Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία από την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης

Απλά βήματα για να αποσυνδεθείτε από την κατάσταση επιτήρησης

Στη διεστραμμένη κοσμοθεωρία της παγκοσμιοποιημένης ελίτ, η λύση στα δεινά της ανθρωπότητας βρίσκεται στις στάχτες της παλιάς παγκόσμιας τάξης, από την οποία ελπίζουν να οικοδομήσουν ένα συγκεντρωτικό, ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου.

Εάν οι μάζες αντισταθούν σε αυτό το δυστοπικό όραμα, αυτοί οι επίδοξοι ηγέτες έχουν ένα ανατριχιαστικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπως αποκαλύπτεται στα γραπτά του Max Boot, του αυτοαποκαλούμενου «εμπειρογνώμονα εξέγερσης» του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.

Το έργο του Boot επικεντρώνεται σε ένα ανησυχητικό μοντέλλο ελέγχου του πληθυσμού, εμπνευσμένο από τις βάναυσες τακτικές που χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί εναντίον των κομμουνιστών ανταρτών στη Μαλαισία. 

Κατά διεστραμμένο τρόπο, φαίνεται να απολαμβάνει να περιγράφει λεπτομερώς πώς οι Βρετανοί καταλογογράφησαν και μετέφεραν τους πολίτες της Μαλαισίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκόπτοντας αποτελεσματικά το δίκτυο υποστήριξης των ανταρτών και την ικανότητά τους να αναμειγνύονται με τον άμαχο πληθυσμό.

Συγκεντρώνοντας την παραγωγή τροφίμων και αξιοποιώντας τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων, οι αρχές ήταν σε θέση να «εκπαιδεύσουν» τους ντόπιους σχετικά με τους υποτιθέμενους κινδύνους της εξέγερσης και να τους χειραγωγήσουν ώστε να συμμορφωθούν.

Οι παραλληλισμοί μεταξύ του θαυμασμού του Boot για αυτές τις καταπιεστικές μεθόδους και της πιθανής μοίρας των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία είναι ανησυχητικοί. 

Καθώς η ατζέντα της παγκοσμιοποίησης επιταχύνεται και το φάσμα της τυραννίας καραδοκεί όλο και μεγαλύτερο, είναι ζωτικής σημασίας να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα της κατάστασής μας και να αναπτύξουμε στρατηγικές για να αντισταθούμε στην επίθεση του πολέμου 4ης γενιάς.

Είναι ανησυχητικό, αλλά μέσα στο ίδιο το κίνημα ελευθερίας, υπάρχει μια τάση να εστιάζουμε περισσότερο στη συζήτηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε παρά στο να προτείνουμε συγκεκριμένες λύσεις. 

Τα άρθρα που εμβαθύνουν στη ζοφερή πραγματικότητα της δύσκολης κατάστασής μας συχνά συγκεντρώνουν πολύ περισσότερη προσοχή από εκείνα που προσφέρουν πρακτικές στρατηγικές αντίστασης. 

Αυτή η τάση δεν είναι μοναδική για οποιονδήποτε αναλυτή ή συγγραφέα, αλλά μάλλον ένα διάχυτο ζήτημα που αντικατοπτρίζει μια συλλογική διστακτικότητα να αντιμετωπίσει τις δύσκολες επιλογές που βρίσκονται μπροστά μας.

Είναι καιρός για μια απογοητευτική αλήθεια: δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος από αυτή την κρίση και δεν έχω μια μαγική λύση. 

Το διεφθαρμένο σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει εκ των έσω και η πολιτική διαδικασία δεν προσφέρει σωτηρία. 

Οι ελπίδες που εναποτίθενται σε προσωπικότητες όπως ο Ντόναλντ Τραμπ ή το ελεγχόμενο από τους Ρεπουμπλικάνους Κογκρέσσο είναι λανθασμένες στην καλύτερη περίπτωση, καθώς είτε είναι απρόθυμοι είτε ανίκανοι να επιφέρουν ουσιαστική αλλαγή.

Ημίμετρα, όπως το κλείσιμο της Federal Reserve ή η πρόταση για ιωβηλαίο χρέους, θα επιδεινώσουν την κρίση βραχυπρόθεσμα. 

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι υπερβολικά εδραιωμένο και διασυνδεδεμένο για να έχουν οι αποσπασματικές λύσεις μακροχρόνιες επιπτώσεις. 

