Η Ρωσσία είναι έτοιμη να ξεπεράσει την Άμυνα της Ουκρανίας - Γιατί ΔΕΝ υπάρχουν ειρηνευτικές ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ;

Από τον Brandon Smith

Υπάρχουν δύο κλασσικές προπαγανδιστικές αφηγήσεις που χρησιμοποιούνται από τις κυβερνήσεις όταν πρόκειται να κρατήσουν το κοινό αφοσιωμένο σε οποιαδήποτε πολεμική εκστρατεία που δεν κάνει τίποτε για να προωθήσει τα εθνικά τους συμφέροντα:

Πρώτον, υπάρχει το ψέμμα της «δέσμευσης», το οποίο λέει ότι μόλις παρέμβετε για να υποστηρίξετε μια πολεμική προσπάθεια, τότε πρέπει να παραμείνετε εκθετικά αφοσιωμένοι, ακόμη και αν αυτή η πολεμική προσπάθεια εκτίθεται ως άσκοπη. 

Κάθε φορά που το κοινό αποσύρεται από αυτόν τον πόλεμο σε μια προσπάθεια να επανεξετάσει ποιο σκοπό εξυπηρετεί, γελοιοποιείται ότι δυνητικά «διακινδυνεύει ζωές» και θέτει τις βάσεις για την ήττα. 

Με άλλα λόγια, πρέπει να υποστηρίξετε τυφλά την προσπάθεια. 

Δεν επιτρέπεται να εξετάσετε τη σύγκρουση ορθολογικά, γιατί, άλλωστε, ποιος θέλει να κατηγορηθεί για την απώλεια ενός πολέμου;

Δεύτερον, υπάρχει το ψέμμα του «φαινομένου ντόμινο», το οποίο λέει ότι αν επιτρέψετε σε έναν συγκεκριμένο «εχθρό» να κερδίσει σε μια σύγκρουση, θα ενθαρρυνθεί αυτόματα να εισβάλει σε άλλες χώρες μέχρι να καταλάβει ολόκληρο τον πλανήτη. 

Είναι ο ίδιος ισχυρισμός που χρησιμοποιείται για να εξαπατήσει τον αμερικανικό λαό να υποστηρίξει τον πόλεμο στο Βιετνάμ και σπάνια αποδεικνύεται αληθινός. 

Στην πραγματικότητα, τα έθνη που εμπλέκονται σε περιφερειακούς πολέμους τείνουν να είναι τόσο αποδυναμωμένα από τις μάχες που δεν έχουν τα μέσα να προχωρήσουν σε άλλη χώρα, ακόμη και αν το ήθελαν.

Στις ΗΠΑ ακούσαμε και τις δύο αυτές αφηγήσεις στην πρόσφατη ψηφοφορία του Κογκρέσσου για δισεκατομμύρια περισσότερα σε νομισματική και υλικοτεχνική βοήθεια προς την Ουκρανία. 

Οι νεοσυντηρητικοί και οι Δημοκρατικοί συνεργάστηκαν για να επιβάλουν το νομοσχέδιο, με ένα ποσοστό αληθινών συντηρητικών να αγωνίζονται για να το σταματήσουν. 

Αυτοί οι συντηρητικοί δέχτηκαν ανελέητη επίθεση από τα μέσα ενημέρωσης επειδή «βοήθησαν τους Ρώσους», αλλά η πραγματικότητα για την οποία κανείς στην επικρατούσα τάση δεν θέλει να μιλήσει είναι ότι η Ουκρανία έχει ήδη χάσει τον πόλεμο.

Κανένα ποσό πρόσθετης χρηματοδότησης ή αποστολές όπλων δεν πρόκειται να τους βοηθήσει, και δεν έχει καμμία σχέση με τους συντηρητικούς που αμφισβητούν την εγκυρότητα των πολεμικών δαπανών. 

Όποιος έχει μια βασική κατανόηση της στρατιωτικής στρατηγικής γνωρίζει ότι το κλειδί για τη νίκη είναι ΠΑΝΤΑ το ανθρώπινο δυναμικό πρώτα, η εφοδιαστική δεύτερη. 

Όχι η ανώτερη τεχνολογία ή οι εξοπλισμοί, όχι τα ανώτερα μετρητά και σίγουρα όχι η λαϊκή υποστήριξη από ξένα συμφέροντα.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε έναν πόλεμο φθοράς και η φθορά είναι στην πραγματικότητα η μέθοδος που χρησιμοποιείται από τη Ρωσσία για να μειώσει συστηματικά τις δυνάμεις της Ουκρανίας. 

