Εισβολή στη Δύση

Πώς οι μετανάστες χρησιμοποιούνται για να καταστρέψουν τον δυτικό πολιτισμό και να δικαιολογήσουν τον αυταρχισμό

A Lily Bit

10 Ιουνίου 2024

Το θράσος της σκόπιμης διευκόλυνσης της παράνομης μετανάστευσης από την κυβέρνησή μας κατά μήκος των νότιων συνόρων αποτελεί χαστούκι στην ίδια την έννοια της εθνικής κυριαρχίας. 

Είναι μια υπολογισμένη κίνηση, σε συνδυασμό με παρόμοιες εξελίξεις στην Ευρώπη, σχεδιασμένη να υπονομεύσει την κοινωνία μας και είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τα μοχθηρά κίνητρα πίσω από αυτή την ατζέντα.

Τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαιτήσουμε απαντήσεις είναι: 

Ποιός είναι ο απώτερος στόχος αυτού του ενορχηστρωμένου χάους και πώς μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την ανατρεπτική επίθεση στα σύνορά μας;

Η παρέμβαση της κυβέρνησης Μπάιντεν στις προσπάθειες του Τέξας να ανεγείρει περίφραξη στα σύνορα και συρματοπλέγματα είναι ένα καταδικαστικό κατηγορητήριο για την υποτιθέμενη δέσμευσή τους στην ασφάλεια των συνόρων. 

Είναι μια κίνηση που μυρίζει υποκρισία, ειδικά υπό το φως της ανησυχητικής παρουσίας καταδικασμένων εγκληματιών και τρομοκρατών μεταξύ των μεταναστευτικών ομάδων. 

Το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα αποδείχθηκαν αποτελεσματικά χρησιμεύει μόνο για να εκθέσει περαιτέρω τις πραγματικές προθέσεις της διοίκησης. Τα συμφέροντα της άρχουσας ελίτ είναι (και ήταν πάντα) θεμελιωδώς αντίθετα με εκείνα του αμερικανικού λαού.

Η συνενοχή του Ανώτατου Δικαστηρίου σε αυτή την παρωδία, συντασσόμενο με την κυβέρνηση Μπάιντεν ενάντια στις νόμιμες προσπάθειες του Τέξας να προστατεύσει τους πολίτες του, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένης της συστημικής σήψης που διαπερνά τους θεσμούς μας.

Η δήλωση του κυβερνήτη Γκρεγκ Άμποτ για την κατάσταση ως εισβολή που απειλεί την ασφάλεια του κράτους του και του έθνους είναι μια καθυστερημένη αναγνώριση της υπαρξιακής κρίσης που αντιμετωπίζουμε. 

Η επικείμενη αναμέτρηση μεταξύ των ομοσπονδιακών υπηρεσιών και του Τέξας δεν είναι μόνο απαραίτητη, αλλά και μια έκκληση για δράση για όσους εξακολουθούν να αγαπούν την έννοια της εθνικής ταυτότητας και της αυτοδιάθεσης.

Σε όλη την ιστορία, η εκδίωξη ανεπιθύμητων ή καταστροφικών ομάδων υπήρξε απαραίτητο μέτρο για την εξασφάλιση της επιβίωσης των πολιτισμών. 

Η αποτυχία προστασίας των συνόρων έχει οδηγήσει σταθερά στη διάβρωση της πολιτιστικής κληρονομιάς και στην τελική απορρόφηση σε μια ξένη οντότητα που μπορεί να μην μοιράζεται τις ίδιες αξίες και αρχές.

Είναι μια πραγματικότητα που η πλειοψηφία των εθνών στον πλανήτη έχει αναγνωρίσει εδώ και καιρό, ωστόσο η Αμερική και η Ε.Ε. παραμένουν οι μόνες περιοχές που υπόκεινται σε αμείλικτη κριτική επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν τον έλεγχο των συνόρων τους.

Αυτά τα γελοία δύο μέτρα και δύο σταθμά οφείλονται στις ύπουλες δυνάμεις που καθοδηγούν αυτήν την ατζέντα και είναι καιρός να καταγγείλουμε την υποκρισία για αυτό που είναι.

Το αμείλικτο σφυροκόπημα της προπαγάνδας των ανοιχτών συνόρων που προέρχεται από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης και τους θαλάμους ηχούς του Χόλλυγουντ είναι ένα υπολογισμένο συστατικό μιας ευρύτερης ατζέντας του κατεστημένου που ξεδιπλώνεται ύπουλα στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. 