Η αξία του δολλαρίου ΗΠΑ ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος βρίσκεται σε κίνδυνο και καμμία δημιουργία θέσεων εργασίας ή πολιτικών ελιγμών δεν μπορεί να σταματήσει την αναπόφευκτη κατάρρευση που διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Η αποδοχή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας είναι το πρώτο βήμα για την αποτελεσματική αντίσταση ενάντια στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. 

Πρέπει να χαλυβδώσουμε τους εαυτούς μας για τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας και να αναγνωρίσουμε ότι ο δρόμος προς την αληθινή ελευθερία θα είναι γεμάτος κακουχίες και θυσίες. 

Ενόψει του πολέμου 4ης γενιάς, δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, ικανοποιημένοι με το να συζητάμε απλώς το πρόβλημα χωρίς να αναλαμβάνουμε δράση.

Ο δρόμος προς την ανεξαρτησία: Ανάκτηση της εξουσίας μέσα από απλές, καθημερινές πράξεις

Ενόψει της ατζέντας της παγκοσμιοποίησης, είναι δελεαστικό να αναζητήσουμε μεγάλες, κινηματογραφικές λύσεις στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. 

Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι το πιο αποτελεσματικό μέσο αντίστασης δεν βρίσκεται σε σαρωτικές χειρονομίες ή δραματικές αντιπαραθέσεις, αλλά στις μικρές, συνεπείς ενέργειες που κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή. 

Για να νικήσουν πραγματικά τη «νέα παγκόσμια τάξη», τα άτομα πρέπει να επικεντρωθούν στην ανάκτηση της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειάς τους, ένα βήμα τη φορά.

Αυτή η διαδικασία ξεκινά με μια θεμελιώδη αλλαγή νοοτροπίας, μια προθυμία να θυσιάσουμε ορισμένες σύγχρονες ανέσεις και ευκολίες με αντάλλαγμα μεγαλύτερη αυτονομία και έλεγχο της ζωής μας. 

Σημαίνει να μάθουμε να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες, είτε αυτό είναι μέσω της καλλιέργειας της δικής μας τροφής, της ανάπτυξης πρακτικών δεξιοτήτων ή της εύρεσης εναλλακτικών πηγών ενέργειας και πόρων. 

Σημαίνει να αναλάβουμε την ευθύνη για τη δική μας ασφάλεια, να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας χωρίς να βασιζόμαστε στο κράτος ή στους θεσμούς του.

Μία από τις πιο κρίσιμες πτυχές αυτού του ταξειδιού προς την ανεξαρτησία είναι η απομάκρυνση από την εξάρτηση από το δίκτυο. 

Μειώνοντας την εξάρτησή μας από τις κεντρικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και υποδομές, μπορούμε να αρχίσουμε να απομονωνόμαστε από τις πιθανές διαταραχές και χειρισμούς του παγκοσμιοποιημένου συστήματος. 

Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει επενδύσεις σε λύσεις ενέργειας εκτός δικτύου, όπως ηλιακούς συλλέκτες ή ανεμογεννήτριες, ή απλά να μάθουμε να ζούμε πιο αποτελεσματικά και με λιγώτερα.

Η εκπαίδευση είναι ένα άλλο βασικό πεδίο μάχης στον αγώνα κατά του ελέγχου της παγκοσμιοποίησης. 

Με την κατ' οίκον εκπαίδευση των παιδιών μας ή την αναζήτηση εναλλακτικών εκπαιδευτικών διαδρομών, μπορούμε να προστατεύσουμε την επόμενη γενιά από την κατήχηση και τη συμμόρφωση του γενικού σχολικού συστήματος. 

Μπορούμε να τους ενσταλάξουμε τις δεξιότητες κριτικής σκέψης και το ανεξάρτητο πνεύμα που είναι απαραίτητα για να αντισταθούν στο τραγούδι των σειρήνων του κολεκτιβισμού και της τεχνοκρατίας.

Στην ψηφιακή εποχή, είναι επίσης ζωτικής σημασίας να διατηρήσουμε έναν υγιή σκεπτικισμό για τις τεχνολογίες που συνδέονται με το διαδίκτυο και το λεγόμενο «διαδίκτυο των πραγμάτων». 

Ενώ αυτές οι καινοτομίες μπορούν να προσφέρουν ευκολία και συνδεσιμότητα, χρησιμεύουν επίσης ως πιθανοί φορείς επιτήρησης, συλλογής δεδομένων και κοινωνικής μηχανικής. 

