Η καταστροφή της θαλαμηγού "Bayesian" είναι εμβληματική της εποχής μας

Σκέψεις σχετικά με τη δήλωση του ναυπηγού.

Όταν άκουσα για πρώτη φορά αναφορές ότι το Bayesian superyacht είχε βυθιστεί αγκυροβολημένο έξω από μια μαρίνα στη Σικελία, ήμουν δύσπιστος ότι ένα τόσο τεράστιο και τεχνικά προηγμένο γιώτ θα μπορούσε να βυθιστεί στην άγκυρα, ακόμη και στην πιο τρομακτική καταιγίδα.

Ωστόσο, μετά από προσεκτική μελέτη (και ύπνο) της δήλωσης του ναυπηγού, καταλήγω όλο και περισσότερο στο συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά του πλοιάρχου και του πληρώματος είναι πέρα από κάθε λογική κατανόηση.

Με ισχυρές καταιγίδες στην πρόβλεψη, είναι αναμφισβήτητα αλήθεια ότι κάποιος θα έπρεπε να παρακολουθεί τη γέφυρα. Αυτή είναι η τυπική διαδικασία όταν προβλέπεται κακοκαιρία.

Το δεύτερο πράγμα που πραγματικά μου έκανε εντύπωση είναι ότι τα φινιστρίνια και οι καταπακτές – και προφανώς η πρυμναία πόρτα στο κεντρικό σαλόνι! – υποτίθεται ότι έμειναν ανοιχτά.

Τέλος, έμεινα έκπληκτος όταν είδα την επιβεβαιωμένη αναφορά ότι το Bayesian έχασε το κράτημα της άγκυρας και σύρθηκε για 4 λεπτά προτού βυθιστεί.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, φαίνεται ότι το σκάφος άρχισε να εκτρέπεται βίαια την ίδια στιγμή που έσερνε την άγκυρα, με την πλώρη να προσκρούει πιθανώς στην αλυσίδα της άγκυρας.

Εδώ φαίνεται ότι αξίζει να αναφέρω ότι έχω εμπειρία ιστιοπλοΐας στα ανοικτά των ακτών της Σικελίας και είμαι εξοικειωμένος με τον άγριο καιρό που μπορεί να χτυπήσει τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Το καλοκαίρι του 2001, ναύλωσα ένα ιστιοφόρο 50 ποδιών κοντά στην Τροπέα της Καλαβρίας και έπλευσα δυτικά προς τα Αιολικά Νησιά. Μετά από μια ήρεμη νύχτα αγκυροβολημένη στα ανοιχτά του Στρόμπολι, έπλευσα στο Λίπαρι.

Επειδή οι αποβάθρες στη μαρίνα ήταν πλήρως κατειλημμένες, αγκυροβόλησα ακριβώς έξω από τη μαρίνα. Τα σχετικά βαθιά νερά και ο βραχώδης βυθός με έκαναν νευρικό για το κράτημα της άγκυρας, οπότε δεν κοιμήθηκα καλά. 

Το επόμενο πρωί, λίγο πριν από την ανατολή του ηλίου, το αγκυροβόλιο χτυπήθηκε από μια θύελλα που έκανε την άγκυρα να χάσει το κράτημά της και μέσα σε λίγα λεπτά το σκάφος είχε παρασυρθεί σε 200+ βαθιά νερά, με σχεδόν όλη την αλυσίδα της άγκυρας να κρέμεται κατευθείαν από την πλώρη, ασκώντας πάρα πολύ βάρος για να σηκώσει το βίντσι του σκάφους.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ελέγξω ξανά για να βεβαιωθώ ότι ΟΛΑ τα φινιστρίνια και οι καταπακτές ήταν κλειστά. Στη συνέχεια ξεκίνησα γρήγορα το εσωτερικό και έκανα το καλύτερό μου για να κρατήσω την πλώρη απευθείας στον άνεμο, ο οποίος οδήγησε δυνατή βροχή κατευθείαν στο πρόσωπό μου με πάνω από 50 μίλια την ώρα με αυτό που πήρα να είναι 60+ ριπές.

Δεν ήμουν μόνος. Άλλα ιστιοφόρα είχαν επίσης χάσει την αγκυροβόλησή τους και παρασύρονταν.

Στην πραγματικότητα, τα μόνα γιώτ στο αγκυροβόλιο που ΔΕΝ έχασαν την αγκυροβόλησή τους ήταν μερικά σούπερ γιώτ με τεράστιες άγκυρες και τόνους αλυσίδας. 

Μερικοί κυβερνήτες των άλλων παρασυρόμενων σκαφών δεν είχαν ακόμη ξυπνήσει και ξεκίνησαν τις εσωλέμβιες τους, και μερικές από αυτές τις βάρκες παρασύρονταν στα αγκυροβολημένα σούπερ γιοτ, γεγονός που δημιούργησε μια κόλαση φασαρίας.

Με τη βοήθεια ενός φίλου επί του σκάφους, μπόρεσα να σφίξω αργά την αλυσίδα της άγκυρας χρησιμοποιώντας γραμμές αποβάθρας και το βαρούλκο φλόκου. Ήταν μια αργή και επίπονη διαδικασία, ειδικά στη βροχή, αλλά επιτέλους σηκώσαμε την άγκυρα περίπου την ίδια στιγμή που η θύελλα φύσηξε.

Αναφέρω αυτή τη ναυτική περιπέτεια για να τονίσω ότι οι ενέργειές μου ήταν θέμα βασικής ναυτοσύνης. Ως κυβερνήτης του σκάφους, ακολουθούσα απλώς την τυπική διαδικασία. 