Ωστόσο, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρνούνται να συζητήσουν τι πραγματικά συμβαίνει και αντ' αυτού ενεργούν ως μηχανή διαφημιστικής εκστρατείας για την Ουκρανία.

Τον Σεπτέμβριο του 2022 σημείωσα ότι η ρωσική υποχώρηση στο Ντονμπάς δεν ήταν η «υποχώρηση» που τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έκαναν να είναι. 

Πολλές καθεστωτικές ομιλούσες κεφαλές ισχυρίστηκαν ότι αυτή ήταν η αρχή του τέλους για τον Βλαντιμίρ Πούτιν και ότι οι ουκρανικές δυνάμεις θα καταλάβουν την Κριμαία στο εγγύς μέλλον.

Υποστήριξα ότι η Ρωσσία πιθανότατα προσπαθούσε να εδραιώσει τη θέση της καθώς το δυτικό πυροβολικό και τα άρματα μάχης πλημμύρισαν την Ουκρανία. 

Πρότεινα επίσης ότι η Ρωσσία ήθελε να αποφύγει τις αστικές μάχες στις μεγάλες πόλεις, ενώ δεκάδες χιλιάδες έμπειροι μισθοφόροι έσπευδαν στο μέτωπο από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. 

Προέβλεψα ότι η ρωσική υποχώρηση ήταν στο πλαίσιο της προετοιμασίας για χειρουργικά χτυπήματα στους πόρους και τις υποδομές δικτύου της δυτικής Ουκρανίας.

Με το δίκτυο της Ουκρανίας να έχει υποστεί σοβαρές ζημιές, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα εγκαταλείψει τις πόλεις και θα κατευθυνθεί προς την Ευρώπη μέχρι να ξεσπάσει ο πόλεμος. 

Ο Πούτιν έχει αποφύγει συγκεκριμένα μεγάλες μάχες στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα για κάποιο λόγο. 

Η εκδίωξη των αμάχων από τις μητροπολιτικές περιοχές θα διευκόλυνε τη Ρωσσία να χτυπήσει την Ουκρανία σε μια δευτερεύουσα επίθεση χωρίς να διακινδυνεύσει εκτεταμένες παράπλευρες απώλειες με τη μορφή απωλειών αμάχων. Αυτό ακριβώς συνέβη.

Σχεδόν 7 εκατομμύρια Ουκρανοί εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, με άλλα 6 εκατομμύρια εκτοπισμένους (κυρίως από μεγαλύτερες πόλεις). 

Επί του παρόντος, η Ρωσσία κινείται για να πιέσει άμαχοι έξω από το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, και πιθανότατα θα είναι επιτυχείς δεδομένης της δυναμικής τους και της καταστροφής των υδάτινων και ενεργειακών πόρων. 

Με τους αμάχους εκτός δρόμου, μπορεί στη συνέχεια να ξεκινήσει μια πιο επιθετική επίθεση.

Η Ρωσσία χρησιμοποιεί μια «φούσκα πυροβολικού» ως εργαλείο για την προστασία των χερσαίων δυνάμεων καθώς προωθούν μια προέλαση. 

Δηλαδή, τα στρατεύματα θα επιτεθούν μόνο μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το πυροβολικό. 

Το πυροβολικό είναι ζωτικής σημασίας για μια επίθεση μεγάλης κλίμακας. 

Συμπτωματικά, η Ρωσσία διπλασίασε την εισαγωγή εκρηκτικών υλών που χρησιμοποιείται συνήθως για πυροβολικό τους τελευταίους μήνες. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, τώρα παράγουν τριπλάσιο πυροβολικό που παρέχει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Οι κύριοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι η ώθηση προς την κίνηση του Χάρκοβο μπορεί να είναι μια προσποίηση, επιτρέποντας στη Ρωσσία να αυξήσει το μέγεθος της ουδέτερης ζώνης της. 

Συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι η Ρωσσία δεν έχει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια μεγάλη επίθεση. Θα έλεγα ότι εξαρτάται από το πόσο αδύναμες είναι στην πραγματικότητα οι αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας. 

Η Ρωσσία χρησιμοποιεί συνεχώς μεγάλης κλίμακας κινήσεις Pincer για να περιβάλλει αμυντικές θέσεις και να τις καταστρέφει.

