Το νέο επιβατικό αεροσκάφος της Κίνας περιμένει έγκριση ως αντικαταστάτης του Boeing 737 και η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι πολύ πρόθυμη να βοηθήσει τους Κινέζους δαιμονοποιώντας έναν Αμερικανό κατασκευαστή, με επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια.
Όπως αναφέρουν μεγάλα μέσα ενημέρωσης, «η κρίση της Boeing μπορεί να ανοίξει ένα κενό για τα κινεζικά αεροσκάφη να πετάξουν».
Με μια προεδρία Τραμπ, αυτό δεν θα είχε συμβεί και είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο η DNC και οι σύμμαχοί της στην Κίνα θέλουν τον Τραμπ μόνιμα στο περιθώριο.
Σε ασυνήθιστο βαθμό, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν αυτό που φαίνεται να είναι μια σχεδόν ατελείωτη σειρά ατυχημάτων που αφορούν αεροσκάφη εμπορικών αεροπορικών εταιρειών των ΗΠΑ που κατασκευάζονται από την εταιρεία Boeing.
Είτε πρόκειται για ένα παράθυρο που σκάει κατά την πτήση, ένα ελαστικό που πέφτει στο έδαφος μετά την απογείωση, ή μια ξαφνική «βουτιά» στην πτήση κρουαζιέρας, φαίνεται ότι το τζετ της Boeing, ειδικά το 737, δεν μπορεί πλέον να εμπιστευτεί και το κοινό έχει συνηθίσει να το σκέφτεται.
Υπάρχουν δύο πράγματα που θα πρότεινα στους αναγνώστες να εξετάσουν, ωστόσο, σε όλες αυτές τις ιστορίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Το ένα είναι ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες «παρατυπίες πτήσεων» σε οποιαδήποτε δεδομένη ημέρα, οπουδήποτε στον κόσμο, σε πολλούς διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών, που τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν καθόλου ή που οι επιβάτες δεν γνωρίζουν ποτέ.
Πολλά περιλαμβάνουν αντικείμενα ρουτίνας που διαχειρίζεται το πλήρωμα ή αντιμετωπίζονται από το προσωπικό συντήρησης με κανονικό τρόπο.
Αλλά στατιστικά, είναι δύσκολο να εξηγηθεί το ξαφνικό σύμπλεγμα αναφερόμενων προβλημάτων με τα αεροσκάφη της Boeing, και βασίζεται σε τυχαία περιστατικά, ενώ η Κίνα ασκεί επιθετική πίεση για να το αντικαταστήσει το μοντέλλο αντιγραφής της.
Επιπλέον, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης φαίνεται αποφασισμένα να τρομάξουν το κοινό με σχετικές ιστορίες για «πληροφοριοδότες» ασφαλείας της Boeing, συμπεριλαμβανομένου ενός που προφανώς βρέθηκε ξαφνικά νεκρός.
Θεωρώ ότι αυτές οι παρατυπίες μπορεί να μην είναι τυχαίες. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω.
Ελάχιστα γνωστό στο ευρύ κοινό και τους ταξιδιώτες είναι ότι η Κίνα έχει κάνει ένα ακριβές αντίγραφο του Boeing 737 και θέλει να το δει σε υπηρεσία ως αντικατάσταση, παγκοσμίως (με ένα βολικό μοντέλλο δεξαμενόπλοιου "πυρόσβεσης").
Αυτό το κινεζικό "knock-off" κοστίζει ένα κλάσμα του μοντέλλου της Boeing και περιμένει την έγκριση των ρυθμιστικών αρχών των ΗΠΑ.
Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να επιταχυνθεί η εισαγωγή του από το να εμπλακούμε σε ένα κλασσικό πρόγραμμα «παραπληροφόρησης» για να δυσφημίσουμε την ασφάλεια του σημερινού ανταγωνιστικού μοντέλλου;
Ποιος θα κερδίσει σε ένα τέτοιο σενάριο;
Μια σειρά από κόμματα, πολιτικά, οικονομικά και εμπορικά. Η διοίκηση των αεροπορικών εταιρειών ενδιαφέρεται για το κόστος και θα επιδιώξει τη μείωση του κόστους με όποιον τρόπο μπορεί.
Άγνωστο στους περισσότερους Αμερικανούς είναι ότι η συντήρηση των αεροπορικών εταιρειών γίνεται σε μεγάλο βαθμό εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, σε χώρες όπως η Νότια Κορέα, η Σιγκαπούρη, το Μεξικό, η Δομινικανή Δημοκρατία και το Ελ Σαλβαδόρ, με την Κίνα να ακολουθεί.
Ένα κινεζικό επιβατικό αεροσκάφος που κοστίζει το ήμισυ της τιμής και χρηματοδοτείται από τους Κινέζους, θα ήταν ευπρόσδεκτο με ανοιχτές αγκάλες.
Τα στελέχη των αεροπορικών εταιρειών αιχμαλωτίζονται επίσης ιδεολογικά σε ασυνήθιστο βαθμό από τον σημερινό Λευκό Οίκο, βασιζόμενοι εν μέρει σε δισεκατομμύρια δολλάρια σε κεφάλαια διάσωσης COVID, μαζί με ρυθμιστική πίεση για συμμόρφωση με τις αφηγήσεις του Λευκού Οίκου, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης των μειονοτήτων και της υιοθέτησης φυλετικών ταυτοτικών θεμάτων στις εργασιακές πρακτικές και τις προσλήψεις.
