Προτού καν παγώσει το σώμα του αδικοχαμένου Γερμανού αστυνομικού στο Mannheim, τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, ως συνήθως και σε σημείο που σε κάνουν πέραν της αποστροφής που αισθάνεσαι, να βαριέσαι πλέον, καπηλεύονται ήδη την είδηση για να περάσουν την φθηνή τους προπαγάνδα περί ακροδεξιάς, ή δωρεάς οργάνων που έκλεψαν επιλέγοντας μέσα από σοβαρές αναφορές, χωρίς να τολμούν να αγγίξουν το πραγματικό πρόβλημα.
*
Ο Rouven L. είναι νεκρός - λίγες μέρες πένθους, λίγες μέρες προσοχής, στην συνέχεια σιωπή για πάντα.
Ο θάνατός του παραμένει παράλογος, ο ισλαμισμός μας ρίχνει σε μια νέα πραγματικότητα - και η πολιτική, η οποία θα συνεχίσει να παρακολουθεί, μέχρι την επόμενη νεκρολογία.
Το φλιτζάνι από το οποίο ήπιε τον καφέ του την Παρασκευή το πρωΐ μπορεί να είναι ακόμα στο τραπέζι της κουζίνας του.
Μπορεί να πίστευε ότι θα ήταν μια ήσυχη μέρα, ανυπομονούσε ήδη για ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο.
Στην πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε να ήταν σε αυτήν την αγορά εκείνη την ημέρα.
Προοριζόταν για την ανώτερη υπηρεσία και ήταν μόνο ένας περιπατητής στη διμοιρία του Μάννχαϊμ.
Ίσως έπαιζε με την ιδέα να κάνει πρόταση γάμου στη φίλη του μετά την προαγωγή του.
Ίσως είχε ήδη σχέδια για τα 30α γενέθλιά του.
Ίσως ήθελε πραγματικά να ταξιδέψει σε μια συγκεκριμένη χώρα, να ξεκινήσει μια μικρή οικογένεια ή απλά να επιστρέψει στο σπίτι με ασφάλεια το βράδυ.
Τώρα η μητέρα του πρέπει να σκεφτεί από ποιο μάρμαρο θα κατασκευαστεί η ταφόπλακά του....
Ενώ ο πατέρας του καταριέται την ημέρα που του χάρισε ένα περιπολικό, για πρώτη φορά ως παιδί.
Και η κοπέλλα του προσκολλάται σε ένα μπλουζάκι του, ελπίζοντας ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να μυρίζει σαν εκείνον.
Και κανείς τους δεν τολμά να ανοίξει κανένα ειδησεογραφικό site, επειδή το βίντεο του αγοριού τους που παλεύει τόσο γενναία παίζει παντού.
Ο Michael Stürzenberger βρίσκεται μόνος του σε νοσοκομείο απόψε και ίσως χρειαστεί να καταστείλει τις σκέψεις ότι ένας 29χρονος πέθανε, ενώ προσπαθούσε να τον προστατεύσει.
Πολλοί άνθρωποι θα συνεχίσουν να κατηγορούν τον εαυτό τους για πολύ καιρό.
ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ.
Για εμάς τους εκτός που δεν γνωρίζαμε τον Rouven, ο θάνατός του είναι κάτι εφήμερο.
Διαρκεί μόνο όσο τα πρωτοσέλιδα εξακολουθούν να περιστρέφονται γύρω από την επίθεση στο Μάννχαϊμ.
Τον κάνουν ήρωα, δηλώνουν ότι πέθανε για εμάς και την ελευθερία μας. Το κάνω κι εγώ.
Οι πολιτικοί υπόσχονται με ανυπομονησία ότι θα αντλήσουν συνέπειες από αυτό.
Δεν θα το κάνουν, αλλά ίσως πιστεύουν ακόμη και τις δικές τους φράσεις προς το παρόν.
Η προσπάθεια κατανόησης του θανάτου του Rouven είναι η απελπισμένη προσπάθεια του ανθρώπου να πάρει τον έλεγχο.