Μόνο τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Ρωσσία έχει κερδίσει σημαντικό έδαφος. 

Τα ρωσικά στρατεύματα σημείωσαν πρόσφατα επιβεβαιωμένες προόδους βορειοδυτικά του Svatove (περιφέρεια Luhansk), κοντά στην Avdiivka (περιφέρεια Donetsk), στο Robotyne (περιφέρεια Zaporizhzhya) και στην ανατολική (αριστερή) όχθη της περιφέρειας Kherson, ανέφερε στις 6 Μαΐου το think tank Institute for the Study of War με έδρα τις ΗΠΑ. 

Ο λόγος για αυτό είναι σχετικά απλός – η Ουκρανία στερείται ανθρώπινου δυναμικού για την αποτελεσματική δημιουργία άμυνας σε βάθος. 

Όλες οι εκθέσεις που προέρχονται από το μέτωπο υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.

Δηλαδή, οι αμυντικές γραμμές της Ουκρανίας είναι μια βιτρίνα χωρίς δευτερεύουσες θέσεις ή χαρακώματα για να σταματήσουν τις ρωσικές ανακαλύψεις. 

Μόλις οι Ρώσοι κόψουν την κύρια γραμμή, τίποτα δεν τους εμποδίζει να κερδίσουν μεγάλες εκτάσεις εδάφους. 

Ορισμένοι αναλυτές έχουν αποδώσει αυτή την εξέλιξη στην έλλειψη ουκρανικής προνοητικότητας ή στρατηγικής ετοιμότητας, αλλά θα έλεγα ότι απλά δεν έχουν αρκετούς ανθρώπους για να υπερασπιστούν περισσότερες από μία προωθημένη γραμμή.

Η θέση μου υποστηρίζεται από πολυάριθμες αναφορές για τους απεγνωσμένους αγώνες της κυβέρνησης με τη στρατολόγηση. 

Τους τελευταίους έξι μήνες η μέση ηλικία των νεοσύλλεκτων στην Ουκρανία είναι 43 ετών. 

Δηλαδή, η στρατολόγηση νέων μειώνεται, είτε επειδή οι νεώτεροι δεν θέλουν να πολεμήσουν και αποφεύγουν την επιστράτευση εγκαταλείποντας τη χώρα, είτε επειδή πάρα πολλοί έχουν πεθάνει.

Το πρόβλημα της στρατολόγησης έχει κρυφτεί από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εδώ και πολλούς μήνες, αλλά ακόμη και οι εταιρικές πλατφόρμες ειδήσεων αρχίζουν να παραδέχονται ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη νέων νεοσύλλεκτων. 

Οι μαχητές της πρώτης γραμμής διαμαρτύρονται εδώ και μήνες ότι πρέπει να απομακρυνθούν με ποδήλατο από τα χαρακώματα και να ξεκουραστούν.

Ένα άλλο κακό σημάδι είναι το γεγονός ότι η Ουκρανία χρησιμοποιεί στρατιώτες των Ειδικών Δυνάμεων για καθήκοντα χαρακωμάτων. 

Αυτές οι μονάδες εκπαιδεύονται ειδικά για ασύμμετρο πόλεμο χτυπήματος και εκτέλεσης, χωρίς να κάθονται σε τρύπες περιμένοντας τα χτυπήματα πυροβολικού να πέσουν βροχή στις σταθερές και εκτεθειμένες θέσεις τους. 

Φαίνεται σαν καθαρή βλακεία, αλλά είναι λογικό αν η Ουκρανία ξεμένει πραγματικά από ανθρώπους για να κρατήσει τη μόνη αμυντική γραμμή της.

Η συγκάλυψη των μαζικών απωλειών είναι κάτι που ανέφερα σε προηγούμενα άρθρα σχετικά με τον πόλεμο και νομίζω ότι αξίζει να επαναληφθεί: τα δυτικά γεράκια του πολέμου συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι θα είναι «φθηνότερο» να χρησιμοποιήσουν Ουκρανούς στρατιώτες για να πολεμήσουν τη Ρωσσία παρά να πολεμήσουν έναν μεγαλύτερο πόλεμο με αμερικανικές και ευρωπαϊκές ζωές.

Η κοινωνιοπάθεια πίσω από αυτή τη λογική είναι ανησυχητική. 