Αν ήμουν πολύ καλός καπετάνιος, θα είχα:

1). Κοιτάξει το δελτίο καιρού ακριβώς πριν πάω για ύπνο.

2). Τοποθετήσει δύο άγκυρες από την πλώρη αντί για μία.

3). Ρυθμίσει ένα ξυπνητήρι για να με ξυπνήσει τη στιγμή που προβλεπόταν να πλησιάσει ο κακός καιρός.

Αυτόπτες μάρτυρες της βύθισης του Bayesian αναφέρονται τώρα στον Τύπο. Βρήκα τα ακόλουθα, που μόλις δημοσιεύθηκαν στον Guardian, να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Σε απόσταση περίπου 150 μέτρων (492 πόδια) από το Bayesian ήταν το Sir Robert Baden, ένα ιστιοφόρο με ολλανδική σημαία που κατασκευάστηκε το 1957 και καπετάνιος ήταν ο έμπειρος ναυτικός Karsten Borner, 69 ετών.

«Ξυπνήσαμε από την καταιγίδα», δήλωσε ο Karsten στον Guardian. «Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω μπρος τις μηχανές του ιστιοφόρου μου για να δώσω μεγαλύτερη σταθερότητα στο σκάφος. Αφού ασφαλίσαμε το σκάφος μας, πλησιάσαμε αμέσως το Bayesian».

Μια φωτογραφία που εξασφάλισε ο Guardian από έναν τοπικό ψαρά έδειξε τη στιγμή που μια κόκκινη φωτοβολίδα έκτακτης ανάγκης εκτοξεύτηκε από τη σωσίβια σχεδία του Bayesian στις 4.35 π.μ.

Ο Francesco Lo Coco, ο οποίος τράβηξε τη φωτογραφία, δήλωσε: «Είδα το ιστιοφόρο να λικνίζεται. Η φωτοβολίδα έκτακτης ανάγκης εκτοξεύτηκε ενώ το ιστιοφόρο βυθιζόταν ήδη».

Ο Borner ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να παράσχει βοήθεια στο Bayesian, αλλά το πλοίο είχε ήδη βυθιστεί.

«Δεν έχω δει ποτέ ένα σκάφος αυτού του μεγέθους να βυθίζεται τόσο γρήγορα», δήλωσε ο Borner. «Μέσα σε λίγα λεπτά, δεν έμεινε τίποτα. Τότε είδαμε τη σχεδία με τους 15 επιβάτες. Ήταν μια τραγωδία».

Από ένα βίντεο που τραβήχτηκε από κάμερες παρακολούθησης σε ένα ναυπηγείο, φαίνεται ότι οι επιβάτες του Bayesian είχαν περίπου 16 λεπτά για να σωθούν και να αποφύγουν τη βύθιση.

Υπό το φως των στοιχειωδών γνώσεων και της εμπειρίας μου, είναι δύσκολο για μένα να καταλάβω γιατί ο πλοίαρχος του Bayesian δεν ξεκίνησε - το αργότερο - την ενδολέμβια και δεν ετοιμάστηκε για δράση αμέσως μετά την αιχμή της καταιγίδας αρχίσει να μαστιγώνει το σκάφος με τις πρώτες ριπές. Μια ματιά στο ραντάρ καιρού θα του είχε αποκαλύψει την πλησιέστερη γραμμή squall με πυκνά κύτταρα καταιγίδας.

Φοβόταν ότι ο ήχος του ντήζελ θα ξυπνούσε τους κοιμισμένους καλεσμένους που είχαν απολαύσει ένα πάρτυ το προηγούμενο βράδυ; Κοιμόταν ο ίδιος και το πλήρωμά του όταν πλησίαζε η γραμμή squall;

Σε τελική ανάλυση, υποθέτω ότι η έρευνα θα επικεντρωθεί στο ερώτημα: Υπήρξαν πράγματι καταπακτές και ακόμη και πόρτες που έμειναν ανοιχτές ακόμη και μετά το χτύπημα της καταιγίδας; Εάν επιβεβαιωθεί ότι αυτό συμβαίνει, θα εγείρει έντονα την υποψία βαριάς αμέλειας, αν όχι βρώμικου παιχνιδιού.

Ό, τι κι αν ανακαλύψουν οι ερευνητές, αισθάνομαι σίγουρος να δηλώσω τώρα ότι η καταστροφή του Bayesian είναι - όπως η διαρροή εργαστηρίου SARS-CoV-2, η πανωλεθρία του εμβολίου COVID-19, η καταστροφή του αγωγού Nord Stream, η πυρκαγιά Lahaina, η καταστροφή της γέφυρας της Βαλτιμόρης, η απόπειρα δολοφονίας του Trump - εμβληματική της συγκεχυμένης εποχής μας.

Πράγματι, μεγάλο μέρος της εποχής μας μου θυμίζει τη ρωμαϊκή προπαγάνδα εναντίον του αυτοκράτορα Νέρωνα, τον οποίο οι προπαγανδιστές ισχυρίζονταν ότι ήταν ένας παράξενος συνδυασμός πλούτου, δύναμης, παραφροσύνης και ανικανότητας. 

Ενώ υποψιάζομαι ότι μεγάλο μέρος της μυθολογίας για τον Νέρωνα ήταν πιθανώς υπερβολικό και ακόμη και κατασκευασμένο, το πορτραίτο του αυτοκράτορα που έχει παραδοθεί σε μας κατά τη διάρκεια των αιώνων μου φαίνεται ότι παρέχει μια κατάλληλη περιγραφή των Μεγάλων Λόρδων που κυβερνούν τον κόσμο μας σήμερα.

ΠΗΓΗ: Bayesian Disaster Emblematic of Our Era (substack.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