Από το 2021, αυτή η ατζέντα έχει επιταχυνθεί με απερίσκεπτη εγκατάλειψη, με αποκορύφωμα την καταστροφική εποπτεία της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη μεγαλύτερη άνοδο της παράνομης μετανάστευσης στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο συγκλονιστικός αριθμός των πάνω από 300.000 παραβιάσεων των συνόρων μόνο τον περασμένο Δεκέμβριο απεικονίζει τη σκόπιμη παράλειψη καθήκοντος της διοίκησης. 

Για να το θέσουμε αυτό σε προοπτική, είναι ισοδύναμο με μια πόλη του μεγέθους του Πίτσμπουργκ που κατεβαίνει στα σύνορα των ΗΠΑ κάθε μήνα, απαιτώντας μια αφθονία πρόνοιας, επιδοτήσεων, στέγασης, θέσεων εργασίας και δωρεάν τροφίμων - όντας σίγουροι ότι θα τα λάβουν όλα αυτά, ενώ σκοτώνουν τους ανθρώπους μας και βιάζουν τις γυναίκες μας.

Το κατεστημένο γνωρίζει καλά ότι αυτή η μη βιώσιμη τροχιά είναι μια ωρολογιακή βόμβα, αλλά έχουν επιλέξει να συσκοτίσουν την κρίση από τον αμερικανικό λαό, πλασάροντας το γελοίο αφήγημα ότι τα σύνορα είναι πιο ασφαλή από ποτέ. 

Οποιεσδήποτε διαφωνούσες φωνές αμαυρώνονται αμέσως με το πινέλο του ρατσισμού, της λευκής υπεροχής και της θεωρίας συνωμοσίας - ένα κυνικό και αποτελεσματικό τέχνασμα για να φιμώσει την αντιπολίτευση και να διατηρήσει το status quo. Το απόλυτο θράσος αυτής της εξαπάτησης είναι ένα χαστούκι στην ίδια την έννοια της δημοκρατικής λογοδοσίας.

Τα συνοριακά κράτη, απηυδισμένα από την άρνηση, έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους, μεταφέροντας χιλιάδες μετανάστες σε μπλε «ιερές πόλεις» όπως η Νέα Υόρκη, η Ουάσιγκτον και το Σικάγο. 

Το αποτέλεσμα ήταν μια ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή, με ακόμη και τους προοδευτικούς ψηφοφόρους σε αυτές τις περιοχές να ξεχειλίζουν από θυμό, καθώς οι γειτονιές τους κατακλύζονται και καταστρέφονται από την εισροή μεταναστών.

Τα κάποτε ιερά εκπαιδευτικά ιδρύματα καταστρέφονται, με τα σχολεία στη Νέα Υόρκη να κλείνουν για να φιλοξενήσουν κατοικίες μεταναστών. 

Τα καταφύγια αστέγων στην Ουάσινγκτον ξεχειλίζουν, με τους μετανάστες να ικετεύουν αλαζονικά για ελεημοσύνη, ενώ οι άστεγοι πολίτες αφήνονται να ψάχνουν για αποφάγια. 

Το αεροδρόμιο O'Hare του Σικάγο έχει μετατραπεί σε καταφύγιο μεταναστών, με την πόλη να προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει το χάος από τα αδιάκριτα μάτια των μέσων ενημέρωσης.

Οι Δημοκρατικοί δήμαρχοι, κάποτε υπέρμαχοι των ανοιχτών συνόρων και των ιερών πόλεων, τώρα επικρίνουν τη μεταναστευτική κρίση ως εθνική έκτακτη ανάγκη. 

Είναι μια εκπληκτική επίδειξη υποκρισίας, καθώς βολικά μετατοπίζουν την ευθύνη στους Ρεπουμπλικάνους κυβερνήτες αντί να αναγνωρίσουν τις καταστροφικές συνέπειες των δικών τους λανθασμένων πολιτικών. 

Το playbook τους είναι προβλέψιμο: ποτέ μην παραδέχεσαι το λάθος, ακόμα και όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τα καταστροφικά αποτελέσματα της ιδεολογίας τους.

Είναι μια πεισματική, παιδιάστικη και ηλίθια άρνηση να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, οδηγούμενη από μια δογματική δέσμευση στα στρεβλά ιδανικά τους.