Η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού στην Ουκρανία δεν μπορεί να επιλυθεί. 

Είναι ένα προϊόν ατελείωτου θανάτου που πληρώνεται με τα δολλάρια των φορολογουμένων μας. 

Το ΝΑΤΟ έχει παρατείνει τις μάχες με χρηματοδότηση και όπλα, αλλά όχι για να κερδίσει, μόνο για να θυσιάσει περισσότερους ανθρώπους σε μια αιματηρή σύγκρουση που η Ουκρανία είναι καταδικασμένη να χάσει.

Το επιχείρημά τους υποθέτει επίσης ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πρόκειται να μεταπηδήσουν τυφλά στη στρατιωτική θητεία σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσσίας. 

Δεν ξέρω για τους Ευρωπαίους, αλλά ξέρω για ένα γεγονός ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν πρόκειται να το δεχθούν και θα αρνηθούν ένα σχέδιο.

Η πλειοψηφία του αμερικανικού κοινού δεν θέλει καν να στείλει περαιτέρω βοήθεια στην Ουκρανία - σίγουρα δεν πρόκειται να πεθάνουν για την Ουκρανία. 

Η αλαζονεία των γερακιών του πολέμου είναι συγκλονιστική.

Συμπερασματικά είναι το εξής: η Ουκρανία πρόκειται να καταληφθεί. 

Δεν είχαν το ανθρώπινο δυναμικό για να ξεκινήσουν αποτελεσματικά μια αντεπίθεση. 

Δεν έχουν το ανθρώπινο δυναμικό για να δημιουργήσουν άμυνα σε βάθος. 

Και, χρησιμοποιούν τους πιο έμπειρους στρατιώτες τους ως τροφή για τα κανόνια στα χαρακώματα.

Αυτή η δυναμική απαιτεί την εξεύρεση διπλωματικών λύσεων, αλλά κανείς δεν φαίνεται να μιλάει γι' αυτό.

Γιατί;

Όπως θεωρητικοποίησα στο άρθρο μου «Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι πλέον αναπόφευκτος – να γιατί δεν μπορεί να αποφευχθεί» (ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος Είναι Πλέον Αναπόφευκτος – Να Γιατί Δεν Μπορεί Να Αποφευχθεί (odysseiatv.blogspot.com)), το βασικό σχέδιο μπορεί κάλλιστα να είναι να προσπαθήσει να αναγκάσει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους να αποδεχτούν έναν επεκτεινόμενο πόλεμο με τη Ρωσσία. 

Το δυτικό κοινό έχει βομβαρδιστεί με ψέμματα σχετικά με την ικανότητα της Ουκρανίας να κερδίσει. 

Όταν χάνουν, οι άνθρωποι θα σοκάρονται και θα εξοργίζονται από το αποτέλεσμα.

Ίσως οι ελίτ ελπίζουν ότι ο πληθυσμός θα είναι τόσο θυμωμένος για την απώλεια που θα συσπειρωθεί γύρω από μια μεγαλύτερη πολεμική προσπάθεια από το ΝΑΤΟ; 

Η γαλλική κυβέρνηση έχει ήδη δηλώσει ότι είναι πρόθυμοι να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσσία, ενώ η Λιθουανία και η Πολωνία έχουν δηλώσει ότι δεν θα αποκλείσουν το ενδεχόμενο.

Τώρα είναι η ώρα για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, ΠΡΟΤΟΥ καταληφθεί η Ουκρανία. Θα συμβεί αυτό; Μάλλον όχι. 

Αλλά όταν η διπλωματία αφαιρεθεί εντελώς από το τραπέζι, το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είναι ότι είναι επιθυμητός ένας μεγαλύτερος πόλεμος. 

Και όταν είναι επιθυμητός ένας μεγαλύτερος πόλεμος, πρέπει επίσης να συμπεράνουμε ότι η ηγεσία μας έχει κάτι ουσιαστικό να κερδίσει θέτοντας τον κόσμο σε κίνδυνο.

Μπορεί να είστε στο πλευρό της Ουκρανίας, μπορεί να είστε στο πλευρό της Ρωσσίας, μπορεί να μην ενδιαφέρεστε για καμμία πλευρά, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο πόλεμος κλιμακώνεται από ειδικά συμφέροντα και πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί;

ΠΗΓΗ: Russia Is About To Overrun Ukraine's Defenses - Why Are There No Peace Negotiations? - Alt-Market.us

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