Λαμβάνοντας υπόψη τη χρήση της τεχνολογίας μας και δίνοντας προτεραιότητα στο απόρρητο και την ασφάλεια, μπορούμε να περιορίσουμε την έκθεσή μας σε αυτούς τους κινδύνους.

Τελικά, ο δρόμος προς την ανεξαρτησία είναι αυτός της προσωπικής ευθύνης και της αυτοδυναμίας. 

Απαιτεί από εμάς να ρίξουμε μια ειλικρινή ματιά στη ζωή μας και να εντοπίσουμε τους τομείς όπου είμαστε πιο ευάλωτοι στον συστημικό έλεγχο και χειραγώγηση. 

Σημαίνει να μάθουμε να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, να ζούμε με λιγώτερα και να βρίσκουμε εκπλήρωση στις απλές, αυθεντικές απολαύσεις της ζωής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να αποσυρθούμε στην έρημο και να ζήσουμε ως ερημίτες, τυπώνοντας μανιφέστα μεμονωμένα. 

Αντίθετα, πρόκειται για συνειδητές, σκόπιμες επιλογές στην καθημερινή μας ζωή που ευθυγραμμίζονται με τις αξίες μας και την επιθυμία μας για ελευθερία. 

Πρόκειται για την οικοδόμηση ανθεκτικότητας, την καλλιέργεια δεξιοτήτων και τη σφυρηλάτηση συνδέσεων με ομοϊδεάτες που μοιράζονται τη δέσμευσή μας να αντισταθούμε στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησης.

Αποσύνδεση από το κράτος επιτήρησης

Σε μια εποχή όπου οι επεμβατικές τεχνολογίες έχουν γίνει πανταχού παρούσες, είναι ζωτικής σημασίας να λάβουμε προληπτικά μέτρα για την προστασία της ιδιωτικής μας ζωής και τη διατήρηση της αυτονομίας μας. 

Αυτό σημαίνει να απομακρύνουμε ενεργά τις πηγές παρακολούθησης από τη ζωή μας, ξεκινώντας από τις συσκευές που κουβαλάμε μαζί μας καθημερινά.

Σταματήστε να αντιμετωπίζετε το κινητό σας τηλέφωνο ως εξάρτημα και, αντ' αυτού, κάντε μια συνειδητή προσπάθεια να το αφήσετε πίσω όταν δεν είναι απολύτως απαραίτητο. 

Καλύψτε ή απενεργοποιήστε τις κάμερες στους υπολογιστές σας και σε άλλες συσκευές και απενεργοποιήστε τα μικρόφωνα όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Απορρίψτε το τραγούδι των σειρήνων των «έξυπνων» συσκευών και του διαδικτύου των πραγμάτων, αναγνωρίζοντας ότι η ευκολία που προσφέρουν έρχεται σε βάρος της ιδιωτικής ζωής και της ασφάλειάς σας.

Αρνηθείτε να συμμετάσχετε σε προγράμματα έξυπνων δικτύων που παρακολουθούν και ελέγχουν τη χρήση ενέργειας και αφαιρέστε τις μονάδες εντοπισμού GPS από τα οχήματά σας.

Προσέξτε τις πληροφορίες που μοιράζεστε στο διαδίκτυο και αντισταθείτε στην επιθυμία να τεκμηριώσετε κάθε πτυχή της ζωής σας σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων που επωφελούνται από τα δεδομένα σας.

Λαμβάνοντας αυτά τα μέτρα για να περιορίσετε τις πληροφορίες που παρέχετε στο κράτος επιτήρησης, μπορείτε να αρχίσετε να ανακτάτε την ιδιωτικότητά σας και να κάνετε πιο δύσκολο για την ελίτ της παγκοσμιοποίησης να παρακολουθεί, να χειραγωγεί και να ελέγχει τη ζωή σας.

Προώθηση τοπικών συνδέσεων ενόψει της καταπίεσης της παγκοσμιοποίησης

Σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποιημένη ελίτ επιδιώκει να διαιρέσει και να κατακτήσει, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να οικοδομήσουμε ισχυρούς, αυθεντικούς δεσμούς με τους ανθρώπους γύρω μας. 

Αντί να σπαταλάμε χρόνο και ενέργεια σε επιφανειακές διαδικτυακές φιλίες με άτομα στην άλλη πλευρά της χώρας, πρέπει να επικεντρωθούμε στην καλλιέργεια βαθιών, ουσιαστικών σχέσεων με όσους μοιράζονται τον φυσικό μας χώρο και τις καθημερινές μας εμπειρίες.