Αλλά η φάρσα των χαμηλού επιπέδου προοδευτικών πολιτικών που υπερασπίζονται το καθεστώς του καταφυγίου είναι απλώς μια παράπλευρη επίδειξη στις πιο απειλητικές δυνάμεις που παίζουν. 

Η ελίτ του κατεστημένου και η κυβέρνηση Μπάιντεν εξαπατούν σκόπιμα το κοινό, υποβαθμίζοντας τον σαφή και παρόντα κίνδυνο που θέτει η μεταναστευτική κρίση.

Το ερώτημα είναι, γιατί; 

Γιατί επιμένουν στην υπονόμευση της κυριαρχίας των δυτικών εθνών, ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δυτικής Ευρώπης; 

Η απάντηση βρίσκεται στα ιδιοτελή συμφέροντα εκείνων που ασκούν εξουσία. Ορισμένες ομάδες εντός της δομής εξουσίας αποκομίζουν σημαντικά οφέλη από τη συνεχιζόμενη εισροή μεταναστών και δεν θα σταματήσουν σε τίποτε για να διατηρήσουν αυτό το status quo.

Η στρατηγική Cloward-Piven, που συχνά αναφέρεται ως μια απλοϊκή εξήγηση για τη μεταναστευτική κρίση, μόλις και μετά βίας ξύνει την επιφάνεια των πραγματικών μηχανορραφιών που παίζονται. 

Ενώ είναι αλήθεια ότι η κοινωνική αποσταθεροποίηση μπορεί να επιτευχθεί μέσω της σκόπιμης εισροής μεταναστών, αυτή η στρατηγική είναι απλώς ένα σύμπτωμα μιας μεγαλύτερης, πιο ύπουλης ατζέντας. 

Το πραγματικό ερώτημα είναι, πώς αυτή η κρίση ανοίγει το δρόμο για τον αυταρχισμό στις ΗΠΑ; Ας σκάψουμε βαθύτερα στα σενάρια που θα μπορούσαν να ξεδιπλωθούν και ας εκθέσουμε τα πραγματικά κίνητρα πίσω από αυτή τη μηχανική κρίση.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "GARDEN PLOT"

Η επιχείρηση Garden Plot, ένα σχέδιο πολιτικής αναταραχής που επινοήθηκε από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ το 1968, είναι ένα σχέδιο για στρατιωτικό νόμο σε περίπτωση μεγάλης κλίμακας κοινωνικής αναταραχής. 

Ένα από τα κύρια ερεθίσματα για αυτή τη δρακόντεια απάντηση; 

Η ανεξέλεγκτη εισροή μειονοτήτων στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τις ταραχές που πυροδότησε η οικονομική αβεβαιότητα. 

Είναι μια συνταγή για καταστροφή, προσεκτικά σχεδιασμένη για να δικαιολογήσει την επιβολή μόνιμης εγχώριας στρατιωτικής παρουσίας, απογυμνώνοντας τους Αμερικανούς από τη συνταγματική τους προστασία.

Οι διατάξεις του Garden Plot θυμίζουν τρομακτικά προγράμματα όπως το REX 84, το οποίο οραματίστηκε τη δημιουργία των διαβόητων «στρατοπέδων FEMA» ή εγκαταστάσεων κράτησης για την αποθήκευση προσφύγων κατά τη διάρκεια μιας μαζικής μεταναστευτικής κρίσης. 

Αυτές οι μυστικές επιχειρήσεις αποκαλύφθηκαν μόνο τυχαία κατά τη διάρκεια των ακροάσεων Ιράν/Κόντρας του 1987, και ακόμη και τότε, κρατήθηκαν κρυφές από την πλειοψηφία του Κογκρέσσου. 

Ως εκ τούτου, οι πολιτικές ελίτ συνωμοτούν κρυφά για την επιβολή στρατιωτικού νόμου υπό το πρόσχημα της διαχείρισης κρίσεων εδώ και δεκαετίες.

Αλλά το ερώτημα παραμένει: σχεδιάστηκαν αυτά τα μέτρα για να μετριάσουν την κρίση ή να την εκμεταλλευτούν ως πρόσχημα για την καθιέρωση μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας στις ΗΠΑ; Το τελευταίο φαίνεται πολύ πιο πιθανό, δεδομένου του ιστορικού του κατεστημένου να εκμεταλλεύεται το χάος για να εδραιώσει την εξουσία.