Αλλά ο θάνατος του Rouven είναι μια τελική θυσία που δεν μπορεί ποτέ να επανορθωθεί.
Παραμένει νεκρός ακόμη και όταν ανακηρύσσεται ήρωας και παραμένει νεκρός ακόμα και όταν οι εφημερίδες τον ξεχάσουν.
Θα παραμείνει νεκρός όταν τα περιπολικά δεν θα είναι πλέον διακοσμημένα με πένθιμο ύφασμα και ακόμη και όταν τα στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα δημοσιευτούν ξανά το επόμενο έτος, τα οποία θα τον κατατάσσουν ως έναν από τους πολλούς μεταξύ πολλών θανατηφόρων επιθέσεων με μαχαίρι.
Θα παραμείνει ακόμη νεκρός όταν οι πολιτικοί μας αθετήσουν ξανά τις υποσχέσεις τους.
Θα είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν κοντά του για τους οποίους μια σειρήνα της αστυνομίας δεν θα ηχήσει ποτέ όπως παλιά.
Είναι αυτοί που δεν θα μπορέσουν να βγάλουν το πρόσωπο του δολοφόνου του Rouven από το μυαλό τους.
Εκείνο το αηδιαστικό αυτάρεσκο πρόσωπό του, εκείνο το ξεδιάντροπο τίποτε που τόλμησε να επιτρέψει στον εαυτό του να αποφασίσει για τη ζωή και το θάνατο, αλλά ήταν πολύ δειλό για να επιτεθεί στο θύμα του, τουλάχιστον κατά πρόσωπο.
Μένουν με τη θλίψη και την προσπάθεια να μην φαγωθούν από το μίσος επειδή ο Rouven δεν θα το ήθελε.
Τις επόμενες ημέρες θα ακούσουμε πολύ περισσότερα για το τι φέρεται να ήθελε ο Rouven.
Για τις επόμενες ημέρες, πρέπει να υπηρετήσει ως ανιδιοτελής άγιος.
Μέχρι που η απώλειά του δεν θα χτυπά πλέον τόσο πολύ τα πρωτοσέλιδα και οι υποσχέσεις για δράση δεν θα φαίνονται πλέον τόσο επείγουσες.
Μέχρι ο επόμενος άγιος να βγεί για να κηρύξει αλληλεγγύη και ανοχή από το νεκροτομείο. Γιατί αλλοίμονο σε όποιον θυμώσει.
Αναρωτιέμαι πότε πραγματικά σταμάτησα να γράφω σχόλια και σάτυρες και αντ' αυτού έγινα ένας άγγελος θανάτου, που συνοδεύει την μνήμη των ανθρώπων, που βρίσκονται στα πρόθυρα του θανάτου.
Η πολιτική δημοσιογραφία μοιάζει όλο και περισσότερο με την ύπαρξη ενός νεκροθάφτη, που δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να βάλει ένα ασπρόμαυρο φίλτρο στις φωτογραφίες χαμογελαστών ανθρώπων όταν είναι ήδη πολύ αργά.
Είμαι δημοσιογράφος σε μια εποχή που γίνεσαι μάρτυρας κάθε τρομερού γεγονότος, ακόμα κι αν βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του κόσμου.
Όλα καταγράφονται σε βίντεο.
Αυτό το Σαββατοκύριακο είδα μια δολοφονία άπειρες φορές. Ξανά και ξανά, από κάθε οπτική γωνία που είναι διαθέσιμη.
Στην αρχή, νομίζετε ότι μπορείτε να το ξεχάσετε.
Αλλά σε κάποιο σημείο, το βίντεο δεν σταματά να γυρίζει πίσω σε εσάς, ακόμα κι αν κλείσετε τα μάτια σας.
Είναι μια ηλιόλουστη μέρα.
Ήταν επίσης μια ηλιόλουστη μέρα όταν τα βίντεο της Shani Louk εξαπλώθηκαν στο διαδίκτυο.