Οι ελίτ δεν φοβούνται τίποτε περισσότερο από το να ενωθούν οι άνθρωποι και να οργανωθούν πέρα από τον έλεγχό τους, καθώς απειλεί την ικανότητά τους να παρακολουθούν, να χειραγωγούν και να διατηρούν την εξουσία πάνω στις ζωές μας.

Σχηματίζοντας τοπικές κοινότητες, είτε μεγάλες είτε μικρές, αναγκάζουμε τους παγκοσμιοποιητές να διανείμουν τους πόρους τους, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολο για αυτούς να παρακολουθούν κάθε ομάδα και κάθε άτομο.

Όταν συμπληρώνουμε αυτές τις ομάδες με μέλη που έχουν κοινή ιστορία, βαθιά κατανόηση ο ένας για τον άλλον και έννομο συμφέρον για την ευημερία της κοινότητάς τους, δημιουργούμε ένα φρούριο που είναι σχεδόν αδιαπέραστο από διείσδυση και συν-επιλογή.

Είναι μέσω αυτών των τοπικών, ανθεκτικών δικτύων υποστήριξης και αντίστασης που μπορούμε να αρχίσουμε να ανακτούμε την αυτονομία μας, την αξιοπρέπειά μας και το μέλλον μας από τα νύχια της ατζέντας της παγκοσμιοποίησης.

Λιμοκτονώντας το θηρίο: Αντιστεκόμαστε στην κατάσχεση πόρων ενόψει της κατάρρευσης

Σε περίπτωση εκτεταμένης κατάρρευσης, η ελίτ της παγκοσμιοποίησης θα επιδιώξει αναμφίβολα να εδραιώσει την εξουσία της ελέγχοντας τη ροή των βασικών πόρων. 

Η στρατηγική τους, όπως περιγράφεται από τους ομοίους του Max Boot, θα είναι να απομονώσουν εκείνους που αντιστέκονται στην ατζέντα τους - τα άτομα που αγαπούν την ελευθερία και αρνούνται να υποταχθούν στην τυραννία - από τον υπόλοιπο πληθυσμό. 

Θα προσπαθήσουν να κατασχέσουν πόρους από τις αγροτικές κοινότητες και να τους διανείμουν μόνο στους πιστούς υπηκόους τους, λιμοκτονώντας ουσιαστικά τους ανεπιθύμητους.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η τακτική, είναι επιτακτική ανάγκη αυτές οι αγροτικές κοινότητες να διατηρήσουν τον πλήρη έλεγχο των πόρων τους και να αρνηθούν να επιτρέψουν στην κυβέρνηση να υπαγορεύσει τον τρόπο διασποράς τους. 

Στην ουσία, τα τραπέζια πρέπει να στραφούν εναντίον των παγκοσμιοποιητών, διακόπτοντας τη ροή των πόρων προς τα «φιλικά» στρατόπεδα συγκέντρωσης που ελπίζουν να δημιουργήσουν.

Αρνούμενοι σε αυτούς τη μόχλευση του ελέγχου της πρόσβασης στις ανάγκες, αφαιρούμε κάθε κίνητρο για τα άτομα να παραμείνουν σε αυτές τις πράσινες ζώνες καταπίεσης. 

Πρόκειται για μια τολμηρή και δύσκολη στρατηγική, η οποία όμως μπορεί τελικά να είναι απαραίτητη για να σπάσει ο ασφυκτικός κλοιός της παγκοσμιοποιητικής ελίτ και να διασφαλιστεί η επιβίωση εκείνων που εκτιμούν την ελευθερία και την αυτονομία πάνω απ' όλα.

Αυτόκλητη δικαιοσύνη

Σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποιημένη ελίτ συνεχίζει να χρησιμοποιεί την οικονομία ως όπλο μαζικής καταστροφής εναντίον του πληθυσμού, είναι ίσως αναπόφευκτο ότι ορισμένα άτομα θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Καθώς τα εγκλήματα των κορυφαίων παγκοσμιοποιητών γίνονται όλο και πιο εμφανή και οι ενέργειές τους πιο θρασύδειλες, μπορεί να προκύψει μια κατηγορία αυτόκλητων τιμωρών με τις δεξιότητες και την αποφασιστικότητα να αναζητήσουν και να εξαλείψουν αυτές τις απειλές για την ελευθερία και την ανθρωπότητα.

Η προοπτική των μοναχικών λύκων, που λειτουργούν χωρίς την υποστήριξη ή τον συντονισμό μιας μεγαλύτερης ομάδας, είναι τρομακτική για τους παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι έχουν συνηθίσει να διεισδύουν και να οικειοποιούνται οργανωμένα κινήματα αντίστασης. 