Είναι μια ανησυχητική πιθανότητα: ότι τα σύνορα αφήνονται σκόπιμα ανοιχτά, επιτρέποντας στους παράνομους να κατακλύσουν το σύστημα, έως ότου το κοινό τρομοκρατηθεί επαρκώς ώστε να αποδεχθεί τον στρατιωτικό νόμο (και τα δίκτυα επιτήρησης που λειτουργούν με τεχνητή νοημοσύνη - μια ιδέα που ευτυχώς διασκέδασε ο Τραμπ και οι φίλοι του) ως τη μόνη λύση. 

Η ίδια η σκέψη προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη, και όμως, είναι ένα σενάριο που είναι πολύ πιθανό στο σημερινό πολιτικό τοπίο.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Οι τελευταίες νομοθετικές προσπάθειες των Δημοκρατικών, συμπεριλαμβανομένου του νομοσχεδίου του 2022, αποκαλύπτουν μια ανησυχητική τάση: τη σκόπιμη δημιουργία ενός στρατού παράνομων μεταναστών. 

Το υποτιθέμενο σκεπτικό αυτής της πολιτικής είναι το υποτιθέμενο έλλειμμα στρατολόγησης, μια κρίση που βολικά κατασκευάζεται από τους ίδιους πολιτικούς που έχουν μολύνει τις ένοπλες δυνάμεις με woke cultism. 

Είναι μια έξυπνη τακτική για να δικαιολογηθεί η εκμετάλλευση των παράνομων μεταναστών ως τροφή για τα κανόνια, υπονομεύοντας παράλληλα την ακεραιότητα του στρατού των ΗΠΑ.

Έχω υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι η πολιτική ανοιχτών συνόρων είναι μια σκόπιμη προσπάθεια δημιουργίας ενός μεταναστευτικού στρατού, μιας δύναμης που μπορεί να αξιοποιηθεί για να επιβάλει στρατιωτικό νόμο στον αμερικανικό λαό σε περίπτωση (κατασκευασμένης) εθνικής καταστροφής. 

Η υπόσχεση της εύκολης ιθαγένειας με αντάλλαγμα τη στρατιωτική θητεία είναι μια φαουστική συμφωνία, η οποία τελικά θα οδηγήσει στην υποδούλωση των ίδιων των ανθρώπων που υποτίθεται ότι προστατεύουν αυτοί οι μετανάστες. 

Αυτό στοχεύει στη δημιουργία μιας νομιμόφρακτης δύναμης, υποχρεωμένης μόνο στην ελίτ του κατεστημένου, και πρόθυμης να εκτελεί τις εντολές της χωρίς δισταγμό.

Ο σημερινός στρατός, που αποτελείται περίπου από το 70% συντηρητικών και ανεξάρτητων, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στα σχέδια των ελίτ για στρατιωτικό νόμο. 

Είναι απίθανο αυτοί οι πατριώτες στρατιώτες να ακολουθήσουν τυφλά τις εντολές να καταστείλουν τους συμπατριώτες τους Αμερικανούς, ειδικά υπό την αιγίδα ενός βαθιά αντιδημοφιλούς προέδρου όπως ο Τζο Μπάιντεν.

Όχι, οι ελίτ χρειάζονται μια πιο εύκαμπτη δύναμη, μια δύναμη που μπορεί να διαμορφωθεί σύμφωνα με τη θέλησή τους χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την αμερικανική κουλτούρα ή τον αμερικανικό λαό. 

Και ποιος καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό από τη δημιουργία ενός μεταναστευτικού στρατού, δεσμευμένου μόνο στο κατεστημένο και πρόθυμου να εκτελέσει τις εντολές του;

ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Η ιδέα ότι η «Θεωρία της Αντικατάστασης» είναι μια ρατσιστική θεωρία συνωμοσίας που διαιωνίζεται από λευκούς ανθρώπους που διψούν για εξουσία είναι ένας γελοίος μύθος που πλασάρεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να αποσπάσει την προσοχή από το πραγματικό ζήτημα. 

Αν οι λευκοί ήταν πράγματι μια μονολιθική οντότητα με απόλυτη εξουσία, δεν θα ασκούσαν απλώς αυτή τη δύναμη για να διατηρήσουν τον έλεγχό τους στην κοινωνία; 

Το γεγονός ότι δεν το κάνουν είναι μια απόδειξη της πλάνης αυτού του επιχειρήματος.