Αυτό περιλαμβάνει επίσης προγράμματα «βιοασφάλειας» του Μπάιντεν που περιλαμβάνουν τη συμμόρφωση και τους ελέγχους των επιβατών.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν, σε άμεση αντίθεση με τον πρόεδρο Τραμπ, κατέστησε τη στέγαση της Κίνας κεντρικό στοιχείο της εξωτερικής και βιομηχανικής πολιτικής της.
Είναι εφικτό οι άνθρωποι του Μπάιντεν να διευκολύνουν ενεργά τον τρέχοντα πόλεμο δημοσίων σχέσεων εναντίον της Boeing και των προμηθευτών της και να ανοίξουν το δρόμο για την Κίνα να φέρει χιλιάδες αεροσκάφη αντικατάστασης στον εναέριο χώρο μας. (Όπως οι παράνομοι μετανάστες που διασχίζουν τα σύνορά μας, είναι μια άλλη μορφή εισβολής.)
Αυτά τα αεροσκάφη ταιριάζουν επίσης σε μια σειρά από ιδεολογικές ατζέντες του Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένου του είδους των πιλότων που εκπαιδεύονται και χρησιμοποιούνται για να πετάξουν τα εμπορικά αεροσκάφη μας.
Η Κίνα έχει εργαστεί για να κάνει το μοντέλλο της ιδιαίτερα εύκολο να λειτουργήσει με αυτοματοποίηση, ισχυρίζονται οι Κινέζοι, με υποτιθέμενες λιγώτερες πραγματικές δεξιότητες πιλότου, καθιστώντας τα πιλοτήρια πιο ανοιχτά σε υποψήφιους πιλότους με βάση κριτήρια εκτός από την εμπειρία, την ικανότητα ή την ψυχολογική προσαρμογή.
Αυτή είναι μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση, αλλά πουλάει εύκολα στη σημερινή πολιτική τάξη του Μπάιντεν και στο Υπουργείο Μεταφορών της, το οποίο είναι περισσότερο ένας πολιτικός θεσμός παρά ένας τεχνικός θεσμός στα ανώτερα επίπεδα του.
Πάνω απ' όλα, αυτό αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Επίσης, άγνωστο στους περισσότερους επιβάτες είναι ότι ο στρατός των ΗΠΑ διατηρεί την εξουσία του εφεδρικού προγράμματος για τη μετατροπή των αμερικανικών αεροπορικών εταιρειών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά την κρίση του.
Τι θα σήμαινε αυτό αν ο εγχώριος στόλος των αεροπορικών εταιρειών των ΗΠΑ αποτελούνταν από μοντέλλα κινεζικής κατασκευής, με κινεζικά εξαρτήματα, λογισμικό, κώδικα υπολογιστή, ηλεκτρονικούς αισθητήρες - ουσιαστικά ένα ιπτάμενο iPhone που μπορεί να εντοπιστεί και να εντοπιστεί, ή να διακοπεί, ή να κλείσει, κατόπιν εντολής από μια ξένη κυβέρνηση;
Η εταιρεία Boeing είναι ένας από τους πιο κεντρικούς αμυντικούς προμηθευτές μας στην Κεντρική Αμερική και θα πρέπει να αναρωτηθεί σε ποιο βαθμό δέχεται επίθεση από ξένα συμφέροντα ή έχει διεισδύσει πολιτικά και διοικητικά.
Φρονώ ότι το σενάριο αυτό είναι τεχνικώς εφικτό· θεσμικά εφικτό· και πιθανή σε περιστασιακά, ιστορικά και άμεσα πρότυπα και επιπτώσεις απόδειξης.
-
Ο Matthew G. Andersson είναι ιδρυτής εταιρείας και πρώην διευθύνων σύμβουλος της αεροπορίας.
Προηγουμένως ήταν εκτελεστικός σύμβουλος στην αεροδιαστημική και αμυντική πρακτική του Booz Allen Hamilton και ανώτερος σύμβουλος αεροπορίας στην Charles River Associates.
Είναι ο συγγραφέας του The New Airline Code, ενός κειμένου για το αεροπορικό δίκαιο και την πολιτική, και είναι κυβερνήτης αεριωθούμενων αεροσκαφών και εκπαιδευτής πτήσεων.
Έχει παρουσιαστεί στις εφημερίδες Wall Street Journal, New York Times και Financial Times και έχει λάβει το βραβείο Silver Anvil από την Public Relations Society of America.
Κατέθεσε στην Υποεπιτροπή Αεροπορίας της Γερουσίας των ΗΠΑ, Επιτροπή Εμπορίου, Επιστήμης και Μεταφορών, σχετικά με νέα αεροσκάφη στο εθνικό σύστημα εναέριου χώρου. Αποφοίτησε από το πρόγραμμα αεροναυτικής επιστήμης και τεχνολογίας πτήσεων του Embry-Riddle Aeronautical University. το University of Chicago Graduate School of Business. και το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν, όπου συνεργάστηκε με τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου W.W. Rostow στη Σχολή Δημοσίων Υποθέσεων LBJ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!