Αυτά τα μοναχικά άτομα, οδηγούμενα από μια βαθιά αίσθηση δικαιοσύνης και μια άρνηση να αποδεχτούν την τυραννία της ελίτ, είναι πολύ πιο δύσκολο να προβλεφθούν και να εντοπιστούν από οποιαδήποτε ομάδα.

Καθώς η κοινωνική αναταραχή φτάνει σε σημείο βρασμού, δεν θα αποτελούσε έκπληξη να δούμε εξέχοντες παγκοσμιοποιητές να εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα, επιδιώκοντας να ξεφύγουν από την τιμωρία ενός πληθυσμού που ωθείται στο χείλος του γκρεμού.

Ωστόσο, ακόμη και τότε, μπορεί να μην είναι ασφαλείς από τη δίκαιη οργή εκείνων που έχουν στερηθεί τις ελευθερίες τους, τα μέσα διαβίωσής τους και το μέλλον τους. 

Αν και δεν μπορώ να επιδοκιμάσω ή να ενθαρρύνω τέτοιες ενέργειες, αναγνωρίζω ότι σε έναν κόσμο όπου η δικαιοσύνη έχει τόσο βαθιά διαστρεβλωθεί, η άνοδος του αυτόκλητου τιμωρού μπορεί να είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της ύβρεως και της σκληρότητας των παγκοσμιοποιητών.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την ευθραυστότητα του σημερινού παραθύρου ευκαιρίας. 

Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, η γενιά των millennials θα κυριαρχήσει στο πολιτιστικό τοπίο του έθνους μας και η πλειοψηφία αυτών των πολύτιμων νιφάδων χιονιού έχουν κατηχηθεί πλήρως στους τρόπους του κολεκτιβισμού και του πολιτιστικού μαρξισμού.

Έχουν διδαχθεί να φιμώνουν τη διαφωνία, να δίνουν προτεραιότητα στα συναισθήματα έναντι των γεγονότων και να αγκαλιάζουν τις ψεύτικες υποσχέσεις της παγκοσμιοποίησης ως λύση σε όλα τα δεινά μας. 

Κατέβα από τον τροχό για χάμστερ!

"Γιε μου, μια μέρα όλα αυτά θα σου ανήκουν..."

(Εσύ, αυτό θες για το παιδί σου;)

Αν αποτύχουμε να δράσουμε τώρα, κινδυνεύουμε να συγκλονιστούμε από αυτό το αυξανόμενο κύμα συμμόρφωσης και καταπίεσης, καθώς οι φωνές της λογικής και της αντίστασης πνίγονται από την κραυγή των κατηχημένων μαζών.

Έχουμε ίσως δέκα χρόνια πριν φτάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, μια δεκαετία που σημαδεύτηκε από την κρίση, τον αγώνα και την επείγουσα ανάγκη για δράση. 

Σε αυτό το διάστημα, πρέπει να εργαστούμε ακούραστα για να αποκαλύψουμε την πραγματική φύση της ατζέντας της παγκοσμιοποίησης, να αφυπνίσουμε τις κοιμισμένες μάζες στην πραγματικότητα των αλυσίδων που είναι δεμένες γύρω από το λαιμό τους.

Πρέπει να οικοδομήσουμε ανθεκτικές κοινότητες, να σφυρηλατήσουμε άρρηκτους δεσμούς αλληλεγγύης και να προετοιμαστούμε για τις μάχες που έρχονται. 

Η εναλλακτική λύση είναι πολύ ζοφερή για να την σκεφτεί κανείς – έναν κόσμο στον οποίο οι παγκοσμιοποιητές κυριαρχούν, με τις μπότες τους να σφραγίζουν το πρόσωπο της ανθρωπότητας για πάντα.

Η επιλογή είναι δική μας και η ώρα για δράση είναι τώρα. 

Ας μην σπαταλήσουμε αυτή την πολύτιμη ευκαιρία, αλλά αντ' αυτού ας ανταποκριθούμε στην πρόκληση με θάρρος, αποφασιστικότητα και ακλόνητη δέσμευση στην υπόθεση της ελευθερίας. 

Γιατί στο τέλος, θα είναι οι πράξεις μας, οι θυσίες μας και το αδάμαστο πνεύμα μας που θα καθορίσουν τη μοίρα του είδους μας και το μέλλον του κόσμου μας.

Lily

ΠΗΓΗ: The Road to Independence from the Globalist Agenda (alilybit.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