Η φετιχοποίηση της μαζικής μετανάστευσης από την αριστερά ως μέσο «αποαποικιοποίησης» είναι μια αηδιαστική προσπάθεια να διαλυθεί ο δυτικός πολιτισμός και να αντικατασταθεί με μια πιο εύκαμπτη, σοσιαλιστική εναλλακτική λύση. 

Ο στόχος δεν είναι να αντικατασταθούν οι λευκοί αυτοί καθαυτοί, αλλά να αντικατασταθούν οι αξίες της ατομικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας που έχουν καθορίσει τον δυτικό πολιτισμό εδώ και αιώνες. 

Πλημμυρίζοντας τις πύλες με άτομα από πιο κολεκτιβιστικές κοινωνίες, το κατεστημένο μπορεί να αποδυναμώσει αποτελεσματικά την πολιτιστική κληρονομιά της Δύσης και να ανοίξει το δρόμο για ένα πιο αυταρχικό, σοσιαλιστικό καθεστώς.

Η συνεχής συσπείρωση της «δημοκρατίας» και της «υπεράσπισης της δημοκρατίας» από ανθρώπους όπως ο Μπάιντεν, η φον ντερ Λάϊεν και οι συνεργάτες τους είναι μια σκόπιμη προσπάθεια να συγχέεται η έννοια της δημοκρατίας με την τυραννία της πλειοψηφίας. 

Επιδιώκουν να μειώσουν τη δημοκρατία σε έναν απλό διαγωνισμό δημοτικότητας, όπου οι ιδιοτροπίες των μαζών υψώνονται πάνω από τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες. 

Αυτό δεν είναι τίποτε λιγώτερο από μια συνταγή για αυταρχισμό, όπου γίνεται επίκληση του «ευρύτερου καλού» για να δικαιολογηθεί η διάβρωση των προσωπικών ελευθεριών και η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του κράτους.

Η ενορχηστρωμένη εισροή μεταναστών είναι μια επίθεση στα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. 

Τα σύνορα πρέπει να διασφαλιστούν και οι παράνομοι πρέπει να απελαθούν με τη δέουσα ταχύτητα. 

Χωρίς ημίμετρα, χωρίς αμνηστία, χωρίς άσυλο, χωρίς πρόνοια και χωρίς επιδοτήσεις. 

Η μόνη λύση είναι να απομακρυνθούν και να σταλούν πίσω στις χώρες καταγωγής τους, με αυστηρή τιμωρία σε όσους τολμούν να επιστρέψουν παράνομα.

Έχει γίνει οδυνηρά σαφές ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από την ευθύνη της να προστατεύσει τα σύνορα του έθνους, αφήνοντας στις πολιτείες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. 

Οι νότιες πολιτείες όπως το Τέξας πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην επιβολή της δικής τους ασφάλειας των συνόρων, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. 

Ο αμερικανικός λαός πρέπει να ξεσηκωθεί και να υποστηρίξει αυτές τις προσπάθειες, δημιουργώντας ένα κύμα αντίστασης που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν τολμά να αγνοήσει.

Ο δρόμος για τη διασφάλιση των συνόρων μας θα απαιτήσει πειραματισμό και προσαρμογή, αλλά το βασικό σχέδιο είναι σαφές: αναπλήρωση των πολιτών για την παρακολούθηση των συνόρων, τη σύλληψη παράνομων διελεύσεων και την άμυνα ενάντια στο ομοσπονδιακό σαμποτάζ των συνοριακών τειχών και φρακτών.

Κάποιοι θα φωνάξουν άσχημα, ισχυριζόμενοι ότι αυτό συνιστά περιφρόνηση της ομοσπονδιακής εξουσίας. Σε αυτό, δηλώνω ένοχη. 

Η παράλειψη καθήκοντος της κυβέρνησης Μπάιντεν έχει αφήσει το έθνος ευάλωτο σε ξένη εισβολή και είναι καιρός κάποιος να αναλάβει την ευθύνη.

Αν επιτρέψουμε σε αυτή την ανεξέλεγκτη μετανάστευση να συνεχιστεί, θα θέσουμε τις βάσεις για μια σειρά κατασκευασμένων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που θα εκμεταλλευτούν οι ελίτ για να μας αφαιρέσουν τις εναπομείνασες συνταγματικές μας προστασίες.

Αυτή η συνεχιζόμενη καταστροφή πρέπει να σταματήσει - όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. 

Η ώρα για δράση είναι τώρα.

ΠΗΓΗ: The Invasion of the West - A Lily Bit

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