ευάλωτα ευρωπαϊκά έθνη κινδυνεύουν να διαλυθούν εντελώς. 

Μερικοί από τους πιο δυναμικούς και εφευρετικούς λαούς στην παγκόσμια ιστορία θα μπορούσαν να εξαφανιστούν από την ιστορία για πάντα.

 

Αυτή η απειλή είναι πλέον πολύ πραγματική.

Ποιο είναι πιο ακραίο: Αντικατάσταση του πληθυσμού μιας ολόκληρης ηπείρου ή αντίσταση σε αυτό;

Σε μια ολόκληρη ήπειρο, ειδικά στο δυτικό μισό, ο γηγενής πληθυσμός εκτοπίζεται από λαούς που δεν ανήκουν ιστορικά εκεί. 

Εξαναγκάζονται επίσης σε έναν κρατικά υποστηριζόμενο γάμο με το Ισλάμ, μια ολοκληρωτική και βίαιη ιδεολογία κατάκτησης. 

Το να το υποστηρίζεις αυτό είναι κακό.

Η καταστροφή των ευρωπαϊκών εθνών θα θεωρούνταν μείζον έγκλημα αν είχε λάβει χώρα σε άλλο μέρος του κόσμου. 

Ο μόνος λόγος για τον οποίο είναι αποδεκτό, και μάλιστα γιορτάζεται, η διάλυση του γηγενούς πληθυσμού της Ευρώπης είναι ότι έχουν λευκό δέρμα και υπόκεινται σε δαιμονοποίηση εξαιτίας αυτού.

Πολλοί από εκείνους που υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους μουσουλμάνους που έχουν ένα έθνος-κράτος πιστεύουν επίσης ότι οι Νορβηγοί, οι Ιταλοί, οι Φινλανδοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι Πορτογάλοι δεν πρέπει να έχουν ένα έθνος-κράτος. 

Γιατί ο εθνικισμός είναι καλός στη Μέση Ανατολή, αλλά κακός στην Ευρώπη;

Βλέπουμε ένα είδος εθνικισμού μέσω πληρεξουσίου. 

Όσο λιγότερο επιτρέπεται να προστατεύσετε το δικό σας έθνος, τόσο περισσότερο το κάνετε για μακρινούς λαούς σε άλλα μέρη του κόσμου.

Η Ιρλανδία αναγνωρίζει την «Παλαιστίνη» ακριβώς την ίδια στιγμή που οι γηγενείς Ιρλανδοί διαμαρτύρονται ενάντια στη μαζική μετανάστευση που εκτοπίζει τους ντόπιους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. 

Η ιρλανδική κυβέρνηση διαλύει το ιρλανδικό έθνος-κράτος, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζει ένα έθνος-κράτος για τους άραβες μουσουλμάνους, σε ένα μέρος του κόσμου όπου οι άραβες μουσουλμάνοι έχουν ήδη πολλά κράτη.[2]

Παρόμοιες τάσεις παρατηρούνται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Εάν οι Ευρωπαίοι μπορούν να κινητοποιήσουν το μισό πάθος για τη διατήρηση των εθνών τους από ό,τι κάνουν για τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, τότε ίσως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μπορεί ακόμα να σωθεί.

ΠΗΓΗ: rairfoundation.com

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