Παρακολούθησα επίσης το βίντεο με το άψυχο σώμα της, τυλιγμένο σε ένα τζιπ, βεβηλωμένο από εμπτυσμούς και στριμμένο, τόσες πολλές φορές που κάηκε στα μάτια μου.
Έχει περάσει πολύ λίγος χρόνος μεταξύ των άρθρων για τη μοίρα της και εκείνης του Rouven.
Νοιώθω σαν να γράφω το ίδιο άρθρο.
Ο αγώνας με τις λέξεις να εκφράσουν ότι είναι πιθανώς νεκροί, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν να φωνάξουν τίποτε.
Ενώ άλλοι τους έχουν δηλώσει εδώ και καιρό νεκρούς, φράσεις όπως «σοβαρά τραυματισμένοι» και «κίνδυνος για την ζωή» χρησιμοποιούνται για να προσκολληθούν στο γεγονός ότι μπορεί να σηκωθούν ξανά σαν να μπορούσαν να σώσουν κάτι.
Στο Διαδίκτυο υπάρχουν εικασίες σχετικά με το αν η Shani έπρεπε πραγματικά να γιορτάσει στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας και αν ο Rouven δεν προκάλεσε ο ίδιος τον θάνατό του λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.
Εν τω μεταξύ, οι δράστες δεν χρειάζεται ποτέ να συμμορφωθούν με τους κανόνες.
Με ένα "Allahu Akbar", το θέμα έχει επαρκώς κλείσει.
Το Ισραήλ ένοιωθε τόσο μακριά, αλλά οι αυτούποπτοι άγιοι πολεμιστές έχουν πάψει προ πολλού να τρέχουν μέσα στην έρημο.
Αυτό δεν είναι γνωστό μόνο μετά την επίθεση στο Μάννχαϊμ και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το καταλάβουν ακόμη και τώρα.
Και εγώ θα πρέπει να γράψω ξανά νεκρολογίες για τα θύματα.
Δεν θέλω πραγματικά να ψάξω συνώνυμα για το "ισλαμιστής" στο Google, έτσι ώστε τα άρθρα μου σχετικά με τις παράλογες δολοφονίες τους να είναι πιο εύπεπτα στην ανάγνωση.
Δεν θέλω πλέον να συζητώ στο γραφείο σύνταξης ότι δεν μπορείς απλά να δηλώνεις ένα άτομο ως νεκρό επειδή είναι σίγουρα ακόμη ζωντανό.
Και δεν θέλω πάντα να χάνω σε αυτές τις συζητήσεις, γιατί τότε έρχεται πάντα η ανακοίνωση του θανάτου.
Δεν θέλω να είμαι σε θέση να περιγράψω συστηματικά πώς ένα άτομο αποκόπτεται από τη ζωή.
Αλλά θα πρέπει να το κάνω, γιατί η δημοσιογραφία πρέπει να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα (ακούτε;) και αυτή είναι η πραγματικότητά μας.
Εδώ και πολύ καιρό τώρα.
ΠΗΓΗ: Wie viele Nachrufe wollen wir noch schreiben? - Apollo News (apollo-news.net)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Δείτε παραπλανητικό τίτλο!! Ουδεμία αναφορά στον ισλαμιστή τρομοκράτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πλέον επικίνδυνοι. Έχει θολώσει το μυαλό και η δουλειά τους από την προπαγάνδα. Αίσχος.
Γερμανία: Πέθανε ο αστυνομικός που είχε τραυματιστεί στην επίθεση εναντίον ακροδεξιού πολιτικού
https://www.news247.gr/kosmos/germania-pethane-o-astinomikos-pou-eixe-travmatistei-stin-epithesi-enantion-akrodexiou-politikou/
Rouven L. ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Το πλήρες όνομά του γιατί δεν αναγράφεται πουθενά; Παίζει κάτι περίεργο και εδώ;
ΑπάντησηΔιαγραφή